Χωρίς λόγια...

Πάντα πίστευα οτι η “κατάρα” όλων των διενέξεων είναι οι ακραίοι. Είναι αυτοί που αποτελούν το “βούτυρο στο ψωμί” των πάσης φύσεως συμφερόντων και εκμεταλευτών. Αυτοί που δεν επιτρέπουν την άμβλυνση των αντιθέσεων, τη συνεννόηση των λαών, τη διπλωματία και τη λήθη, ώστε να προχωρήσουμε μπροστά - όπως έχουν κάνει πολλοί λαοί και κοινωνικές ομάδες, μεχρι τώρα στην ιστορία του ανθρώπου.


Αυτό το παιδί πήγε σαν το σκυλί στ’ αμπέλι - και κανείς βέβαια δεν έχει το “επαναστατικό θάρρος” να παραδεχτεί το εγκληματικό αδιέξοδο των πράξεων που υιοθετεί. Αν δεν είναι κατευθυνόμενες...

Ελπίζω οτι η θυσία θα βοηθήσει τουλάχιστον στην πλήρη απονομιμοποίηση οποιουδήποτε τρομοκρατικού “παιχνιδιού”, όσο “ελαφρύ” κι αν παριστάνει οτι είναι. Επειδή δεν πρέπει να ξεχάσουμε και να παραμείνουμε απαθείς, την Παρασκευή γίνονται τρεις προβολές, για την ενίσχυση της οικογένειας - λεπτομέρειες εδώ.


Υ.Γ. Βρίσκω συγκλονιστικό αυτό το σκίτσο (δε νομίζω οτι μπορώ να το αποκαλέσω γελοιογραφία) του Ανδρέα Πετρουλάκη, ο οποίος εξελίσσεται σε έναν από τους σημαντικότερους σκιτσογράφους μας.

Βρίσκω επίσης εκτός τόπου και χρόνου τη δήλωση Παπαρήγα, περί πολέμου στο Αφγανιστάν, που επιχειρεί να προσαρμόσει στη ρητορική της οτιδήποτε συμβαίνει. Λες και έχει σημασία στην περίπτωση αυτή, αν το παιδί ήταν Αφγανός, Σομαλός ή Έλληνας. Ως εκ τούτου, παραθέτω και το καυστικό σχόλιο του Στέφανου Κασιμάτη, από την Καθημερινή:

«Συνέβη το 1979 στο Dammam της Σαουδικής Αραβίας, όπου εργαζόμουν. Συνάδελφος είχε σταθμεύσει το αυτοκίνητό του κανονικά και νομίμως σε προβλεπόμενο χώρο στάθμευσης. Ενας Σαουδάραβας, κάνοντας ελιγμούς με το δικό του αυτοκίνητο, συγκρούσθηκε ελαφρά με το σταθμευμένο όχημα του συναδέλφου. Η υπόθεση οδηγήθηκε στο δικαστήριο, όπου ο τοπικός δικαστής (χότζας) απεφάνθη ότι υπόχρεος αποζημίωσης ήταν ο συνάδελφος, με το σκεπτικό ότι αν δεν είχε μεταβεί στη Σ. Αραβία για να εργασθεί, το αυτοκίνητό του δεν θα εμπόδιζε τους ελιγμούς του οχήματος του “πιστού”. Πίστευα ότι ο τρόπος σκέψης του συγκεκριμένου θρησκευτικού δικαστή ήταν αξεπέραστος. Τα γεγονότα με διέψευσαν».






Το σκίτσο του Ανδρέα Πατρουλάκη είναι από το www.kathimerini.gr και το εξώφυλλο από το www.amazon.com

Το post συνοδεύεται από το υπέροχο "This World", από το πρώτο άλμπουμ των Βρετανών Zero 7.