Κι άλλες φορές λέω, είσαι τρελλός, δεν έχεις ζήσει τίποτε ακόμα - όλα είναι στην αρχή. Και παρά τη φθορά, σε περιμένουν απίστευτες εκπλήξεις. Ύστερα, ποιό είναι το επίτευγμα σου, τι έχεις αφήσει πίσω σου, ποιά δομή έχεις αλλάξει, πόσους ανθρώπους παρέσυρες στην υπέρβαση, τι είναι το λιθαράκι που εσύ θα βάλεις στην εξέλιξη του δίπλα σου;
Κυριακή απόγευμα, μια μαγική στιγμή, μετά από ένα 48ωρο βουτηγμένο στους δίσκους μιας ζωής - και τη σκόνη: Η ζωή περνάει πολύ γρήγορα, είτε εκπληρώσεις τα όνειρα σου, είτε όχι. Στην πρώτη περίπτωση νομίζεις οτι το πάρτυ μόλις άρχισε και θα κρατήσει για πάντα - στη δεύτερη οτι δεν έχει αρχίσει ακόμα.
Στη yoga, σκοπός είναι να καταφέρεις να αδειάσεις τελείως το μυαλό από σκέψεις, για ένα διάστημα. Πριν από αυτό, πρέπει να μάθεις να παρατηρείς τις σκέψεις σου - αυτά τα άτακτα “παιδιά”, που ξεφυτρώνουν σαν ραπανάκια. Κι όταν ξεχνάς τις σκέψεις σου, τι γίνεται;
Οι άνθρωποι που είναι γενικώς ήρεμοι, μοιάζουν σα να φοβούνται λιγότερο το θάνατο.
“Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή”, έλεγε κάποτε το σύνθημα αυτού που κακώς ονομάστηκε “lisfestyle”, ενώ δεν ήταν παρά το πρόπλασμα για το απόλυτο “λαϊκό κουτσομπολιστάν”. “Η ζωή είναι μικρή για να είναι τόσο κενή” έπρεπε να λέει...
Δευτέρα βράδυ, η Meryl Streep, μετά από μια ακόμα βράβευση (στις Χρυσές Σφαίρες, για το “Julie and Julia” και όχι για το απολαυστικό “It’s Complicated”) ξεστομίζει την απαράμιλης ισορροπίας, σεμνότητας και εξυπνάδας φράση: “Στη μακριά μου καριέρα έχω ενσαρκώσει τόσες πολλές εξαιρετικές γυναίκες, που κάποιοι με συγχέουν με αυτές”. Chapeau!
Τρίτη βράδυ, κατά τη διάρκεια του κεντρικού δελτίου της ΝΕΤ, που φιλοξενεί την υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, στην απευθείας σύνδεση με τον Προμαχώνα, οι αγρότες φωνάζουν το αμίμητο: “Γυναίκα υπουργός, αγρότης νηστικός”!
Και τότε συνειδητοποιείς πόση δουλειά έχει ακόμα το πράγμα...
Η φωτό είναι από το www.mediabistro.com και το εξώφυλλο από το www.amazon.comTo post συνοδεύεται από την πρόσφατη συνεργασία δύο "ιερών τεράτων" της κιθάρας, του Αμερικανού J.J. Cale και του Βρετανού Eric Clapton - προσέξτε τους στίχους...
20 σχόλια:
και κοινωνικά ευαισθητοποιημένοι και σεξιστές
όντως καλά πάμε , απλά ο δρόμος είναι αλλού
Κ.Κ.Μ.
Καλημέρα, καλημέρα, εχουμε πραγματικά γενέθλια (του blogger και όχι του blog) και κάνουμε τέτοιες σκέψεις ;-)
Οπως κάπου κάποτε διάβασα: ευτυχώς μεγαλώνουμε, γιατί η εναλλακτική θα ήταν μόνο μια...
Κι όσο για το πάρτυ, αυτό βεβαίως συνεχίζεται, κάποιοι πήγαν για ύπνο νωρίς, κάποιοι λικνίζονται ακόμη, κάποιοι ακούραστοι αλλάζουν δίσκους, κάποιοι καινούριοι βλέπουν φώς ακούνε μουσική και μπαίνουν, κάποιοι ζαλισμένοι περιμένουν την καινούρια ανατολή ...
ΥΓ ωραιότατο κομμάτι
Όντως εξαιρετική η φράση αυτή της Meryl Streep..
@aidonaki: Ευχαριστώ για το κοπλιμέντο - και τις ευχές. Επίσης!
@Κ.Κ.Μ.: Ο καθένας έχει τον δικό του δρόμο. Με το κοινό μας δρόμο υπάρχει πρόβλημα...
@ yb: Όχι, όχι, τα πραγματικά γενέθλια αργούν ακόμη... Τελικά νομίζω οτι είμαι αυτός που θα εγκαταλείψει το πάρτυ τελευταίος, αφού βάλει ότι δίσκο έχει και δεν έχει... :-)
@roadartist: Είναι δικαίως εκεί που είναι...
