16.6.10

Μπορούμε να αλλάξουμε;

Είναι η Ελλάδα κάτι σαν τον απελπισμένο Τζακ Λέμον, στο αριστουργηματικό “Οικόπεδα με θέα”; Καλούμαστε να διαψεύσουμε οτι πουλάμε ένα ξεπερασμένο προϊόν, σε πελάτες που δεν έχουν καν τη δυνατότητα να το αγοράσουν; Μπορούμε να αλλάξουμε προς την κατεύθυνση μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής χώρας, αφήνοντας πίσω τις παθογένειες δεκαετιών;


Αν κανείς πιστέψει ένα από τα ευρήματα της δημοσκόπησης της Public Issue, για την Καθημερινή της Κυριακής, όχι! Σύμφωνα με το 31% των ερωτηθέντων, το σοβαρότερο σκάνδαλο των τελευταίων ετών, δεν είναι ούτε αυτό της Siemens με τη διαχρονική δωροδοκία που φούσκωσε ανελέητα το κόστος των προμηθειών, ούτε το Βατοπέδι με την εκποίηση δημόσιας περιουσίας εκατομυρίων ευρώ αντί του νερού μιας λίμνης, ούτε η υπόθεση των ομολόγων με την αρπαγή από τα ασφαλιστικά ταμεία, που τώρα “μας καίνε” όλους. Είναι το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, στο οποίο χιλιάδες Έλληνες, με εμφανή τα σημάδια της απληστίας, έσπευσαν να προσφέρουν ακόμα και τις οικονομίες ετών, για να βγάλουν γρήγορα και άκοπα κέρδη - ακόμα κι αν υπήρχαν συνεχείς προειδοποιήσεις από τους πιο σώφρονες, για την “πυραμίδα” που κάποτε θα καταρρεύσει. Μας ενδιαφέρει λοιπόν μόνο εκεί που “πόνεσε” απευθείας την προσωπική μας τσέπη, ενώ για το κοινό ταμείο, τα λεφτά όλων μας δηλαδή, η αδιαφορία είναι εμφανής. Πρόκειται για την ίδια αντίληψη που διέπει την καταστροφή, την αδρανοποίηση ή την απώλεια της δημόσιας περιουσίας, γενικώς. Το σπίτι μας φτάνει να είναι “παστρικό” - κι απ’ έξω ας γίνει ρημαδιό...

Από την άλλη, υπάρχουν δείγματα οτι οι Έλληνες, παρά τη ροπή τους προς τις θεωρίες συνωμοσίας και τις καφενειακές συζητήσεις, συναισθάνονται το βάρος των περιστάσεων. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, το συντριπτικό 80% φαίνεται να απορρίπτει κάθε ιδέα αποχώρησης από το ευρώ, που σε συνδυασμό με αδυναμία δανειοδότησης, στάση πληρωμών και συνεχείς υποτιμήσεις θα καθιστούσε πραγματικά τη χώρα “Αργεντινή της Ευρώπης”. Ένα σημαντικό μέρος τουλάχιστον φαίνεται να αντιλαμβάνεται οτι αν δεν εκμεταλλευθούμε την ευκαιρία για τομές και ρήξεις (όπως έπρεπε π.χ. να είχαμε κάνει πριν από δέκα χρόνια με το Ασφαλιστικό), δεν θα έχουμε πολλά περιθώρια στο μέλλον. Κι οτι αν δεν αποδεχθούμε οτι “οι καιροί αλλάζουν”, όσον αφορά τουλάχιστον τη μετατροπή του δημοσίου και της πρόωρης συνταξιοδότησης σε μη ελκυστικά “καταφύγια”, δεν θα μπορέσουμε να αποβάλουμε τις αγκυλώσεις, που μας έφεραν ως εδώ.


Στην εύκολη εκδοχή, τα επώδυνα μέτρα οφείλονται στο διεφθαρμένο και ανεπαρκές πολιτικό προσωπικό. Κι αν τα πρώτα ενθαρρυντικά μηνύματα από το χώρο της οικονομίας (και την υποδοχή που έχουν οι προσπάθειες μας στο διεθνή χώρο) δεν επαρκούν ακόμα για να εμπεδωθεί ένα κλίμα αισιοδοξίας, το κομβικό σημείο είναι η κάθαρση του δημόσιου βίου, αλλά και η (με επιμονή) ριζική μετάλλαξη του πολιτικού τοπίου, με την ενεργό και πλήρη συμμετοχή των ψηφοφόρων. Έτσι, η (υγιής) δημόσια κατακραυγή, που φρενάρει τη συνέχιση της πολιτικάντικης πρακτικής και των φιλοδοξιών διαφόρων επιχειρηματικών (και μη) “σωτήρων”, οφείλει να ακολουθηθεί από έμπρακτα σημάδια, όχι μόνο απόρριψης, αλλά και ανάδειξης υγιών πολιτικών συνιστωσών.

Σε όλο το πολιτικό φάσμα, οι κινήσεις “εγκατάλειψης του σκάφους” είναι εμφανείς. Στο κυβερνητικό στρατόπεδο, η άρνηση βουλευτών (και υπουργών!) να μοιραστούν το κόστος των σκληρών μέτρων, οδηγεί σε “μαζική έξοδο” προς τα ψηφοδέλτια της τοπικής αυτοδιοίκησης - ειδικά τώρα, που με τον Καλλικράτη, η θέση του περιφερειάρχη συγκρίνεται με αυτή ενός “μικρού υπουργού”. Το ΠΑΣΟΚ εξετάζει πώς θα ανακόψει το κύμα αυτό, μην επιτρέποντας την επάνοδο στην κεντρική πολιτική σκηνή, σε περίπτωση μη εκλογής.

