Εικόνες από την πόλη

Πέμπτη βράδυ, στη Βασιλίσσης Σοφίας. Ένα κορίτσι με αγορίστικα μαλλιά, οδηγάει έναν ανοιχτό Σκαραβαίο. Η ευτυχία είναι αποτυπωμένη στο χαμόγελο της.


Στην Ιπποκράτους και στην Ακαδημίας, δεκάδες αστυνομικοί. Στη γωνία των δύο δρόμων, μια απίστευτη τρύπα στην άσφαλτο σηματοδοτείται από ένα πλαστικό καφάσι (!) με μια κορδέλα και μια κορίνα της τροχαίας. Ομάδες ζήτα, δέλτα, δίας και λοιπά είναι διασκορπισμένοι στα γύρω τετράγωνα. Άλλοι κάθονται, άλλοι κάνουν άσκοπες βόλτες. Χιλιάδες ευρώ ξοδεύονται καθημερινά, μήπως και κάποιος αποφασίσει να ασκήσει ένα νταβατζηλίκι επί όλων ημών, σπάζοντας καμιά βιτρίνα. Σε άλλες γειτονιές, οι ακροδεξιοί σπάζουν ανενόχλητοι στο ξύλο κανέναν μετανάστη...

Στην Αποστόλου Παύλου, μεσημέρι. Δεκάδες τουρίστες θαυμάζουν την Ακρόπολη και τα πέριξ. Ένας υπάλληλος (προφανώς) της δημοτικής αστυνομίας εξηγεί σε έναν απορημένο μουσικό του δρόμου οτι πρέπει να φύγει, γιατί “αυτό που κάνει είναι επαιτεία και απαγορεύεται”. Είναι ευγενής, αλλά δεν κάνει τον κόπο να κατέβει ούτε από τη μηχανή του. Οι εκλογές πλησιάζουν...

Πιο κάτω, δεκάδες μηχανάκια, μέσα σε μισή ώρα, παραβιάζουν την απαγόρευση. Οι περισσότεροι πιτσιρικάδες, δεν φοράει κανείς τους κράνος. Κάνουν θόρυβο και κυρίως αλλοιώνουν τη γοητεία του “ομορφότερου πεζόδρομου στην Ευρώπη”. Τα μικτά κλιμάκια δημοτικής και ελληνικής αστυνομίας αδιαφορούν. Έχουν άλλες αρμοδιότητες, κυνηγούν το παρεμπόριο. “Έχετε δίκιο κύριε, αλλά στην Ελλάδα, ξέρετε το πρόβλημα είναι οι αρμοδιότητες. Πού να δείτε τι συμβαίνει στην Ομόνοια, όταν οι τουρίστες βλέπουν το Police και μας πιάνουν από το μανίκι, για βοήθεια - κι εμείς δεν κάνουμε τίποτα”, είναι η εξήγηση ενός δημοτικού αστυνόμου προς έναν διαμαρτυρόμενο πολίτη...

Οι άνθρωποι που ζητούν “μια βοήθεια” αυξάνονται καθημερινά. Κανείς δεν τους φροντίζει, κανείς δεν δείχνει να αναγνωρίζει την ύπαρξη τους. Ο άστεγος της Πλατείας Κουμουνδούρου μου ζητάει μια φόρμα και παπούτσια. Ο Κώστας στην Πεσμαζόγλου μου λέει οτι έφυγαν οι αλλοδαπές συμμορίες της περιοχής, που δεν τον άφηναν να επαιτεί την ημέρα - και τώρα μπορεί και βγαίνει περισσότερο.

Γυρνάω από τη συναυλία των U2 και κατεβαίνω από το ταξί στην Ομόνοια. Η διαδρομή μέσα από τη Σωκράτους είναι δύσκολη. Δεκάδες κοριτσάκια από την Αφρική ψάχνουν για πελάτη, τρέχουν, προσφέρονται και εκλιπαρούν. Οι δρόμοι σκοτεινοί, η αίσθηση της ανασφάλειας είναι διάχυτη.

Η απελευθέρωση της χαράς είναι όλο και πιο δύσκολη στο κέντρο. Η πόλη χάνει τη λιακάδα της. Κι ας είναι, αυτή η τελευταία, η ομορφότερη του κόσμου...








H φωτό από τη Σοφοκλέους είναι δική μας και το εξώφυλλο από το www.amazon.com

To post συνοδεύεται από το "Lemon" των Γάλλων Troublemakers