Υπάρχουν ορισμένοι μπλόγκερ που είναι αξιόπιστοι. Με τον ίδιο τρόπο που μάθαμε να εμπιστευόμαστε κάποιους γραφιάδες στις εφημερίδες, έτσι μαθαίνουμε να εμπιστευόμαστε τους μπλόγκερ. Υπάρχουν παντού εφημερίδες τις οποίες ο κόσμος δεν εμπιστεύεται, αλλά τις αγοράζει. Στην Αμερική μπορείς να δεις φυλλάδες με τίτλους που γράφουν οτι ο Μπους μιλάει με εξωγήινους από τον Άρη και ξέρετε, πουλάνε εκατομμύρια φύλλα. Ο κόσμος τις παίρνει ενώ γνωρίζει οτι λένε ψέματα. Έχουμε μάθει ποιόν και τι να εμπιστευόμαστε. Δεν κάνει μια ταυτότητα κάποιον αξιόπιστο. Στις ΗΠΑ κανείς δεν χρειάζεται άδεια για να δημοσιογραφήσει. Κανείς δεν χρειάζεται πτυχίο δημοσιογραφίας - ούτε εγώ είμαι πτυχιούχος δημοσιογράφος - δεν χρειαζόμαστε ούτε καν δημοσιογραφική ταυτότητα που να αποδεικνύει τι δουλειά κάνουμε. Και νομίζω οτι αυτό είναι ένα από τα μεγάλα πλεονεκτήματα του αμερικανικού συστήματος. Μου φαίνεται, μάλιστα, οτι στον τομέα της δημοσιογραφίας αυτό αποδίδει καλύτερα. Ακόμη και στις χώρες που ο δημοσιογράφος χρειάζεται ταυτότητα, θα πάρει λίγο χρόνο για να φανεί ποιοί είναι οι ικανοί και τότε μόνο αυτοί θα μπορούν να μπαίνουν στις συνεντεύξεις Τύπου. Σίγουρα το τοπίο γύρω από το τι πρέπει να κάνουμε είναι ακόμη θολό. Είμαι ωστόσο υπέρ του να εξασκούν οι άνθρωποι τη δημοσιογραφία βάσει των αρχών και της δεοντολογίας.
Είναι υποχρέωση του δημοσιογράφου, πέρα από το να πληροφορεί, να καθοδηγεί το κοινό;
“Για ορισμένα ζητήματα οι δημοσιογράφοι δεν πρέπει να υποκρίνονται οτι υπάρχουν δύο αντίθετες και ισοβαρείς απόψεις. Συχνά το αποκαλούν αυτό ισορροπία, αλλά δεν είναι. Όταν έχεις ένα άτομο που λέει την αλήθεια και το άλλο λέει ψέματα και εντάσσεις τις απόψεις και των δύο στο κείμενο σου, αυτό δεν είναι ισορροπία. Το να παρουσιάζεις τα ψέματα που λέει ένας άνθρωπος στο κείμενό σου είναι κακή δημοσιογραφία.”
Μα πρέπει να παρουσιάσεις και τις δύο απόψεις.
“Όχι, δεν πρέπει. Διαφωνώ.”
Εννοώ οτι πρέπει να γράψεις και τις δύο απόψεις, αλλά να καταδείξεις το συμπέρασμα που σε οδηγεί στη δική σου.
“Εντάξει, δεν υπάρχει πρόβλημα να γράψει κάποιος “αυτά και αυτά ειπώθηκαν και αυτός έχει λάθος”, αλλά δεν είναι ισορροπημένο όταν υπάρχουν σαφή στοιχεία για το ποιός λέει την αλήθεια... Κατ΄ αρχάς δεν υπάρχουν ποτέ δύο πλευρές. Αλλά ακόμη και αν δεχτούμε οτι υπάρχουν, δεν είναι ποτέ ισότιμες όσον αφορά τα αποδεικτικά στοιχεία. Συνήθως ο ένας έχει μεγαλύτερο δίκιο σε σχέση με τον άλλο. Είναι τεμπέλικη δημοσιογραφία να μοιράζεις το ρεπορτάζ σε δύο ισομερή σκέλη. Αν για παράδειγμα, γράφεις ένα άρθρο για το Ολοκαύτωμα, δεν χρειάζεσαι σχόλια του Χίτλερ.”
Όχι απαραίτητα. Μπορείς όμως να παραθέσεις όσα πίστευαν οι οπαδοί του. Εδώ βέβαια πρόκειται για το παρελθόν. Η ιστορία έχει αποδείξει οτι ο Χίτλερ ήταν εγκληματίας.
“Παρ’ όλα αυτά. Είναι δύσκολο να βρω μια δικαιολογία. Αν το άρθρο ήταν για την απατηλή και εγκληματική σκέψη και συμπεριφορά των ναζιστών, τότε ναι, ένα απόσπασμα του Χίτλερ θα βοηθούσε... Πάρτε όμως ένα σύγχρονο παράδειγμα: το περιβάλλον. Τα επιστημονικά στοιχεία μέχρι στιγμής αποκαλύπτουν οτι οι άνθρωποι φταίνε σε μεγάλο βαθμό για την κλιματική αλλαγή. Υπάρχει μια έρευνα που το αποδεικνύει. Ωστόσο, πολλές εφημερίδες βγήκαν παραθέτοντας ισομερώς απόσπασμα της έρευνας και απόψεις ανθρώπων που δεν πιστεύουν οτι ο ανθρώπινος παράγοντας παίζει ρόλο στην καταστροφή. Αυτό είναι κακή δημοσιογραφία.”
