31.1.10

Δεν σε χρειάζομαι, κύριε dj...

“Πέστε μου ποιό κομμάτι θέλετε, δεν μπορεί να μην το έχω. Μέσα σε αυτό το laptop υπάρχουν 11 χιλιάδες κομμάτια”. Ο “επαγγελματίας” dj/ενοικιαστής μηχανημάτων προσπαθούσε να με πείσει οτι δεν υπάρχει κανένας λόγος να με προμηθεύσει με cd player - αφού “τα έχει όλα στο computer”. Δηλαδή το “δικό μου”, το ιδιαίτερο, αυτό που έχω αντιγράψει από το βινύλιο, αυτό που έχω “ανακαλύψει”, αναδείξει και συνδυάσει εγώ, δεν μετράει; Όλα στο σωρό, “κόπτεται κιμάς παρουσία του πελάτου”;


Αυτές οι δηλώσεις μου δείχνουν πάντα πόσο φτωχό είναι το επαγγελματικό μας επίπεδο παντού. Τη δήλωση “τα έχω όλα” δεν μπορεί να την κάνει ούτε ο Γιάννης Πετρίδης - και ούτε θα την έκανε ποτέ βεβαίως, γιατί (είναι και ο αρμοδιότερος στην Ελλάδα να) έχει επίγνωση του ωκεανού κομματιών, που αποτελούν τη σύγχρονη μουσική. Τέτοιες δηλώσεις “αμετροέπειας” έχω ακούσει βέβαια και από το κοινό - πριν από λίγα χρόνια στο Guru έπαιζα ένα από τα ωραιότερα κομμάτια της Dianna Ross, της εποχής της disco, το “Love Hangover”. Έρχεται λοιπόν ένας άχαρος 25χρονος φλώρος και με ρωτάει “τι είναι αυτό;”. Του λέω (πάντα λέω) και μου απαντά με περισσό θράσος “Περίεργο, γιατί εγώ τα ξέρω όλα τα disco”!!! Τι ξέρεις βρε κακομοίρη, που δεν είχες γεννηθεί καν - άσε που “όλα” δεν τα ξέρουν ούτε οι αμερικανοί dj της εποχής...

Το επίπεδο του μέσου “επαγγελματία” dj, που κάνει “πάρτυ, γάμους και βαφτίσεις” στην Ελλάδα, το παρατηρώ χρόνια. Χωρίς καμία χάρη, χωρίς κάποιο συγκεκριμένο “πρόσωπο”, χωρίς κανένα χαρακτήρα: Λίγο hits, λίγο disco, λίγο rock, λίγο hip-hop, λίγο latin - καμιά Βανδή, κανένα κλαρίνο, όλα τα πιο άχρωμα και πολυφορεμένα, η αποθέωση του κοινού τόπου. Μα είναι και το κοινό έτσι, θα μου πείτε - “ότι νάναι”. Κι όμως (με την εξαίρεση ίσως κάποιων γάμων, όπου οι πιο “παραδοσιακές” ηλικίες ζητάνε τα αντίστοιχα), δεν έχω δει κοινό που να μην αντιδρά ευχάριστα σε ένα δημιουργικό πρόγραμμα - κι αν κάποιος, τέλος πάντων, αποζητά σαχλαμάρες, εύκολα μπορεί κανείς να τον αγνοήσει, εφόσον ο κόσμος χορεύει.

Η άγνοια, η προχειρότητα, η έλλειψη μουσικής παιδείας και γούστου επεκτείνεται και στο επίπεδο των επαγγελματιών dj, στα διάφορα μαγαζιά της μέρας και της νύχτας, αλλά και στο ραδιόφωνο. Όπως γίνεται σε όλες τις “λαμπερές” ενασχολήσεις, που προσφέρουν (πολλές φορές) εύκολο χρήμα, προβολή και εξουσία, άνθρωποι (ακόμα και) με 200 cd δισκοθήκη επιχειρούν να “παίξουν”. Χωρίς καμία γνώση της ιστορίας της μουσικής που “πραγματεύονται”, με ελάχιστο ψάξιμο και κόπο, με λιγοστά “πριόνια” της μόδας ανά χείρας (το house και γενικά ο club ήχος έχει κάνει πολύ μεγάλη ζημιά) - “κουτσοί, στραβοί στον Αη-Παντελεήμονα” προσπαθούν...

Μια μεγάλη κατηγορία είναι οι επαγγελματίες που αντικαθιστούν την ουσία των κομματιών που παίζουν, με την “άρτια μίξη”. Από την εποχή που ήμουν έφηβος, στη δεκαετία του ’70 (στην Αθήνα “βασίλευε” τότε το Studio 4, με έναν Ιταλό dj, το Nicola, που μίλαγε με το μικρόφωνο πάνω στις αλλαγές - τί μόδα κι αυτή!), θυμάμαι αυτή τη συνομοταξία, που σύχναζε κυρίως στα δισκάδικα (=παράνομα κασετάδικα) του Κολωνακίου και δέσποζε (ή λυμαινόταν, ανάλογα πώς το βλέπετε) στα “κυριλέ” club των Βορείων Προαστείων και της παραλίας. Η disco αντικαταστάθηκε από αυτά τα κουραστικά beat, με τη συνεχόμενη μπότα - λες και δεν μπορείς να χορέψεις με πιο ουσιαστική μουσική και χρειάζεσαι την “υποβοήθηση”. Μάλλον ο ρηχός dj τη χρειάζεται...

