3.12.09

Deja Vu (part 2)

Η αναζήτηση της ευτυχίας. Μάλιστα...

Πώς επιτυγχάνεται αυτό; Με πολλές συναυλίες; Με πολλές ικανοποιήσεις επαγγελματικές; Με πολλά κορίτσια και λεφτά; Με πολλή σκέψη και γνώση; Με πολλές ωραίες στιγμές; Με μια συναρπαστική, γεμάτη ζωή - που δεν βαριέσαι ποτέ;

Νομίζω οτι πιο πολύ απ’ όλα έχει σημασία να παραδώσεις κάτι καλύτερο, από αυτό που παρέλαβες. Αυτό το πολύ απλό (και συνάμα τόσο δύσκολο), που λέει και το τραγουδάκι. Με ποιές τεχνικές όμως επιτυγχάνεται αυτό; Με αποστασιοποίηση - να μονάσεις; Με όσο το δυνατόν πιο πνευματική και λιτή ζωή; Ή δεν είναι αυτά για μας - κι αντίθετα, πρέπει να βουτήξεις τη ζωή από τα κέρατα, να ζήσεις με φρενήρεις ρυθμούς και να της πιείς το μεδούλι; Και τι προλαβαίνεις να κάνεις; Ή αν τρέχεις, θα χάσεις το νόημα; Ή αυτά τα λένε οι "χαμηλών ρυθμών", για να δικαιολογήσουν τα μη επιτεύγματα τους;

Και τι καλό μπορείς να κάνεις για τον άνθρωπο, για το σύνολο; Γιατί, τι νόημα έχει να κάνεις “κάτι μεγάλο, κάτι σημαντικό” - αν αυτό δεν είναι για το κοινό καλό, για τον άνθρωπο και το περιβάλλον, για τις άλλες ψυχές...

Και τι μέγεθος έχει αυτό; Της γειτονιάς; Της πανεθνικής εμβέλειας; Της παγκόσμιας; Αν μπορούσα να γράψω για όλο τον κόσμο (στη γλώσσα του) μήπως θα ήταν διαφορετικά; Γιατί η δουλειά μου και το μπλογκ μου να είναι στα ελληνικά - γιατί να περιορίζεται στους ελληνόφωνους;

Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να επηρεάζω νοοτροπίες. Αυτούς τους λίγους - γιατί λίγο είναι και αυτό που έχω να πω. Ο καθένας το λιθαράκι του...


Συνεχίζεται...



Υ.Γ. 1 Δεν είναι τυχαίο, που οι Δανοί εμφανίζονται ως οι ευτυχέστεροι άνθρωποι στην Ευρώπη - κι ας μην έχουν τον ήλιο και τη θάλασσα που έχουμε εμείς...

Υ.Γ. 2 Δεν με ενόχλησε καθόλου η περίπτωση Κουτούπη. Μια λάθος εκτίμηση επιβεβαίωσε οτι η διαδικασία δεν είναι υποκριτική και στενά μικροκομματική. Μου αρέσει, που μέλη του ΠΑΣΟΚ επικρίνουν την κυβέρνηση για την αξιοκρατία (όταν δεν τους περιλαμβάνει) και οι "απ' έξω" επικρίνουν την κυβέρνηση που δεν επιλέγει με μεθόδους ΑΣΕΠ στις πολιτικές θέσεις. Η αντικρουόμενη κριτική επιβεβαιώνει το ορθόν (αν και αργόν) της διαδικασίας

Υ.Γ. 3 Τόσο καιρό γίνεται ένας "άτυπος διαγωνισμός", βήμα-βήμα, μεταξύ του αριθμού των posts και του αριθμού των "δηλωμένων" αναγνωστών (137 όλα σήμερα). Σας ευχαριστώ πολύ όλους...



H φωτό είναι από το www.thepinktearoom.com και το εξώφυλλο από το www.avopolis.gr

Το post (με αυτό τον προβληματισμό) συνοδεύεται από τη δουλειά ενός Έλληνα, του Νίκου Πατρελάκη, που θα μπορούσε να σταθεί επάξια δίπλα σε οποιαδήποτε παραγωγή της διεθνούς αγοράς.

buzz it!

18 σχόλια:

ΞΕΝΗ είπε...

Αν υπήρχε μια ξεκάθαρη απάντηση σε αυτή την ερώτηση πιστεύω ότι τα πράγματα θα ήταν ίσως πιο απλά για όλους. Τώρα που δεν υπάρχει, πιστεύω ότι τα πράγματα είναι πιο γοητευτικά.