Τάδε έφη ο δημοσιογράφος και blogger Dan Gillmor στην Κέλλυ Σώκου, για το Βήμαgazino της προηγούμενης Κυριακής 18.10.09
Αντέγραψα αυτό το απόσπασμα της συνέντευξης, για τρεις λόγους:
1. Γιατί συνεπικουρεί στην άποψη που έχω εκφράσει κι εγώ πολλές φορές σε συζητήσεις στο internet, οτι η αξιοπιστία είναι κάτι που κερδίζεται με τον χρόνο - είτε είσαι δημοσιογράφος, είτε είσαι blogger. Και οτι το να αναγνωρίσεις ποιόν θα εμπιστευτείς στο δημόσιο λόγο μοιάζει απολύτως π.χ. με τη διαδικασία του να γίνεσαι ο “γιατρός του εαυτού σου”, όταν έχεις να αντιμετωπίσεις τις αντικρουόμενες γνωματεύσεις και συμβουλές πολλών διαφορετικών γιατρών. Η ζωή χρειάζεται εμπειρία και ένστικτο - γιατί η “γνώση” δεν είναι δεδομένη, ούτε απόλυτη.
Παρακαλώ αγνοήστε τη διατύπωση της πρώτης ερώτησης, περί δημοσιογραφικής ένωσης - τη θεωρώ ατυχή (και προσβλητική για τους blogger), ειδικά στην Ελλάδα, όπου το να είσαι μέλος δημοσιογραφικών ενώσεων δεν εμποδίζει πολλούς, από το να κάνουν διαφημίσεις ως το είναι επικίνδυνα για το δημόσιο βίο “σούργελα”.
2. Γιατί έχω συναντήσει, πάλι σε συζητήσεις στο internet, την αντίληψη οτι για να είσαι π.χ. οικονομικός συντάκτης πρέπει να έχεις σπουδές οικονομικών - κι οτι έτσι συμβαίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Φυσικά, όσο πιο ψηλό είναι γενικά το επίπεδο της δημοσιογραφίας σε μία χώρα (αναλόγως και τους μεγέθους της αγοράς, αλλά και της ..οικονομικής κρίσης) και όσο πιο μακρά η δημοσιογραφική παράδοση, τόσο πιο ψηλό είναι και το επίπεδο των συντακτών.
3. Γιατί - το κυριότερο - επί χρόνια προσπαθώ να πείσω (πολλούς, που πολλές φορές καλοπροαίρετα έχουν μια "επιστημονική" αντίληψη για τη δημοσιογραφία) οτι ένα δημοσιογραφικό κείμενο δεν οφείλει να “κρατάει ίσες αποστάσεις”, μεταξύ π.χ. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Κι οτι δημοσιογραφία δεν είναι να ασκείς κριτική στην κυβέρνηση - αλλά ταυτοχρόνως, στο ίδιο κομμάτι, να είσαι υποχρεωμένος να θυμίσεις τι έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση, σε μια λογική “μα κι εσείς σκοτώνατε τους μαύρους”, ώστε να είσαι “αντικειμενικός”. Δεν έχουν όλες οι απόψεις το ίδιο βάρος - εξαρτάται ποιός λέει τι. Και δεν είναι όλα τα "επιχειρήματα" - ανεξαρτήτως μιας αυθαίρετης ιδιότητας, που λέγεται σοβαρότητα - ισότιμα στο τραπέζι...
Υ.Γ. Στο τέλος του 2004, έκανα ένα ρεπορτάζ, βασισμένο πάνω σε μια επιδημιολογική έρευνα του Harvard (επί σειρά ετών, σε χιλιάδες εθελοντές), που συμπέραινε οτι πολλά αναψυκτικά είναι επιβαρυντικά για την υγεία, λόγω υπερβολικής ποσότητας ζάχαρης - χώρια που κάποια έχουν και καφείνη, επικίνδυνη για τα παιδιά. Μου είχε μάλιστα μιλήσει και ο ίδιος ο Δημήτρης Τριχόπουλος, καθηγητής επιδημιολογίας του κορυφαίου αμερικανικού πανεπιστημίου. Κάποιοι έπεσαν να με φάνε, επειδή αντέδρασαν εγχώρια παραρτήματα των πολυεθνικών. Το επιχείρημα των (ευθυνόφοβων και κακόβουλων) προϊσταμένων μου ήταν οτι πρέπει να έχεις πάντα την αντίθετη άποψη, ενώ το επιχείρημα των "θιγομένων" (δεν ανέφερα ευθέως είδη και μάρκες) ήταν “Έχεις έρευνα που λέει τέτοιο πράγμα; Να σου φέρω εγώ χίλιες έρευνες, που λένε το αντίθετο” (προφανώς έρευνες που θίγουν συμφέροντα αντισταθμίζονται εύκολα με άλλες "επί παραγγελία" - και με το αζημίωτο φυσικά). Μάλιστα, μέσω και κάποιας “δημοσιοσχετιτζούς” μου έκαναν και μάθημα να απευθύνομαι στους “έμπειρους ιατρικούς ρεπόρτερ” - μη γνωρίζοντας φυσικά οτι έκανα επιστημονική εκπομπή, πριν πολλοί από αυτούς αρχίσουν να δουλεύουν στο συγκεκριμένο χώρο. Λίγο σοβαρά να έχεις ασχοληθεί με τα θέματα της υγείας στη ζωή σου και στην καριέρα σου, ξέρεις πώς να τα χειριστείς.
