11.4.09

Give me a ticket...

Η σκέψη με απασχολούσε πάντα – από την ώρα που προέκυψε αυτό το "κίνημα". Να δίνω το εισιτήριο του μετρό στον επόμενο επιβάτη ή όχι;

Οι συγκοινωνιολόγοι στο μυαλό μου (γιατί μου γίνονται αντιπαθείς μερικές φορές;) με κατακεραύνωναν: “Σαμποτάρεις την ανάπτυξη των ΜΜΜ, γίνεσαι εχθρός τους, δεν βοηθάς να εξαπλωθούν και να επιβληθούν – αντιθέτως λειτουργείς υπέρ του ΙΧ έτσι”...


(Η συζήτηση αυτή μοιάζει με την αποκαλούμενη “πειρατεία” στη μουσική (ή και στις ταινίες). Η αλήθεια είναι οτι ο ευκολίες της (τζάμπα) αναπαραγωγής και διάδοσης της μουσικής την τελευταία δεκαπενταετία έχουν “στραγγαλίσει” τις δισκογραφικές εταιρείες – που με τη σειρά τους δεν επενδύουν πια σχεδόν καθόλου σε αξιόλογα πράγματα, με αποτέλεσμα η μουσική παραγωγή να έχει “φτωχύνει” πολύ. Έχουν όμως τεράστιες ευθύνες και οι ίδιες – τη στραγγάλισαν και μόνες τους τη μουσική. Είναι μια άλλη μεγάλη κουβέντα αυτό...)

Υπερβολές, απαντούσα. Πόσοι πια θα γλυτώσουν το εισιτήριο έτσι; Πιο πολύ σκεπτόμουν οτι δεν μπορείς να “προπαγανδίζεις” την παρανομία, τη “λούφα”, το “τζαμπατζηλίκι”. Είναι σα να εγκρίνεις αυτούς που δεν αγοράζουν ποτέ εισιτήριο, που “μετακινούνται παρασιτικά”, εις βάρος των άλλων.

Από την άλλη, το εισιτήριο, ακόμα και 80 λεπτά που ήταν (πόσο μάλλον τώρα που είναι 1 ευρώ) δεν είναι και φτηνό. Όχι σε σύγκριση με άλλα μετρό στην Ευρώπη – που είναι και ακριβότερα, αλλά και δεν είναι τόσο περιποιημένα, μοντέρνα και καινούργια όσο το δικό μας. Αλλά σε σχέση με το βιοτικό επίπεδο, την αγοραστική δύναμη, τους απελπιστικά χαμηλούς μισθούς μας – σε συνδυασμό με την “αισχροκερδή” ακρίβεια.

Γι αυτό, εδώ και πολύ καιρό, έχω αποφασίσει να δίνω το εισιτήριο μου – σ' ένα νέο παιδί. Όχι σε έναν συνομήλικο μου ή μια ηλικιωμένη κυρία. Όχι γιατί κι αυτοί δεν το έχουν ίσως ανάγκη, αλλά γιατί αισθάνομαι οτι μπορεί άθελα μου να προσβάλω και κάποιον.

Στο πολύ νέο αγόρι ή κορίτσι όμως, που θέλει “να φάει την πόλη με το κουτάλι” και το 1 ευρώ είναι σχεδόν σίγουρα “βαρύ” για τα εισοδήματα του – θα το δώσω “φανατικά” (εγώ που έχω μια κάπως καλύτερη οικονομική δυνατότητα, θεωρώ οτι το οφείλω). Κι αν οι αρχές μου παραβιάζονται ή το “politically correct” μέσα μου κλονίζεται (καλά να πάθει μερικές φορές), δεν πειράζει. Ακόμα κι αν κάποιοι είναι αμήχανοι ή σχεδόν αγενείς (γιατι είναι τόσο δύσκολο το ευχαριστώ;), το "αντίτιμο" είναι τα χαμόγελα που έχω εισπράξει...

Εσείς;



H φωτό είναι από το http://www.amel.gr

Το post συνοδεύεται από το ιστορικό Καλιφορνέζικο συγκρότημα (ντουέτο στην ουσία) των Steely Dan. Το "Hey Nineteen" του 1981 είναι στην ουσία το "κύκνειο άσμα" της πρώτης τους περιόδου (επανασυνδέθηκαν το 1993).

buzz it!

41 σχόλια:

Roadartist είπε...

..Εύχομαι να σε πετύχω κάποια στιγμή στο μετρό.. :)
Όσον αφορά εμένα, το εγκρίνω αυτό, κ πολύ συχνά δίνω το εισιτήριο μου, συνήθως σε συνομήλικους..
Η τιμή του προσωπικά μου φαίνεται πολύ 'τσιμπημένη' (όπως και η αύξηση μου φάνηκε υπερβολική.. -0,20€ ??- ενώ την ίδια στιγμή οι μισθοί αντί να αυξηθούν, μειώνονται??)

Ενδεικτικά εχτές χρειάστηκε να χρησιμοποιήσω 6 φορές το μετρό (σε διαφορετικές ώρες της μέρας..άστα....) καλό σκ!

Prokopis Doukas είπε...

@Roadartist; Κι εγώ έφαγα πρόστιμο 30 ευρώ στον προαστιακό, γιατί τρέχοντας, ξέχασα να επικυρώσω το εισιτήριο μου...

Αν με πετύχεις, θα μου πεις οτι είσαι εσύ - ή θα προσπεράσεις incognito; :-)

Dorothy είπε...

Καλημέρα! Οσες φορές έχω προσφέρει το εισιτήριό μου σε ηλικιωμένες κυρίες (προσκοπάκι, χαχαχα!), δεν το έχουν δεχτεί -και διακρίνω και μια μικρή καχυποψία στο βλέμμα τους οφείλω να πώ.Σκεφτόμουν μήπως φοβούνται ότι μπορεί να είναι "χτυπημένο" πριν από πολλή ώρα και βρουν το μπελά τους αν γίνει κανένας έλεγχος. Καλό Σαββατοκύριακο :)

Theodota είπε...