Στη δεξιά παράταξη, το εγχείρημα του φιλελεύθερου “ντορικού” κόμματος θα έχει πολύ πιο εύκολη δουλειά στην προσέγγιση του μετριοπαθούς κεντρώου κοινού, αν καταφέρει να πείσει για τα ηθικά του ερείσματα - διαλύοντας τις φιλοδοξίες Σαμαρά για ποσοστά άνω του ΦΠΑ. Και στην αριστερά, η από καιρό αναμενόμενη αποχώρηση της ανανεωτικής πτέρυγας αφήνει έκθετο τον αριστερισμό του ΣΥΡΙΖΑ και τη δυνατότητα πρόσβασης του σε ευρύτερα κοινά, πόσο μάλλον που το μέτωπο των διασπάσεων δεν έχει τελειώσει, με τον Αλέκο Αλαβάνο να ετοιμάζεται να βάλει την οριστική ταφόπλακα στο δημιούργημα του, αλλά και στο πολιτικό μέλλον του διαδόχου του.

Σε κάθε περίπτωση, το ανακάτεμα της τράπουλας θα έχει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο αποτέλεσμα, όσο καταφέρει να “ξεσκαρτάρει” το σαθρό (κι όχι μόνο το “πεθαμένο”) και να αναδείξει το πραγματικά καινούργιο. Κι όχι αυτό που εξακολουθεί να παίζει μπιτς-βόλεϊ στο Σύνταγμα...



Υ.Γ. Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Διονύση Σαββόπουλου: "Να μη βιαστούμε να ρίξουμε τίτλους τέλους".

Update: Σύμφωνα με νέα έρευνα της Public Issue, είμαστε δύσπιστοι με τους θεσμούς, ατομιστές, αλλά "ευχαριστημένοι με την προσωπική μας ζωή"...





Το κείμενο γράφτηκε για την Athens Voice της 16.06.10

Το γράφημα της Καθημερινής είναι δανεικό από το www.parapolitiki.com, το σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη από το www.kathimerini.gr και το εξώφυλλο από το www.amazon.com

To post συνοδεύεται από το "Ι Can Change" του Αμερικανού John Legend, που έπαιξε, μεταξύ άλλων, στην πρεμιέρα του Μουντιάλ.

buzz it!

26 σχόλια:

tsaousa είπε...

Διαβάζοντας στην αρχή νόμιζα πως κι εσύ θα έριχνες το βάρος στο Χρηματιστήριο και με ξένισε κάπως.
Μετά όμως ζυγιάστηκα πάλι.

Αγχώθηκα πολύ από αυτό το άρθρο, όπως αγχώνομαι τελευταία για τη γενική κατάσταση και σκέφτομαι συχνά πόσο εύκολο θα ήταν να φύγω από εδώ.

Έχεις δει κάτι μπουλντόζες που σκάβουν κάτι οικόπεδα βαθιά, πολύ βαθιά; Αυτό πρέπει να γίνει, να βγει το τέρας με τις ρίζες του από τα τρίσβαθα, πράγμα δύσκολο, κουραστικό και για δεξιοτέχνες.
Είμαστε; (καλά, κι εσύ αυτό ρωτάς...)

Ευτυχώς με τη γελοιγραφία έσκασα ένα ωραίο γελάκι και πάω να "λινκάρω" το άρθρο.
(τον Σαββόπουλο δεν τον διάβασα, στο λινκ θα τον διαβάσω).

Γκιωνης είπε...

. Καλημέρα
. Άν δούμε και το κόμμα τής Ντόρας "... να πείσει για τα ηθικά του ερείσματα..." υπό την σκέπη τού Δρακουμήτς, θα τα έχουμε δεί όλα πιά σ' αυτόν τον τόπο !

gerasimos είπε...

Eμένα πάλι μου άρεσε η ιδέα του μπιτς-βόλεϊ στην πλατεία Συντάγματος. Γιατί παραπαίρνουμε στα σοβαρά τους εαυτούς μας και ίσως ακριβώς γι' αυτό δυσκολευόμαστε και τόσο να αλλάξουμε...

Prokopis Doukas είπε...

@Γκιωνης: Καλημέρα! Αν είπα, αν... :-)

@Γεράσιμος: Εμένα πάλι όχι αγαπητέ. Διότι όταν ένας δήμαρχος έχει βάλει τα δυνατά του, προεκλογική χρονιά, να κάνει οτιδήποτε φανταιζί, δημοσιοσχετίστικο και μιζαδόρικο - αντί να συμβάλει στην επίλυση των τραγικών προβλημάτων του κέντρου της Αθήνας, τότε αποτελεί το χειρότερο δείγμα του πολιτικαντισμού, που πρέπει να εκλείψει από αυτή τη χώρα...

Κατερίνα Τσιχλή είπε...

Mπορούμε να αλλάξουμε αλλά δε θέλουμε!
Είναι μια φράση που μου έλεγε η μητέρα μου από όταν ήμουν μικρή και την οποία εφαρμόζω πιστά ακόμα και σήμερα(στην 3η δεκαετία της ζωής μου): Δεν υπάρχει δεν μπορώ,υπάρχει δεν θέλω.
Είμαστε,θεωρώ,άνθρωποι από καλή στόφα,όπως έλεγαν οι παλιότεροι,ίσως με το πιο αξιοποίησιμο δυναμικό,λόγω παρελθόντος και όχι μόνο,αλλά δυστυχώς μείναμε στάσιμοι.Ή μάλλον παραεξελιχθήκαμε!Ή ακόμα καλύτερα διαστρευλώσαμε το νόημα της εξέλιξης.Ίσως επειδή ο μόνος μπούσουλας και ταυτόχρονα στόχος σε αυτή τη διαδρομή ήταν και είναι το χρήμα.
Είμαι φύσει και θέσει ( αεί μανθάνουσα εκπαιδευτικός) αισιόδοξος άνθρωπος.Και αυτό θέλω να μεταδίδω και στα παιδιά που με ανέχονται.Πως μπορούμε,αν το θέλουμε,να αλλάξουμε.Ξεκινώντας,από μέσα μας προς τα έξω μας.Με όπλα την αγωγή κι έπειτα την παιδεία.Αλλά κυρίως τη θέληση για αλλαγή.

yb είπε...