Συνολικά, τα επιχειρήματα ήταν σαν και αυτά που έχω ακούσει από δικηγόρο σε δικαστήριο, όταν προσπαθούσε να "στριμώξει" δημοσιογράφο, με ερωτήματα του στυλ "έχετε αποδείξεις οτι έτσι συνέβη αυτό που μεταδώσατε;" Όχι βρε βλάκα, δεν είμαι ντετέκτιβ, έχω όμως επώνυμη καταγγελία κι αυτό είναι είδηση από μόνο του - αλλιώς πώς θα έρθουν στο φως αποκαλύψεις για παρανομίες, αν αγνοήσω τις επώνυμες καταγγελίες (φτάνει βέβαια να τις μεταδίδω ως καταγγελίες - κι όχι ως θέσφατο); Μια σοβαρή καταγγελία ή μια έρευνα του Harvard είναι από μόνη της είδηση, ικανή να μεταδοθεί - δεν χρειάζεται να υπάρχει απαραίτητα και η "αντίθετη" άποψη. Αυτή μπορεί να μεταδοθεί ή δημοσιευτεί σε επόμενη φάση.
Συμπέρασμα; Το ρεπορτάζ “θάφτηκε” - κι εγώ τη γλύτωσα με “επίπληξη” από ανθρώπους που δεν αξίζει τον κόπο ούτε να τους θυμάται κανείς στη δημοσιογραφία...
"Επί του πιεστηρίου": Πολύ ενδιαφέρουσα συναφής υπόθεση, περί "ίσων αποστάσεων" στη σημερινή Ελευθεροτυπία.
To σκίτσο είναι από το http://current.com και το εξώφυλλο από το www.amazon.com
To post συνοδεύται από ένα κομμάτι από το μοναδικό άλμπουμ των Αμερικανών Exodus Quartet, που ευθύνονται κατά το ήμισυ για τη μετέπειτα δημιουργία των Thievery Corporation.
26 σχόλια:
καλημερα Προκόπη,
σχετικα με την επικινδυνοτητα των αναψυκτικων, γραψε άφοβα, αν σου ξανατυχει! Ειχα διαβασει σε προσφατο τευχος του economist οτι διφορα think tanks ειχαν προτεινει μαλιστα και εξτρα φορολογηση ας πουμε 10% των αναψυκτικων για συνεισφορα στην παχυσαρκια. Ηταν στην αναρτηση "Ιδεες για νεους φορους".
Πολυ σωστα γραφεις οτι η αξιοπιστια κερδιζεται. Δεν χρειαζονται τιτλοι σπουδων (αλλο κι αυτο!) ουτε καρτες μελους. Πολυ ατυχης η ερωτηση του δημοσιογραφου του Βηματος.
ο δημοσιογράφος είναι το στόμα όλων των ανθρώπων.
Σε μία συνέντευξη οποιουδήποτε πολιτικού, πχ, περιμένουμε εμείς οι απλοί πολίτες να ακούσουμε τον δημοσιογράφο να θέτει τα ερωτήματα που απασχολούν το μυαλό μας αλλά δεν έχουμε τη δυνατότητα να θέσουμε.
Λες ότι δεν είναι ντετέκτιβ, όμως δεν πρεπει να βεβαιωθεί ότι αυτό που θα δημοσιεύσει είναι αληθές?
@ cynical: Παραπέμπω και στο σχετικό σου ποστ, περί "πληρωμένων" ερευνών...
@athinovio: Το "αληθές" πολλές φορές δεν διαπιστώνεται αντικειμενικά - υπάρχουν πολλές φορές διάφορες αντικρουόμενες απόψεις.
Παράδειγμα: Υπάρχει καταγγελία οτι μεσα σε ένα γηροκομείο οι νοσοκόμες κλέβουν ή κακοφέρονται στους τροφίμους. Για να το διαπιστώσω ιδίοις όμμασι, πρέπει να μεταμφιεστώ σε τρόφιμο ή εργαζόμενο - πράγμα δύσκολο.
Έχω όμως έγγραφη επώνυμη καταγγελία. Δεν θα τη δημοσιεύσω; Μπορεί να μην ισχύει - ας την αντικρούσουν. Είναι ένα πολύ ισχυρό στοιχείο όμως...
Είτε γράφεις καλά, ψέματα, θεωρίες του κώλου, το καλό μπλογκ και το καλό κείμενο θα εκτιμηθεί και θα βγει προς τα έξω. Ο άνθρωπος ο οποίος διαβάζει πέντε αράδες ή ένα δοκίμιο ξέρει πολύ καλά να εκτιμήσει ανάλογα με την εμπειρία του, τι θέλει να πει ο ποιητής, ο φιλόσοφος κλπ.
@nikolaelf: Δεν καταλαβαίνω ακριβώς τι θέλετε να πείτε... Άραγε μπορούν όλοι να εκτιμήσουν "σωστά";
Αυτοί που αμφισβητούν και ψάχνονται, αυτοί που βλέπουν πίσω από το εξώφυλλο, αυτοί ναι, μπορούν να εκτιμήσουν σωστά. Όλοι όχι. Δεν γίνεται. Όλα τα δάχτυλα δεν είναι ίδια.
Ειλικρινά, Προκόπη, είναι η πρώτη φορά...που δεν κατάλαβα τίποτα.Διάβασα τέσσερις φορές το κείμενο, αλλά μου φαίνεται πως η κάθε επόμενη παράγραφος αναιρεί την αμέσως προηγούμενη.Κάπου χάνω κάτι, τεσπα, μεην το πάρεις προσωπικά. Την καλησπέρα μου.
ΕΛΕΝΑ
Εαν ένας δημοσιογράφος έχει μια επώνυμη καταγγελία οφείλει να την δημοσιεύσει αλλά μαζί καλό θα είναι να έχει και την θέση του καταγγελόμενου.
