1.4.10

Το θράσος του κακομαθημένου

Σκηνή πρώτη. Δευτέρα απόγευμα, ραντεβού σε γιατρό. Καθηγητής πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, γράφει η ταμπέλα. Αλεξιπτωτιστής, λέω από μέσα μου - εκεί διδάσκει, εδώ έχει ιατρείο. Μπαίνουμε μέσα, έχουμε ραντεβού στις 6, πλήθος κόσμου περιμένει. Ρωτάω τους παριστάμενους και ανακαλύπτω οτι περιμένουν ακόμα 2 ζευγάρια που έχουν ραντεβού - και τα δύο - στις 5! Οι υπόλοιποι προφανώς έχουν κι αυτοί, στις 6, όπως εμείς. Ζητάω το λόγο από τη γραμματεα: “Συγνώμη, κλείνετε διπλά ραντεβού;” Όχι, έρχεται αμέσως η άρνηση του κουτοπόνηρου. “Μα πώς, αφού εδώ περιμένουν δύο άνθρωποι που έχουν ραντεβού την ίδια ώρα. Γιατί κλείνετε ραντεβού και δεν λέτε όποιος έρθει θα περιμένει τη σειρά του;”. Αρχίζουν οι δικαιολογίες “Να ξέρετε, επειδή δεν θα κάνουμε ιατρείο τη Μεγάλη Πέμπτη, είχαμε και κάτι έκτακτα..”


Ανερυθρίαστα, έτσι. Χωρίς ούτε καν ένα προειδοποιητικό τηλεφώνημα, του στυλ “έχουμε κάποια έκτακτα, μήπως μπορείτε να έρθετε λίγο αργότερα”. “Όλοι οι γυναικολόγοι τα ίδια κάνουν”, μου εξηγεί αργότερα μια φίλη “και επικαλούνται τα απρόοπτα και τα έκτακτα”. Να τα καταλάβω τα απρόοπτα - αλλά το διπλοκλεισμένο ραντεβού δεν το δέχομαι με τίποτα. Γίνεται απλώς για να “συμπιέσει” την πελατεία ο γιατρός, να βγάλει περισσότερα και να είναι εξασφαλισμένος, αν κάποιος πελάτης ακυρώσει, οτι δεν θα χάσει ούτε λεπτό περιμένοντας αυτός. “Κάποτε είχα μπει σε ένα φίλο γιατρό και συζητούσαμε, ενώ έξω περίμενε κόσμος”, μου λέει μια άλλη φίλη. “Όταν αισθάνθηκα άσχημα και του το είπα, μου απάντησε οτι δεν πειράζει, καλύτερα έτσι, για να περιμένουν και να φτιάχνεται η φήμη οτι είμαι περιζήτητος.”

"Να πείτε στο γιατρό οτι, υπό αυτές τις συνθήκες, δεν επιθυμούμε να είναι γιατρός μας", ήταν η τελευταία μου κουβέντα πριν κλείσω την πόρτα. Την ασυνέπεια του γιατρού, τη θεωρώ απαύγασμα της κακής συμπεριφοράς. Να κατανοήσω μια μικρή αναμονή, είναι άλλωστε δύσκολο να “τακτοποιήσεις” τόσους ανθρώπους. Αλλά ακριβώς επειδή εξαρτάσαι από τον γιατρό, όταν διακυβεύεται η υγεία σου, οφείλει να είναι διπλά και τριπλά ηθικός και καλής συμπεριφοράς. Άλλωστε ο χρόνος όλων μας είναι πολύτιμος - και του πελάτη που πληρώνει πολυτιμότερος. Εμένα με ρωτάς, αν μπορώ να κάτσω δύο ώρες να περιμένω - και δεν θα πάω στη δουλειά μου; Και δεν θίγω καθόλου το θέμα των φακελακίων ή/και των αποδείξεων...

