Οι ψηφοφόροι και οι ψινάκηδες...

Κυρίες και κύριοι, αγαπητοί φίλοι,

Έχω τη χαρά και την τιμή να σας καλωσορίσω σε αυτή την πρώτη δημόσια συγκέντρωση - συνάντηση - με τον υπόψηφιο δήμαρχο Αθηναίων Γιώργο Καμίνη.

Ως κάτοικος του ιστορικού τριγώνου εδώ και 12 χρόνια, αλλά και μέλος της Κίνησης Συλλόγων και Ενεργών Πολιτών για τη Διάσωση του Ιστορικού Κέντρου, έχω να πω οτι αυτή η προσεχής αναμέτρηση για την Αθήνα, είναι στα μάτια μου σαν την απόλυτη μάχη του καλού με το κακό. Από τη μια, μια απερχόμενη αρχή που χαρακτηρίστηκε από το σχεδόν μηδενικό έργο για τη αντιμετώπιση των οξύτατων προβλημάτων της καρδιάς της Αθήνας, που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών για τις πράξεις της κατά του ελάχιστου αστικού πρασίνου και τις προτεραιότητες της - και που διακρίθηκε από την άρνηση να αναγνωρίσει το πρόβλημα και τις ευθύνες της και την προσπάθεια να λοιδωρήσει και να απαξιώσει τις συλλογικότητες πολιτών που άρθρωναν φωνή διαμαρτυρίας και απόγνωσης.


Και από την άλλη, μια πρόταση ανανέωσης στον αυτοδιοικητικό χώρο, εμφανώς από την προοδευτική όχθη του ποταμού, που αποπνέει σοβαρότητα και χαμηλούς τόνους και χαρακτηρίζεται από ένα πλούσιο βιογραφικό και έργο - έργο, που ακόμα κι αν δεν γνωρίζει καλά ή αντιμετωπίζει κριτικά κανείς, δεν μπορεί παρά να παραδεχτεί οτι είναι απείρως σημαντικότερο από τον παλαιάς κοπής δημοσιοσχετίστικο λαϊκισμό, που συνέβαλε στην πιο βρώμικη και καταθλιπτική Αθήνα από ποτέ - μια χωματερή ψυχών, όπως εύστοχα περιγράφηκε. Αυτό που βιώνουν οι Αθηναίοι τα τελευταία χρόνια δεν επιδέχεται καμίας αμφισβήτησης, ως προς την πολιτική αισθητική που αντικατοπτρίζει: Η εξαθλίωση, η γκετοποίηση, η διαφθορά, η πολιτικάντικη αναποτελεσματικότητα, οι ρατσιστικές “σκούπες”, η αδίστακτη συκοφαντία και η δράση μόνο για το φαίνεσθαι, ενόψει προεκλογικής περιόδου, είναι σαφέστατα χαρακτηριστικά μιας ελληνικής μεταπολιτευτικής τριτοκοσμικότητας, με ακροδεξιά χαρακτηριστικά. Όταν δεν δουλεύεις ποτέ σοβαρά, συστηματικά και προοδευτικά για την επίλυση των προβλημάτων, τότε το εκκρεμές του λαϊκισμού κυμαίνεται μεταξύ ενός δήθεν φιλολαϊκού προσώπου που ρίχνει πάντα το φταίξιμο “στους άλλους” και μιας ψυχρής και αλαζονικής σκληρότητας που κλείνει το μάτι στα φοβικά σύνδρομα των υποβαθμισμένων κατοίκων.

Η πρόταση Καμίνη όμως έχει και μια άλλη διάσταση, θα μου επιτρέψετε: Είναι η πιθανή απαρχή μιας αιμοδοσίας στον πολιτικό κόσμο της χώρας, από ένα πολιτικό προσωπικό άλλης ποιότητας - αιμοδοσία απαραίτητη, για την πολυπόθητη αναβάθμιση, που τόσο αποζητούμε εμείς οι πολίτες, στηλιτεύοντας τα φαινόμενα που έφεραν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού.