Όμως πολλές φορές δημοσιεύται μια καταγγελία ενός πχ συνδικαλιστικού φορέα με μεγάλα γράμματα και στην πρώτη σελίδα και μετά από μέρες όταν αυτή αποδειχτεί αναληθής η σχετική ειδησεογραφία μπάινει σε κάποιο μονόστηλο στις μέσα σελίδες.
@nikolaelf: Οκ, συμφωνώ - δεν μπορούν όλοι...
@Έλαενα: Ίσως δεν είμαι όσο σαφής πρέπει, ίσως το θέμα είναι πολύ ειδικό...
Αυτό που λέω - πολύ απλά - είναι οτι αυτή η αντίληψη οτι σε ΚΑΘΕ κείμενο πρέπει να υπάρχει η άλλη άποψη (όποια κι αν είναι αυτή) είναι λάθος. Ή οτι για να κάνεις σωστή πολιτική ανάλυση, πρέπει να τα "χώσεις" και στα δύο μεγάλα κόμματα. Μιλάω για την πολιτική των "ίσων αποστάσεων" - σώνει και καλά. Πολύ σωστά, κατά τη γνώμη μου, ο Αμερικανός μιλάει για "τεμπέλικη δημοσιογραφία".
@αθεόφοβος: Γενικά ναι. Εξαρτάται όμως από τη σοβαρότητα της άποψης του καταγγελόμενου.
Αυτό που σίγουρα πρέπει να κάνει, είναι να δίνει το δικαίωμα στον άλλο να απαντήσει. Αυτό όμως δεν είναι απαραίτητο να συμβαίνει στο ίδιο κείμενο, στο ίδιο ρεπορτάζ...
@Έλενα: Υ.Γ. Επίσης προσπαθώ να πω οτι πολλές φορές, η αντίθετη άποψη "εφευρίσκεται" ή είναι τεχνητή (=ψευδής) , για να προστατευθούν συμφέροντα. Αυτή είναι η περίπτωση των μεγάλων εταιρειών, φαρμακοβιομηχανιών κλπ.
Αν δείτε το "Thank You for Smoking", θα παρακολουθήσετε ένα απολαυστικό φινάλε:
Ο πρωταγωνιστής- λομπίστας της καπνοβιομηχανίας μεταπηδά στη βιομηχανία κινητής τηλεφωνίας. Λέει λοιπόν στους νέους του "πελάτες": "Θα τους λέμε ότι έλεγα επί χρόνια για το τσιγάρο. Δεν υπάρχει καμία έρευνα που να αποδεικνύει τη βλαπτικότητα του κινητού τηλεφώνου"....
Στο κείμενό σας συγκρίνονται εντελώς διαφορετικά πράγματα. Καταρχάς, οι δημοσιογράφοι, δεν αντλούν μόνο κύρος όταν είναι μέλη μιας ένωσης αλλά ταυτόχρονα γίνονται και accountable για τα παραπτώματά τους. Αν η ελληνική ένωση των επαγγελματιών δημοσιογράφων δεν λειτουργεί ως οφείλει αυτό δεν λέει τίποτα για τις ενώσεις και με την έννοια αυτή κακώς κάνετε quote τον Gillmor έπρεπε να παραθέσετε τυχόν συνέντευξη του Πρετεντέρη ή του Αυτιά. Δεύτερον, το δημοσιογραφικό επάγγελμα το προστατεύει το Σύνταγμα. Το μπλόγκιν όχι.
Τρίτον, μέχρι σήμερα η εφαρμογή του νόμου περί Τύπου έχει γίνει στις πλάτες μπλόγκερ. Μόνο μπλόγκερ έχουν σύρει σιδηροδέσμιο στο αυτόφωρο, κανείς δεν έχει τολμήσει ν'αγγίξει δημοσιογράφο, το ότι προστατεύεται από κάποια ισχυρή ένωση έχει παίξει κι αυτό κάποιο ρόλο.
.
Άσχετα του πόσο τις σέβονται οι ίδιοι, οι αναγνώστες θεωρούμε δεδομένο ότι οι δημοριογράφοι κάνουν τη δουλειά τους βάσει των κανόνων της δεοντολογίας.
Η δεοντολογία αφορά στην είδηση. Η γνώμη είναι άλλη ιστορία, γιατί τα μπερδεύετε; Οι αρθρογράφοι αναγνωρίζονται με το χρόνο, πράγματι αλλα όχι για την αξιοπιστία τους! Τον αρθρογράφο τον αναγνωρίζουμε για την διαύγειά του στην έκφραση γνώμης, την οξύτητα των παρατηρήσεών του και από το κατά πόσο έχουν αυτές σχέση με την τρέχουσα πολιτική πραγματικότητα και πώς επιβεβαιώνονται.
Με αυτή την έννοια σ'ενα άρθρο γνώμης δεν είστε υποχρεωμένος να αναφέρετε τί λέει η άλλη πλευρά, πράγματι. Οι ειδήσεις για μια υπόθεση που τρέχει όμως είναι άλλη ιστορία.
Δεν το θεωρώ προϋπόθεση αλλά θα είναι καλό σε ορισμένα θέματα που καλύπτουν, οι δημοσιογράφοι να έχουν ένα καλό θεωρητικό υπόβαθρο αν όμως δεν το έχουν θα πρέπει να στρωθούν να διαβάσουν γιατί έχουμε βαρεθεί να αλιεύουμε μπούρδες και απίστευτα μαργαριτάρια.
Το παράδειγμα το δικό σας, είναι και έτσι αλλά και όχι. Αν θέλετε μπορώ να σας απαριθμήσω επιστημονικές απόψεις που σήμερα τις θεωρούμε θέσφατα και οι οποίες όταν πρωτοεκφράστηκαν αντιμετωπίστηκαν με μένος...