Δεν θα επεκταθώ στο πώς εξελίχθηκε η διασκέδαση με την trance ή όλα τα επόμενα είδη. Υπάρχουν στο παγκόσμιο σκηνικό αξιόλογοι dj - αν κι εγώ έχω ακούσει πολύ λίγους και ο μόνος που μου άρεσε ήταν ο Kid Loco, στο Ρόδον. Και δεν θα δογματίσω οτι οτιδήποτε εμπίπτει στους “καινούργιους κάθε φορά ήχους” είναι αδιάφορο - το αντίθετο μάλιστα. Απλώς στη μουσική (όπως και γενικώς στην τέχνη), πρέπει να έχουμε τα αυτιά μας (και το μυαλό μας) ανοιχτά, αλλά να πατάμε πάνω και σε κάποια βάση: Να έχουμε συναίσθηση οτι η προσωπικότητα ενός καλλιτέχνη που αφήνει το σημάδι του στην ιστορία, όπως π.χ. η Aretha Franklin, παράγει άλλης κλάσης έργα, από τον απρόσωπο παραγωγό ενός γοητευτικού ενδεχομένως, πλην όμως επίσης “απρόσωπου” κομματιού, που αύριο δεν θα το θυμάται ούτε η μαμά του. Τουλάχιστον, να την ξέρουμε την Aretha Franklin...

Να ξεκαθαρίσω κάτι: Δεν απαιτώ από τον dj τα “γνωστά και μη εξαιρετέα”. Δύο φορές έχω θαυμάσει dj (το έχω πει και δημόσια, κακοκαρδίζοντας ίσως και “συναδέλφους”): H μια ήταν σε πάρτυ που είχα κάνει για τα 40 μου κι έπαιζε ο Γιάννης ο Isnogood, στέλεχος μαγαζιών του στυλ του παλιού Follie - δεν ήξερα ούτε 10 κομμάτια, αλλά ήταν ένα αριστουργηματικό πρόγραμμα, όπου όλοι χόρευαν επί ώρες. Η άλλη ήταν σε μαγαζί, όπου είχα ακούσει τον Blend, να παίζει εκπληκτικά, με όλα να μου είναι παντελώς άγνωστα - απίστευτα δημιουργικό, σκέτη τέχνη.

Εγώ πάλι προσωπικά, παίζω πολλά γνωστά κομμάτια. Αλλά όχι τα προφανή, που τα έχουμε πια σιχαθεί - και κυρίως όχι χωρίς να βασανίσω και να επιλέξω το συνδυασμό, που θα είναι ταυτόχρονα οικείος, αλλά και έκπληξη. Πιστεύω οτι ο dj πρέπει να κουράζεται και να ιδρώνει, να έχει φαντασία, να μην παίζει αδιάφορα, να μην γίνεται έρμαιο των επιθυμιών κάποιων, αλλά ούτε και να αδιαφορεί για αυτές. Να φροντίζει για την ωραία αλλαγή (μια “κακοτεχνία” μπορεί να κόψει κατά πολύ το κέφι), αλλά και να μην αναλώνεται σαν bodybuilder, στην ακρίβεια του μετρήματος του. Ο dj πρέπει να ξέρει - και κυρίως να θέλει - να διασκεδάσει το κοινό του, αλλά και να το οδηγήσει λίγο πάρα πέρα, να του μάθει κάτι, να του δώσει τη διαφορετική εμπειρία...

Ο κακομαθημένος (και από γνώσεις και από χαρακτήρα - “θέλω να παίζω ότι γουστάρω εγώ και δε με νοιάζουν οι από κάτω”) dj είναι σε μεγάλο βαθμό ο λόγος που και το κοινό είναι “κακομαθημένο” σε αυτή τη χώρα. Από την άλλη, πρέπει να παραδεχτώ οτι το επίπεδο της διάχυσης καλής μουσικής στα μπαρ και στα διασκεδαστήρια γενικώς αυτής της χώρας, υπερβαίνει κατά πολύ τον παγκόσμιο μέσο όρο. Ίσως γιατί έχουμε δώσει μεγάλη σημασία στον τομέα “διασκέδαση”, ίσως γιατί είμαστε πιο συμπλεγματικά κοσμοπολίτες, ίσως γιατί κρατάμε (με καθυστέρηση) τη μουσική παλαιότερων δεκαετιών και την αναμιγνύουμε με καινούργια πράγματα - φτιάχνοντας ένα μοναδικό “mix”. Παραμένει όμως πρόβλημα: Σε πόσα μαγαζιά μπορείτε να πείτε οτι πάτε για να χορέψετε - και το κάνετε με επιτυχία;

Στα πάρτυ, το πράγμα είναι πάντα πιο ζεστό: Άλλωστε, ακόμα και οι εξηνταπεντάρηδες πια, έχουν μεγαλώσει με καλά ακούσματα - τουλάχιστον Doors και Stones έχουν εγγραφεί στο DNA τους. Και πολλές φορές, αυτό το κοινό είναι και το πιο μουσικά απαιτητικό, αν και ίσως ντρέπεται να το αρθρώσει. Ο κακός dj δεν έχει καμία δικαιολογία....