Κι'εγώ το έδινα, μέχρι που αυξήθηκαν πολύ οι ανάγκες μου για μετακινήσεις οπότε πήρα κάρτα. Πολύ μου άρεσε όμως όταν την προηγούμενη βδομάδα κάποιος μου πρόσφερε το δικό του. Και πολλές φορές βρίσκω εισιτήρια πάνω στα μηχανήματα στο Σύνταγμα, για όποιον θέλει να μοιραστεί μια διαδρομή με κάποιον άγνωστο.

Το σημαντικό νομίζω πως είναι η μοιρασιά και όχι τόσο η εξοικονόμηση σε ατομικό επίπεδο, που άλλωστε σίγουρα δεν είναι ακόμη μεγάλη. Με το ίδιο σκεπτικό (να μοιραζόμαστε και όχι να πετάμε)αφήνω και τις εφημερίδες της ημέρας (free press ή αγορασμένες) σε κάποιο εμφανές σημείο του μετρό για να τις πάρει κάποιος άλλος.

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

Να το δίνεις, να το δίνω, να το δίνουμε γενικότερα!!Το εισιτήριο, το ρούχο που δεν χρειαζόμαστε, το παιχνίδι που δεν παίζουμε..Καλημέρα Προκόπη

de profundis είπε...

Δεν νομίζω οτι είναι ανήθικο ,καθόλου μαλιστα,και να εξηγηθώ για να μην παρεξηγηθώ.

Ο Επιχειρηματίας ΜΕΤΡΟ ορίζει ως ευλογο αντίτιμο για να παρέχει υπηρεσίες μετακίνησης για 90 λεπτά το 1 ευρω .τι σημασία εχει αν οι υπηρεσίες αυτές παρέχονται προς το ίδιο η διαφορετικό φυσικό πρόσωπο??

Roadartist είπε...

..δε ξέρω ειλικρινά, γιατί ενεργώ αυθόρμητα..Μπορεί και να μη μιλήσω λόγω ντροπαλότητας.. :) πάντως μια φορά έχουμε βρεθεί δίπλα σε συναυλία {george michael} (πριν ανοίξουμε και οι δυο τα blogs μας..) :-)

Homo Sapiens είπε...

Καλημέρα Προκόπη,

Σε διαβάζω εδώ και αρκετό καιρό και είναι η πρώτη φορά που κάνω σχόλιο.

Νομίζω ότι η στοχοθεσία του "κινήματος" είναι άστοχη και ατυχής.
Αν πρόκειται για μία κίνηση διαμαρτυρίας έναντι της ακρίβειας, τότε μία πιο προσεκτική ματιά στα κοινωνικά στρώματα που χρησιμοποιούν τακτικά τα ΜΜΜ και στις τιμές των μηνιαίων καρτών θα μας πείσει για την ισχνότητα του επιχειρήματος. Αν πρόκειται για μία εκδήλωση συλλογικής δράσης και κοινωνικής αλληλεγγύης, τότε -μάλλον- λάθος πεδίο έχει επιλεγεί. Η παρότρυνση για τη δωρεάν χρήση των ΜΜΜ είναι πιθανότερο να οδηγήσει σε υπονόμευσή τους και -τελικώς- να οδηγήσει σε αντίθετα αποτελέσματα. Ας υποθέσουμε ότι αυτή η κίνηση έχει σημαντική επιτυχία, τόση ώστε να παρατηρηθεί πτώση στα έσοδα των ΜΜΜ. Τότε, είτε θα οδηγηθούμε σε μία μείωση της ποιότητας των μεταφορών (ελλιπείς έλεγχοι, λιγότερη καθαριότητα), είτε θα αντιμετωπίσουμε μία υψηλότερη τιμή. Τα ΜΜΜ είναι ένα συλλογικό αγαθό που οφείλουμε να προστατέψουμε. Η ατομική και κοινωνική υπευθυνότητα ως προς τη συμμετοχή στα βάρη της χρηματοδότησής τους (ένα μικρότερο ποσοστό επιδοτείται, τα κύρια έσοδα όμως είναι από τους χρήστες)είναι αναγκαία.

Υπάρχουν πολύ πιο πρόσφορα πεδία να αναδειχθούν συλλογικές δράσεις και για τη διαμαρτυρία έναντι της ακρίβρειας (μποικοτάζ, σπάσιμο καρτέλ κτλ) και για την εκδήλωση κοινωνικής αλληλεγγύης (κοινωνία πολιτών,προνοιακές δομές, δομές κοινωνικής φροντίδας κτλ).

Καλό μεσημέρι και καλή συνέχεια στη γεμάτη ενέργεια, αυθορμητισμό και αυθεντικότητα προσπάθειά σου.

HearNothing είπε...

καλησπέρα
το θέμα της προσβολής περνάει και εμένα αρκετές φορές απο το μυαλό μου και έχω δει αρκετους θα έλεγα που όντως προσβάλλονται όταν τους το δίνεις..αυτοί που προσβάλονται πλέον μου φαίνεται ότι διατηρούν ένα αρκετά ελληνικό χαρακτηριστικό του φτωχού πλην τίμιου, που δεν καταδέχεται λόγω προσωπικής "αξιοπρέπειας" να αποδεχτεί την προσφορά ενός συμπολίτη του..αλλη αιτία θα έλεγα ότι είναι και το χαρακτηριστικό του νεοπλουτισμού, αφού (νομίζουμε οτι) έχουμε γιατί να μην το πληρώσουμε..
γενικά πάντως πιστεύω ότι η κουλτούρα του δωρεάν ή free ή τζαμπατηλίκι (ο τελευταίος όρος έχει αρνητική χροιά αλλα σε καμμία περίπτωση δεν το θεωρώ παράνομο) είναι αρκετά πίσω στην Ελλάδα και δεν έχει να κάνει με την εισοδηματική τάξη που ανήκει κάποιος..πλέον μετά την κρίση ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια (και πολύ καλά κάνουν) site 'οπου ο κόσμος ζητάει, χαρίζει και ανταλλάσει..
όντως είναι άλλη και μεγάλη κουβέντα σχετικά με τη μουσική αλλά νομίζω ότι εν μέρει διαφωνώ..χάρη στο ιντερνετ αναδήχθηκαν πολύ ωραία ταλέντα που οι δισκογραφικές δεν τους δίναν βήμα γιατι δεν τους θεωρούσαν καλές επενδύσεις..
εγώ αντίθετα προσπαθώ να δίνω τα εισιτηρία σε ηλικιωμένους (μια ηλικιωμένη μάλιστα με σταύρωνε και μου έδινε ευχές για τη ζωή μου) οπότε αλληλοκαλυπτομαστε :)

Φλώσσυ είπε...