Υ.Γ: Απίστευτο το μουσικό κομμάτι που ακούγεται.

Ανώνυμος είπε...

αυτόκλητα ψηφίζω "πολλές ωραίες στιγμές"

τα άλλα δεν αφορούν όλους και κοστίζουν

Κ.Κ.Μ.

Φωτεινή Κανάκη είπε...

Ευτυχία...

Γνώρισα παλιά μια γιαγιά με το όνομα αυτό και είχε στο πρόσωπό της όλη την ηρεμία και τη σοφία και την έννοια αυτή την έχω συνδέσει με το πρόσωπο αυτής της γιαγιάς.

Βέβαια στις μέρες μας οι κυρίες θα τρομάξουν με το ρυτιδιασμένο πρόσωπο που είχε η γιαγιά αυτή γιατί για αυτές η ευτυχία είναι συνώνυμη με την ματαιοδοξία και την έξω εικόνα.

Το μέσα μας γεμάτο και τότε η ευτυχία μας καλωσορίζει-η άποψή μου.

Χαίρομαι να σας διαβάζω,σας το έχω πει και άλλη φορά!!

Συνεχίστε με κάθε προβληματισμό και σκέψη.

Καλό απόγευμα!!

*η μουσική υπέροχη!!

yb είπε...

ααα! τι; πώς; "δηλωμένοι" αναγνώστες; θέλω κι εγώ να "δηλωθώ", μπορώ; εκτός που σε διαβάζω ανελλιπώς σε έχω ζαλίσει και με τα σχόλιά μου τόσους μήνες τώρα....

Τσαλαπετεινός είπε...

Υ.Γ. 3

Γοητευτική "ισοπαλία" !!!

Rea είπε...

Το καλύτερο είναι να στοχεύεις για τις νοοτροπίες των λίγων γιατί έτσι θα φανεί αν γίνει διαφορά !
Και εγώ το ίδιο θα ήθελα να κάνω..

Prokopis Doukas είπε...

@ΞΕΝΗ: Εννοείται - εδώ δεν έδωσαν την απάντηση οι μεγαλύτεροι φιλόσοφοι στην ιστορία του ανθρώπου...

@Κ.Κ.Μ.: Οκ - ο καθείς έχει τις προτιμήσεις του... :-)

@ Miou-Popofotitsa: Ευχαριστώ πολύ! Κάποιοι λένε οτι τα ονόματα που μας δίνουν δεν είναι τυχαία - οτι διαισθητικά μας αντιπροσωπεύουν ή (αντίστροφα) επηρεάζουν την ωρίμαση μας.

Σε κάθε περίπτωση, η ρυτίδα είναι πολύ πιο ευτυχισμένη και αισθητική, από την άθλια πλαστική υποκρισία του μπότοξ...

@Τσαλαπετεινός: Ναι, είναι αστεία αυτή η σύμπτωση των αριθμών. Να πω μοιραία; :-)

@yb: Κάτω δεξιά, αγαπητή - πατάτε και εγγράφεστε. Όχι οτι έχει σημασία - η ουσία της ανάγνωσης έχει σημασία...

@Rea: Χαίρομαι που θέλετε το ίδιο και πιστεύετε σε αυτό - αν είστε μάλιστα όντως 16. Και τι σκέφτεστε να σπουδάσετε και να ακολουθήσετε ως επάγγελμα;

Rea είπε...

Σχεδόν 17 :). Θα ήθελα να ασχοληθώ με την φωτογραφία αλλά μου αρέσει πολύ και το γράψιμο (ποιήματα, άρθρα ότι μπορώ).

Prokopis Doukas είπε...

@ΞΕΝΗ:

Υ.Γ. Ο Νίκος Πατρελάκης έγινε γνωστός όταν έκανε τα σήματα του Κλικ FM, πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια. Είναι από τους πιο ενδιαφέροντες μουσικούς που διαθέτουμε, σε αυτή τη σκηνή.

Freedom είπε...

