Gran Finale...

Ποτέ δεν μου άρεσε ο χαρακτήρας του “Dirty Harry” - φασιστοειδής, σεξιστής, ρατσιστής, που πρώτα πυροβολούσε και μετά ρώταγε. Εκπροσωπούσε όλη τη μυθολογία της αμερικανικής ακροδεξιάς (όπλα, όπλα και πάλι όπλα), που ήταν “σκληρή” απέναντι στα “μιάσματα” – και χρησιμοποιούσε “Μagnum”, με τις μεγάλου διαμετρήματος σφαίρες, για να “καθαρίζει μια κι έξω”. Εντάξει, έχουν ειπωθεί μερικές ιστορικές ατάκες στις ταινίες του “Επιθεωρητή Κάλαχαν” (ελληνική απόδοση), όπως τα “Go ahead, make my day”, "You've got to ask yourself one question: 'Do I feel lucky?' Well, do ya, punk?" και φυσικά το απαύγασμα δημοκρατικότητας “Opinions are like assholes, everybody's got one”...


Φαίνεται όμως οτι ούτε και του Clint Eastwood του πολυαρέσει πια το “βρώμικο” παρελθόν του και “γερνάει εν σοφία”, όπως είπε κι ένας φίλος. Διότι, πώς αλλιώς να εξηγήσεις οτι λίγο πριν από τα 80, αυτός ο εξαιρετικός (εδώ και χρόνια) ηθοποιός και σκηνοθέτης γύρισε ένα αριστούργημα κατά της βίας και του ρατσισμού. Ιδιόμορφος ρεπουμπλικανός, υποστηρικτής του Nixon και του Reagan, αλλά και ένα μικρό διάστημα δήμαρχος της πόλης με τις πιο όμορφες παραλίες στην California, του Carmel, ο Eastwood έχει υπάρξει το είδωλο των απανταχού macho – αλλά φαίνεται οτι θέλησε να “ξεπλύνει” από πάνω του τη ντροπή, τις ενοχές ή τέλος πάντων την “εικόνα”, αποδομώντας πλήρως τον “Dirty Harry”.


Στην τελευταία του ταινία “Gran Torino”, o Eastwood παίζει τον απόλυτο αμερικανό “bigot” (μισαλλόδοξο, ρατσιστή) - που κατάγεται από την Πολωνία, πολέμησε στην Κορέα, εξακολουθεί και μένει στη γειτονιά του (που πλέον έχει “υποβαθμιστεί” από την έλευση πάσης φύσεως μεταναστών) και σιχαίνεται όλους τους ξένους. Στριμμένος, μοναχικός, σε απόλυτο χάσμα με τα παιδιά του, ζει μια ζωή μίζερη και προσκολλημένη στην “Αμερική που ήξερε” - που όμως αλλάζει.
Σιγά-σιγά, η μοναξιά του τον υποχρεώνει να προσεγγίσει τους “κιτρινιάρηδες” γείτονες του και ν' ανακαλύψει τις ανθρώπινες αξίες – εγκαταλείποντας τις εμμονές του. Φτάνει μάλιστα να θυσιαστεί για να αποδώσει δικαιοσύνη, χωρίς να καταφύγει στη μόνη γλώσσα που ξέρει - αυτή των όπλων.

Ο Eastwood φτιάχνει μια ταινία-ωδή στη “μη βία” και στον ανθρωπισμό, μην αφήνοντας απ' έξω και το μεγάλο θέμα της μοναξιάς και του θανάτου. Και μ' ένα πρωτόγνωρα τρυφερό τρόπο φτιάχνει μια ταινία πάνω στους “μύθους” του καθενός – εδώ με αφορμή ένα αυτοκίνητο, το Ford Gran Torino (από το οποίο και ο τίτλος της ταινίας).

Συνταξιούχος εργάτης και ο ίδιος στην (καταρρέουσα σήμερα) αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία, φυλάει στο γκαράζ του ως κόρην οφθαλμού από το 1972, ένα από τα πάλαι ποτέ σύμβολα της (ασθμαίνουσας πια) “μεγάλης αδελφής”, που έχει πάρει το όνομα του από το ιταλικό "Detroit" - και σε κάποιες εκδόσεις του αποτελεί ένα άλλο "muscle car" της εταιρείας, λιγότερο καλόγουστο πάντως από το περίφημο Mustang (που παραλίγο να είχε αυτό το όνομα). Σε μια κίνηση “μεγαλοσύνης” όμως, η “λατρευτική του ευλάβεια” δεν τον εμποδίζει να το δανείσει στον καινούργιο προστατευόμενο του, που κάποτε είχε επιχειρήσει να του το κλέψει.

Αν τα παραπάνω σας δημιουργούν μια “βαριά” εικόνα, έχω να σας πω οτι (με εξαίρεση το άκρως συγκινητικό, δραματικό finale) είχα καιρό να γελάσω τόσο πολύ στο σινεμά. Δεν ξέρω αν ο Eastwood (που κρατιέται τόσο καλά – τον είδα και σε μια συνέντευξη να τα λέει τόσο γλυκά) θα έχει την ευκαιρία να κάνει κι άλλες τέτοιες ταινίες. Μακάρι ναι - αν όχι πάντως, αυτή θα μπορούσε να είναι το πιο Gran Finale μιας 55χρονης καριέρας...


"Επί του πιεστηρίου": "Είμαι το Gran Torino" λέει ο Eastwood - στα "Νέα" από την Έφη Φαλίδα.

Οι φωτό είναι από το http://movies.about.com και τη Wikipedia

Η μεγάλη μου έκπληξη ήταν οτι το (ομότιτλο) τραγούδι της ταινίας γράφτηκε και ερμηνεύεται από τον Βρετανό Jamie Cullum, που μόλις σας "σύστησα" στο προηγούμενο post - δεν με ενθουσίασε πάντως. Επειδή ο Eastwood έχει ασχοληθεί και με τη jazz (έχει σκηνοθετήσει και το "Bird", εμπνευσμένο από τη ζωή του Charlie Parker) σκέφτηκα ν' ακούσουμε τον πολύ μεγάλο John Coltrane, σ' ένα "standard" του Duke Ellington.


Υ.Γ. Πράγματα που έμαθα μετά από αυτή την ανάρτηση:

-- Ο Clint Eastwood έχει δηλώσει οτι δεν θα ξαναπαίξει σε ταινία - άρα αυτή ήταν όντως το Gran Finale του ως ηθοποιού
-- Ο Jamie Cullum ήλθε σε επαφή με τον Eastwood μέσω του γιού του τελευταίου, που είναι μουσικός.