Πριν αρκετό καιρό, πολύ πριν ακόμα το εισιτήριο γίνει 1 ευρώ, καθώς πήγαινα να κατέβω από το λεωφορείο, μια γιαγιά προλαβαίνει και μου λέει: κορίτσι μου, μου αφήνεις το εισιτήριό σου;
Ήταν περιποιημένη ίσα για να φαίνεται αξιοπρεπής όπως μόνο οι γιαγιάδες ξέρουν να φαίνονται και ποτέ δεν θα μου πέρναγε απ' το μυαλό πως θα γύριζε να μου ζητήσει κάτι τέτοιο. Της το έδωσα χωρίς δεύτερη σκέψη αλλά μέσα μου είχα μείνει άναυδη. Σε πόση ανάγκη πρέπει να βρίσκεται ένας άνθρωπος, για να καταδεχθεί να ζητήσει από έναν ξένο κάτι τόσο ευτελές αποκαλύπτοντας έτσι την ανέχεια του;
Πάντως, μην έχετε κανέναν "politically correct" ενδοιασμό: Με το 1 Ευρώ αγοράζουμε χρόνο 90 λεπτών. Εφόσον δεν εξαντλούμε τον χρόνο, έχουμε δικαίωμα το "περιουσιακό αυτό στοιχείο" να το διαθέσουμε ελεύθερα δωρίζοντάς το ενδεχομένως σε κάποιον συνεπιβάτη. Κανονικά, τον χρόνο που δεν χρησιμοποιήσαμε θα έπρεπε να μπορούμε να τον εξαργυρώσουμε ή να τον αθροίσουμε σε μια επόμενη διαδρομή. Είναι όπως ο χρόνος ομιλίας στα κινητά: τον χρόνο που δεν χρησιμοποιούμε τον μεταφέρουμε στον επόμενο μήνα! Κάτι αντίστοιχο θα πρέπει να σκεφτούν και για τις συγκοινωνίες για να λειτουργούν δίκαια και αυτές και εμείς ως επιβάτες! :-)

Prokopis Doukas είπε...

@τα παπούτσια της Dorothy: Ναι, είμαστε ακόμη καχύποπτοι σε αυτά τα "μοντέρνα"... :-))

@ Theodota: Και τι λέει η περιβαλλοντολόγος μέσα σου; Ή δεν είσαι εσύ; :-)

@Carpe diem: Συμφωνώ - και για τα υπόλοιπα που λες υπάρχει και η περιβαλλοντική/"εναντίον της σπατάλης" διάσταση, που στη νεόπλουτη κοινωνία μας είναι σχεδόν άγνωστη...

@Roadartist: Αγαπητή, να αφήσεις τις "ντροπαλοσύνες" - και να μιλήσεις, next time... :-)

Prokopis Doukas είπε...

@HearNothing: Δεν θέλω να ανοίξω εδώ το θέμα της μουσικής - θα κάνω ειδικό post. Συμφωνώ, το ιντερνετ λειτούργησε πολύν θετικά. Αλλά, για ένα διάστημα τουλάχιστον, η "πειρατεία" λειτούργησε "απισχναντικά" πάνω στη μουσική παραγωγή (με ευθύνη και των εταιρειών, επαναλαμβάνω)...

Prokopis Doukas είπε...

@de profundis, HearNothing(καλώς ήλθατε!) & Φλώσσυ:

Υπερασπίζεστε τις δύο αντικρουόμενες απόψεις για το ζήτημα - και το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον. Ευχαριστώ - και για το επιχείρημα οτι η μετακίνηση επί 1.30 ώρα περιλαμβάνεται στο αντίτιμο, ανεξαρτήτως ποιός το χρησιμοποιεί. Με πείθει - γιατί δίνει λογική σε αυτό που μου λέει το ένστικτο μου και το συναίσθημα μου... :-)

yb είπε...

Εχω προβληματιστεί σχετικά κι εγώ, δεν έχω καταλήξει κάπου όμως, γι'αυτό όταν χρησιμοποιώ εισιτήρια και επειδή ντρέπομαι πολύ να τα δώσω σε άλλους τα αφήνω σε άριστη κατάσταση σε περίοπτη θέση κι όποιος θέλει ή μπορεί ας επωφεληθεί...

HearNothing είπε...

ναι όντως το θέμα της μουσικής είναι αρκετά πιο περίπλοκο οπότε αναμένουμε ποστ για να το συζητήσουμε...

μερικές σκέψεις σχετικές με το σχόλιο του Homo sapiens...

κάποιες συμπεριφορές των πολιτών δεν χρειάζονται να αντιμετωπίζονται σε σχέση με χαμένα κόστη και με τις επιπτώσεις που θα έχει στην τιμή ενός δημόσιου αγαθού ..δίνοντας ένα εισιτήριο σε κάποιον απλά σκέφτεσαι ότι έδωσες το εισιτήριο σου σε έναν άνθρωπο που ενδεχομένως να μην μπορεί να ανταπεξέλθει οικονομικά στην τιμή του...για τον αν ενδεχομένως θα έχει επιπτώσεις στην ποιότητα της υπηρεσίας δεν νομίζω ότι κάνενας σκέφτεται τόσο ορθολογικά..μια τόσο ορθολογική συμπεριφορά είναι αντίθετη με την έννοια του κοινωνικού κεφαλαίου το οποίο λειτουργεί (και ευτυχώς) έξω απο την έννοια της αγοράς..
επιπλέον, σαν ιδιαίτερης κομβικής σημασίας δημόσιο αγαθό που είναι αποτελεί κατάλληλο έδαφος για τέτοιου είδους συμπεριφοράς, που μπορεί να σημαίνει διαμαρτυρία, παράπονα κλτ...αν τώρα υπάρχει και ιδιωτική επιχείρηση στη μέση (δεν ζω Αθήνα και δεν γνωρίζω ακριβώς, αλλά νομίζω ότι υπάρχει) τότε οι επιπτώσεις που λες θα προέλθουν απο την αντίδραση της ιδιωτικής επιχείρησης και του αυστηρού μανατζμεντ της, οι κρατικές υπηρεσίες παροχής δημόσιων αγαθών (όσα έχουν απομείνει) ίσα ίσα χρειάζεται να λειτουργούν με κάποιο μείον στα έσοδα τους χωρίς να το μεταβιβάζουν απευθείας στον πολίτη (που στην προκειμένη περίπτωση γίνεται απλά καταναλωτής)με τη μορφή της αυξημένης τιμής ή της μειωμένης ποιότητας ...