Υ.Γ. Και δεν υπάρχει πιο ηλίθιο, αυτάρεσκο και ενδεικτικό της χειρότερης πλευράς του dj τραγούδι, από το "Last Night A Dj Saved My Life"...




Το σκίτσο είναι από το http://cclteenzread. typepad.com και το εξώφυλλο από το www.amazon.com

To post συνοδεύεται από την επιτυχία της Βρετανής (;) Kylie Auldist.

buzz it!

32 σχόλια:

PanosJee είπε...

Προκόπη dj τύπου blend δεν είναι απλά επαγγελματίες disk jockeys αλλά μουσικοί. Θα σου πρότεινα να ακούσεις και έναν άλλο έλληνα τον Cayetano και από διεθνείς το Bonobo

monotropos είπε...

ακριβώς έτσι είναι η κατάσταση και όχι μόνο στα της μουσικής παιδείας, αλλά και σε άλλα αντικείμενα όπου κάποιος μπορεί να "πουλήσει μούρη", συνήθως βασισμένος στην άγνοια των υπολοίπων. Καταπώς βασιλεύει ο μονόφθαλμος στους τυφλούς, αγνοώντας, ηθελημένα ή όχι, ότι θα μπορούσε να έχει δύο μάτια.

Prokopis Doukas είπε...

@PanosJee: Ok, το ξέρω - ο Γιώργος είναι μουσικός, παραγωγός με όλη την έννοιας της λέξης. Πολλοί dj είναι έτσι - εμένα με ενδιαφέρει το αποτέλεσμα, τι έχει να μου πει ο άλλος. Αλλιώς, ας μην παίζει..

Τον Bonobo τον έχω παίξει στο ραδιόφωνο, από τότε που βγήκε. Τον Cayetano δεν τον γνωρίζω..

@Monotropos: Το επάγγελμα του dj είναι όπως του δημοσιογράφου: Ότι δηλώσεις, είσαι..

Ανώνυμος είπε...

Την τελευταία δεκαετία ο Dj έχει γίνει η ενσάρκωση της playlist των ραδιοφωνικών σταθμών, δλδ λίγο απ'όλα προπαγανδίζοντας ως αποκορύφωση της διασκέδασης τα fast-food τραγουδάκια, τα οποία κανένα νόημα δεν έχουν και ούτε θα γίνουν στοιχεία της ταυτότητας μιας εποχής-ούτε έστω για cult δεν αξίζουν...Βέβαια, Προκόπη, μην αδικείς τη house μουσική, σε καμία περίπτωση δεν είναι (μόνο) τα remixes του παραπάνω Dj-playlist. Μάλιστα, υπάρχουν αρκετοί Έλληνες house μουσικοί- Dj, οι οποίοι διαπρέπουν στο εξωτερικό- και όχι στα Ελληναδοr'n'bάδικα των νησιών μας.

Αλλά θα συμφωνήσω για το γενικότερο χάλι, έχω βαρεθεί να αναμειγνύουν τον Parov Stellar και τους Depeche Mode με τη Beyonce ή ακόμη χειρότερα με τη Βανδή και τον Μαζωνάκη. Οπότε, πέρα από την οικονομική κρίση, μην απορούν οι Dj's που οι εμφανίσεις τους στα κλαμπ και στα μπαρ δεν είναι (εδώ και καιρό) sold out..

Υ.Γ: Λίγο άσχετο, αλλά ευχάριστο: την επόμενη εβδομάδα έρχεται στην Αθήνα ο Manu Dibango για τρεις εμφανίσεις.

logia είπε...

κοίτα τώρα, βρε παιδί μου, πώς μου έρχεται στο μυαλό εκείνη η σοφή παροιμία, "όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρά καλάθια"....
περίεργο ε;

την καλησπέρα μου

Prokopis Doukas είπε...

@BlondeElena: Δεν αδικώ καμία μουσική - νομίζω το λέω σαφώς στο κομμάτι. Ωστόσο, έχοντας υπάρξει επαγγελματίας dj και ο ίδιος, ξέρω πώς είναι να "εθίζεσαι" στο remix που σου πουλάει ο προμηθευτής και που τις περισσότερες των περιπτωσεων είναι μια μπούρδα και μισή..

Το γούστο λείπει, το γούστο - και η μουσική παιδεία. Αν πάρεις το 90% των dj και τους κάνεις τεστ γενικών μουσικών γνώσεων, θα κοπούν παταγωδώς...

Υ.Γ. Τον είδα πέρσυ στο Gazarte - και δεν θα το επαναλάβω... :-)

@logia: Ελπίζω να μην το λέτε για μένα - κι ελπίζω αυτά που έγραψα να μη μοιάζουν αλαζονικά. Αν ναι, δεν ήταν πρόθεση μου - πρόθεση μου ήταν να στηλιτεύσω την ελαφρότητα με την οποία επιτίθενται κάποιοι στα αυτιά μας... :-)

Sue G. είπε...

Σημεία των γρήγορων, άκοπων κι απαίδευτων καιρών μας... Όλοι αυτοί οι λόγοι που αναφέρεις, Προκόπη, αποδεικνύουν και με το παραπάνω ότι το tailor-made ήταν, και θα εξακολουθήσει να είναι, δυστυχώς, υπόθεση λίγων.