επι του προκειμένου επιτρέψτε μου να διαφωνήσω
εφόσον ετσιθελικά και νταβατζηλίδικα μου απαγορεύουν να διασχίσω όποτε θέλω τον "δικό" μου δρόμο, συνεπάγεται πως κανένας δεν έχει δικό του δρόμο εν τέλει παρά μόνον αυτοί που αποφασίζουν να τον κάνουν "δικό" τους και να βάλουν όρους διέλευσης
όλα τα υπόλοιπα είναι συζητήσεις προκάλυψης και λεκτικά παραπετάσματα καπνού για να μη κατηγορηθούμε ως ανάλγητοι απέναντι στο πρόβλημά ή ως υποθάλποντες τις εντάσεις ανάμεσα στις κοινωνικές ομάδες ενώ "εχθρός" είναι ένας που δια της εξουσίας ασκεί βία
το να μου στερούν το δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης είναι επίσης βία, τελεία και παύλα , όσο απόλυτος κι αν ακούγομαι
Κ.Κ.Μ.
Η ζωή πάντα θα μας εκπλήσσει,άλλοτε ευχάριστα άλλοτε δυσάρεστα. Καθώς περνά ο χρόνος, κάποιοι άνθρωποι θα αλλάζουν προς το καλύτερο και άλλοι προς το χειρότερο, το βλέπουμε στους παλιούς φίλους και συμμαθητές μας. Ο καθένας μας διαγράφει τη δική του πορεία, τουλάχιστον ας είναι δημιουργική και με σεβασμό στις ανθρώπινες αξίες.
Υ.Γ: Την αυτοκριτική στη 2η παράγραφο, άλλοι πρέπει να την κάνουν (αν βέβαια είναι πρόθυμοι να αφήσουν στην άκρη το συμπλεγματικό "εγώ" τους).
(η μέχρι πρότινος ΕΛΕΝΑ με ολοκαίνουργια openid πλέον)
Σημασία έχει ο δρόμος από μόνος του, να έχει δηλαδή κάποιος τη θέληση να τον διαβαίνει.
Κι άμα παρασέρνει κι άλλους δίπλα του να ξεφοβηθούν για να συνεχίσουν να πορεύονται, αυτό δεν είναι υπέρβαση;
Καλό δρόμο...
RES
Πράγματι όσο ο αγρότης είναι res θέλει πολλή δουλειά.
Θα πετύχει η Υπουργός, διότι ως γυναίκα ξεύρει να φέρεται ανθρωπινότερα; ποιός ξέρει. Ο δρόμος ωραίος αλλά όχι ξεκάθαρος γιατί ποιός ξέρει εάν κανείς πηγαίνει ή έρχεται, να περιμένει ή να φύγει. Εξυπνη κι' η κουβέντα της Meryl Streep διότι όλοι ηθοποιοί και μη ρόλοι νοιώθουν στην ζωή, επιπροσθέτως ίσως φιλοδοξεί να γίνει μία νέα S1M0NE οπότε εύστοχος ο υπαινιγμός.
την καλημέρα μου.
@Κ.Κ.Μ.: Μα συμφωνώ με αυτά που λέτε - δεν εννοούσα αυτό. Εννοούσα οτι υπάρχει ο προσωπικός δρόμος του καθενός και ο κοινός δρόμος μας, ως κοινωνικό σύνολο... :-)
@ BlondeElena: Καλώστην, με τη καινούργια id... :-)
@scalidi: Ναι είναι, αυτή η πιθανότητα υπέρβασης με οδήγησε στα "κοινά".. :-)
@airgood@gmail.com: Res? Δεν καταλαβαίνω τι εννοείτε. Το αν θα πετύχει η υπουργός, είναι θέμα ικανοτήτων και πολιτικής, όχι φύλου βεβαίως. Αν υπάρχει άνθρωπος που νομίζει ακόμα οτι μια γυναίκα είναι "άσχετη" από αγροτική πολιτική, ενώ αυτός είναι "σχετικός" (γιατί τι το χωριό του, τι οι Βρυξέλλες), τότε δεν έχει καμία τύχη...
σαν να μην έφταναν οι οδικοί αποκλεισμοί, μου ήρθε κι ένας εγκεφαλικός
έχασα την ουσία του ποστ λόγω θυμού, κακός σύμβουλος πάντα
την κατανόησή σας ζητώ :-D
Κ.Κ.Μ.
Chapeau!
η ελπίδα πεθαίνει τελευταία ή και πάλι όχι...
Ήταν όντως εντυπωσιακό πως ενώ μιλούσαν με την Κα. Χούκλη που προσπαθούσε κατα κάποιο τρόπο να αναδείξει το πρόβλημα, αποφάσισαν να φωνάξουν τέτοιο σύνθημα και να χάσουν με μιας όλα τα δίκια που ενδεχομένως είχαν..