Margo είπε...

Εγώ και να θέλω δε μπορώ να το δώσω γιατί κρατώντας το στα χέρια και ταξιδεύοντας το μυαλό σε λαβυρίνθους σκέψεων το κάνω φύλλο και φτερό. Μέχρι να φτάσω είναι έτοιμο για παπιέ μασέ:))

Ανώνυμος είπε...

Εμένα πάλι με διχάζει η λογική και το συναίσθημα!: )
Δεν το θεωρώ σωστό γιατί όσο περισσότερα έσοδα έχουν οι εταιρείες των ΜΜΜ τόσο καλύτερες υπηρεσίες θα μας προσφέρουν (με την προϋπόθεση ότι γίνεται σωστή διαχείριση). Βέβαια μου φαίνεται και υπερβολική η τιμή του εισιτηρίου και έτσι σκέφτομαι πως όποτε αρχίζουν οι υπερβολές από πλευράς κράτους, παρεκκλίνουν και οι πολίτες από τη "σωστή" συμπεριφορά, οπότε δεν τους αδικώ.
Από την άλλη, αυτό που χαίρομαι σε αυτό το "κίνημα" είναι η "μοιρασιά" που λέει και η theodota, και η απουσία της λογικής "εγώ πλήρωσα, ας πληρώσει και ο άλλος". Αν αυτή τη συνεργασία την είχαμε και σε άλλα ζητήματα...

Meropi είπε...

Μ' αυτό το θέμα ασχολήθηκα κι εγώ, εδώ και αρκετό καιρό, σε κάποια ανάρτηση μου. Για να μη σε παραπέμπω στο blog μου, που δεν είναι κομψό, αντιγράφω εδώ το πιο βασικό απόσπασμα από το κείμενο μου.
"Αυτή την ιδέα λοιπόν πολλοί τη βρίσκουν έξυπνη। Δεν ξέρω αν είμαι ιδιόρρυθμη, αλλά εγώ τη βρίσκω βλακώδη. Αυτή η κίνηση, αντίθετα με αυτά που επαγγέλλεται, θα οδηγήσει σε περαιτέρω αυξήσεις των τιμών και φυσικά σε περαιτέρω ακρίβεια. Γιατί;;; Μα απλούστατα αν το «Αττικό Μετρό» ή ο «ΗΣΑΠ» δεν καλύπτουν τα έξοδα τους, θα προβούν σε περαιτέρω αυξήσεις της τιμής του εισιτηρίου και φυσικά θα την πληρώσουν οι νομοταγείς πολίτες. Ακόμα όμως και οι μη νομοταγείς πόσες φορές θα τύχει να βρουν αδέσποτο εισιτήριο;; Τις υπόλοιπες θα αναγκαστούν να πληρώνουν. Για θυμηθείτε δε και την προσπάθεια όλων μας να καθιερωθεί το νυχτερινό δρομολόγιο Παρασκευή και Σάββατο! Αν δεν καλύπτονται τα έξοδα για το δρομολόγιο αυτό θα σταματήσει. Αυτό θέλουμε;;.

Αντίθετα από την ανωτέρω «έξυπνη ιδέα», εγώ θα πρότεινα περαιτέρω έλεγχο για την καταπολέμηση των κάθε είδους «τζαμπατζήδων» που συντελούν στην αύξηση των τιμών.."
Αυτά είχα να πω τότε, αυτά λέω και τώρα Προκόπη μου. Επαναλαμβάνω, δεν ξέρω αν είμαι ιδιόρρυθμη. Λες???

Φλώσσυ είπε...

Μια διευκρίνιση νομικής φύσεως -αν και έχω καταλάβει ότι σας κουράζουν τα νομικά!- που νομίζω όμως ότι εν προκειμένω είναι ουσιώδης:
Εντελώς διαφορετική νομική μεταχείριση επιφυλάσσεται στην περίπτωση που το αντίτιμο του εισιτηρίου καθορίζεται ανά διαδρομή (όπως παλιά) και στην περίπτωση που καθορίζεται με βάση τον χρόνο μετακίνησης.
Στην πρώτη περίπτωση, που είναι το δικό μου παράδειγμα με τη γιαγιά, πράγματι η γιαγιούλα πλούτισε αδικαιολόγητα σε βάρος της περιουσίας της ΕΘΕΛ γιατί χρησιμοποίησε μέσον μεταφοράς χωρίς να εκδώσει εισιτήριο. Η ΕθΕΛ θα είχε αξίωση εναντίον της ίση με το αντίτιμο των 80 λεπτών του εισιτηρίου. Αν η πρακτική αυτή λάβαινε διαστάσεις θα ήταν όντως ικανή να βλάψει μακροπρόθεσμα την οικονομική υπόσταση του συγκοινωνιακού οργανισμού και κατ' επέκταση την ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών στα ΜΜΜ και για τον λόγο αυτό, πέρα από νομικά προβληματική, θα ήταν και κοινωνικά βλαπτική.
Αυτό δεν ισχύει όμως πλέον από τη στιγμή που η τιμή του εισιτηρίου προσδιορίστηκε σε συνάρτηση με το μέγεθος "χρόνος", οπότε, όπως είπαν και άλλοι παραπάνω, πληρώνουμε διάρκεια χρήσης ΜΜΜ και όχι διαδρομή. Ο υπολειπόμενος χρόνος αποτελεί μεταβιβάσιμο περιουσιακό στοιχείο, τον οποίο ο συνεπιβάτης μας τον αποκτά από μας για κάποια νόμιμη αιτία (δωρεά!), όπως λένε στα νομικά, άρα η συγκοινωνιακή επιχείρηση δεν έχει καμμία αξίωση εναντίον του. Το αν η καθ' όλα πλέον νόμιμη πρακτική της μεταβίβασης των εισιτηρίων ενδέχεται να βλάψει τα περιουσιακά συμφέροντα των επιχειρήσεων αυτών, είναι κάτι που θα πρέπει να το αντιμετωπίσουν οι ίδιες με επιχειρηματικά μέσα, π.χ. με "έξυπνες" κάρτες χρόνου μετακίνησης.
Συγγνώμη που θα σας το πω, αλλά νομίζω πως λειτουργείτε απολύτως νόμιμα και δεν είστε ο Robin Hood που νομίζατε :-))

