Πόρισμα εναντίον θράσους

Ένας από τους δείκτες του πόσο τριτοκοσμική είναι μια χώρα, είναι η περιφρόνηση στους κανόνες ασφαλείας. Ένας άλλος είναι η κουτοπονηριά.

Πέρσυ το Μάιο είχα γράψει, φυσικά και υπό τη φόρτιση της στιγμής, σ’ ένα κείμενο που είχε τραβήξει την προσοχή σας περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο σε αυτό το blog, τα εξής:


"Δεν θα με πείσετε ποτέ οτι αυτή η χώρα μπορεί να κινείται στη διελκυστίνδα των χειρότερων πρωταγωνιστών της: Μια ελάχιστη μειονότητα ανθρώπων με τραμπουκική ενέργεια και χουλιγκανικές μεθόδους, που παίζει με τη φωτιά (όπως κάποιοι άλλοι παίζουν με εκρηκτικά - και στο τέλος βέβαια σκοτώνονται άνθρωποι) και απέναντι μια τράπεζα, που εκδίδει μια άνευ προηγουμένου ανακοίνωση, ρίχνοντας τη “μπάλλα στην εξέδρα”. Γιατί αρκούντως κουτοπόνηρα, βεβαίως-βεβαίως, πάντα φταίνε όλοι οι άλλοι, οι πολιτικοί με τα “ξύλινα λόγια” (ναι είναι, αλλά λιγότερο από τα δικά σας), η απρόσωπη Πολιτεία, αλλά εμείς; Όχι, δεν είμαστε εμείς οι “ηθικοί αυτουργοί”, δεν αφήσαμε τους άτυχους εργαζόμενους να δουλεύουν στο κατάστημα της Σταδίου, μέσα στο μάτι του κυκλώνα, αντί να την κλείσουμε τη ρημάδα από τις 11, όπως οι άλλες τράπεζες. Αυτή την απλοϊκή σκέψη δεν μπορέσαμε να την κάνουμε, ούτε βεβαίως απαντάμε με σαφήνεια αν υπήρχε σύστημα πυρόσβεσης."

Ίσως ήμουν πολύ επιεικής. Αν οι εγκληματίες που έκαψαν τους εργαζόμενους δεν εντοπίστηκαν δυστυχώς ποτέ, μερικές ημέρες μετά, ο frontman αυτής της επιχείρησης έβγαλε μια δακρύβρεχτη, δημαγωγική επιστολή, στην οποία εμφανιζόταν απολύτως βέβαιος οτι η τράπεζα του πληρούσε τις προδιαγραφές πυροπροστασίας - και μάλιστα απέδιδε σε “λάσπη” τις αιτιάσεις για το αντίθετο: “Τη λάσπη λοιπόν ότι δήθεν δεν υπήρχαν μέτρα ασφαλείας ή ότι δεν δούλεψαν αποτελεσματικά τους τη γυρίζουμε πίσω.”

Μόνο που τώρα, μερικούς μήνες μετά, βγήκε το επίσημο πόρισμα για τις συνθήκες της τραγωδίας, στην τράπεζα της οδού Σταδίου. Και λέει τα εντελώς αντίθετα, από αυτά που έσπευσε να μας διαβεβαιώσει ο “υπεύθυνος” επικεφαλής - αυτός που με μπερλουσκονική ευκολία σπεύδει να λοιδωρεί τους πολιτικούς, για την ξύλινη γλώσσα τους. “Η επιχείρηση δεν είχε το απαιτούμενο πιστοποιητικό πυρασφαλείας που εκδίδεται από την Πυροσβεστική Υπηρεσία”, ενώ η έξοδος κινδύνου στο ισόγειο ήταν κλειδωμένη και γι αυτό δεν χρησιμοποιήθηκε. Και μάλιστα, “Συνολικά 14 εργαζόμενοι εξήλθαν από μια μεταλλική πόρτα του 2ου ορόφου που δεν ήταν έξοδος κινδύνου και ήταν τυχαία ανοιχτή για αερισμό της παρακείμενης τουαλέτας λόγω προβλήματος της αποχέτευσης”.


Σε ένα άλλο post μου, είχα ασκήσει κριτική για το πώς ο ίδιος άνθρωπος προσπαθεί να πλασαριστεί ως “ευεργέτης” - και είχα απαντήσει μάλιστα σε σχετικό σχόλιο που με αφόριζε ως φορέα “μιας νοοτροπίας κατά της επιχειρηματικότητας που έχει φέρει την Ελλάδα εκεί που είναι σήμερα οικονομικά”.

Αυτή η επιχειρηματικότητα - και η πολιτική της προέκταση - είναι αυτή που έχει συμβάλει σε *αυτή* την Ελλάδα. Κι αν κάτι χρειάζεται να αλλάξει, είναι αυτό το κατενάτσιο της δημαγωγίας και του λαϊκισμού, παράλληλα με τις επιθέσεις που έχουν στόχο “όλους τους άλλους” - και κυρίως τους πολιτικούς (που ίσως, χμμ, πρέπει να τους υποκαταστήσουμε, γιατί εμείς είμαστε καλύτεροι).

Δεν ξέρω ποιές θα είναι οι συνέπειες, αν θα διευκολύνουν μόνο τις αγωγές των συγγενών κατά της τράπεζας ή θα έχουν και ποινική διάσταση. Τον ίδιο πιθανότατα δεν θα τον αγγίξουν, την προσπάθεια του όμως να πρωταγωνιστήσει στο δημόσιο χώρο και λόγο, πρέπει. Γιατί και το θράσος έχει και τα όρια του...








H φωτό είναι από το www.guardian.co.uk και το εξώφυλλο από το www.infolizer.com

Το post συνοδεύεται από το πικρό και σαρκαστικό "Whistlin' Past The Graveyard" του Αμερικανού Tom Waits, στην alternate εκτέλεση της συλλογής "Bounced Checks".