@Better dead than red: Ποιά είναι τα διαφορετικά πράγματα;
Οι ενώσεις πράγματι δε λειτουργούν όπως πρέπει.
Δεν καταλαβαίνω γιατί να μην αναφέρω τα λεγόμενα του Gillmor. Αυτό πιστεύει - και συμφωνώ. Με τη διατύπωση της Ελληνίδας δημοσιογράφου διαφωνώ.
Κάνετε μεγάλο λάθος - από τον "τυποκτόνο" νόμο περί συκοφαντικής δυσφήμισης απειλούνται συνεχώς (και έχουν καταδικαστεί) πολλά μέσα και δημοσιογράφοι. Η ένωση, σε αυτή την περίπτωση δεν έχει καμία ισχύ (ούτε κύρος).
Και η είδηση και η γνώμη έχουν την "άλλη άποψη". Διαβάστε πιο πάνω τι λέω: Αν η μία έρευνα μετά την άλλη δείχνουν βλάβη από τα κινητά τηλέφωνα, αυτό που λεώ πολύ απλά είναι οτι ΔΕΝ είμαι υποχρεωμένος κάθε φορά να αναφέρω και την πάγια (ή κατασκευασμένη) αντίληψη των εταιρειών οτι "δεν έχει αποδειχθεί κάτι τέτοιο" ή οτι "έχουμε δεκάδες άλλες έρευνεςπου λένε το αντίθετο". Ούτε αν ο Πάσχος Μανδραβέλης έχει διαφωνία με τον Δημοσθένη Βεργή, πρέπει συνεχώς να αναφέρομαι και στην άποψη του δεύτερου. Το κοινό θα διαβάσει αλλού την άλλη άποψη - και εν τέλει θα κρίνει από τη σοβαρότητα αυτών που υποστηρίζουν την κάθε πλευρά.
Μπούρδες και μαργαριτάρια αλιεύετε, διότι η πλειονότητα των (τηλεοτπικώς προβεβλημένων) δημοσιογράφων είναι γελοίοι (και αμόρφωτοι πολλές φορές). Δύσκολα διορθώνεται αυτό με διάβασμα. Γι αυτό και λέω οτι οι τηλεθεατές θα πρέπει να δουν μαζικά τα καλά προγράμματα, ώστε να ανατραπούν κάποιες ισορροπίες, υπέρ της αξίας.
Δεν καταλαβαίνω την τελευταία σας φράση. Από πού προκύπτει αυτός ο συλλογισμός;
Δε συμφωνώ με τη μη τήρηση ίσων αποστάσεων σε ο,τιδήποτε είτε πρόκειται για ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είτε για Αμερική-Ρωσσία είτε για Χριστιανισμό Ισλάμ είτε για ΠΑΟ-ΟΣΦΠ κοκ...Και αυτό γιατί τα πάντα στην καθημερινότητα είναι αλληλένδετα και δεν υπάρχει μία και μόνο απόλυτη αλήθεια. Φιλικά πάντα.
ΕΛΕΝΑ
ΕΛΕΝΑ
@Έλενα: Φυσικά και δεν μιλάμε για αντιπαραθέσεις και για φανατισμούς τύπου "Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός". Εκεί δεν έχει και νόημα η αντιπαράθεση, είναι τεχνητή.
Και φυσικά δεν υπάρχει μια και μόνη αλήθεια. Αλλά σε πολλές αντιπαραθέσεις, οι δύο αντιτιθέμενες απόψεις δεν είναι ισοβαρείς και δεν αξίζουν το ίδιο.
Φυσικά πάντα φιλικά... ;-)
Δηλαδή, εσείς ειδικώς, είστε υπέρ της κατάργησης του νόμου περί συκοφαντικής δυσφήμισης; Γιατί εγώ ναι...
Αυτό με τα κινητά τηλέφωνα το διαβάζω εδω μέσα με διάφορες αφορμές και δεν είναι καθόλου έτσι. Πρόκειται για έρευνες που έχουν γίνει πάνω σε drosophila melanoganster , δηλαδή, τη μυγούλα που μαζεύουν τα φρούτα, το DNA της οποίας δεν προσεγγίζει ούτε κατά διάνοια αυτό του ανθρώπου, χώρια που δεν είναι peer reviewed έρευνες, χώρια που όλες μα όλες σπονσοράρονται από εταιρείες που πουλάνε προϊόντα προστασίας από αυτή την ακτινοβολία. Νομίζω πως είστε μηχανικός. Πόσο ισχυρά ηλεκτρικά πεδια δημιουργεί μια αρμαθιά από καλώδια; Δεν μπορώ να διαβάζω στον ελληνικό τύπο θρίλερ για ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες που μετριώνται σε Gauss. Ν'αναφωνήσω έλεος; Δηλαδή, θέλω να πω πως ναι, εδώ πρέπει να αναφέρετε την άλλη άποψη, δεν μιλάμε για φραπελιές εδώ. 'Ολες οι περιπτώσεις δεν είναι ίδιες. Να πούμε άλλο παράδειγμα; Για την ομοιοπαθητική, πρέπει ν'αναφέρουμε την άλλη άποψη; Αν και η ομοιοπαθητική είναι η άλλη άποψη, η διφορούμενη και δεν συμβαίνει το αντίθετο.
Συμφωνώ απόλυτα με αυτά που λέτε περί άποψης. Προφανώς κάνετε κι εσείς τη διάκριση μεταξύ είδησης και άποψης και δεν το κατάλαβα. Mea culpa.