maximus είπε...

Προσοχή στις κάμερες, αυτές ειδικά που ΔΕΝ καταγράφουν! Σίγουρα Θα βρουν τρόπο να ποινικοποιήσουν τέτοιου είδους συναλλαγές...

επί λέξει είπε...

Να μια στιγμή της καθημερινότητας, που πολύ καλά κάνεις και επισημαίνεις. Τα ίδια ταλανίζουν -όχι βαρύ ακούγεται- σκοτεινιάζουν -όχι, όχι τόσο ποιητικό- απασχολούν -λέξη μάλλον politically correct- το μυαλό μου. Και θα έρθω να συμφωνήσω μαζί σου!

Υ.Γ. Εγώ που έχω κάρτα απεριορίστων διαδρομών τι να δίνω;

Theodota είπε...

Μα η περιβαλλοντολόγος μέσα μου είναι που μου λέει ότι καλύτερη χρήση έχουν οι εφημερίδες που θα διαβαστούν 2-3 φορές, πριν ανακυκλωθούν. Αλλιώς, οι εφημερίδες, ιδιαίτερα οι δωρεάν, συνεχώς αυξάνουν το τιράζ τους για να καλύψουν μια ζήτηση που θα μπορούσε αλλιώς να ικανοποιηθεί αν σε συγκεκριμένα σημεία αφήναμε τις εφημερίδες που διαβάσαμε. Αρκεί να μην τις αφήνουμε όπου να'ναι και καταλήγουν διάσπαρτα σκουπίδια... Το ίδιο καλό είναι να συμβαίνει και με τα εισητήρια που θα χρησιμοποιηθούν μέχρι να λήξουν, πριν ανακυκλωθούν (ελπίζω).

Αλήθεια, η ΜΕΤΡΟ ΑΕ ανακυκλώνει τα εισητήρια που καταλήγουν κατά δεκάδες στα μεταλλικά τασάκια στις εισόδους, ή τα πετάει σαν μασημένες τσίχλες; Μήπως θα ήταν καλύτερα να τοποθετούσαν έναν κάδο ανακύκλωσης στην είσοδο-έξοδο κάθε σταθμού, ή για λόγους ασφαλείας ας φάει η μαρμάγκα και την ανακύκλωση; Θυμάστε ότι παλιά (προ ολυμπιάδας) υπήρχαν κάδοι απορριμμάτων στις αποβάθρες και μετά εξαφανίστηκαν;

Μια από τις βάσεις της οικολογικής λογικής, η επαναχρησιμοποίηση, ενισχύει την επικοινωνία και, γιατί όχι, την αλληλεγγύη μεταξύ μας, δεν συμφωνείτε;

ippoliti_ippoliti είπε...

Οταν πρωτοξεκίνησε το κίνημα αυτό και δέχθηκα ένα email στο γραφείο από συνάδελφο της περιφέρειας γι αυτό, ομολογώ ότι "παραξενεύτηκα".
Κάθησα και έκανα την αναγωγή της μηνιαίας κάρτας (αυτής που είναι για τον ΟΑΣΑ) και της αντίστοιχης που αφορά σε όλα τα μέσα ΜΜΜ και θεωρώντας ότι σωστά συλλογίστηκα, κατέληξα αρχικά ότι
μάλλον είναι άδικο, ότι με τις εκπτώσεις που παραχωρούνται στις περιπτώσεις ετήσιας κάρτας κλπ, το εισιτήριο είναι φθηνό.
Σχετικά σύντομα κατάλαβα ότι ήμουν λάθος.
Οτι υπάρχουν χιλιάδες ανθρώπων που δεν δύνανται για μερικές μετακινήσεις να πληρώνουν ούτε αυτή τη μηνιαία κάρτα.
Τη βρίσκω και γω φοβερή κίνηση αλληλεγγύης, και βεβαίως θα επιθυμούσα να κατευθύνεται προς τους νέους που αναφέρεις, τους ηλικιωμένους με χαμηλές συντάξεις, τις κοινωνικά και οικονομικά ευπαθείς ομάδες.
Ως φανατικός οπαδός και καθημερινός "χρήστης" των ΜΜΜ διαθέτω ετήσια κάρτα για τα τρόλευ και τα λεωφορεία.
Από τις φορές που χρησιμοποιώ μετρό, δεν καταφέρνω να δίνω πάντα το εισιτήριο μου γιατί αρκετές φορές ντρέπομαι. Ελάχιστες πάντως που το έδωσα σε τσιγγανοπούλες μου είπαν ευχαριστώ.
Σημείωση.Μία χαρά νομίζω βγάζει όχι μόνο τα λειτουργικά του έξοδα το μετρό, ως σύμβαση παραχώρησης, αλλά και τα κέρδη που προσδοκεί
Υ.Γ Επειδή μου άρεσε τρομερά το μουσικό κομμάτι στην προηγούμενη ανάρτησή σου, μπήκα το πρωί να το ξανακούσω αλλά δεν το κατάφερα, μπορείς σε παρακαλώ να μου πείς που μπορώ να το βρώ; ευχαριστώ.

