18.1.10

100 ημέρες μοναξιάς

Την εβδομάδα που πέρασε, βοήθησα μια Γαλλίδα δημοσιογράφο της Monde, να κάνει ένα εκτεταμένο ρεπορτάζ για τη χώρα μας (σε συνέχειες). Είχε ήδη συναντήσει τον Πρόεδρο και τον Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης - και ήθελε ακόμα να δει πολλά πρόσωπα της πολιτικής και της οικονομίας, όπως και απλούς πολίτες, αυτό που λέμε εκπροσώπους των (παραγωγικών;) τάξεων.

Την πήγα στον Σταύρο, καταστηματάρχη στο κέντρο της Αθήνας, που μου είχε κάνει και “καυγά” για τα νέα μέτρα της κυβέρνησης - “τι είναι αυτά, δεν κοιτάνε που μας κλέβουν, να τα πάρουν από τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τους νταβατζήδες, πάνε να μας στραγγαλίσουν, θα τρέχει η γιαγιά να συμπληρώνει λίστες με αποδείξεις” και άλλα τέτοια. Ότι δηλαδή είχε εύκαιρο στη φαρέτρα του, ώστε να πει όχι...


Διόλου ακατανόητο. Ο Σταύρος (με τη διαβεβαίωση της ανωνυμίας του) ομολόγησε στα έκπληκτα αυτιά της Γαλλίδας συναδέλφου οτι εκδίδει μόνο το 50% των αποδείξεων που οφείλει, μετά από “σχεδιασμό” που κάνει στην αρχή του χρόνου, για να καθορίσει πόσες χρειάζεται. Υποστήριξε οτι μόνο ελάχιστοι πελάτες του ζητούν αποδείξεις - τώρα, μετά την έναρξη του μέτρου, αυξήθηκαν στο 15% του συνόλου - και οτι δεν θα τον επηράσει το μέτρο, ούτε θα πετύχει. Ο ίδιος δικαιολογεί την “άμυνα” του, με την επίκληση ενός πραγματικού περιστατικού, κατά το οποίο, αφού εκβιάστηκε από εφοριακό για είκοσι χιλιάδες ευρώ, προσέφυγε στις Εσωτερικές Υποθέσεις που συνέλαβαν επ’ αυτοφώρω τη “σπείρα” - το δικαστήριο εκκρεμεί ακόμη. Κατά την άποψη του, κανένα τέτοιο μέτρο δεν θα έχει αποτέλεσμα, γιατί ο Έλληνας δεν εμπιστεύεται τους κλέφτες πολιτικούς, που “τον έκαναν να κλέβει”. Ισχυρίστηκε επίσης, οτι αν δεν φοροαπέφευγε, δεν θα του έμενε τίποτε, ως κέρδος, από την επιχείρηση του.

Πέρα από τις λαϊκίστικες κορώνες, εύκολα μπορεί να αναγνωρίσει κανείς, οτι στην Ελλάδα η βιωσιμότητα των θεσμών και η εφαρμογή των νόμων εξαρτάται από την αναδιανομή του συλλογικά παραγόμενου προϊόντος: Ανάλογα με το πόσο “δέχεται” η κάθε τάξη να μειωθούν τα εισοδήματα της, γίνεται αποδεκτή και η όποια αλλαγή. Και βεβαίως οι επιχειρηματίες απαιτούν να εξυγιανθεί το κράτος και το κράτος να εκδιωχθεί η παραοικονομία (επισήμως, γιατί σε ατομικό επίπεδο, βολεύει εξαιρετικά τη διαφθορά). Αυτό ίσως είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτής της κυβέρνησης - και της συζήτησης για μεταρρυθμίσεις, εν μέσω ύφεσης της οικονομίας. Το επισημαίνουν αριστουργηματικά οι θεατρικοί συγγραφείς Ρέππας και Παπαθανασίου στο έργο τους "Αττική Οδός": Η προσπάθεια της πλειονότητας (;) των πολιτών να βρουν αμέσως ανέντιμους τρόπους και αντίμετρα ώστε να αποφύγουν κάθε ρύθμιση που τους θίγει, δικαιολογώντας απολύτως τον εαυτό τους.