Η τελευταία φράση προκύπτει από την ίδια την ιστορία της επιστήμης. Τον άλλον πήγαν να τον κάψουν ζωντανό επειδή ισχυρίστηκε πως η Γη γυρίζει γύρω από τον ήλιο. Κι όμως, συμβαίνουν αυτά μέχρι τις μέρες μας. Επειδή το κόνσεπτ της αλήθειας είναι τόσο μα τόσο σχετικό, η δημοσιογραφία είναι η τελευταία που πρέπει να παίρνει θέση περί αυτής.
Συνεχίζετε να μπερδεύετε επίμονα τα δεδομένα με τις απόψεις.
Δικαίωμά σας να θεωρείται άποψη το ότι ο ουρανός είναι γαλανός, μη γράφετε όμως ότι αυτό λέει ο Gillmor, γιατί αυτό είναι ανακρίβεια. Το ότι και στα δεδομένα μπορεί να μπει "αποψη" είναι υπεκφυγή.
Αν ο υπουργός λέει ψέμματα, ο καλός δημοσιογράφος το γράφει. Αν ο δημοσιογράφος όμως (ανεξαρτήτως συγκεκριμένων γεγονότων, και συγκεκριμένου ρεπορτάζ) "στέκεται εχθρικά απέναντι σε κάθε δεξιά διακυβέρνηση" (όπως έχετε γράψει εσείς) και διεκδικεί το δικαίωμα να μας κοινωνεί την άποψή του αυτή αντί να κάνει ρεπορτάζ, τότε κάτι δεν πάει καλά.
Για την απάντησή σας στην Έλενα: O Gillmor δε λέει ότι οι *απόψεις* δεν αξίζουν το ίδιο. Λέει ότι σε κάποιες υποθέσεις υπάρχει η αλήθεια από τη μια -- δεδομένα δηλαδή, όχι απόψεις. "δεν είναι ποτέ ισότιμες όσον αφορά τα αποδεικτικά στοιχεία."
Το αν προτιμά κάποιος, γενικώς, πχ, κάποιο κόμμα ή παράταξη δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία, τουλ. στην Ελλάδα.
@Better dead than red: Βεβαίως είμαι, όπως είναι στην παρούσα του μορφή. Κάποια προστασία πρέπει να υπάρχει για τον συκοφαντούμενο -αλλά όχι με τρόπο που να δημιουργεί "χρυσοφόρα" βιομηχανία αγωγών από κάποιους (συνήθως "ψώνια").
Επειδή ακριβώς είμαι ηλεκτρολόγος μηχανικός , έχω ασχοληθεί με το θέμα. Και η βεβαιότητα σας με εκπλήσσει και με σοκάρει - δεν ξέρω καν αν είστε σε θέση να καταλάβετε τι ακριβώς συμβαίνει με αυτό το θέμα. Διαβάστε, πατήστε και τα λινκ - κι ελάτε να τα ξαναπούμε. Φυσικά και τα καλώδια δημιουργούν ηλεκτρομαγνητικά πεδία που επιβαρύνουν την υγεία - απλώς δεν ξέρουμε πόσο. Προσωπικώς έχω μετρήσει όλα τα πεδία στο σπίτι μου - και ξέρω π.χ. τι πρέπει να αποφεύγω όταν κοιμάμαι.
Τι σημαίνει "η δημοσιογραφία δεν πρέπει να παίρνει θέση υπέρ της αλήθειας"; Επειδή "είναι κάτι τόσο σχετικό"; Ποιός σας "όρισε" τη δημοσιογραφία έτσι; (πάει και για τον επόμενο συνομιλητή αυτό)
@vasvas: Εσείς μπερδεύετε αυτό που έγραψα στο μπλογκ μου (ή σε ένα άρθρο στην εφημερίδα), με το ρεπορτάζ. Δημοσιογραφία ΔΕΝ είναι μόνο το ρεπορτάζ.
Κάθε άποψη στηρίζεται σε απόσταγμα δεδομένων - δεν είναι "στον αέρα", από το κεφάλι μας. Οι απόψεις (και οι αναλύσεις) που γράφουν όλοι οι μεγαλύτεροι ή μικρότεροι αρθρογράφοι στον κόσμο βασίζονται στα δεδομένα, έτσι όπως τα έχει συλλέξει η δική τους "προσωπική οπτική". Εδώ έχουν οι επιστήμες άποψη και διαφορετική θεώρηση (να σας θυμίσω οτι συνταγματολόγοι, σεισμολόγοι, οικονομολόγοι κλπ. "σφάζονται" τακτικότατα - και διεθνώς), δεν θα έχει η δημοσιογραφία;
Για να έλθω λοιπόν στο "ζουμί" που σας ενόχλησε. Το να γράψω οτι "στέκομαι εχθρικά απέναντι σε κάθε δεξιά διακυβέρνηση", εννοείται 1. οτι είναι σχόλιο
2. οτι μιλάω για το απόσταγμα της εμπειρίας μου από την Ελλάδα, αρχίζοντας από τις ιστορικές μνήμες, τη διακυβέρνηση Καραμανλή, Μητσοτάκη, Καραμανλή νεότερου.
3. και τις αντίστοιχες διεθνείς εμπειρίες αρχίζοντας π.χ. από τον Σιράκ και φτάνοντας στον Σαρκοζί, τον Μπερλουσκόνι ή τον Μπους.
Είναι απολύτως θεμιτό δικαίωμα να το γράψω και να το στηρίξω με την υπογραφή μου. Έχω γράψει δεκάδες άρθρα, που παραθέτουν στοιχεία, για να φτάσω να γράψω αυτό - δεν είναι απλά πολιτική προτίμηση. Φυσικά κρίνομαι γι αυτό.