ΥΓ: Όμορφη επιλογή εικόνων - ποπ σήμερα, εικαστικές οι προηγούμενες με τις ασπρόμαυρες φωτό και τα έργα ζωγραφικής στα εξώφυλλα των δίσκων. Μου αρέσει αυτή η "τροπή".

Καλό μήνα!

Idom είπε...

Μπρε Προκόπη, τόσο καιρό σε διαβάζω σε θέματα υψηλής πολιτικής και κοινωνικής σημασίας (όπου φυσικά παρελαύνουν αγύρτες, αριβίστες και δεν συμμαζεύεται), αλλά πρώτη φορά σε βλέπω να παραφέρεσαι για το "φλώρο" τον 25-χρονο!
Χα, χα, χα!!

Αχ, όλοι με "κουμπιά" λειτουργούμε! :-))

Idom

Υ/γ.: Βέβαια, η νοοτροπία, είναι κάτι που εκδηλώνεται σε όλες τις πτυχές τής ζωής μας. Ποιος ξέρει τι θα λέγει ο φλώρος όταν γίνει υπουργός...

I.

Prokopis Doukas είπε...

@Sue: Θέλει κόπο και τρόπο... :-)

@ Idom: Μα δεν είναι τρομερή δήλωση "τα ξέρω όλα τα disco"; Πώς την πετάνε έτσι την κοτσάνα; :-)

Ανώνυμος είπε...

ευστοχότατος, συνυπογράφω με χέρια & πόδια
(ως πάσχων και συμπάσχων)

η έπαρση, η μούρη, το υφάκι, η ωραιοπάθεια , ο ξερολισμός , οι φλώροι - ναι, ναι- ...όλα αυτά και άλλα τόσα

Κ.Κ.Μ.

Ανώνυμος είπε...

Ναι, αυτό με το "φλώρο" το παρατήρησα κι εγώ και το βρήκα πολύ αστείο. Αλλά ελάτε τώρα, αφήστε τις εκλογικεύσεις! Πείτε ξεκάθαρα πως αυτό που σας ενόχλησε στην πραγματικότητα είναι ότι ο μετριόφρων νέος τα ήξερε όοοοοοοολα ενώ εσείς όχι! :)))))))
(Ακόμα γελάω, όπως καταλαβαίνετε. Και αστειεύομαι βεβαίως, να μην παρεξηγηθούμε άνευ λόγου!)
Καλή εβδομάδα και καλό μήνα.
Maria Shanti

Prokopis Doukas είπε...

@Κ.Κ.Μ.: H ασχετίλα κυρίως... :-)

@Maria Shanti: Καλό μήνα - και στους φλώρους! :-)

mermyblue είπε...

καλησπέρα κ καλό μήνα Προκόπη
εχεις όχι ένα αλλά μύρια δίκαια σε όσα γράφεις... σε πόσους γάμους έχω πάει και σε πόσα πάρτυ που έχουν λιώσει πια αυτό το swing the mood απο jive bunny and the mastermixers; σχεδόν με πιάνει αναγούλα όποτε το ακούω πια! λες και δεν υπάρχουν άλλα swing, rock and roll ή twist κομμάτια...άσε πια αυτό το I will survive! κάθε στίχο, κάθε στροφή, κάθε αλλαγή την έχει μάθει ο λίγο παρατηρητικός καλεσμένος γάμων...
και πάντα κ εγώ αναρωτιέμαι αν λείπει η φαντασία ή η όρεξη...

όσο για τον Cayetano να ακούσεις οπωσδήποτε. Αξίζει και μουσικά και είναι κ από τους συμπαθέστερους του χώρου.

logia είπε...

οχι βέβαια! ίσα-ίσα που την βρήκα πολύ πετυχημένη την ανάρτηση!

για τον ξερόλα τον dj τα λέω και για όλους αυτούς, που κοκκορεύονται, πως τα ξέρουν όλα, τα έχουν όλα, είναι σίγουροι για όλα...

Idom είπε...

@ Προκόπη!

> Μα δεν είναι τρομερή δήλωση
> "τα ξέρω όλα τα disco";

Σωστά, σωστά.
Ενώ όταν ο υφυπουργός δηλώνει, "εγώ δεν είχα ιδέα που πήγαν τα 9900000000 Ευρώ, τις εντολές που πήρα από τον υπουργό εκτελούσα", είναι πράα και μετρημένη δήλωση!

> Βαθύς αναστεναγμός <

Idom

onelittleastronaut είπε...

Είναι πολύ μεγάλη η συζήτηση αυτή για τους djs του σήμερα και συμφωνώ με τα σχόλια των περισσοτέρων, αλλά δεν πρέπει να αψηφούμε και τις ορέξεις του εκάστοτε καταστηματάρχη. Αυτό και όσον αφορά τις παντελώς άγνωστες επιλογές αλλά και τις περιβόητες μίξεις του Parov Stellar με το Μαζωνάκη. Επίσης διαφορετικές μουσικές θα ακούσεις απο κάποιον που κάνει αυτή τη δουλειά για να ζήσει, διαφορετικές απο αυτόν που το κάνει επειδή πραγματικά το γουστάρει. Δεν συμφωνώ με αυτόν τον -ας πουμε- αφορισμό της μουσικής των clubs, αν και καταλαβαίνω τι θες να πεις. Επίσης επειδή πρόσφατα είχα μια σχετική συζήτηση για νέους και παλιούς djs, έχω να παρατηρήσω ότι για κάποιον που κάνει ΚΑΛΑ τη δουλειά του δε νομίζω ότι τα πράγματα είναι πιο εύκολα τώρα (την εποχή του downloading) απ'οτι στο παρελθόν (του δισκάδικου). Όπως κάποιος χανόταν στα δισκάδικα με τις ώρες ψάχνοντας-ακούγοντας-διαλέγοντας, έτσι χάνεται και τώρα, μπορεί να το κάνει απο το σπίτι του οκ,αλλά αναλογιστείτε τον όγκο της μουσικής/πληροφορίας του σήμερα και βγάλτε συμπεράσματα. Είπαμε μεγάλη συζήτηση και πήρα φόρα... Καλό μήνα

Idom είπε...