QwfwqN είπε...

Συμφωνώντας με τον Homo Sapiens και έχοντας κάρτα απεριορίστων διαδρομών (και όχι Ι.Χ.) λέω να μην μακρυγορήσω παραπέμποντας σας σε ένα παλαιότερο κείμενό μου για το θέμα εδώ

Φανή είπε...

Άκουσα για αυτό πριν ενάμιση χρόνο από μία φίλη στην Αθήνα που μου είπε ότι τα άφηνε πάνω στα μηχάνημα ακύρωσης. Τότε (είχα κατέβει στην Αθήνα για μια βδομάδα) είχα παρατηρήσει εισητήρια πάνω στα ακυρωτικά μηχανήματα αλλά δεν ειχα δώσει σημασία. Ένα χρόνο μετά άρχισα να το εφαρμόζω στη Θεσσαλονόκη. Κατεβαίνοντας από το λεωφορείο δίνω το εισητήριο μου σε κάποιον φοιτητή (δικαιούμαι μειωμένο αφού είμαι φοιτήτρια) ή το αφήνω στο παγκάκι της στάσης αν δεν υπάρχει κάποιος.

Αθ. Αναγνωστoπουλος είπε...

Συντάσσομαι φυσικά με τον Χόμο Σάπιενς, αλλά δεν φιλοδοξώ να πείσω κανένα, Προκόπη.

Το να λέμε όμως ότι το εισιτήριο ακρίβυνε και πήγε ένα ευρώ συσκοτίζει την αλήθεια. Το εισιτήριο έγινε ΠΙΟ ΦΤΗΝΟ, επειδή η μηνιαία κάρτα έμεινε στα 35. Ακρίβυνε για τους τουρίστες αυτής της πόλης, κυριολεκτικούς και μεταφορικούς, όχι για τον κόσμο που χρησιμοποιεί καθημερινά τα μμε για τις μετακινήσεις του. Και είναι δίκαιο όσοι παίρνουν τον ηλεκτρικό στην χάση και στην φέξη να επιβαρύνωνται περισσότερο από τους καλούς καθημερινούς πελάτες. Μακάρι να αυξηθή κι άλλο το μεμονωμένο εισιτήριο.

Και ο πιτσιρικάς του παραδείγματός σου φυσικά έχει μειωμένο εισιτήριο, όχι ολόκληρο, ή, ακόμα καλύτερα, είναι τζαμπατζής, όπως ήμασταν όλοι στα ατίθασα νιάτα μας.

mermyblue είπε...

καλησπέρα και από μένα

Διάβασα τα περισσότερα σχόλια και μπορώ να πω ότι συμφωνώ με αρκετά από αυτά. (ιδιαίτερα αυτό της Φλώσσυ, που τα εξήγησε πολύ καλά σε νομική γλώσσα)

Εχω κι εγώ διαπιστώσει την δυσπιστία των συνεπιβατών όταν κάποιος επιχειρήσει να τους δώσει εισητήριο, έχω δει πολλά εισητήρια αφημένα πάνω σε μηχανήματα ακύρωσης και πολλά νέα παιδιά κυρίως να δίνουν το εισητήριό τους σε κάποιον άλλον βγαίνοντας από το μετρό.

Προσωπικά, σχεδόν πάντα χρησιμοποιώ κάρτα απεριορίστων διαδρομών.Κατά συνέπεια δεν είχα ως τώρα προβληματιστεί για το κατά πόσο το να δίνουμε το εισητήριό μας θα υπονομεύσει τα ΜΜΜ.

Διαβάζοντας, όμως, όλα τα παραπάνω, γεννήθηκε μέσα μου η σκέψη ότι το κίνημα αυτό ίσως να είναι και αποτέλεσμα και της ακρίβειας που επικρατεί αλλά και του κλονισμού της εμπιστοσύνης των πολιτών στις πιό απλές εκφράσεις οργάνωσης του κράτους: όταν διαβάζεις για υπουργούς που παίρνουν "δωράκια", για μίζες, για τεράστια χρηματικά ποσά που υποτίθεται ότι διατίθενται για να κάνουν τη ζωή των πολιτών καλύτερη και καταλήγουν σε τσέπες πολιτικών και μεσαζόντων, η δυσαρέσκεια μέσα σου φουντώνει και αρχίζεις να αμφισβητείς την ουσία της πειθαρχίας. Ψάχνεις να βρεις τρόπους για να αντιδράσεις, να δείξεις αυτή τη δυσαρέσκεια και αν το κάνεις αυτό βοηθώντας το συνάνθρωπο που δυσκολεύεται ίσως περισσότερο από σένα ακόμα καλύτερα.

Τέλος, όλο αυτό πολλοί θα το καταλόγιζαν σαν ελάττωμα των Ελλήνων, αλλά προσωπικά απολαμβάνω τη συνομωτική αντίδραση μας σε κάποια πράγματα.

Οπότε καλές πάσες εισητηρίων!

yb είπε...

μόλις διάβασα το σκεπτικό της Φώσσυ, με βρίσκει απολύτως σύμφωνη και με κάνει να νιώθω απολύτως εντάξει και ήσυχη με το γεγονός οτι άφηνα και αφήνω το εισιτήριό μου να χρησιμοποιηθεί απο άλλους, την ευχαριστώ πολύ (τι καλά που υπάρχουν τέτοιοι χώροι που συναντάμε τις σκέψεις άλλων ανθρώπων!!!...)

Prokopis Doukas είπε...

Προς όλους: Σας ευχαριστώ πολύ, μου αρέσει πολύ η συζήτηση με επιχειρήματα (και χωρίς εμπάθεια) που κάνετε χωρίς εμένα (είμαι στο εξωτερικό). Θα κάνω λοιπόν ένα συγκεντρωτικό σχόλιο - μιας και δεν μπορώ εύκολα να απαντήσω σε έναν-έναν...