Ορισμένα πράγματα δεν είναι "πληρωτέα άμα τη εμφανίση". Άλλωστε, το σημάδι του καθενός μας, μικρό ή μεγάλο, δεν μετριέται όταν ακόμη δημιουργούμε και προσφέρουμε - για να παραφράσω τον Α.Λίνκολν που είπε: "ποτέ δεν μετράς το ύψος ενός δέντρου όσο στέκεται όρθιο."
Το "πάρτυ" θα υπάρχει πάντα και είναι θέμα επιλογών πότε θα συμμετάσχεις, πόσο θα μείνεις και σε ποιούς θα μιλήσεις - ακόμη και το αν θα χορέψεις μόνος στο μπαρ πίνοντας πορτοκαλάδα. ;-) Αρκεί να είσαι on the road and walking.
ΥΓ: Υπέροχο το δίδυμο J.J.Cale-E.Clapton.
@Κ.Κ.Μ.: No problem, αγαπητέ, συμβαίνει σε όλους... :-)
@gasireu: Merci!
@MiHat: Η Μαρία προσπαθούσε να "ανακρίνει" τη Μπατζελή - και ήταν τέσσερις γυναίκες στην οθόνη, μαζί με τις ανταποκρίτριες. Μεγαλύτερο επικοινωνιακό φάουλ δεν μπορούσαν να κάνουν οι αγρότες...
@Sue: Λοιπόν, θα μείνουμε όλοι στο πάρτυ...
Καλημέρα Προκόπη
Βρε αστέρι μου, έλα, σε παρακαλώ, για "ανέβα" λίγο! "Η ζωή περνάει πολύ γρήγορα" "φοβούνται λιγότερο το θάνατο" τι πεσιμισμός είναι αυτός; Γιατί σκουραίνεις τη διάθεσή σου άνευ λόγου; Καταρχήν σκέψου τα αρκετά που έχεις ζήσει και που άλλοι δεν τα ζουν ποτέ και νιώσε την ελευθερία που σου δίνει η πείρα σου. Δεύτερον, δεν σε βλέπω και τόσο... "φθαρμένο" για να απαισιοδοξείς έτσι! Τρίτον, το τι αφήνει κανείς πίσω του -αυτή τη συζήτηση την έκανα πολύ πρόσφατα- δεν έχει πάντα να κάνει ούτε με παιδιά κι εγγόνια, ούτε με το συνταρακτικό επιστημονικό επίτευγμα και αυτή η ποικιλότητα είναι που έχει ενδιαφέρον. Κακά τα ψέματα, δεν είμαστε όλοι πλασμένοι για τα ίδια πράγματα. Και το πάρτυ θα συνεχιστεί και όλοι θα περάσουμε καλά, γιατί επιλέξαμε ελεύθερα και αγαπάμε και τις επιλογές και τα λάθη μας. Έτσι; Έτσι, γιατί δε σηκώνω και αντιρρήσεις...
Λοιπόν, Προκόπη, κάνε το πάρτυ πιο... γκρούβι (που λένε και στο χωριό μου), σπάστα όπως στο Pairidaeza, άναψε όλα τα φώτα και μη σκέφτεσαι, ζήσε έντονα! Μπορείς και αυτό είναι σημαντικό!
Φιλιά από όλη την παρέα
Lighten up, λένε τα κχτηνάκια μου.
;)
@Freedom: Χαχα, καλημέρα! Μα δεν ήμουν moody όταν τα έγραφα αυτά. Ευχαριστώ πάντως για το ψυχολογικό μασάζ... :-)
Τέλειο.
@Αθήναιος: Thanks! :-)
Παρεμβαίνω ξανά έπειτα από μια δεύτερη πιο ενδελεχή ανάγνωση του ποστ και κυρίως μετά το σχόλιο της Freedom. Δεν είναι τόσο τα χρόνια που περνάνε και η διάθεση ολοένα και αυξανόμενης αυτοκριτικής (που στην τελική είναι και μια έντιμη στάση από άτομα που δεν έχουν βλάψει συνειδητά το κοινωνικό σύνολο στο οποίο ανήκουν). Όλοι μας έχουμε κάνει λάθη ή έχουμε χάσει κάποιες ευκαιρίες είτε από αφέλεια είτε από δισταγμό-αλοίμονο αν ήμαστε μόνιμα "ατσαλάκωτοι" και politically correct.Το θέμα είναι πως η διαρκής υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, η κυριαρχία των κρετίνων και η τρομολαγνεία που διαχέεται πλήρως στην κοινωνία μας, όλα αυτά μας κάνουν να νιώθουμε απαισιόδοξοι και να φοβόμαστε το μέλλον. Πριν λίγα χρόνια ήμουν αισιόδοξη, αλλά τελευταία όλο και συχνότερα μου έρχονται στο νου τα λόγια ενός καθηγητή μου "η αισιοδοξία είναι για τους αφελείς"...
@BlondeElena: Εγώ πάλι που νοιώθω αισιόδοξος, αλλά όχι αφελής; :-)
Δημοσίευση σχολίου