Πάλι έχαψε ο δάιμονας το σχολιάκι μου νωρίτερα;

Prokopis Doukas είπε...

@Katerinoula: Συμφωνώ και επαυξάνω... :-)

@yb: Ναι, δεν το βρήκα πουθενά... :-(

yb είπε...

Τα ξαναγράφω για να πικάρω τον δαίμονα....
Ελεγα λοιπόν οτι αυτό που βλέπω γύρω μου είναι οτι κυριαρχεί η στάση της δεύτερης παραγράφου, περι παστρικου σπιτιού κλπ. - κυριαρχούσε και κυριαρχεί. Ακούω τις "ανησυχίες" και τις "έγνοιες" ανθρώπων 40ρηδων-50ρηδων με σπουδές εντός και εκτός Ελλάδας, με υψηλές αποδοχές σε όλον τους τον εργασιακό βίο και με παιδιά, που συνοψίζονται στο πώς θα διασφαλίσουν(;) τις προσωπικές τους καταθέσεις και μου έρχεται να "φάω τις κοτσίδες μου"...
Και καθώς όλον αυτό τον καιρό προτάσσεται συνεχώς το οικονομικό σκέλος-σύμπτωμα της κρίσης, αμφιβάλλω ιδιαιτέρως οτι συνολικά θα καταλάβουμε τι μας συμβαίνει ώστε να μπορέσουμε να πάμε κάπου, κάπως καλύτερα.

ΥΓ1 Υπάρχουν νεώτερα για τις υποψηφιότητες των δημοτικών εκλογών; ή ακόμη τίποτε επισήμως;

ΥΓ2 Πραγματικά παίχτηκε μπιιτς-βολεϋ στο Σύνταγμα ...:-( τι σαχλή μαϊμουδιά !

Prokopis Doukas είπε...

@yb: Ε, αυτό το "για πάρτη μου" μας έχει χαρακτηρίσει επί πολλές δεκαετίες - και είναι από τις ρίζες του κακού...

Νομίζω οτι, ναι, παίχτηκε... :-/

Yank_o είπε...

Εκπληκτική η παρομοίωση με τον Τζακ Λέμον του "οικόπεδα με θέα", ένα κατά τη γνώμη μου έντονα τραγικό πρόσωπο - που προσωπικά μου θυμίζει το διαδεδομένο (και στη χώρα μας αλλά νομίζω και διεθνώς) είδος των ημι-φτωχοδιαβόλων που προσπαθούν να πιαστούν από το χρηματιστήριο (τότε), το πολυεπίπεδο μάρκετινγκ, τον μικρο- ή μεγαλο-τζόγο. Ημι-, διότι δεν είναι εξαθλιωμένοι (ακόμη - κυρίως χάρη στις ενέσεις δανεικών). Τραγικοί, διότι they just don't get it.

ellinaki είπε...

Η δική μου απαισιοδοξία έγκειται στην ισοπέδωση. Όχι τόσο στην έλλειψη ικανών και καθαρών πολιτικών.

Υπάρχει μία λέξη κλειδί που δεν αναφέρθηκε στην ανάρτηση, και μάλλον είναι υπεύθυνη για πολλά παράδοξα που αναφέρονται. Είναι η "ισοπέδωση".

Διότι η καθολική απαξίωση του πολιτικού συστήματος δεν προσφέρει κάτι, ούτε οδηγεί σε κάποια θετικότερη συνθήκη πέρα από το μεγαλύτερο χάος. Απαξιώνοντας συνολικά τους πολιτικούς, εκτός του ότι δεν είναι λύση, τσουβαλιάζει και αξιόλογους πολιτικούς που έχουν και τη θέληση, και την ικανότητα να κάνουν σωστά πράγματα.

Σε αυτό όμως φταίει και το εκλογικό σύστημα που ακόμα παραμένει κομματοκεντρικό, όπου δεν δινεται η δυνατότητα στον ψηφοφόρο να στηρίξει μόνο πρόσωπα αντί για κόμματα.

Ανώνυμος είπε...

Πείτε με ρομαντική, πείτε με ελαφρόμυαλη, αλλά κατ' εμέ τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της τελευταίας δεκαετίας είναι η εξαφάνιση του Άλεξ στη Βέροια και τα ερμητικά κλειστά στόματα της υπόθεσης αυτής, είναι τα πτώματα των λαθρομεταναστών που επί ένα μήνα το χειμώνα που μας πέρασε ξεβράζονταν στις ακτές τις Αλεξ/πολης, είναι ο ξυλοδαρμός του Αυγουστίνου που κόντεψε να τον αφήσει παράλυτο και η μη τιμωρία των υπαιτίων, είναι η
συκοφάντηση της βιασμένης μαθήτριας στην Εύβοια και πάνω απ'όλα η κραυγές της Αμαλίας που δεν έχουν ταρακουνήσει συνειδησιακά κανέναν υπεύθυνο.