Παρατηρώ τις προθέσεις, σε κάθε μέτρο, να μην πληγούν (και πολύ σωστά) οι οικονομικά ασθενέστεροι - όσοι ζουν κοντά ή κάτω από το όριο της φτώχειας. Για παράδειγμα, στην περίπτωση των (υπέρογκων πράγματι, εφόσον δεν υπήρχε καν το κίνητρο της απόσυρσης) τελών κυκλοφορίας (ένα από τα τρία “πισωγύρισματα” της κυβέρνησης, μετά το πλαφόν των 2000 ευρώ στο δημόσιο και πριν τη “νυχτερινή” τροπολογία για ποτά , τσιγάρα και ακίνητα), επιχειρείται τώρα η κατάργηση τους και η αντικατάσταση τους από ένας τέλος 11 λεπτών στο λίτρο - κάτι πολύ πιο αναλογικό, που θα επιβαρύνει περίπου με τα ίδια χρήματα όσους κινούνται με ένα μέσο όρο 15.000 χλμ/έτος, αλλά με πολύ λιγότερο όσους κινούνται, ξοδεύουν εισαγόμενη ενέργεια και ρυπαίνουν λιγότερο. Δεν θα επιβαρύνει όμως αυτό (ή δεν θα αποτελέσει αφορμή) για “άνοδο του κόστους” στην αγορά, με αποτέλεσμα αυξημένες τιμές - κι μια ακόμα “κλωτσιά”, ώστε να βουλιάξουμε πιο βαθιά στην ύφεση;

Διότι στην Ελλάδα, δεν είναι όλα όπως θα τα “ήθελαν” οι οικονομολόγοι: Σύμφωνα με τα στοιχεία του Νοεμβρίου και του Δεκεμβρίου, στην Ελλάδα έχουμε, αν καταλαβαίνω καλά, στασιμοπληθωρισμό. Δηλαδή, παρά την ύφεση, οι τιμές - αντί να κατεβαίνουν - εξακολουθούν να ανεβαίνουν. Που σημαίνει (μεταξύ άλλων) οτι κάποιοι κάνουν ανατιμήσεις, για να βγάλουν “τα σπασμένα” από το μειωμένο τζίρο. Κάτι που δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο την κατανάλωση, άρα και την έξοδο από την κρίση.

Κι ερχόμαστε πάλι στα δημόσια οικονομικά, που κρίνονται ξανά από αύριο και αποτελούν τον εφιάλτη για τη χώρα, αλλά και τη ζώνη του ευρώ - κάτι που αποτυπώνεται στα δεκάδες δημοσιεύματα του διεθνούς τύπου και έφερε και τη Γαλλίδα συνάδελφο στην Αθήνα. Αν ισχύουν κάποια από αυτά που διαβάζω εδώ και εδώ, το 60% των Ελλήνων φορολογουμένων δηλώνουν κάτω από το αφορολόγητο, δηλαδή κάτω από 1000 ευρώ το μήνα - και μόνο 3.000 δηλώνουν πάνω από 200.000 ευρώ το χρόνο. Που σημαίνει οτι ο πλούτος αυτής της χώρας είναι αδήλωτος - καθώς στην “πάνω κατηγορία” υπάρχουν χιλιάδες “κρυφοί” νεόπλουτοι και στην κάτω συνωστίζονται με τους πραγματικά φτωχούς, άγνωστος χιλιάδων “μικρομεσαίων”. Αυτοί είναι οι οικονομικά αδύναμοι; Αυτοί που έχουν γραφεία με ακριβά νοίκια, σπίτια όχι ευκαταφρόνητης αξίας, αυτοκίνητα κι εξοχικά - και δηλώνουν 12 ή 15 ή 20 χιλιάδες το χρόνο;

Αν λοιπόν το οικονομικό επιτελείο προσπαθεί να βάλη σε μια τάξη τη φορολογική δικαιοσύνη, που κάταφωρα παραβιάζεται από κάθε είδους προσπάθεια επαγγελματικών τάξεων να προστατεύσει τα κεκτημένα της είτε με νόμιμους τρόπους (π.χ. επιδόματα, αυτοτελής φορολόγηση, κλειστά επαγγέλματα) ή με παράνομους (π.χ. απόκρυψη εισοδήματος), πάνω απ’ όλα πρέπει να βρει τρόπο να “επαναφέρει στην αλήθεια” τις φορολογικές δηλώσεις. Δεν ξέρω αν ο τρόπος είναι η καθιέρωση τεκμηρίων, η δημοσίευση των δηλώσεων στο διαδίκτυο ή άλλος - το θέμα είναι οτι η εθνική αυτή ντροπή δεν μπορεί να συνεχιστεί...

