Sold out

Ευτυχώς, πήγα στην Κούβα όταν ακόμα κάπνιζα. Εκεί η μυρωδιά του πούρου δεν ενοχλεί, είναι απόλυτα ταιριαστή με την υγρή ατμόσφαιρα.


Σάββατο βράδυ, στο Μέγαρο Μουσικής. Παγκόσμια πρώτη, για τους δύο κορυφαίους jazz πιανίστες της Κούβας - sold out. O 69χρονος Chucho Valdes, πανύψηλος και γλυκά άχαρος, επιδεικνύει κάτι παραπάνω από το ταλέντο που έχει ο 47χρονος συναγωνιστής Gonzalo Rubalcaba, στο απέναντι πιάνο: Απόσταγμα ζωής. Στο τέλος, παίζουν μαζί το “Chucho”, το κομμάτι που έγραψε προς τιμήν του ο σαξοφωνίστας Paquito D`Rivera.

Τον τιμούσαν ως συνιδρυτή των Irakere, αλλά ούτε αυτός, ούτε ο μεγάλος απών της βραδιάς (ας όψεται η τέφρα του ισλανδικού ηφαιστείου που τον απέτρεψε), ο τρομπετίστας Arturo Sandoval, δεν άντεξαν την Κούβα και τους περιορισμούς, που το καθεστώς επέβαλε στις jazz αναζητήσεις τους - ο πρώτος αποστάτησε στην Ισπανία, ο δεύτερος το 1990 στην Αμερικανική Πρεσβεία της Αθήνας, εδώ δίπλα.

Εδώ που χτύπησε ο Ε.Α. με το RPG, αυτό που βρήκαν απόψε, μαζί με τα άλλα όπλα, στη γιάφκα της Κυψέλης. Μα στον 5ο όροφο, ρετιρέ; Πώς στο καλό ανεβοκατεβάζεις τέτοιο οπλισμό και τόσα εκρηκτικά σε μια πολυκατοικία - και δεν σε παίρνει κανείς χαμπάρι;

Αλήθεια, τι άποψη να έχει ακόμα η “επανάσταση” στην Κούβα για την jazz; Παγωμένη ή εκρηκτική; Μάλλον το δεύτερο, όργανο εκμαυλισμού της καπιταλιστικής υπερδύναμης. Για την τέχνη συνολικά; Χρήσιμη, όταν δεν αντιβαίνει τα ιδεώδη...

Αργά το βράδυ, δεν έχω ξαναδεί την αίθουσα Banquet στο υπόγειο της νέας πτέρυγας του Μεγάρου - και εντυπωσιάζομαι από το γούστο και την απλότητα, σαν ένα πολύ ωραίο lounge ενός τεράστιου ξενοδοχείου. Σε όλο το κτήριο, διακόσμηση με Panama hats, φωτιστικά σε σχήμα πούρου και κουβανέζικα ρούχα. Το διήμερο έχει επιτυχία.

Στη σκηνή ο Chico Freeman, κάτοικος Θεσσαλονίκης πια, με μπάντα αγνώστων λοιπόν στοιχείων. Παίζουν ένα πολύ ωραίο funky “Chan Chan”. Το κοινό του Μεγάρου έχει (με όλες τις καλές του προθέσεις) ένα απροσδιόριστο ξενέρωτο - δεν ξέρεις αν θα αντέξουν μουσική, που έχει drums. Με διαψεύδουν με έξαλλες εκδηλώσεις ενθουσιασμού. Sold out.

Το προηγούμενο βράδυ, στο Gagarin, οι εγχώριοι Burger Project κάνουν μία από τις 4 sold out συναυλίες της χρονιάς. Χαμός, ιδρώτας και κάπνα - δεν αντέχεται από το στρίμωγμα. Αντιμέτωποι με τις προσκλήσεις της μεγάλης σκηνής δεν τα πάνε κι άσκημα, αν και θέλουν περισσότερο δέσιμο και σκηνική παρουσία. Είμαστε σχεδόν αυτάρκεις.

Ευτυχώς δε, δεν χρειαζόμαστε να κάνουμε άλλα ταξίδια προς τη Δύση. Ότι κάπνισες, κάπνισες. Η υφήλιος παρακολουθεί με δέος το μεγαλύτερο καπνιστικό θέαμα στην ιστορία, καθηλωμένη στα αεροδρόμια, όπως ποτέ - η φύση είναι το απόλυτο αφεντικό.


Και η Ελλάδα την αποκάλυψη, μιας-μιας, όλων των αδυναμιών της - sold out. Με την ελπίδα οτι ο Dominique Strauss-Kahn θα αποδειχθεί σημαντικά διαφορετικός, από το παρελθόν της επαναστατικής οργάνωσης ΔΝΤ. Κι ας έρχονται οι απεσταλμένοι του, λόγω τέφρας, ανήμερα την 21η Απριλίου...







H υπέροχη φωτό, μαζί με πολλές άλλες, είναι από το www.boston.com, η γελοιογραφία του Ανδρέα Πετρουλάκη από την Καθημερινή και το εξώφυλλο από το http://2.bp.blogspot.com

Το post συνοδεύεται από το "Chucho", όπως το ερμηνεύει η ορχήστρα του Κουβανού Mario Bauza.