Ο Γκίλμορ το λέει πολύ καθαρά - αλλά εσείς αποφεύγετε να το δείτε, μάλλον γιατί έχετε μια "περίεργα" αποστειρωμένη ιδέα για τη δημοσιογραφία: Δεν μπορούμε να βάζουμε πάντα στην ίδια ζυγαριά τις αντικρουόμενες απόψεις (και να κρατάμε ως "πολίτικαλυ κορέκτ" ίσες αποστάσεις - αυτό συμβαίνει εδώ και χρόνια στην πολιτική ανάλυση στην Ελλάδα, για να μη φανούμε και καλά "στρατευμένοι"). Αυτό μπορεί να ισχύει κατά περίπτωση για τη διαμάχη Ισραηλινών-Παλαιστινίων, για τη διαμάχη οικολόγων-"αντιοικολόγων" για την υπερθέρμανση του πλανήτη ή για τη διαμάχη εταιρειών που υπερασπίζονται το "αβλαβές" του καπνίσματος ή της κινητής τηλεφωνίας...
Ούτε είμαι υποχρεωμένος (αυτό λέει ο Γκίλμορ και χαίρομαι) μονίμως να παραθέτω την άλλη άποψη, όταν παρουσιάζω ένα θέμα. Γιατί αυτό είναι μια - τελικά - "διαστροφική των πραγμάτων" ουδετερότητα, που δήθεν εξασφαλίζει την αντικειμενικότητα....
Σε αυτή τη "δουλεία" πατάνε π.χ. οι φαρμακευτικές εταιρείες για να "πείθουν" επί δεκαετίες οτι για κάθε μελέτη που δεν τους συμφέρει, υπάρχουν δέκα άλλες που λένε τα αντίθετα - όλως τυχαίως που έχουν παραγγελθεί, ώστε να παρουσιάζονται ως η "άλλη άποψη", που αμβλύνει τις εντυπώσεις...
Μην παρεξηγηθώ, φυσικά και θα παρουσιάζουμε πάντα τις διαφορετικές απόψεις - κι αν δεν το κάνω εγώ για κάποια από αυτές, θα το κάνει κάποιος άλλος. Αλλά όχι, με αυτό το υποχρεωτικό "πρωτόκολλο", αλλά κατά την κρίση μας (που έτσι κι αλλιώς καθορίζει τα πράγματα συνέχεια). Μάθετε ποιους να εμπιστεύεστε...
Με συγχωρείτε αλλά διαπιστώνω ότι τη σκέψη σας, τουλάχιστον όπως την εκφράζετε εδώ, τη διατρέχει η στάση "τα καλά και συμφέροντα". Ή ο καθένας θα μπορεί να λέει ό,τι θέλει ή θα υπάρχουν περιοριστικοί νόμοι σαν τη συκοφαντική δυσφήμιση. Τόσο απλό. Υπάρχει και μια δεύτερη λύση:να αρχίσουμε να προσευχόμαστε για να βελτιωθεί η ανθρώπινη φύση.
Όσον αφορά στις ακτινοβολίες, πάλι δεν κατάλαβα. Για να με πείσετε με παραπέμπετε σε δικές σας απόψεις για το θέμα που έχετε εκφράσει κατά το παρελθόν; Τί να πω. Θα προτιμούσα να είναι μελέτη που έχει γίνει με βάσει κάποιες αρχές, έχει επιβεβαιωθεί και έχει κριθεί από την επιστημονική κοινότητα. Τώρα, από τη στιγμή που δηλώνετε ότι πιστεύετε πως έτσι είναι, δεν μπορώ παρά να σεβαστώ αυτή την πίστη σας/άποψη. Μικρή λεπτομέρεια: η επιστημονική γνώση δεν είναι άποψη, το αναφέρω εν παρρόδω αυτό...
Διαβάζοντας το διάλογό σας με τον vasvas υποψιάζομαι ότι η διαφωνία σας βασίζεται περισσότερο στους διαφορετικούς ορισμούς και όχι στην ουσία.
Τέλος, ας τελειώνει αυτό το παραμύθι με τις εταιρείες και τα οργανωμένα τους συμφέροντα, γιατί θα αναγκαστώ να αφηγηθώ τί συνέβη με τις πρώτες μελέτες για τις βλαβερές συνέπειες του καπνίσματος, πόσο πολεμήθηκαν αρχικά από τις εταιρείες και πώς στο τέλος η επιστημονική αλήθεια, η μόνη αλήθεια επί της γης, έλαμψε. Αλλά μέχρι να λάμψει κάποια αλήθεια δεν μπορούμε να την υποκαθιστούμε με απόψεις.
@Better dead than red: Όχι, δεν υπάρχει μόνο το μανιχαϊστικό "άσπρο-μαυρο". Και το γενικό συμφέρον της μη δυσφήμισης μπορεί να υπηρετηθεί και η ελευθερία του λόγου. Ο νόμος που υπάρχει είναι "τυποκτόνος", διότι προσφέρει τη δυνατότητα στο "ψώνιο" να βγάλει πολλά λεφτά, με βιομηχανία αγωγών, επειδή τα ποσά είναι τεράστια (=μαγνήτης). Ευτυχώς, τα δικαστήρια πολλές φορές δεν υποκύπτουν στην επιθυμία των "ψώνιων"...
Δεν διαβάσατε. Αν διαβάζατε θα βλέπατε αναφορά σε έρευνα που είχε δημοσιευθεί την εποχή που έγινε το ρεπορτάζ στην Athens Voice. Ποιά πίστη; Η δικιά σας είναι "πίστη", που δηλώνετε βέβαιος (χωρίς να έχετε και την επιστημονική γνώση, είμαι σίγουρος) - και χωρίς δεδομένα. Παρουσίασα αποκλειστικά έρευνα του Δημόκριτου το 2000 στην εκπομπή μου τότε στη ΝΕΤ (αναφέρεται στο ρεπορτάζ) κι εσείς θα μου πείτε οτι υπάρχουν έρευνες μόνο στα δροσόφιλα; Ζήστε το μύθο σας...