Θα αρχίσω λοιπόν αντιδρώντας σθεναρά προς όσους από εσάς συνάγουν οτι όποιος χρησιμοποιεί εισιτήριο είναι "τουρίστας" στην πόλη (αγαπητέ Αθανάσιε)... Εγώ ας πούμε κάνω 2-3 διαδρομές την εβδομάδα - καμιά φορά και παραπάνω. Για καιρό μετά, δε κάνω. Το έχω υπολογίσει και η κάρτα δεν συμφέρει. Αυτό δε σημαίνει οτι κάποιος που είναι σαν και μένα (στη χρήση), δεν "στριμώχνεται" οικονομικά...

Ακόμα και να έγινε πιο φτηνό το εισιτήριο, το ζήτημα της ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗΣ αισχροκέρδειας/ακρίβειας σε αυτή τη χώρα παραμένει. Θα μου πείτε, η "Αττικό Μετρό" θα την πληρώσει; Ακριβώς αυτός είναι και εμένα ο προβληματισμός μου - το sharing όμως έχει και μια κοινωνική διάσταση, που τη θεωρώ κι εγώ θετική.

Μακάρι να είναι έτσι όπως τα λέτε (αγαπητή Φλώσσυ και άλλοι) και να μην είμαστε καθόλου Robin Hood, αλλά "νόμιμοι" - οπότε ενδεχομένως δεν υπάρχει και θέμα... :-)


@Theodota: Κάτι έχω δει στον ηλεκτρικό στο Θησείο (ανακύκλωση εισιτηρίων εννοώ)..

@ippoliti_ippoliti: Το Cry Me A River βρίσκεται στο cd Diane Krall: The Look of Love

athinovio είπε...

καλησπέρα προκόπη
μένω στην επαρχίαοπότε δεν γνώριζα για αυτό αλλά μου φαίνεται αν όχι δίκαιο, τότε τουλάχιστον φυσικό επακόλουθο κααι λογικο σαν κίνηση οικονομίας για έναν απλό άνθρωπο που του φαίνεται κρίμα να πηγαίνει κάτι χαμένο.
Η επιχείρηση ΜΕΤΡΟ ανήκει στο δημόσιο ή σε ιδιώτη? Αν είναι ιδιωτική τότε ίσως οι πολίτες να νιώθουν ότι τα υπερκέρδη του είναι άδικα και δυσανάλογα ενώ αν είναι δημόσια επιχείρηση θα πιστεύουν ότι τα κέρδη δεν θα πάνε στην βελτίωση του δικτύου αλλά στις βίλλες των διαφόρων παραγόντων.

Δε νομίζω ότι είναι κάτι τόσο σοβαρό που να καταρρεύσει το μετρό. Αν απαγρεύονταν οι μετακινήσεις ΙΧ στο κέντρο τότε η χρήση των μαζικών μέσων θα ήταν ταχύτερη και αποτελεσματικότερη, τα έσοδα από αυτά θα ήταν μεγαλύτερα , η μόλυνση θα περιορίζονταν και η οικονομία στην χρήση καυσίμων σημαντική.

Μου αρέσει απίστευτα η μουσική που βάζεις.

ολα θα πανε καλα... είπε...

χρησιμοποιώ το μετρό λίγες φορές το μήνα.Αν μου έδινε κάποιος το εισιτήριό του - είτε το είχα είτε δεν το είχα ανάγκη - θα με έφερνε σε εξαιρετικά δύσκολη θέση.Μη με πάρετε για ψηλομύτα - με αυτό το σκεπτικό θα δίσταζα να δώσω σε κάποιον το χρησιμοποιημένο μου εισιτήριο από φόβο μήπως τον πληγώσω.Μπορεί να θεωρήσει πως για να του το δώσω,τον θεωρώ πολύ φτωχό για να μπορεί να αγοράσει ένα εισιτήριο,κάτι που σίγουρα,δεν θα το έκανα αλλά κανείς δε μπορεί να ξέρει τα κίνητρα του καθενός.
Κι απ την άλλη,πράγματι,κυκλοφορούν πολύ και οι λεγόμενοι "τζαμπατζήδες" - καμιά σχέση με τους κοντραμπατζήδες!-που κοιτάζουν να επωφεληθούν της καλωσύνης κάποιων.Δεν ξέρω...Ίσως,αν το έδινα σε κάποιον,να έκανα όπως εσύ Προκόπη:να το έδινα σε έναν μαθητή ή φοιτητή.Μπορεί και σε μια γιαγιούλα ή κανέναν παππούλη που καταλαβαίνεις ότι κατέβηκαν στην Αθήνα για τα ψώνια τους.
Καλησπέρα!

ippoliti_ippoliti είπε...

ευχαριστώ

the muppet show girls είπε...

Μού το έχουν προσφέρει άπειρες φορές. Το αρνήθηκα ευγενικά μιας κι έχω μηνιαία κάρτα απεριορίστων. Παρατήρησα κάτι τις προάλλες όμως. Στις αρχές αυτής της κίνησης πολλοί άφηναν τα εισιτήρια πάνω στα ακυρωτικά μηχανήματα. Τώρα πλέον υπάλληλοι της Αττικό Μετρό μόλις το μυριστούν πηγαίνουν και τα μαζεύουν. Το καλύτερο σημείο για την "πάσα" εισιτηρίων παραμένουν οι κυλιόμενες '-)
@Homo Sapiens
Χωρίς διάθεση αντιπαράθεσης, είστε τόσο σίγουρος για το ποσοστό επιδότησης της Αττικό Μετρό; Και δεύτερον, εμφάνισε έλλειμμα στα αποτελέσματα χρήσης(λόγω μείωσης κερδών από τη συγκεκριμένη κίνηση); Εμείς να τα προστατεύσουμε τα ΜΜΜ. Ας μάς προστατεύσουν κι αυτά για την προτίμησή μας.

Ανώνυμος είπε...

A3izi to kopo na ri3ete mia matia
http://www.mariatweety.blogspot.com
Filia. Mika

Αθ. Αναγνωστoπουλος είπε...

"Εγώ ας πούμε κάνω 2-3 διαδρομές την εβδομάδα - καμιά φορά και παραπάνω. Για καιρό μετά, δε κάνω."

