Deja Vu (part 2)

Η αναζήτηση της ευτυχίας. Μάλιστα...

Πώς επιτυγχάνεται αυτό; Με πολλές συναυλίες; Με πολλές ικανοποιήσεις επαγγελματικές; Με πολλά κορίτσια και λεφτά; Με πολλή σκέψη και γνώση; Με πολλές ωραίες στιγμές; Με μια συναρπαστική, γεμάτη ζωή - που δεν βαριέσαι ποτέ;

Νομίζω οτι πιο πολύ απ’ όλα έχει σημασία να παραδώσεις κάτι καλύτερο, από αυτό που παρέλαβες. Αυτό το πολύ απλό (και συνάμα τόσο δύσκολο), που λέει και το τραγουδάκι. Με ποιές τεχνικές όμως επιτυγχάνεται αυτό; Με αποστασιοποίηση - να μονάσεις; Με όσο το δυνατόν πιο πνευματική και λιτή ζωή; Ή δεν είναι αυτά για μας - κι αντίθετα, πρέπει να βουτήξεις τη ζωή από τα κέρατα, να ζήσεις με φρενήρεις ρυθμούς και να της πιείς το μεδούλι; Και τι προλαβαίνεις να κάνεις; Ή αν τρέχεις, θα χάσεις το νόημα; Ή αυτά τα λένε οι "χαμηλών ρυθμών", για να δικαιολογήσουν τα μη επιτεύγματα τους;

Και τι καλό μπορείς να κάνεις για τον άνθρωπο, για το σύνολο; Γιατί, τι νόημα έχει να κάνεις “κάτι μεγάλο, κάτι σημαντικό” - αν αυτό δεν είναι για το κοινό καλό, για τον άνθρωπο και το περιβάλλον, για τις άλλες ψυχές...

Και τι μέγεθος έχει αυτό; Της γειτονιάς; Της πανεθνικής εμβέλειας; Της παγκόσμιας; Αν μπορούσα να γράψω για όλο τον κόσμο (στη γλώσσα του) μήπως θα ήταν διαφορετικά; Γιατί η δουλειά μου και το μπλογκ μου να είναι στα ελληνικά - γιατί να περιορίζεται στους ελληνόφωνους;

Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να επηρεάζω νοοτροπίες. Αυτούς τους λίγους - γιατί λίγο είναι και αυτό που έχω να πω. Ο καθένας το λιθαράκι του...


Συνεχίζεται...



Υ.Γ. 1 Δεν είναι τυχαίο, που οι Δανοί εμφανίζονται ως οι ευτυχέστεροι άνθρωποι στην Ευρώπη - κι ας μην έχουν τον ήλιο και τη θάλασσα που έχουμε εμείς...

Υ.Γ. 2 Δεν με ενόχλησε καθόλου η περίπτωση Κουτούπη. Μια λάθος εκτίμηση επιβεβαίωσε οτι η διαδικασία δεν είναι υποκριτική και στενά μικροκομματική. Μου αρέσει, που μέλη του ΠΑΣΟΚ επικρίνουν την κυβέρνηση για την αξιοκρατία (όταν δεν τους περιλαμβάνει) και οι "απ' έξω" επικρίνουν την κυβέρνηση που δεν επιλέγει με μεθόδους ΑΣΕΠ στις πολιτικές θέσεις. Η αντικρουόμενη κριτική επιβεβαιώνει το ορθόν (αν και αργόν) της διαδικασίας

Υ.Γ. 3 Τόσο καιρό γίνεται ένας "άτυπος διαγωνισμός", βήμα-βήμα, μεταξύ του αριθμού των posts και του αριθμού των "δηλωμένων" αναγνωστών (137 όλα σήμερα). Σας ευχαριστώ πολύ όλους...



H φωτό είναι από το www.thepinktearoom.com και το εξώφυλλο από το www.avopolis.gr

Το post (με αυτό τον προβληματισμό) συνοδεύεται από τη δουλειά ενός Έλληνα, του Νίκου Πατρελάκη, που θα μπορούσε να σταθεί επάξια δίπλα σε οποιαδήποτε παραγωγή της διεθνούς αγοράς.