Τώρα όσο αφορά το άγχος του κόσμου για τις καταθέσεις του, μην τους ψέγετε, αυτές οι καταθέσεις θα γλιτώσουν πολλές οικογένειες από τη δυσπραγία ή και την ανέχεια ελέω της μείωσης των εισοδημάτων, για πολλά ζευγάρια οι καταθέσεις αυτές είναι τα δίδακτρα των παιδιών τους. Φαντάζομαι κι εσείς θα θέλετε να προστατέψετε τις δικιές σας καταθέσεις και πολύ σωστά κάνετε. Τώρα όσο για τις ευκαιρίες τις αλλαγής, λυπάμαι που εδώ τελειώνει ο ρομαντισμός μου, αλλά η διαφαινόμενη οικονομική δυστοκία (δε θέλω να χρησιμοποιήσω τη λέξη φτώχεια) μόνο ευκαιρίες δεν προσφέρει. Το αντίθετο, πατείς με πατώ σε που έλεγαν και οι παλιοί. Δε θεωρώ πως ένα νέο 50 ή 60 έχει να μας προσφέρει θετικά.

lemon είπε...

.....ας ενδιαφέρει λοιπόν μόνο εκεί που “πόνεσε” απευθείας την προσωπική μας τσέπη.....

Πές τα, πες τα Προκόπη, γιατί η αποποίηση ευθυνών των ανθρώπων πάει να με τρελλάνει.
Λες και είναι 5χρονα ΟΛΟΙ, που παρασύρονται, κι όταν γίνει το κακό δειχνουν με το δάχτυλο: "όχι εγώ, αυτός φταίει".

Που έρχονταν στην τράπεζα μ'ένα χαρτάκι σαν αυτό που γράφεις τα ψώνια, σχισμένο από καφέ χαρτοσκούλα, κι έγραφε ΓΕΚ κι έλεγαν "θέλω για ένα εκατομμύριο απ'αυτό"...
Που όταν ρωτούσαν τι τόκο έχουν τώρα αυτά (οι μετοχές ΕΥΔΑΠ) και προσπαθούσα να εξηγήσω ότι δεν δίνουν τόκο αλλά αφαιρείς την τιμή αγοράς απ'την τιμή πώλησης κλπ... μου έλεγαν, καλά, δεν έχει σημασία, εγώ μια επενδυση ήθελα να κάνω...

Ή τους πήρε όλους από το χέρι η τράπεζα και τους έδωσε δάνεια για να τα ξοδέψουν ενώ "δεν ήθελαν".

Ναι, είμαι η πρώτη που θα πω ότι μας έσπανα τα νεύρα να "πουλήσουμε" δάνεια, μα εγώ, πέρα από το πάπλωμά μου δεν άπλωσα τα πόδια μου, και καμιά προσφορά δεν με πείθει να αποκτήσω κάτι που δεν χρειάζομαι.

Prokopis Doukas είπε...

@tsaousa: Συγνώμη για την καθυστέρηση της απάντησης, είχε χαθεί προσωρινά το σχόλιο.

Το οτι αυτό το ποσοστό (31+23=) 54%τοποθετεί στην κορυφή το Χρηματιστήριο, είναι ενδεικτικό του οτι μας αξίζει αυτό που περνάμε. Το update που πρόσθεσα, απλώς επιβεβαιώνει την ακτινογραφία ενός λαού που ενδιαφέρεται, στην πλειοψηφία του, για την "καθαρή αυλή" του - κι ας είναι απ' έξω "ζώνη πυρηνικών αποβλήτων"...

@Yank_o: Δεν ξέρω πώς μου ήρθε, αλλά μου ήρθε... Ευχαριστώ!:-)

@ ellinaki: Έχω πολλές φορές καταφερθεί κατά της "ισοπεδωτικής κάθαρσης". Όταν φταίνε όλοι, δεν φταίει κανείς - χώρια που βολεύει αφόρητα τους απολιτίκ/ακροδεξιούς "σωτήρες"...

Μήπως ο νέος εκλογικός νόμος βοηθήσει λίγο προς αυτή την κατεύθυνση;

@BlondeElena: Για κάτσε βρε Έλενα, ποιός μίλησε για καταθέσεις; Οι κόποι και οι αποταμιεύσεις όλων είναι απολύτως σεβαστές. Το Χρηματιστήριο δεν ήταν μια ιστορία που είχε σχέση με αποταμιεύσεις, αλλά με την άπληστη διακύβευση τους, από ανθρώπους που "γλυκάθηκαν" με την προοπτική του εύκολου και άκοπου κέρδους ("αγόρασε την πιο "φούσκα" που υπάρχει", ούρλιαζαν), παρά τις προειδοποιήσεις...

Τώρα, όσον αφορά την ιεράρχηση των σκανδάλων, δεν έχω τίποτα να πω. Αυτά που αναφέρει η έρευνα είναι τα πιο σημαντικά οικονομικά σκάνδαλα της εκτελεστικής εξουσίας, τα τελευταία χρόνια (πλην υποκλοπών). Η κρίση μας όμως δεν είναι μόνον οικονομική...

@lemon: Εγώ τα λέω, αλλά ποιός με ακούει... Πού να δείτε τι μου έλεγε σήμερα ένας συμμαθητής μου, υψηλό τραπεζικό στέλεχος σήμερα, για εκείνες τις εποχές... :-)

Elikas είπε...

Δεύτερη φορά που μου έφαγε σχόλιο το μπλογκ σου, ελπίζω να είναι και η τελευταία.

Θεωρώ τρομερά ύπουλο το να γίνονται καλλιστεία για τα σκάνδαλα. Όχι επειδή έχουν όλα το ίδιο βάρος, αλλά επειδή εκείνα που από την πλειοψηφία θεωρούνται "δευτεροκλασάτα" καταλήγουν με τόσο χαμηλά ποσοστά που είναι σαν να μην έγιναν ποτέ (βλ. Ζαχόπουλος). Για άλλη μια φορά λοιπόν, η προπαγάνδα κρύβεται πίσω από το βρώμικο δάχτυλο των δημοσκοπήσεων.