Ίσως ένας τρίτος τρόπος, εκτός από τα τεκμήρια και τη δημοσίευση είναι η παραδειγματική τιμωρία όσων φοροδιαφεύγουν ή λαδώνονται. Ας εντοπίζονται (τακτικά και δειγματοληπτικά) κι ας υφίστανται σοβαρές διοικητικές ή άλλες ποινές, όσοι παρανομούν κι από τη μία μεριά και από την άλλη. Μια κουβέντα είναι βεβαίως αυτό - αλλά γίνεται.


Οι 100 ημέρες της κυβέρνησης κρίνονται αυστηρά, ακριβώς γιατί έβαλε τον πήχυ όχι μόνον πολύ ψηλότερα από την προηγούμενη, αλλά και από οποιαδήποτε προκάτοχο της: Πότε στο παρελθόν, αποτελούσε μείζον ζήτημα μία (1) τροπολογία της νύχτας, που σήμερα (πολύ σωστά) ξεσήκωσε σάλο, διότι έτσι είχε υποσχεθεί προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ; Καί πότε υπήρξε διαβούλευση, θέληση για διαφάνεια και συγκεκριμένες πράξεις σεβασμού αρχών και Αρχών;

Ωστόσο, η διακυβέρνηση κρίνεται εκ του αποτελέσματος. Προσπαθώ εδώ και καιρό να διακρίνω ποιές από τις κινήσεις της κυβέρνησης είναι αποτέλεσμα “ανοιχτού μυαλού”, πολιτικών διαφορών και θεμιτών συγκρούσεων και ποιές είναι “παλινωδίες”, δηλαδή αποτέλεσμα απουσίας σχεδιασμού και συγκεκριμένης στρατηγικής, όπως λένε πολύ συχνά τελευταία οι εκπρόσωποι των κομμάτων της αντιπολίτευσης (μερικές φορές και με αστεία επιχειρήματα περί ακυβερνησίας, με απίστευτη λήθη). Σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση οφείλει να έχει αποφασιστικότητα, πειθώ και να βαδίζει έχοντας μελετήσει όλες τις παραμέτρους - και αυτά τα χαρακτηριστικά δείχνουν να της λείπουν.

“Δεν μου φάνηκε ο Παπανδρέου να είναι πολιτικός όπως τους περιέγραψε ο Σταύρος”, μου είπε μετά το τέλος της συνέντευξης η Marion, “αντιθέτως μου φάνηκε πολύ ευγενής, φινετσάτος και οτι ήξερε τι έλεγε - θα έλεγα οτι περισσότερο μοιάζει με διανοούμενο παρά με πολιτικό”. Αυτό μου θύμισε κάτι που μου είχε ένας Αμερικανός που ήξερε καλά τον Παπανδρέου: “Αυτός δεν είναι για frontman, είναι για να καθοδηγεί από το παρασκήνιο”. Το πόσο ισχύουν όλα αυτά, μένει να το δούμε...





"Eπί του πιεστηρίου": Μόλις ανακάλυψα οτι τον ίδιο ακριβώς τίτλο έχει στην "ανασκόπηση" του στην Athens Voice και ο φίλος Νίκος Γεωργιάδης - οπότε, το λιγότερο που οφείλω είναι ένα link.

Tο post συνοδεύεται από ένα από τα πιο γλυκά τραγούδια της "ιδιόμορφης" Αμερικανο-Τζαμακαϊνής τραγουδίστριας Grace Jones.

Οι φωτό είναι από τα www.aicup.org, www.247wallst. files.wordpress.com και το εξώφυλλο από το www.amazon.com

buzz it!

16 σχόλια:

tsaousa είπε...