Καλησπέρα Προκόπη

Εξαρτάται από την ιδιοσυγκρασία του καθενός το πώς βλέπει την ευτυχία. Συνταγές και μανιέρες δεν υπάρχουν. Υπάρχουν οι προσωπικές οπτασίες και φιλοδοξίες. Άλλος θέλει να γίνει CEO, άλλος θέλει να κάνει μια ευτυχισμένη οικογένεια κι άλλος να ζήσει μια ζωή γεμάτη όμορφες στιγμές... ευτυχία είναι να φτάνεις όσο πιο κοντά γίνεται στην επιδίωξή σου. Γιατί όπως λέγαμε και στην Έκφραση-Έκθεση "η ευτυχία είναι ένα παζλ από το οποίο πάντα θα λείπει ένα κομμάτι". Για μένα, ευτυχία είναι να είμαι με αυτούς που αγαπώ και να περνάμε καλά, αυτό μένει στο τέλος, στιγμές. Τα υπόλοιπα, καλά είναι, αλλά δεν φτάνουν...

Φιλιά...

Prokopis Doukas είπε...

@Rea: Ωραίες και οι δύο κατευθύνσεις - ίσως μπορέσεις να τις συνδυάσεις κιόλας (συγχώρεσε μου τον ενικό, μου φαίνεται πιο φυσιολογικός)... :-)

Το πρώτο θέλει μεράκι και συγκεκριμένες σπουδές - το δεύτερο θέλει ποοοολύ διάβασμα. Αν πράγματι σ' ενδιαφέρει η δημοσιογραφία, η συμβουλή μου είναι να επιδιώξεις να απουδάσεις - σε πανεπιστήμιο! Καλή επιτυχία, πάντως, ότι κι αν βγεί. Και είσαι μια καλοδεχούμενη ένεση υπερβολικών νιάτων, εδώ μέσα, να ξέρεις... :-)

@Freedom: Αγαπητή, καιρό είχαμε να σας ακούσουμε και μας λείψατε... :-)
Πράγματι, έτσι είναι - περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Αλλά πάντα υπάρχει και η ανάγκη να αφήσεις κάτι χρήσιμο, σημαντικό, ωφέλιμο πίσω σου - και αυτό μπλέκεται με τις ματαιοδοξίες μας και τα συμπλέγματα μας και μας τα μπερδεύει όλα. Η ζωή θέλει και λίγο drive φιλοδοξίας - αλλά θέλει και μέτρο. Το ποιό είναι αυτό για τον καθένα, παραμένει μυστήριο... :-)

ΒΑΣΩ είπε...

Ισως το να μη ησυχαζεις με τίποτα και διαρκως να αναζητάς αυτό ειναι ευτυχία.Αλλά υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που εκπέμπουν τόση ηρεμία και σιγουριά αρκούνται στα τόσο λίγα που μπορει αυτοί να είναι και ευτυχισμένοι.

Prokopis Doukas είπε...

@ ΒΑΣΩ: Χμμ... Ίσως το να μην ησυχάζεις, είναι η εγγύηση οτι δεν θα ξοδέψει κανείς τη ζωή του, χωρίς κάποιες σημαντικές προσπάθειες. Αλλά, η ευτυχία δεν μου κολλάει πολύ με την ανησυχία - ίσως γιατί τη συνδέω περισσότερο με τη γαλήνη και την εσωτερική ηρεμία...

yb είπε...

Ως "δηλωμένη" πλέον λέω οτι ίσως ένα μικρό κομματάκι ευτυχίας να είναι και το να κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια και να ξυπνάς ευδιάθετος τα πρωϊνά. Εγώ μόνο το πρώτο καταφέρνω :-(

mermyblue είπε...

καλημέρα Προκόπη
διάβασα πρόσφατα έναν πολύ εύστοχο ορισμό για την ευτυχία
"ευτυχία είναι να νοιώθεις ότι βαδίζεις στο σωστό δρόμο"
τάδε έφη Χόρχε Μπουκάι, γιατρός ψυχοθεραπευτής βοηθός άλλων ανθρώπων όπως ο ίδιος θέλει να τον ονομαζουν.

νομίζω ότι μπορώ σ' αυτή τη φάση να ταυτιστώ με αυτό. είναι τόσο ευρύ ωστε να μην με περιορίζει και τόσο στενό ώστε να μην με αφήνει στο χάος

:)

Prokopis Doukas είπε...

@yb: Μήπως ξυπνάτε πολύ νωρίς; :-)

@mermyblue: Καλό, καλό... Μπορεί να βαδίζεις σε "εντελώς λάθος" δρόμο βέβαια, αλλά άμα σε γεμίζει.. :-)

Νίκος είπε...

σε ευχαριστώ Προκόπη μου
για την ψυχρή σου υποκειμενικότητα
:)

Prokopis Doukas είπε...

@Νίκος: Μήπως πρέπει να το γυρίσω σε μια "θερμή αντικείμενικότητα"; :-)

ShareThis