Όσον αφορά το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου, ήταν τερατώδες. Η μεγαλύτερη αναδιανομή πλούτου προς όφελος της ολιγαρχίας μέχρι σήμερα (όπου το ΠΑΣΟΚ πάει να σπάσει το παλιό ρεκόρ του). Κανονικά, αν υπήρχε στοιχειώδης δικαιοσύνη σ' αυτή τη χώρα, το μισό υπουργικό συμβούλιο της τότε κυβέρνησης θα έπρεπε να βρίσκεται ακόμα στη φυλακή (με τον Σημίτη να εκτίει τρις ισόβια).

Δεν αποφάσισαν εν μία νυκτί οι "άπληστοι" Έλληνες να πλουτίσουν Προκόπη. Κάποιοι τους παρέσυραν, επιστρατεύοντας όλα τα μέσα που είχαν στη διάθεση τους. Έχω υπάρξει μάρτυρας σε μήτινγκ στη Χαριλάου Τρικούπη, όπου οι παρατρεχάμενοι του Σκανδαλίδη μας πίεζαν να βάλουμε κι άλλα πλάνα χρηματιστηρίου στο προεκλογικό σποτάκι που ετοιμάζαμε για λογαριασμό του κόμματος. "Μα δεν έχουμε άλλα" τους λέγαμε, "τα βάλαμε όλα". "Ξαναβάλτε τα" ήταν η απάντηση.

Οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες δημοσίευαν "έγκυρες" πληροφορίες για blue chips και limit up και τα παπαγαλάκια στα κανάλια έκαναν πάρτι (ενώ από κάτω περνούσαν ασταμάτητα "κρόουλ" με τις τιμές των μετοχών). Ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας διαβεβαίωνε τους πολίτες ότι αξίζει να ποντάρουν κι άλλο, γιατί ο γενικός δείκτης θα φτάσει τις 7.000 μονάδες. Και όταν έσκασε η φούσκα, ούτε καν συνελλήφθη για ανάκριση...

Έχεις κάθε δικαίωμα να υπερασπίζεσαι το ΠΑΣΟΚ Προκόπη, καθώς και να επικεντρώνεις τα πυρά σου αποκλειστικά στη ΝΔ. Το να ισχυρίζεσαι όμως ότι για το έγκλημα του χρηματιστηρίου φταίνε τα θύματα του ισοδυναμεί με το να κατηγορείς τους πνιγμένους του "Σάμινα" για το ναυάγιο. Ντροπή.

Σημειωτέον, ουδέποτε έπαιξα έστω και μία δραχμή. Το ίδιο και τα συγγενικά μου πρόσωπα.

Prokopis Doukas είπε...

@ Elikas: Διαφωνώ πλήρως - και σε παρακαλώ, αφού έχουμε ανταλλάξει και πέντε ενδιαφέρουσες κουβέντες και στο blog σου, τη λέξη "ντροπή" να μην τη χρησιμοποιείς τόσο εύκολα, όταν ο άλλος έχει διαφορετική γνώμη.

Η δε σύγκριση σου με το Σάμινα είναι κάτι παραπάνω από αδόκιμη, κατά την άποψη μου.

Δεν υπερασπίζομαι κανένα ΠΑΣΟΚ και δεν είπα οτι δεν ήταν σκάνδαλο. Αλλά το μύθο του "παρασυρμένου λαού", εγώ δεν τον αγοράζω. Βεβαίως και προσπάθησαν να το εκμεταλλευθούν προεκλογικά. Ωστόσο, εγώ θυμάμαι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ, οτι κάθε τόσο μετέδιδα από τα δελτία προειδοποιήσεις (από τον Σημίτη ως τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος και διάφορους υπουργούς και ειδικούς), οτι "το Χρηματιστήριο δεν είναι για τζόγο, οτι δεν είναι για όλους, οτι μην παίζετε τις οικονομίες σας"...

Τίποτα όμως. Ένας ολόκληρος (ή μισός) λαός, έψαχνε με μανία από τις παραλίες να βρει την πιο φούσκα μετοχή, προσπαθούσε να σε πείσει οτι "αυτό είναι τώρα το σύγχρονο πράγμα" και δεν άκουγε κανέναν, προσπαθώντας να βγάλει άπληστα κέρδος. Και οι προειδοποιήσεις, με βάση το προηγούμενο των "πυραμίδων" στην Αλβανία, έπεφταν στο κενό. Εμείς είμασταν "ανώτεροι", τρομάρα μας...

Βεβαίως αποφάσισαν εν μια νυκτί, αγαπητέ Έλικα. Βλέποντας τους γύρω τους να βγάζουν λεφτά, "αισθάνθηκαν μαλάκες" που δε ήταν κι αυτοί "μέσα στο πάρτι". Δεν χρειάζονταν ΚΑΜΙΑ προτροπή, απλώς άφησαν να βγει η χειρότερη (βαλκανική και κατσαπλιάδικη) πλευρά του εαυτού τους. Είχα συνάδελφο που έπειξε τα φροντιστήρια του παιδιού του. Κι άλλον που πούλησε οικόπεδο, για να παίξει!!!

Πού το γράφει Έλικα, οτι ο πολίτης είναι άμοιρο και άβουλο ον (αλλά και κουτοπόνηρο ταυτόχρονα, όταν πρόκειται να κερδίσει), που παρασύρεται και δεν χρησιμοποιεί το ένστικτο του και το μυαλό του;

Κι εγώ δεν έπαιξα ποτέ. Και δεν λυπάμαι κανέναν που έπαιξε κι έχασε. Ίσως μόνο, κάποιους ανθρώπους που είχαν τοποθετήσει κάτι λεφτουδάκια (όχι για να τζογάρουν) - και βρέθηκαν εγκλωβισμένοι μετά...

Ανώνυμος είπε...

