Τα αστυνομικά αυτονόητα...

Μέσα σε μια εβδομάδα, δύο λάθη - ουσίας, όχι εικόνας. Είναι πολλά. Ευτυχώς είναι και αναστρέψιμα.

Το πρώτο είναι οικονομικό. Μια κυβέρνηση που “υποκύπτει” σε μια αμφιλεγόμενη έκτακτη εισφορά (που πρoσβάλλεται στα δικαστήρια, ως αντισυνταγματική - "μη αναλογική" και "ετεροχρονισμένη"), γιατί δεν υπάρχουν λεφτά. Και δηλώνει οτι θα σεβαστεί τις δικαστικές αποφάσεις. Οφείλει να την αποσύρει μόνη της κι όχι επειδή θα το πει το δικαστήριο - όπως ακριβώς έκανε με την ανεκδιήγητη “τακτοποίηση” των ημιυπαίθριων.

Το δεύτερο είναι οι αστυνομικοί έλεγχοι στα Εξάρχεια, έτσι όπως έγιναν - και όχι γιατί επιτρέπεται να υπάρχει οποιοδήποτε “άβατο” σε όλη τη χώρα. Εάν ισχύουν αυτά που καταγγέλλονται, ο νέος υπουργός Προστασίας του Πολίτη βιάστηκε - κι έπεσε “θύμα” μιας λάθος νοοτροπίας/εκτίμησης και μιας αστυνομίας που απέχει πολύ από αυτό που θα έπρεπε να είναι.


Σε μια ευνομούμενη (και δη υπό προοδευτική κυβέρνηση) πολιτεία, δεν νοείται η αστυνομία να κάνει ελέγχους σε πολίτες, χωρίς ο αστυνομικός με πολιτικά να επιδεικνύει τα στοιχεία του. Δεν νοείται (από ηθικής, πολιτικής ή και νομικής πλευράς) να εξευτελίζεται και στο παραμικρό ο πολίτης, με το να υποχρεώνεται να γονατίζει στο πεζοδρόμιο ή με άλλο τρόπο. Δεν νοείται να ξεστομίζει ο αστυνομικός οποιαδήποτε προσφώνηση του τύπου “μαλακισμένο” ή “τι θες εσύ τώρα;” Δε νοείται να “διώχνει” τον ελεγχθέντα, με προτροπές του στυλ ”σε ελέγξαμε, άντε φύγε τώρα”. Δε νοείται να κάνει “καψώνι” στον πολίτη - όσο κι αν αυτός την προκαλεί, την επικρίνει ή είναι “λαλημένος” και ανεξέλεγκτος.

Η αστυνομία οφείλει να είναι “τύπος και υπογραμμός” και να έχει μονίμως στο μυαλό της το τεκμήριο αθωώτητας του πολίτη. Σαν τον τροχονόμο που σε σταματάει, σε χαιρετάει - και μετά ζητάει τα στοιχεία σου. Αν δεν μπορεί να είναι “με το σεις και με το σας”, είναι ανεκπαίδευτη, αντιεπαγγελματική και ανίκανη - άρα άχρηστη και επιζήμια. Μια τέτοια αστυνομία δεν θα καταφέρει ποτέ να φέρει αποτέλεσμα στο λεγόμενο “χρονίζον πρόβλημα των Εξαρχείων”.

Δεν είναι θέμα μεγαλύτερου ή μικρότερου κράτους - είναι θέμα εκπαίδευσης, σοβαρότητας και ανάσχεσης της απόλυτης έλλειψης πειθαρχίας, με τους αστυνομικούς μεταξύ απροσχημάτιστου χαβαλέ και απαράδεκτης βίας. Μια σοβαρή, δημοκρατική και επαγγελματική αστυνομία δεν κινείται ποτέ στην τροχιά του ψεύτικου διλήμματος “να τους κοιτάμε ή να τους δέρνουμε” - και τα δύο είναι επιζήμια για την κοινωνία. Δεν αντιδρά ποτέ με βάση τη βεντέτα και την αντεκδίκηση - με αυτό το απαράδεκτο “οφθαλμόν αντί οφθαλμού”, που χαρακτηρίζει τη σύρραξη στη Μέση Ανατολή. Ούτε οι επισκέπτες μιας περιοχής οφείλουν να "πληρώσουν" για τις εγκληματικές πράξεις κάποιων άλλων, που δρουν στην περιοχή. Η αστυνομία οφείλει να είναι ήρεμη, σταθερή και προσηλωμένη σε έναν έξυπνο σχεδιασμό, αγνοώντας προκλήσεις και προλαβαίνοντας παγίδες. Η αστυνομία δεν “σκίζει τη γάτα” - επιμένει μεθοδικά και επαγγελματικά, για να φέρει αποτέλεσμα. Ούτε η δημοκρατία απαντάει στους αμφισβητίες της ή στους χούλιγκαν, με το χουλιγκανικό σύνθημα “έτσι γ... ο Πειραιάς”. Η δημοκρατία δεν είναι ήρωας του Ταραντίνο, για να αντιγράφει τις μεθόδους των εχθρών της!

Και κυρίως, η αστυνομία δεν μπορεί να είναι “ακροδεξιά” και να φλερτάρει με μέλη εγκληματικών οργανώσεων, που “μπερδεύονται” ανενόχλητα στις τάξεις της - οι ποινές θα έπρεπε να είναι πολύ αυστηρές, ως και την απόλυση από το σώμα.

Γι αυτό, ο επιτυχημένος κύριος Χρυσοχοίδης θα έπρεπε να είναι πολύ επιφυλακτικός, ως προς τις επιχειρησιακές υποσχέσεις που του δίνουν οι επιτελείς του - ειδικά τώρα που το υπουργείο του έχει αυτό το όνομα και το υπουργείο Δικαιοσύνης λέγεται και "Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων". Ας κοιτάξει λοιπόν, πρώτα από όλα, να εκλείψουν τα τριτοκοσμικά φαινόμενα κουτοπονηριάς, όπως αυτό της ζαρντινιέρας “που σηκώθηκε και χτύπησε τον φοιτητή”. Ας κοιτάξει να υπάρξει επιτέλους μια αξιοπρεπής αστυνομική έρευνα, που θα εντοπίσει τους παρ’ ολίγον δολοφόνους της Κούνεβα. Ας διατάξει "εξοντωτική" διερεύνηση των καταγγελιών για το θάνατο μετανάστη, μετά από βασανισμό σε αστυνομικό τμήμα. Κι ας προσέξει τους ανεγκέφαλους και τις προβοκάτσιες, γιατί ένας “Κορκονέας” αρκεί για να επαναληφθεί - στο πολύ χειρότερο - ο Δεκέμβρης.





Η βραβευμένη φωτό του Γιάννη Κολεσίδη του πρακτορείου Reuters είναι δανεική από το www.tvxs.gr. Το ματωμένο χέρι ανήκει στον Αντώνη Καρρά, ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ.

To post συνοδεύεται από τη συγκλονιστική φωνή του Αμερικανού Lou Rawls, σε ένα από τα πιο "ηλεκτρικά" του κομμάτια. H φωτό του είναι από το http://urgh.files.wordpress.com.