Η επιστημονική αλήθεια δεν είναι η μόνη επί της γης - ούτε είναι "βέβαια", γιατί και αυτή ανατρέπεται, όπως γνωρίζετε. Αυτό που λέτε για το κάπνισμα επιβεβαιώνει τις δικές μου απόψεις, όχι τις δικές σας - και απορώ τι εννοείτε.
Η επιστημονική αλήθεια της εποχής του Γαλιλαίου ήταν οτι η γη είναι flat. Μήπως δεν έπρεπε να αντραπεί;
Να σας το πώ και πιο απλά: Τη θαλιδομίδη την ξέρετε; Το οτι πριν από 10 χρόνια πολλές γυναίκες έπαιρναν αφειδώς ορμόνες το ξέρετε; Οτι γύρισαν (από πολλά κρούσματα καρκίνου του μαστού) και τους είπαν "συγνώμη, κάναμε λάθος" το ξέρετε; Και χιλιάδες άλλα παραδείγματα...
"Είναι απολύτως θεμιτό δικαίωμα να το γράψω και να το στηρίξω με την υπογραφή μου."
Σαφώς! Ελπίζω δε νομίζετε ότι το αμφισβήτησα. Αν όμως το άρθρο που θέλετε να γράψετε πρέπει να συγκρίνει τα οικονομικά προγράμματα δυο κομμάτων, εκεί
α) δεν υπάρχει θέση για την προτίμησή σας
β) υπάρχουν εξ'ορισμού δυο προγράμματα. Αν το ένα λέει ψέματα, καλώς να το γράψετε. Αν το ένα δε ΣΑΣ αρέσει, κακώς να μας το πείτε, και ακόμα χειρότερα αν αυτό επηρεάσει την παρουσίαση.
Ο Gillmor είναι σαφέστατος και ΔΕΝ λέει αυτό που θελετε να δείτε/ακούσετε:
"δεν είναι ισορροπημένο όταν υπάρχουν σαφή στοιχεία για το ποιός λέει την αλήθεια... "
Για στοιχεία μιλά. Όταν η μια άποψη είναι ότι ο ουρανός είναι πράσινος, υπάρχουν ΣΤΟΙΧΕΙΑ για το ότι είναι γαλανός.
Δεν υπάρχουν στοιχεία για όλα τα θέματα. Για το πως πρέπει να λυθεί το Παλεστινιακό δεν υπάρχουν στοιχεία, στοιχεία υπάρχουν για το πόσα είναι τα θύματα των Ισραηλινών επιθέσεων, πχ. Αν εσείς δεν παρουσιάσετε ή παρουσιάσετε μειωτικά την άποψη των Παλεστινίων για το πως πρέπει να λυθεί το θέμα, κάνετε δημοσιογραφικό ατόπημα, όχι;
Αν κάποιος πει ότι οι πυραμίδες της Αιγύπτου κρύβουν μέσα τους εξωγήινους δεν περιμένω η "αποψη" αυτή να εκπροσωπηθεί σε συζήτηση για τις πυραμίδες, διότι είναι απολύτως αντίθετη σε πασίγνωστα και ευκόλως προσβάσιμα στοιχεία.
Αν το θέμα όμως ειναι πολιτικό, δηλαδή εξ ορισμού πρόβλημα ευριστικής βελτιστοποίησης (κι εγώ ηλ. μηχ. είμαι) εκεί δεν περιμένω και δεν επιθυμώ η παρουσίαση των απόψεων να χρωματίζεται από τα κριτήρια του οποιουδήποτε, και περιμένω ο δημοσιογράφος να κάνει προσπάθεια να μένει απ'έξω -- εκτός αν γράφει καθαρά άρθρο γνώμης.
@vasvas: Μα τι άλλο εκτός από "άρθρο γνώμης" έχετε διαβάσει στο blog μου; Σας το είπα και στο buzz, εδώ έχω δημοσιεύσει μόνο ένα (1) ρεπορτάζ - και ονομαζόταν "Το γκέτο του ρατσισμού"...
Επαναλαμβάνω: Για κάθε γνώμη, ανάλυση, σχόλιο (πέστε όπως θέλετε, στην ουσία είναι το ίδιο) υπάρχουν από πίσω δεδομένα, ιδωμένα με την οπτική του καθενός. Σε ένα κομμάτι 500 λέξεων δεν μπορούν να παρατεθούν αυτά τα δεδομένα, εμπεριέχονται στην υπογραφή και στα επιχειρήματα της. Όταν κρίνεις την πορεία της δεξιάς τα τελευταία 30 χρόνια, ΔΕΝ μπορείς να παραθέτεις δεδομένα από το μηδέν.
Τα άρθρα είναι πάντοτε αυτό που λέτε εσείς "άρθρο γνώμης". Δεν έχουν σχέση με την "είδηση" (=ρεπορτάζ). Ξεχωρίστε τα.
@vasvas: "Ευριστική βελτιστοποίηση";
@vasvas: "Ευριστική βελτιστοποίηση";
@vasvas: "Ευριστική βελτιστοποίηση";
Ηeuristic optimization. Άλλως, βελτιστοποίηση με ευριστικές μεθόδους.
Για τα άλλα: το μόνο σημείο στο οποίο θέλω να επιμείνω είναι ότι αυτό που λέτε και αυτό που λέει ο Gillmor δεν είναι καθόλου τα ίδια.
Δημοσίευση σχολίου