H διαφορά είναι πως αυτός ο λαός που τόσο εύκολα πολλοί τον αποκαλέιτε ( με ύφος ιεροεξεταστή) άπληστο πλήρωσε και πληρώνει τα λάφη του. Οι πολιτικοί και των 2 κομμάτων εξουσίας, οι οποίοι λαδώθηκαν, έκλεψαν, ενορχήστρωσαν τα μεγάλα πάρτυ και μας οδήγησαν στο ΔΝΤ κυκλοφορούν ανερυθρίαστα ελεύθεροι.

Prokopis Doukas είπε...

@BlondeElena: Αγαπητή, με εκπλήσσεις. Δεν αναφέρομαι με κανένα ύφος ιεροεξεταστή, αντιθέτως θεωρώ οτι η διεργασία που πρέπει να κάνουμε είναι αυτοκριτική - εξού και σειρά άρθρων και ποστ με αυτό το θέμα.

Δεν καταλαβαίνω ακριβώς το σκοπό του σχολίου σου: Βεβαίως και πρέπει να αποδοθούν ευθύνες - και ήμουν πάντα υπέρ της κάθαρσης, με καταλογισμό συγκεκριμένων ευθυνών, πολιτικών και ποινικών και όχι μια γενική "διάχυση ευθυνών", που αθωώνει τους πάντες και βοηθάει (όπως συχνά-πυκνά λέω) τους απολιτίκ/ακροδεξιούς σωτήρες.

Η συζήτηση για τις "ευθύνες της κοινωνίας" είναι κοινωνιολογική - κι έχει να κάνει με την αποβολή νοοτροπιών, που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση. Διαφορετικά πράγματα...

Ανώνυμος είπε...

Θα μακρυγορήσω μάλλον δυσάρεστα αυτή τη φορά...

Καταρχήν η οικονομική ύφεση δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό προνόμιο. Ήδη έχουμε τις Ρουμανία και Ουγγαρία στο ΔΝΤ και σύντομα τις Ισπανία και Πορτογαλία. Δεν καταλαβαίνω γιατί στη χώρα μας η δημόσια συζήτηση καταλήγει μόνο σε γενικεύσεις περί άπληστων νεοελλήνων και δεν έχει γίνει ποτέ ένας διάλογος για την κερδοσκοπία εις βάρος της ευρωπαϊκής οικονομίας. Έχω κατακρίνει πολλές φορές τις άσχημες νοοτροπίες, αλλά δε μπορώ να δεχτώ τις ύπουλες και φασίζουσες γενικεύσεις. Σεβαστές και χρήσιμες οι κοινωνιολογικές αναλύσεις, αλλά δεν απονέμουν δικαιοσύνη. Και το οικονομικό έγκλημα στη χώρα μας έχει ονοματεπώνυμο, για την ακρίβεια συγκεκριμμένα ονοματεπώνυμα.

Δεν είναι τα "άπληστα κορόιδα" που πόνταραν στο Χ.Α. οι καταχραστές του δημοσίου χρήματος, αντίθετα δεν είχαν διαπράξει κανένα έγκλημα, απλώς έπαιξαν νόμιμα και απλά έχασαν. Δεν υπήρξαν ιδιοκτήτες off shore ξεπλένοντας νόμιμα άρα και ηθικά μαύρο χρήμα από την καταπάτηση δημόσιας περιουσίας. Οι brokers, όμως, οι οποίοι τους έδιναν εσκεμμένα ανακριβείς πληροφορίες και συμβουλές για μετοχές έχουν όνομα κι επώνυμο. Οι παράγοντες της Τ.Α. που καταχράστηκαν δημόσιο χρήμα έχουν όνομα κι επώνυμο. Οι γραμματείς υπουργείων, οι οποίοι έλυναν κι έδεναν, διαχειρίζονταν δημόσιο χρήμα με αδιαφανείς μεθόδους κι έταζαν διορισμούς με αντίτιμο το πήδημα(sorry) έχουν όνομα κι επώνυμο, οι μεγαλοδημοσιογράφοι οι οποίοι τριγυρνούσαν με τα εκβιαστικά ροζ Dvd στα MME, που συνδιαλέγονταν με τους συνεργάτες του πρωθυπουργού, που μόλυναν το δημόσιο βίο και που συνεχίζουν να παριστάνουν τον ηθικολόγο έχουν όνομα κι επώνυμο. Πλημελλήματα απεφάνθη η δικαιοσύνη...Οι μεγαλοεργολάβοι, οι οποίοι υπερκοστολογούσαν τα δημόσια έργα εις βάρος των δημοσίων ταμείων έχουν όνομα κι επώνυμο. Οι μεγαλογιατροί και οι κλίκες τους που λύνουν και δένουν στα νοσοκομεία με τις μίζες από τους προμηθευτές και τα εκβιαστικά φακελάκια έχουν όνομα κι επώνυμο. Οι μεγαλέμποροι που συντηρούν τα καρτέλ με αποτέλεσμα την αισχροκέρδεια έχουν όνομα κι επώνυμο.Οι ιθύνοντες των ασφαλιστικών ταμείων, οι οποίοι καταλήστευσαν τις εισφορές των εργαζομένων έχουν όνομα κι επώνυμο. Οι μεσάζοντες στην υπόθεση Ζήμενς έχουν όνομα κι επώνυμο. And last but not least, οι πολιτικοί οι οποίοι μαζί με όλους τους παραπάνω, οι οποίοι ενορχήστρωσαν το Grande Abuffata καταπατώντας θεμελιώδεις αρχές του Δικαίου και της Δημοκρατίας και που ζήμιωσαν ανεπανόρθωτα την εθνική οικονομία και ευρύτερα την ελληνική κοινωνία έχουν όνομα κι επώνυμο. Και όλοι μα όλοι κυκλοφορούν ελέυθεροι, δίχως να ζητήσουν μια συγγνώμη έστω και για τα μάτια του κόσμου, αντιθέτως ανερυθρίαστα παριστάνουν τα θύματα!