Την άλλη περίπτωση την σκεφτήκατε;
Ο μικρός άκουγε συστηματικά ΦΛΩΡΙνιώτη, οπότε μία δήλωσή του "τα έχω ακούσει όλα στην disco", ήταν ΠΟΛΥ κοντά στην πραγματικότητα!

Idom

Prokopis Doukas είπε...

@ mermyblue: Αυτά το "ποτ πουρί" είναι τα χειρότερα... ¨Ενδειξη της προχειρότητας και της ένδειας... Όπως και το να κόβεις το κομμάτι, μόλις παίξει το ρεφρέν!

@ logia: Μα και βέβαια τα έχουν όλα! :-)

@Idom: Δεν ανήκουν απαραίτητα σε διαφορετικό είδος ανθρώπου τα δύο παραδείγματα...

Idom είπε...

Προκόπη, το σχόλιό μου το έγραψα σε τελείως "αστειευτικό" τόνο.
Λυπάμαι αν ακούστηκε αλλιώς και το θεώρησες όντως επικριτικό. Για όνομα... :-))

Άλλωστε αυτό περίπου που γράφεις, το έγραψα και εγώ πιο πάνω: τι θα λέει ο "φλώρος" όταν γίνει υπουργός!...

Idom

Prokopis Doukas είπε...

@Idom: Μα δεν το έλαβα αλλιώς... :-)

Prokopis Doukas είπε...

@onelittleastronaut: Μα δεν είπα οτι τώρα είναι πιο εύκολα. Ίσα-ίσα, πιο δύσκολο το θεωρώ, αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι δεν έχω απαιτήσεις...

Όντως, υπάρχουν όλα τα μοντέλα. Αλλά μια μικρή κοινωνιολογική ανάλυση του μέσου όρου επιχείρησα... :-)

graoutso είπε...

παντως σχετικα με το τελευταιο quote Last night a dj saved my life, η Met Police το χρησιμοποίησε πολύ έξυπνα για να τραβήξει part time εθελοντές αστυνόμους (ναι υπάρχει και αυτό!) εδώ αφίσα απο την καμπάνια

Prokopis Doukas είπε...

@graoutso: Ναι, το είχα ξαναδεί, ευχαριστώ.. :-)

Μια έξυπνη διαφήμιση πάνω σε ένα ρηχό και αυτάρεσκο φετίχ των dj χωρίς φαντασία...

SHOWTIME είπε...

Καλημέρα Προκόπη,
διάβασα με πολύ προσοχή και ενδιαφέρον τις σκέψεις σου (μιας και πέραν από μουσικόφιλος, ανήκω επαγγελματικά στη βιομηχανία αυτή)και δεν σου κρύβω ότι προβληματίστηκα εντόνως.

Το ένστικτό μου λέει ότι, ο αρχικός διαχωρισμός πρέπει να γίνει στους Djs δεξιώσεων και τους Djs των μαγαζιών, τουρ, κλπ

Βλέπετε η βασική διαφορά ενός Dj όπου θα παίξει σε ένα γάμο είναι η μία και μοναδική ευκαιρία να παράσχει μια επιτυχημένη βραδιά, έχοντας ώς κοινό, το ζευγάρι (25-30) και τους, κοινών ισως ψαγμένων ακουσμάτων, φίλους τους, τη θεία Μερώπη και το θείο Χαρίλαο, λάτρεις του κλαρίνου, από το χωριό, τον "μοντέρνο" πατέρα και τους συναδέλφους του, την "σκυλού" κουμπάρα, τις "ρουβίτσες" ξαδερφούλες και τουλάχιστον 5-6 κατηγορίες ακόμα.

Και τίθεται ο προβληματισμός.
Κάνεις κλειστό γάμο, μόνο με φίλους, ψαγμένα ακούσματα και ιδιαίτερο μουσικά πρόγραμμα? ή επιλέγεις να καλέσεις όλες σου τις "υποχρεώσεις"?

Στη δευτερη περίτωση ώς dj έχω 4 ώρες να διασκεδάσω ένα τόσο ανομοιογενές (σε κάθε παράγοντα) κοινό, προσπαθώντας να:
1. ικανοποιήσω το ζευγάρι που με εμπιστεύτηκε,
2.Ικανοποιήσω τους καλεσμένους τους με σκοπό είτε να απαλάξω το ζευγάρι απο τη γκρίνια τους (τί κλαπατσίμπαλα ήταν αυτά που έπαιζε τούτος εκεί? Χάθηκε μια Θώδη, ένας Κονιτόπουλος, ένας Καρράς, ένας Μπέκιος,κλπ) είτε να καταφέρω να προσελκύσω μελλοντικό πελατειακό κοινό.
Με λίγα λόγια προσπαθώ να παράσχω μια κατά γενική ομολογία, άνω του μετρίου μουσικά και τεχνικά, βραδιά διασκέδασης.