Ο ορισμός του τουρίστα που λέγαμε!

Οι ρομπέν των εισιτηρίων είναι ένα κίνημα αλληλεγγύης των τουριστών αυτής της πόλης, που ελπίζω να μην το πληρώσουν κάποια ημέρα των ημερών όσοι στηρίζουν καθημερινά με τον οβολό τους τα μμμ (και αρχίσουν τότε οι επιμηθείς ρομπέν, όπως καληώρα με την Ολυμπιακή, τις κλάψες περί απαξίωσης).

Δεν περιττεύει να πω ότι τους τελευταίους μήνες είμαι και εγώ ένας από αυτούς τους τουρίστες.

J95 είπε...

"Οτι υπάρχουν χιλιάδες ανθρώπων που δεν δύνανται για μερικές μετακινήσεις να πληρώνουν ούτε αυτή τη μηνιαία κάρτα."

Η κάρτα κάνει όσο 7 φραπέδες, ή όσο 10 πακέτα τσιγάρα, ή όσο 0.1 κινητά. Just έλεος.

Φλώσσυ είπε...

Θανάση, ας μην πάρουμε την περίπτωση του οικοδεσπότη.
Έστω ότι κάποιος χρησιμοποιεί για τη δουλειά του τον ηλεκτρικό 4 φορές την εβδομάδα (το σενάριο αυτό παίζει τελευταία!) κάνοντας τη διαδρομή Μαρούσι-Ομόνοια-Μαρούσι. Για μια εβδομάδα θα δαπανήσει 8 Ευρώ (2 εισιτήρια την ημέρα,εφόσον πάει πρωί-γυρίζει βράδυ), ήτοι 32 Ευρώ το μήνα, κατά τι λιγότερα δηλαδή από τα 35 Ευρώ της μηνιαίας κάρτας, οπότε δεν τον συμφέρει να την αγοράσει. Ανά ημέρα χρεώνεται εισιτήριο 3 ωρών για διαδρομή συνολικά 1 ώρας, άρα ανά εβδομάδα χρεώνεται εισιτήριο 12 ωρών για διαδρομή συνολικά 4 ωρών κ.ο.κ! Αυτό το περίσσευμα αξίας δεν θα έπρεπε να είχε το δικαίωμα να το εξαργυρώσει κάπως ή έστω να το διαθέσει σε συνεπιβάτες του; Σε ρωτώ από καθαρά νομική άποψη, σε σχέση με κάποια πράγματα που είπα παραπάνω, τα οποία μου φαίνονται σωστά αλλά δεν κόβω και το κεφάλι μου... ;-)

Prokopis Doukas είπε...

Ευχαριστώ για τα καλά λόγια athinovio, καλώς ήρθες!

Αθανάσιε, γιατί η μετακίνηση (πιθανώς εκατοντάδων χιλιάδων) ανθρώπων σαν και μένα να χαρακτηρίζεται "τουριστική"; Κάθε μετακίνηση με τα ΜΜΜ δεν γλυτώνει μια άλλη με αυτοκίνητο;
Συγκοινωνιολογικά νομίζω οτι δεν έιναι καθόλου αμελητέα - στην τελευταία ανάλυση στη δουλειά μου πάω, δεν πάω βόλτα...

J95, για τα κινητά έχετε δίκιο - αλλά δυστυχώς είναι στη ζωή όλων. Δεν έχετε ακούσει όμως και για ανθρώπους που κόβουν το τσιγάρο και για λόγους οικονομίας; Το χαρτζηλίκι που έχει ένας πιτσιρικάς που δεν δουλεύει ακόμα (ή "μισοδουλεύει") πόσο είναι; 300-400 ευρώ το μήνα; Τι να πρωτοπληρώσει με αυτό; Να μην πάει για καφέ; Να μη βγει με φίλους; Δεν καταλαβαίνετε οτι μπορεί να ζορίζεται; Εύκολα είναι (εμείς οι πιο "large") να λέμε "just έλεος"...

J95 είπε...

Μα εδώ μιλάμε για απλή λογική. Άμα δεν έχει το 1.1 ευρώ την ημέρα που είναι το κόστος μιας κάρτας (ή το 0.5 ευρώ την ημέρα που είναι το κόστος μιας κάρτας για όλα εκτός από μετρό), τότε πού ακριβώς μπορεί να πηγαίνει με το λεωφορείο; Να πουλήσει χαρτομάντηλα; :)

Και όταν -ρεαλιστικά- ό,τι και να πάει να κάνει με το λεωφορείο θα του στοιχίσει 5 και 15 φορές παραπάνω, δε μπορεί να λέει ότι το λεωφορείο είναι το ακριβό πράγμα στην όλη υπόθεση, ούτε ότι δεν έχει λεφτά.

Αρνούμαι να επιχορηγήσω το "δικαίωμα" να αξιολογείς 5 ευρώ έναν φραπέ και 0 ευρώ το ότι κάποιοι σε πάνε εκεί που θες.

Prokopis Doukas είπε...

Τα 5 ευρώ για ένα φραπέ είναι ούτως ή άλλως σκανδαλώδη..

Ποιός αποδέχεται ως λογικό αυτό το κόστος; Γι αυτό λοιπόν και ένας πιτσιρικάς (ή πιτσιρικού) θα πάει να τα "κόψει" από αλλού... Τέλος πάντων... Καλό Πάσχα! :-)

Hide In My Suitcase είπε...

Συμφωνώ με τη Meropi, τον/την J95, αλλά ιδιαίτερα με τον Homo Sapiens. Και χαίρομαι που σχολιάζω εν μέσω συζήτησης περί τιμολόγησης του καφέ. Θεωρώ πιο εύστοχο να αντιδράσουμε σε τέτοιες υπερτιμολόγήσεις, παρά να ξεσπάσουμε στις αστικές συγκοινωνίες, τις οποίες με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο πρέπει να υποστηρίζουμε.
Και δεν εννοώ φυσικά να δίνουμε τον καφέ που μας περίσσεψε στον επόμενο! :-)

ShareThis