It's ok από μένα, δεν είμαι τόσο αφελής ώστε να πιστεύω πως ζούμε σε κοινωνία αγγέλων.
Όποιος έχει ελάχιστες ιστορικές γνώσεις, ξέρει πολύ καλά πως το μάρμαρο-ταφόπλακα το
πληρώνουν πάντα οι λαοί. Συγκεκριμμένα ο ελληνικός έχει αρχίσει ήδη να ξεχρεώνει πολλά γραμμάτια με σκληρό τίμημα. 592 € ο βασικός μισθός, σύνταξη τον κόκκινο Μάη, ήδη όσοι είναι κάτω των 35 καλούμαστε να ζήσουμε με όρους 70's στην καλύτερη των περιπτώσεων. Κι έχουμε ακόμη δρόμο... Προσωπικά, δε χαίρομαι με αυτή την κατάσταση, και όποιος το κάνει, συγγνώμη αλλά είτε έχει βγάλει εαυτόν εκτός κοινωνίας είτε δεν ξέρει τι του γίνεται.
Αν η κατάσταση ξεφύγει από τον έλεγχο (που θα ξεφύγει) και περάσουμε στην αυτοδικία, θα μας πάρει όλους η μπάλλα πολύ άγρια. Ζητώντας συγγνώμη για το σεντόνι, κλείνω με τα επίκαιρα λόγια του Δάντη: "Το πιο βαθύ καζάνι της Κόλασης φυλάγεται γι' αυτόν που σε περιόδους κρίσης αποφεύγει να επιλέξει στρατόπεδο."

Υ.Γ.: όπως έχει ξαναγράψει η γράφουσα σε παλιότερο ποστ αυτού του ιστολογίου, τόσο η ίδια όσο και η οικογένειά της δεν έχουν ασχοληθεί ποτέ με το χρηματιστήριο κι ως εκ τούτου δεν έχουν χάσει ούτε μισό ευρώ.

ΕΛΕΝΑ (blondeElena)

Sue G. είπε...

Έχω την αίσθηση ότι οποιαδήποτε μέτρα κι αν παρθούν, οποιαδήποτε δικαιοσύνη κι αν αποδωθεί στα υψηλόμισθα στελέχη -κυβέρνησης, εταιριών,κ.λπ.- που τα πήραν χοντρά απ' τον δημόσιο κορβανά -κι όχι μόνο- δεν θα μπορέσει να αποκαταστήσει την αδικία του να πληρώνουν οι πολλοί την high life των λίγων. Φυσικά, πρέπει να αποδοθούν συγκεκριμενότατες (sic) ευθύνες κι αυτό είναι μια πολύ πολύ καλή αρχή. Ακόμη όμως κι αν αλλάξει η νοοτροπία των πολλών μόνιμα -δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο θέλω να πιστεύω- δεν νομίζω ότι θα αλλάζει η νοοτροπία των λίγων - μόνο η τακτική τους θα "αναπροσαρμοστεί". (βλ.http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2010/may/26/austerity-consumption-ashley-cole-osborne) "Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη" που λέει και ο Καλογήρου στη "Λόλα".

Prokopis Doukas είπε...

@ΕΛΕΝΑ: Καμία αντίρρηση - και κανένα πρόβλημα με το "σεντόνι"... :-)

Το post μου είχε άλλο νόημα - και προφανώς δεν έγινε κατανοητό: Αν πιστέψουμε αυτή την έρευνα (αν, λέω και στο κείμενο), οι Έλληνες κατατάσσουν ως σημαντικότερο σκάνδαλο, αυτό που πείραξε ευθέως την τσεπούλα τους (και για το οποίο είχαν και οι ίδιοι μεγάλη προσωπική ευθύνη συμμετοχής). Αντιθέτως, τα υπόλοιπα σκάνδαλα, που αφορούσαν το δημόσιο χρήμα, τους αφήνουν πολύ πιο αδιάφορους, γιατί δεν έχουν συναίσθηση της σημασίας της ΔΗΜΟΣΙΑΣ περιουσίας. Είναι η αντίληψη, το σπίτι μας να είναι καθαρό - κι απ 'έξω ας γίνει ρημαδιό. Αυτό το πολύ απλό point είπα.

Prokopis Doukas είπε...

@Sue: Φυσικά δεν αλλάζει ποτέ η νοοτροπία των λίγων (αν και με τη συνολική άνοδο του επιπέδου και η απληστία γίνεται λιγότερο τριτοκοσμική και νεοπλουτική). Το θέμα είναι τι τους επιτρέπει η κοινωνία και η πολιτεία να κάνουν.

Ανώνυμος είπε...

Δεν τον μάθανε οι αρμόδιοι να έχει συναίσθηση της δημόσιας περιουσίας. Συγγνώμη, αλλά μας διαφεύγει το γεγονός πως δεν είμαστε Κιμπούτζ ούτε Δανέζικο κοινόβιο. Αστική Δημοκρατία είμαστε με τις τρεις θεσμικές εξουσίες (νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική) κατοχυρωμένες από το σύνταγμα. Και οι τρεις (μαζί με τη τέταρτη) έχουν αποδειχτεί διεφθαρμένες, άρα ανίκανες να νουθετήσουν τον πολίτη.