Σε καμία περίπτωση δεν είμαι εκεί να παίξω τα προσωπικά μου ακούσματα, να πειραματιστώ και να αποπειραθώ να μάθω στους καλεσμένους τι σημαίνει electronica, rock, καλή disco κ.ο.κ
Αυτό μάλλον, όσο κι αν αποτελούσε ευχάριστη έκπληξη στα αυτιά μερικών καλεσμένων, θα με τοποθετούσε στην κατηγορία "των κακομαθημένων Djs" όπως πολύ γλαφυρά πριγράφεις.

Είμαι εκεί για να παραμερήσω τις προσωπικές μου επιλογές και να κινηθώ safe, παίρνοντας όσο το δυνατόν λιγότερα ρίσκα.

Σωστό? Όχι βέβαια.
Έτσι δεν διαφέρω σε τίποτα άπό το σωρό και ο αυριανός πελάτης δεν έχει κανένα λόγο να με προτιμήσει.

Συναντώ την "αλήθεια" και τη σωστή επαγγελματική αντιμετώπιση κάπου στη μέση.

ΝΑΙ, θα επιλέξω να στήσω το μουσικό κορμό του προγράμματος μου γύρω από τα πιό γνωστά και αποδεκτά, από την μάζα, κομάτια και αυτόν τον κορμό θα στολίσω με τις προσωπικές πιο ψαγμένες επιλογές. Εκεί θα μου δωθεί η ευκαιρία, καμουφλαρισμένα σχεδόν αόρατα, να τους "αναγκάσω" να ακούσουν κάτι διαφορετικό, κάτι που δεν θα ξέρουν.

Απεχθάνομαι το mix των Jive Bunny & the mastermixers, δεν θα ακουγα ποτέ ξανά το I will survive, με έχει κουράσει το YMCA, έχω πάθει O.D. με το Sara perque ti amo, κι όμως, σε κάθε γάμο 100 άτομα με το ακουσμά τους χοροπηδάνε σαν τρελά (όπως και με πολλά άλλα πιο αγνωστα βέβαια).


Ως Χρήστος συμφωνώ με κάθε σου φράση. Σε αυτές τις σκέψεις δεν θα άλαζα ούτε τόνο.
Ως Dj θα επιμείνω ότι τα "προφανή" κομάτια, καλώς ή κακώς αποτελούν μια ήρεμη, λειτουργική και απόλυτα αποδοτική λύση σε ένα τέτοιο κοινό -που περιέγραψα- καιη προσωπική "μαγκιά" του κάθε DJ θα κριθεί στις λεπτομέρειες.

100 πολυφορεμένα κομάτια θα πείσουν τη μάζα των καλεσμένων ότι ο DJ είναι καλός αλλά, πιστέψτε μέ, 2-3 μόλις ξεχωριστά ψαγμένα κομάτια, ειναι αρκετά να πείσουν και αυτή τη μικρή μερίδα ποιοτικών ακροατών που κάθονται στα τραπέζια απογοητευμένοι από ακόμα έναν Dj.

Πρώτη μου επιλογή θα παραμένει πάντα η ικανοποίηση του 85% των καλεσμένων και θα ακολουθεί το ψαγμένο 15%.

Καταλήγοντας...
Ο σωστός επαγγελματίας Dj εκδηλώσεων πάνω από όλα πρέπει να ξέρει να ακούει. Να κατανοεί ότι κάθε περίσταση είναι μοναδική και διαφορετική. Άλλο ο γάμος ο παραδοσιακός άλλο ο μοντερνος, άλλο ο γάμος του ροκά Παναγιώτη, άλλο του Soul - disco - Jazz Προκόπη, άλλο το πάρτυ του ίδιου Προκόπη.

Όσο καλύτερα μάθει να ακούει και να επιθυμεί να μαθει και να βελτιωθεί τόσο καλύτερα και πιο στοχευμενα θα αποδίδει.

Με ετίμηση
Χρήστος Νίκας
www.showtime.com.gr

Prokopis Doukas είπε...

@SHOWTIME: Ευχαριστώ για τον κόπο που κάνατε, για ένα τόσο μακροσκελές σχόλιο.

Δεν λέμε και πολύ διαφορετικά πράγματα: Κι εγώ παίζω πολλά γνωστά (αλλά όχι τα χάλια και νιανια από το πολύ παίξιμο). Με λίγη προσπάθεια, μπορείς να κάνεις τους παρόντες να ενθουσιαστούν, χωρίς να παίξεις αφόρητα κλισέ - και να κάνεις και μερικές εκπλήξεις, που να δώσουν χαρακτήρα.

Φτάνει να υπάρχει γούστο, γνώση και μεράκι...

SHOWTIME είπε...

[@SHOWTIME: Ευχαριστώ για τον κόπο που κάνατε, για ένα τόσο μακροσκελές σχόλιο.]

Εγώ ευχαριστώ για τον προβληματισμό, το βήμα, και την υπομονή να "με" διαβάσεις. (ανάρτησα τη short version) :)

Stelios Liokoglou είπε...