Ε, ναι, συμφωνώ απόλυτα με όσα προτείνεις.
Θέλω τον πέλεκυ και πάνω από το κεφάλι μου, αρκεί να αλλάξει αυτό το καθεστώς του "τα δικά μας δικά μας και τα δικά σας δικά μας".

Να σημειώσω για τα ακριβά τέλη κυκλοφορίας, κάτι που σκέφτομαι.
Απόσυρση έγινε τελικά, μόνο που η κυβέρνηση δεν αποζημίωσε κανέναν.
Κα΄λώς έκανε. Είμαι σίγουρη ότι αυτό ακριβώς σχεδίασε.

athinovio είπε...

Οι ασφαλιστικές εισφορές στο σύνολό τους είναι απαγορευτικές και ευθύνονται για μεγάλο ποσοστό της ανεργίας, αυτό είναι η αλήθεια. Από την άλλη, πολλοί καταστηματάρχες πουλάνε αγαθά με κέρδος τουλάχιστον 1000% τη στιγμή που το νόμιμο είναι σαφέστατα και σημαντικά λιγότερο.

http://www.agelioforos.gr/default.asp?pid=7&ct=10&artid=3742

Αυτό το συμπεραίνει κανείς εύκολα από τις διαφορές των τιμών πριν και μετά την έκπτωση. Αν πχ ένα πουκάμισο κοστίζει κανονικά 100 ευρώ και στις εκπτώσεις 20 ευρώ και αν εννοείται ότι ο έμπορος βγάζει κέρδος και με τη μειωμένη τιμή, τότε αυτό σημαίνει ότι το πουκάμισο το αγόρασε 10ευρώ και ότι στις εκπτωσεις έβγαλε το ακέραιο της αρχικής του αξίας σαν κέρδος, το οποίο κρύβει όπως ο κύριος Σταύρος, ενώ πρίν τις εκπτώσεις το κέρδος ήταν ασύληπτο!

Εκτός από αποδείξεις και πόθεν έσχες, ένας αγορανομικός έλεγχος είναι νομίζω απαραίτητος για την εξυγείανση του συστήματος.

Ένα άλλο μεγάλο ζήτημα, αυτό της ατιμωρησίας, έχει μείνει άλυτο. Είναι άποψή μου ότι μέχρι να πληρώσει τη νύφη ή να επιστρέψει τα κλεμένα έστω και ένας από τους γνωστούς μεγαλο-απατεώνες, καμμία κυβέρνηση δεν θα έχει την πλήρη αποδοχή.

Θανασης Ξ. είπε...

Καλημέρα κ. Δούκα και καλή χρονιά..

Ο "Σταύρος" σας, είναι το πιο εύστοχο παράδειγμα, για να φανεί πως ο ΜΕΓΑΛΟΣ εχθρός κάθε αλλαγής, δεν είναι παρά η ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΜΑΣ και το ΒΟΛΕΜΑ ΜΑΣ..
Προσωπικά δεν ελπίζω πως η συμπεριφορά μας είναι αποτέλεσμα της αναξιοπιστίας του κράτους, κι ότι εάν το κράτος μεταβληθεί στον δίκαιο Σολομώντα, αυτόματα θα πάψει και ο Έλληνας να κλέβει. Ακόμη κι αν γίνει κάτι τέτοιο, θα γίνει πολύυυυ μακροπρόθεσμα, το πουλί θα έχει πετάξει..
Το κίνημα των αποδείξεων -καλά τα υπολογίζει ο Σταύρος- θα πετύχει κατά 15%, δεν θα πιάσει όλους τους αετονύχηδες. Χρειάζεται ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ κι αυτό το 'τρίτο' που λέτε, δηλαδή 'ολίγη καταστολή'. Εάν δεν κλείσουμε πέντε δέκα που κλέβουν, αν δεν πιάσουμε πέντε-δέκα που τα πιάνουν, αν δεν γκρεμίσουμε πέντε-δέκα αυθαίρετα, δεν θα αλλάξει τίποτε..

Prokopis Doukas είπε...