Όσον αφορά την τσέπη, λοιπόν, όλους τους και μας νοιάζει η τσέπη μας. Δηλαδή αν π.χ. ξυπνούσε σήμερα ο Γερουλάνος κι αποφάσιζε ξαφνικά να κλείσει την ΕΡΤ επειδή κάποιοι ενσυνείδητα κακοδιαχειρίστηκαν τα οικονομικά της θα σας άρεσε να σας λένε το ισοπεδωτικό "καλά να πάθετε, η ΕΡΤ μονίμως διεφθαρμένη ήτανε"; Υποθετικά μιλάω πάντα. Ή αν το παράδειγμά μου είναι άστοχο, αν δούμε το σενάριο Αργεντινή να λαμβάνει σάρκα και οστά και να δεσμευτούν οι καταθέσεις όλων μας, θα σας αρέσει να σας λένε χαιρέκακα "καλά να πάθετε, ας μην στηρίζατε το Πασοκ";

Συγγνώμη, αλλά άλλο πράγμα η αλλαγή νοοτροπίας και άλλο η ιεροεξεταστική χαιρεκακία του τύπου "σου τα έλεγα εγώ".Και η ερχόμενη οικονομική δυπσπραγία δεν φέρνει "ευκαιρία να αλλάξουμε", αλλά κοινωνικές ανισότητες και αναπόφευκτα κοινωνικές συγκρόυσεις. Με τους υπαίτιους να τη σκαπουλάρουν.

ΕΛΕΝΑ (BlondeElena)

Prokopis Doukas είπε...

@ΕΛΕΝΑ:

"Δεν τον μάθανε οι αρμόδιοι να έχει συναίσθηση της δημόσιας περιουσίας"

Με αυτό διαφωνώ πλήρως! Στη ζωή (και στην ιστορία των λαών) *δεν μας μαθαίνουν οι αρμόδιοι*. Εμείς οφείλουμε να μάθουμε...

Τώρα, για τα υπόλοιπα, δεν καταλαβαίνω πάλι: Πότε είπα εγώ "σας τα 'λεγα εγώ;"

Φυσικά και όλους μας νοιάζει η τσέπη μας. Δεν είναι το ίδιο όμως να χάσεις τις καταθέσεις σου - και το ίδιο να χάσεις τα χρήματα που πήγες ΚΑΙ ΤΖΟΓΑΡΗΣΕΣ άπληστα, για να συμμετάσχεις στο πάρτυ. Καθόλου το ίδιο...

Οι διεφθαρμένες εξουσίες δεν προέκυψαν από παρθενογέννεση, ούτε μας τις έστειλαν οι Σουηδοί. Διαμόρφωσαν και διαμορφώθηκαν από μια κοινωνία, που με ευκολία "βολεύτηκε" με τη διαφθορά των άλλων, για να ανθίσει και η δική της διαφθορά.

Κατ' εμέ, αυτή η κρίση είναι η τελευταία ευκαιρία να αλλάξουμε. Αλλιώς, πάει, το χάσαμε τελείως το τρένο (μιλάω για το χρόνο της ζωής μας)...

Ανώνυμος είπε...

Αφήνω όλα τα άλλα, καθώς έχουν εξαντληθεί στη συζήτηση αυτή και μένω στο τελευταίο:

"Κατ' εμέ, αυτή η κρίση είναι η τελευταία ευκαιρία να αλλάξουμε. Αλλιώς, πάει, το χάσαμε τελείως το τρένο (μιλάω για το χρόνο της ζωής μας)..."

Καταρχήν δεν είναι πλέον κρίση, αλλά κανονική ύφεση. Και όσο αφορά το χρόνο
της ζωής μας, έχεις την εντύπωση πως αυτή κατάσταση θα περάσει σε 2-3 χρόνια; Λοιπόν, η Ελλάδα θα χρειαστεί τουλάχιστον μια δεκαετία, για να συνέλθει. Η Αργεντινή 8,5 χρόνια μετά την πτώχευση, έχει ακόμη αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης και κοινωνικά προβλήματα. Στα δικά μας τα εργασιακά δικαιώματα έχουν πάει περίπατο και η πιο παραγωγική ηλικιακά γενιά, αυτή των 20-35 η οποία ήταν έξω από το μεγάλο φαγοπότι του Χ.Α. και των ομολόγων, για να αποκτήσει δική της οικογένεια στην καλύτερη θα στηρίζεται στις όποιες συντάξεις των γονιών της. Τα παιδάκια που γεννιούνται σήμερα επί το πλείστον δε θα έχουν τη δυνατότητα να γίνουν κοινωνοί μιας καλύτερης εκπαίδευσης, η ανέχεια δε δίνει ευκαιρίες και το όποιο φυσικό ταλέντο πάει άκλαυτο. Οπότε δεν μπορόυμε να μιλάμε για αλλαγή λες και πρόκειται να αλλάξουμε το ντεκόρ στο γραφείο μας κάτω από τις επιταγές του Φενγκ Σούι.

Υπόσχομαι να μην ξανακάνω άλλο σχόλιο, νομίζω πως η κουβέντα έχει εξαντληθεί. Θα ήθελα πολύ να είμαι αισιόδοξη, αλλά όπως έλεγε κι ένας καθηγητής μου "η αισιοδοξία είναι για τους αφελείς".

ΕΛΕΝΑ (BlondeElena)

Prokopis Doukas είπε...

@ΕΛΕΝΑ: Κρίση δεν είναι μια λέξη που σημαίνει κάτι "μαλακό". Και το κραχ του '29 κρίση ήταν. Είναι μια γενική λέξη.
Στην Αργεντινή έχω την εντύπωση οτι έγιναν λάθη, που ελπίζω οτι δεν έγιναν ή δεν θα γίνουν εδώ.

Ούτε η αλλαγή είναι μια λέξη που υπονοεί κάτι "απαλό". Η ελληνική κοινωνία, δεδομένων των δημοκρατικών κατακτήσεων που πέτυχε μετά το 1974, αρμένιζε όλο και πιο στραβά. Χρειάζονται πολύ βαθιές αλλαγές/τομές για να συνέλθουμε.

Το τελευταίο επιχείρημα του καθηγητή σου, μπορώ να του αντιστρέψω: Και η απαισιοδοξία είναι γι αυτούς που δεν θέλουν να προσπαθήσουν... :-)

ShareThis