Αγαπητέ Προκόπη,

με απίστευτο ενδιαφέρον διάβασα το πόστ σου. Αυτό λοιπόν που έχω εγώ να προτείνω, είναι η δική μου στάση απέντι στα πράγματα. Ποια είναι αυτή;

Ως μανιακός συλλέκτης cd και βινυλίων (ω ναί, υπάρχουν ακόμη και τα αγοράζω σαν τρελλός), ανήκω στην κατηγορία των "κακομαθημένων" ακροατών. Δεν μου αρέσει και δεν υποκύπτω στα ακούσματα κανενός dj που δεν μου "κολλάει".
Τον τελευταίο χρόνο όμως που επέστρεψα στην Ελλάδα μετά απο μια 15ετή παραμονή στο εξωτερικό, έψαξα και βρήκα Έλληνες για τους οποίους μου μιλούσαν με τα καλύτερα λόγια οι Γερμανοί! (Εκεί έμενα) Τους αφήνω τους υπόλοιπους στην ησυχία του και απολαμβάνω τις νύχτες μου με αυτούς... Ποιοί είναι αυτοί;
Τον έναν τον έχεις βρεί... Ο Blend...

Απο εκεί και πέρα θα σου πρότεινα να ψάξεις τους:
-Cayetano. Προσωπικά ο αγαπημένος μου μαζί με τον Blend. Άψογο αισθητικό κριτήριο, φοβερός παραγωγός και εξόχως αναγνωρισμένος απο Βραζιλία μέχρι και Ιαπωνία με εξαίρεση φυσικά (;) την Ελλάδα. Ειδικά στο εξωτερικό οι εμφανίσεις του είναι σχεδόν sold-out. Πρώτη φορά τον είδα στην Γερμανία όπου το κοινό παραληρούσε στην κυριολεξία.
*** www.myspace.com/cayetanomusic
-Basement Freaks. Μόνιμος κάτοικος της Γερμανίας τους τελευταίους μήνες, έχει το funk στο τσεπάκι του. Απο τους πιο περιζήτητους παραγωγούς του είδους του, το πρόγραμμα των εμφανίσεων του είναι γεμάτο. Μάλιστα στο σάιτ του μιλάει για επερχόμενη εμφάνιση στον "ναό" Fabric του Λονδίνου.
*** www.myspace.com/basementfreaks

Μάλιστα τους είδα προχθές που έπαιζαν μαζί στην Αθήνα. Δυστυχώς όμως, οι παρευρισκόμενοι μετα βίας ξεπερνούσαμε τους 30... Είπαμε.. Ελλάδα ότι και αν αυτό σημαίνει.

Έχω την εντύπωση όμως ότι, αν όλοι αντιδρούσαμε όπως εγώ, λίγο "κακομαθημένα" 'η αν θέλεις λίγο "ελιτίστικα", θα φτάναμε σε σημείο που α) οι dj's θα πρότειναν μέσω της διασκέδασης και β) μέσω της πρότασης αυτής, ίσως η μουσική παιδεία που προανέφερες να ήταν γινόταν πραγματικότητα και εδώ.

Σου ανέφερα μόνο τους πολύ αγαπημένους μου. Εκει έξω όμως υπάρχουν πολλά άλλα παιδιά που κάνουν πράγματα και θάματα. Ας τους ψάξουμε και ας αφήσουμε τους άλλους στον έτσι κι αλλιώς αδιάφορο κόσμο τους.

Φιλικά,
Στέλιος Λιόκογλου

Υ.Γ. Συγγνώμη αλλά διαφωνώ με τον φίλο που παίζει σε γάμους και υπερασπίζεται την δουλειά του. Για ποιά φαντασία μιλάει; Ποιά ειναι η διαφορά ανάμεσα σε αυτό που κάνει και σε έναν μίζερο λογιστή-ταμεία-υπάλληλο του δημοσίου;

Prokopis Doukas είπε...

@Στέλιος Λιόκογλου: Δεν διαφωνούμε. Βεβαίως δεν μπορεί να είναι όλοι οι dj παραγωγοί, όπως ο Blend ή ο Cayetano, αλλά κι εγώ πιστεύω οτι πρέπει να ζητάμε πιο πολλή φαντασία - και προσωπικότητα...

Δημήτρης είπε...

Αν και αργοπορημένος θα σας πω κατι που μου έδωσε συμβουλή παλαιότερα ένας μεγαλύτερος σε ηλικία jockey στο club που εργαζόμουνα.
Εξειδίκευση....
Βρες το είδος σου...ψαξτο καλά..και παρουσίασε το με δημιουργικό και προτωτυπο τρόπο.
Τότε ήμουν πιτσιρικάς (πάνε και 10 χρόνια σίγουρα.. ίσως παραπάνω).
Ακουλουθώντας το κατάλαβα τι μου έλεγε. Είχε δίκιο.
Τα παιδιά που αναδείχτηκαν ασχολήθηκαν με συγκεκριμένα είδη στα οποία εμβάθυναν και κατάφεραν αυτο που λέτε και παραπάνω.. να κάνουν τη διαφορά.
Γι'αυτο στο εξωτερικό υπάρχει και το dance music αλλά και τα wedding songs τα οποία αν εξεραίσεις το my sharona, το thank you for the music και κάποια λίγα άλλα είναι σχεδόν ίδια με αυτα που χρησιμοποιούνται στην Ελλάδα σε ένα γάμο.
Και ξέρετε γιατι? Γιατι υπάρχει resistance to change. ΟΟΟχι απο τους μεγαλύτερους αλλά απο τα ζευγάρια. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η εισαγωγή και ο χορός τους να μην είναι πολυπαιγμένα (έστω και αν τους αρέσουν σαν άκουσμα). Απο κει και πέρα είσαι μόνος σου. Δημοτικά, λαϊκά, ποπ ελληνικό, ξένο πρόγραμμα, σε μια κατάσταση που (εδω θα συμφωνήσω με τον παραπάνω φίλο) έχεις να ικανοποιήσεις όλων των ειδών τα γούστα.
Που θα βρει το χρόνο-και μόνο το χρόνο-ο wedding dj να ακούσει και να εμβαθύνει σε είδη ώστε να είναι έστω και λίγο δημιουργικός??
Γι'αυτό είσαι συνηδητοποιημένος για το τι θα ακούσεις σε έκαστη περίπτωση.