@tsaousa: Ναι, αλλά αυτή η απόσυρση είναι κοινωνικά άδικη, στις περιπτώσεις των πολύ χαμηλών εισοδημάτων με ένα σαραβαλάκι...

Κανονικά, μια σύγχρονη πολιτεία πρέπει να δίνει κίνητρο αυτό το σαραβαλάκι να αντικατασταθεί με κάποιο (πολύ μικρού κυβισμού ίσως) χαμηλής ρύπανσης σύγχρονο αυτοκίνητο...


@ athinovio: Ισχύει αυτό που λέτε - είμαι στην αγορά χρόνια και βλέπω πώς οι Έλληνες επιχειρηματίες είναι απολύτως κακομαθημένοι (για να το πω κομψά) και σπάνια έχουν λογικό ποσοστό κέρδους.

Ωστόσο, το παράδειγμα με τις εκπτώσεις δεν είναι αντιπροσωπευτικό. Το πουκάμισο μπορεί να πωλείται 20 ευρώ και να είναι "κάτω του κόστους". Αλλά οτι παίζει πολλή αισχροκέρδεια, αυτό είναι αλήθεια...

PanosJee είπε...

Είχε έρθει και ένας δικός μου φίλος δημοσιογράφος από την Τσεχία για αντίστοιχο ρεπορτάζ :)

Το πρόβλημα περιγράφεται πολύ γλαφυρά στο παράδειγμα του Σταύρου. Ολοι κατηγορούν τους άλλους και πάντα φταίνε οι άλλοι, σας παραπέμπω στο χθεσινό άρθρο του Γιανναρά στην Καθημερινή και μία φράση


Και όταν υπάρχουν κάποιοι που απολαμβάνουν «δικαίωμα» ατιμωρησίας, κάθε άλλος με στοιχειώδη συνέπεια στο «κοινωνικό συμβόλαιο» συμπεραίνει ότι αποδείχνεται απερίφραστα βλαξ.

Prokopis Doukas είπε...

@Θανασης Ξ: Εγώ έχω πάντα στο μυαλό μου το παράδειγμα του μετρό. Αν δώσεις στον Έλληνα πολίτη ένα καθαρό και σύγχρονο μέσο (μαζί με ολίγον από επιτήρηση, χωρίς να επιτρέπεται το φαγητό και χωρίς να υπάρχει τουαλέτα), τότε συντηρείται ένα θαύμα επί χρόνια..

@ PanosJee: Έ, έχουμε συγκεντρώσει τα φώτα της δημοσιότητας... :-)

cynical είπε...

Kαλημέρα Προκόπη,

η προσπαθεια με τις αποδείξεις πιστευω κι εγω οτι δεν θα αποφερει παραπανω φορολογικα εσοδα. Διοτι οσοι πιασουν το αφορολογητο όριο με αποδειξεις απο επιχειρησεις που ετσι κι αλλιως και σημερα εκδιδονται (μεγαλα εμπορικα, supermarkets κλπ) δεν προκειται να ζητησουν απο τους συνηθεις υποπτους και να επιβαρυνθουν με ενα 19% επιπλέον.

Η κυβερνηση θα πρεπει να δωσει γενναιες φοροαπαλλαγες για τις αποδειξεις απο επαγγελματιες που συστηματικα δεν τις εκδιδουν. Και φυσικα να εντατικοποιησει τους ελεγχους.

Idom είπε...

Αχ, θλίψη...

Τουλάχιστον - και χωρίς να θέλω να γίνω σεξιστής με την κακή έννοια - συσφίξατε τις ελληνογαλλικές σχέσεις με την Γαλλίδα συνάδερφο;
:-)

Να διατηρήσουμε τουλάχιστον το μύθο τού Έλληνα φοροφυγά εραστή!
LOL

Idom

yb είπε...

Οταν η καθημερινότητα της διαφθοράς και του παραλογισμού στην Ελλάδα περιγράφεται σε ξένα έντυπα (ή όταν προσπαθώ να τα εξηγήσω σε ξένους φίλους/συνεργάτες) μου φαίνεται πάντοτε πιο θλιβερή, ίσως γιατί μαζί με όλα τα άλλα αισθάνομαι και πάρα πολύ μεγάλη ντροπή...
Και δεν είναι μόνο οι 100+ μέρες της νέας κυβέρνησης, που τη βρίσκουν στην κρίση μου με θετικό πρόσημο, είναι, όπως καταλαβαίνεις, και οι 100+ μέρες της ανυπαρξίας στην αντιπολίτευση αυτών που ψήφισα :-(

Prokopis Doukas είπε...