Αν η διαδικασία όμως της ολοκλήρωσης μιας μεταπολίτευσης (που έχασε την ευκαιρία να γίνει πραγματικά δημοκρατική) είναι επίπονη και μακρά, η αλλαγή στο δήμο της Αθήνας είναι πιο άμεσα επιτακτική από ποτέ. Μετά από μια σειρά συντηρητικών δημάρχων, που επί 24 ολόκληρα χρόνια έχουν καταφέρει να ριζώσουν τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα στις παθογένειες ενός διεφθαρμένου και γιγαντωμένου δήμου - και μετά από τη χειρότερη θητεία δημάρχου που, εκ του αποτελέσματος, έχει καταγραφεί ποτέ - η ανάγκη να γυρίσει σελίδα ο Δήμος Αθηναίων είναι σχεδόν ζήτημα “ζωής και θανάτου” για την πρωτεύουσα της χώρας. Πολλοί προβλέπουν οτι η κατάσταση σε λίγο καιρό δεν θα είναι πια αναστρέψιμη, αν αυτό δεν έχει ήδη συντελεστεί.

Είναι λοιπόν στο χέρι των Αθηναίων πολιτών, που γνωρίζουν τα προβλήματα από πρώτο χέρι και τα ζουν στο πετσί τους, να μην επιτρέψουν να καθοριστεί το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών από την ξενοφοβία, την τηλεοπτική δημαγωγία και ελαφρότητα, την απολιτίκ αδιαφορία των ψηφοφόρων που ίσως ζουν στα προάστεια κι από την απογοήτευση ή την αποχή των νέων και ζωντανών κυτάρων αυτής της πόλης. Αυτή τη φορά οι Αθηναίοι, πρέπει, αν μη τι άλλο, να αναγνωρίσουν τις ευθύνες τους ως πολίτες και να δράσουν θετικά για τον πολιτισμό αυτής της πόλης, όχι μόνο γιατί δεν έχουν άλλη ευκαιρία. Αλλά γιατί αλλιώς, δεν θα έχουν δικαίωμα ούτε στην ελπίδα για μια πόλη με ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, αντάξια της ιστορίας της, ούτε στο παράπονο και στη γκρίνια: Η ευκαιρία δίνεται σε όλους μας, τώρα, σε αυτές τις εκλογές. Και το ψ, αυτή το φορά, πρέπει να παραπέμπει στους ψηφοφόρους, με όλη τη σημασία της λέξης - και όχι στους ψινάκηδες. Αλλιώς, θα είμαστε άξιοι της τύχης μας...


* Το κείμενο αυτό προλόγισε την πρώτη συνάντηση του Γιώργου Καμίνη με τους Αθηναίους, στη Βαρβάκειο Αγορά, την Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου. Ολόκληρη η ομιλία του εδώ.




Update - Και η απάντηση Κακλαμάνη:


Ο Δήμαρχος Αθηναίων κ. Νικήτας Κακλαμάνης, με αφορμή τα όσα είπε χθες στην ομιλία του, ο υποψήφιος Δήμαρχος Αθηναίων κ. Γιώργος Καμίνης, προέβη στην ακόλουθη δήλωση:

«Η πρώτη δημόσια εκδήλωση του υποψηφίου Δημάρχου κ. Γιώργου Καμίνη έγινε με απουσία του λαού της Αθήνας αλλά παρουσία πλήθους υπουργών της Κυβέρνησης, του γραμματέα του ΠΑΣΟΚ, βουλευτών και στελεχών του κόμματος του μνημονίου.
Έτσι με τον πιο λαμπρό τρόπο επιβεβαιώθηκε το πόσο «ανεξάρτητη» είναι η υποψηφιότητα του φίλου κ. Καμίνη, ο οποίος επειδή δεν κατοικεί στην πόλη στην οποία θέλει να γίνει Δήμαρχος, δεν την γνωρίζει, δεν την αγαπά και όπως έχει παραδεχθεί δεν έχει ακόμη… λύσεις για τα προβλήματά της. Σπατάλησε το χρόνο του σε συκοφαντίες, που θα τον εκθέσουν, γενικόλογους αφορισμούς και προσωπικές επιθέσεις κατά υποψηφίων.
Τι κρίμα για έναν πανεπιστημιακό δάσκαλο».


(Μόνο που ξεχνάει να αναφέρει οτι ήταν και πλήθος στελεχών της Δημοκρατικής Αριστεράς και των Oικολόγων-Πράσινων. Και δεν χάνει την ευκαιρία να μιλήσει για "κόμμα του μνημονίου" (sic)...)








Η φωτό είναι του Κωνσταντίνου Αλεξάκου από τη χθεσινή συγκέντρωση.

Το post συνοδεύεται από το "Dear Mr. Man" που έγραψε ο Αμερικανός Prince, για τον George Bush.