Λυπάμαι για τα ορθογραφικά μου και που είμουν μακροσκελής αλλά ένιωσα την ανάγκη να το γράψω.

Και ναι. Πλέον παντρεμένος με παιδί έχω πολύ λιγότερο χρόνο απο τότε.

Προσωπικά δεν γνωρίζω κανέναν dj που πάιζει τα πάντα (πχ σε ένα γάμο) να έχει βαθιά γνώση όλων των αντικειμένων που παίζει εκτός των αγαπημένων σε αυτόν ειδών.

Και τελειώνω... ο κανόνας έχει εξαιρέσεις.. αυτοι που παίζουν για την πάρτυ τους δεν είναι καν dj. Είναι κατι άλλο εδνιάμεσο. Ας βρούν κανα σταθμό που να τους στεγάσει να παίξουν ότι θέλουν.

Δημήτρης είπε...

και να συμπηρώσω.. ο παραπάνω δεν έχει ιδέα τι είναι η disco.
για να καταλάβετε νομίζουν ότι 70's disco είναι αυτά που παίζουμε στους γάμους!!!
Δεν έχουν ακούσει ούτε david mancuso ούτε Larry Levan να πάρουν ένα δείγμα του τι παιζόταν τότε. Εννοώ groupakia, καλιτέχνες κλπ

Τραγικό....

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητε Προκοπη

Συμφωνω σε αρκετα πραγματα μαζι σου, ομως τα τσουβαλιασες λιγο ορισμενα.

1) Καθε μουσικη εχει την ομορφια της. Eιτε βγηκε στα 40's ειτε στα 2000's. Αρκει φυσικα να ειναι ΚΑΛΗ μουσικη.

2)Υπαρχουν πολλοι αρπακολλατζηδες dj's που παιζουν οτι να ναι, αλλα και το κοινο δεν εχει την αντιστοιχη γνωση. Ζητά αντιστοιχα γυφτο-λαικα, βανδη κλπ. Κλασικο παραδειγμα ο γαμος που αν δεν παιξεις την "πεπατημενη" δεν χορευει ο κοσμος.

3) Το κομματι των Indeep ειναι anthem καθε σοβαρου dj, 40 χρονων και ανω.

4) Παιζεις πολυ καλη και ψαγμενη μουσικη στο ραδιο.

5) Εχω παιξει μουσικη σε Ευρωπη και αμερικη και εχω αφιερωσει χρονια σε δισκαδικα ανα τον κοσμο να ψαχνω χιλιαδες 12" για να βρω ολα τα σπανια. Και παλι δεν θεωρω τον εαυτο μου "επαγγελματια". ΠΑροτι εχω επιχειρηση με ηχητικη καλυψη/dj.

Μου ειναι σαφως ποιο ευκολο να παιξω για ενα ψαγμενο κοινο, παρα για ενα κοινο "οτι να ναι". Συνηθως οι ξενοι εκτιμουν περισοτερο ενα ψαγμενο dj παρα οι δικοι μας.

Αρης Θ.

Prokopis Doukas είπε...

@Αρης Θ.: Νομίζω οτι γενικά εξηγώ τη θέση μου πολύ αναλυτικά, σε όλα. Ας απαντήσω όμως, ένα-ένα:

1. Ναι, οκ, φτάνει να καταλαβαίνουμε τη διαφορά μεγέθους μεταξύ Aretha Franklin και Ltj Bukem (που μου αρέσει). Να αντιλαμβανόμαστε τι θα μείνει στην ιστορία - και τι όχι.

2. Νομίζω οτι πάντα μπορείς να κάνεις τον κόσμο να χορέψει, χωρίς να κάνεις ένα κακό πρόγραμμα.

3. Ποιό; Το "Last Night A Dj Saved My Life"; Ως dj που θεωρεί τον εαυτό του σοβαρό και είναι σίγουρα πάνω από 40, σας απαντώ οτι εμένα δεν είναι καθόλου anthem μου. Και ως κάτι υπερχρησιμοποιημένο, το θεωρώ εξ ορισμού αποφευκτέο.

4. Ευχαριστώ!

5. Σωστή προσέγγιση. Το να είναι κανείς μετρημένος και σεμνός είναι μεγάλη υπόθεση. Το αντίθετο, το στηλιτεύω νομίζω στο κείμενο μου..

ShareThis