@cynical: Πόσο παραπάνω φοραπαλλαγές από το 150% της αξίας της απόδειξης; Μετά δεν θα έχει να πάρει φόρους από κανένα - όλοι θα είναι στο αφορολόγητο...

@Idom: Ως ανάποδος James Bond, δε θα τολμούσα ποτέ να δυσφημήσω την πατρίδα, με μια τέτοια κίνηση.. :-)

@yb: Ότι ψηφίσατε, παίρνετε.. :-)

gasireu είπε...

Δεν θα μπορούσα να διαβάσω ακριβέστερη ανάλυση για το σχόλιο
''... και χωρίς να υπάρχει τουαλέτα'' όμως, σημειώνω ότι
από την άδεια λειτουργίας τους όφειλαν τόσο το μετρό όσο και τα πάρκινγκ της ΑΜΕΛ να έχουν ΑΜΕΑ και κανονική τουαλέτα κοινού. Με 130E το μήνα ως πελάτης του πάρκινγκ διαμαρτυρήθηκα και από στέλεχος της εταιρείας πήρα την αποστομωτική απάντηση ότι τις έχουμε κλειστές για λόγους ασφαλείας (παράνομα) και κρίνουμε κατά περίπτωση (ΑΜΕΑ) το επείγον (;;;; φανταστείτε δηλαδή...εγώ έβγαλα διάφορα ανέκδοτα από την δήλωση αυτή)!
Είναι κλειστές όλες για λόγους κόστους και για να μην μαζεύουν τους ναρκομανείς. Παρών σε μία διαμαρτυρία ήταν κάποιος από Λαμία που είχε έρθει για δουλειές και δήλωσε ο χριστιανός ότι έφτασε με τη φούσκα σκασμένη και έτρεχε στα κοντινά καφέ ενώ ήταν πελάτης του πάρκινγκ.

xtsanos είπε...

Η επιτυχία οποιουδήποτε μέτρου κρίνεται πλέον από την ειλικρίνεια του κράτους να ελέγξει το ίδιο την τερατώδη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού. Οι πολίτες θα δεχτούν να αναλάβουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης μόνο όταν δουν ουσιαστικές κινήσεις ορθολογικοποίησης σε αυτό τον τομέα. Και πολύ καλά κάνουν, αν θέλετε τη γνώμη μου, αφού τόσα χρόνια η σχέση ήταν μονοσήμαντη.

Prokopis Doukas είπε...

@en voz baja: Η λογική αυτή μοιάζει με το εξής: "Όσο περνάει ο άλλος με το κόκκινο, θα το περνάω κι εγώ"...
Πιστεύετε οτι όποιοδήποτε δικαστήριο θα δεχόταν το επιχείρημα;

Prokopis Doukas είπε...

@gasireu: Ναι κι εμένα με είχε ενοχλήσει αρχικά αυτή η απουσία - αλλά ομολογώ οτι την αποδέχτηκα, με τον καιρό...

Margo είπε...

Διευθυντής σε κοινωφελές ίδρυμα ας μη πω όνομα και τόπο.. σχεδίασε δήθεν ληστεία εις βάρους του και μάλιστα με τραυματισμό και άδειασε τα λεφτά του ταμείου. Αποδείχθηκε η ενοχή του και η τιμωρία του ήταν πέντε χρόνια εκτός.. τα χρόνια πέρασαν και είναι πάλι στο ίδιο πόστο.. αν και θέλω να πιστεύω στην όποια προσπάθεια, φοβάμαι ότι αυτοί που έκλεβαν θα συνεχίσουν να κλέβουν:(

Prokopis Doukas είπε...

@Margo: Αυτά ανήκουν βεβαίως στη σφαίρα των εγκληματος - το ερώτημα είναι πόσο έχει απλωθέι σε όλες τις εκφάνσεις της πολιτικής...

ShareThis