Η χειρότερη παρενέργεια της κρίσης, που έχω ακούσει, είναι η εξής: Όλο και περισσότεροι αφήνουν τα Ι.Χ. τους ανασφάλιστα (φαίνεται οτι έχουν διπλασιαστεί από 700 χιλιάδες σε ενάμιση εκατομμύριο), με αποτέλεσμα να αυξάνονται τα περιστατικά εγκατάλειψης θυμάτων τροχαίου ατυχήματος, καθώς κάποιοι οδηγοί πανικοβάλλονται ή αδιαφορούν ακόμα περισσότερο, χωρίς την οικονομική κάλυψη της ασφάλειας. Αν λοιπόν η κρίση μας κάνει να χάνουμε την ανθρωπιά μας και αυξάνει την εγκληματική ανευθυνότητα, τότε καλό είναι να αφήνουμε το αυτοκίνητο μας (που δεν είναι είδος πρώτης ανάγκης) παρκαρισμένο, όταν δεν μπορούμε να το συντηρήσουμε. Γιατί η οδήγηση δεν είναι παίξε-γέλασε και η ζωή των άλλων δεν είναι "αμελητέα ποσότητα". Παρά τη μείωση των τροχαίων, κάθε μέρα 6 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους (κατά μέσο όρο) στην Ελλάδα, δηλαδή περίπου δύο χιλιάδες άνθρωποι τον χρόνο.
Τις ανατριχιαστικές αυτές διαπιστώσεις, θα εκθέσουν μεταξύ άλλων, με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Μνήμης για τα Θύματα των Τροχαίων Ατυχημάτων, ο Πανελλαδικός Σύλλογος
SOS Τροχαία Εγκλήματα (SOSTE), σε συνέντευξη τυπου, στις 6μμ του Σαββάτου 19.11.11, στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ και σε ανοιχτή εκδήλωση στις 11πμ της Κυριακής 20.11.11 στην Πλατεία Συντάγματος, στην Αθήνα. Για τις εκδηλώσεις σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, μπορείτε να δείτε στο μπλογκ τους,
εδώ.
H αφίσα και το banner είναι από το www.soste.gr και το εξώφυλλο από το www.amazon.com
Το post συνοδεύεται από το "Pray for Help" της Γαλλίδας Imany.
3 σχόλια:
Έτσι ακριβώς. Ο αδελφός μου, που αν τον γυρίσεις ανάποδα λίγα θα πέσουν απ' τις τσέπες του πλέον, και αφού δουλεύει για να πληρώνει ΤΕΒΕ, ΔΕΗ και εφορία αποφάσισε πως δε μπορεί να πληρώσει ΚΑΙ ασφάλεια για ένα αυτοκίνητο που ελάχιστα χρησιμοποιεί. Έτσι λοιπόν παρέδωσε τις πινακίδες, το έβαλε στο γκαραζ και πήρε ποδήλατο.
@Vicky Eleftheriadou: Ζούσαμε και με πολύ λιγότερα ΙΧ, για όσους το θυμούνται...
Ασφαλώς και ζούσαμε μια χαρά με λιγότερα ΙΧ, έπειτα όμως αφενός το αυτοκίνητο άρχισε όλο και περισσότερο να γίνεται ένδειξη κοινωνικού status, αφετέρου κατέβηκαν οι τιμές και έγιναν και εκείνες οι φοβερές δόσεις (να πληρώνεις κάτι που παλιώνει μέρα με τη μέρα για 5 χρόνια...), οπότε γέμισε ο τόπος τζιπάκια και γενικώς "μαούνες", οι ιδιοκτήτες των οποίων θεωρούσαν/θεωρούν ότι έχουν περισσότερα δικαιώματα από τον υπόλοιπο πληθυσμό.
Αν κάτι τέτοιοι αναγκαστούν να εγκαταλείψουν εσαεί το τετράτροχό τους, θα είναι ένα από τα θετικά της κρίσης. Κι αν και σε μια επόμενη φάση (επιστημονικής φαντασίας;) αυτό γίνει αφορμή να υπάρξουν περισσότερα ποδήλατα, η καθημερινότητα θα γίνει αισθητά καλύτερη.
Αυτό όμως φαντάζομαι ότι θέλει μεγάλη στήριξη και πάει χέρι χέρι με τη συνειδητοποίηση ότι το αυτόκίνητο και η οδήγηση είναι, όπως και τόσα άλλα πράγματα, θέμα επιπέδου και υπευθυνότητας.
Μακάρι να βγουν όσο περισσότεροι γίνεται με τα μάτια πιο ανοιχτά από τις εκδηλώσεις, γιατί 2000 νεκροί το χρόνο από τροχαία είναι ο πληθυσμός ενός ολόκληρου χωριού...
Δημοσίευση σχολίου