Σκηνή δεύτερη. Αμέσως μετά το γιατρό, σε μεγάλο πάρκινγκ κοντά στο Σύνταγμα, για να πάρουμε το αυτοκίνητο. Κάτι λέμε για το ΚΤΕΟ του αυτοκινήτου, ο ιδιοκτήτης επωφελείται για να πιάσει την κουβέντα και να αποσπάσει την προσοχή μας από την συναλλαγή. Πάει να φύγει, τον σταματάω: “Απόδειξη δεν θα δώσετε; Γιατί δεν την έχετε ήδη έτοιμη, την ώρα που εισπράττετε το (πανάκριβο) δεκάρικο; Το ξέρετε οτι είναι πια ποινικό αδίκημα;” Η απάντηση του κουτοπόνηρου: “Ο γιατρός δεν τη δίνει καθόλου”. “Αν δεν δίνει, δεν πάω”, του απαντώ...


(Παρένθεση: Αντιγράφω από παλαιότερο σχόλιο στο blog του Γεράσιμου, "οδηγίες" για όσους, συμπεριλαμβανομένων και γιατρών, δεν δίνουν απόδειξη.

“Λοιπόν δοκιμάστε το εξής: Με πολύ σοβαρό ύφος λέτε "τι σας χρωστάω;" - κάνοντας να βγάλετε τα λεφτά. Μόλις σας πει το ποσό, το κρατάτε στο χέρι (ακριβώς ει δυνατόν ή αλλιώς περιμένετε να βγάλει τα ρέστα). ΔΕΝ αφήνετε τα λεφτά από το χέρι σας. Του λέτε με σταθερή φωνή του αυτονόητου "Θα μου δώσετε και την απόδειξη, παρακαλώ;" 

Αν στραβομουτσουνιάσει, τραβάτε το χέρι πίσω. Η γλώσσα του σώματος λέει πολλά. Αυτό που υπονοείτε (ή αν χρειάζεται θα το πείτε κιόλας) είναι οτι όταν σας λένε μια τιμή είναι αυτονόητο οτι ειναι η τελική τιμή, με το ΦΠΑ και όλα. ΔΕΝ είστε σε συναλλαγή χονδρικής, όπου οι τιμές αναφέρονται χωρίς ΦΠΑ. Αν είστε σταθερός, θα αναγκαστεί έστω και βαρυγκομώντας να σας τη δώσει...

Αν βέβαια είστε τακτικός πελάτης και έχει εγκαθιδρυθεί αυτή η ένοχη σχέση, αναγνωρίζω οτι είναι δύσκολο. Εκεί συνιστώ να πείτε πολύ γλυκά και ευγενικά "Ξέρετε, θα πρέπει να μας δίνετε απόδειξη από εδώ και πέρα, χωρίς φυσικά άλλη τιμή, αλλιώς δυστυχώς θα αναγκαστούμε να αλλάξουμε γιατρό. Δεν μας παίρνει με το αφορολόγητο μας". Θα δείτε οτι και πάλι θα αναγκαστούν να σας δώσουν....

Η φοροδιαφυγή στους γιατρούς είναι απύθμενη (πλην εντίμων, που δίνουν πάντα απόδειξη). Έχω δει γιατρό να "τσεπώνει" γύρω στα 30-40 75άρια κάθε απόγευμα, για βελονισμό. Χωρίς απόδειξη. Να μην έχετε καμία τύψη ή αμηχανία, λοιπόν.. :-)

Υ.Γ. Δεν είναι θέμα δημοσιογράφου. Το ίδιο κάνουν και συγγενείς μου - και οι γιατροί αναγκάζονται να υποκύψουν. Είναι θέμα να μην το δέχεσαι και να είσαι έτοιμος να τον εγκαταλείψεις, αν χρειαστεί. Ουδείς αναντικατάστατος, άλλωστε τα νεκροταφεία είναι γεμάτα από τέτοιους...”)

Σκηνή τρίτη. Την άλλη μέρα το πρωί, επίσκεψη υδραυλικού/αποφράκτη. Κάνει δέκα λεπτά για κάτι πολύ απλό, δεν χρειάστηκαν ούτε καν εργαλεία ή μηχανήματα. Λέει το γνωστό “60 ευρώ + ΦΠΑ”, αλλά δικαιολογείται οτι δεν ξέρει ακριβώς το τελικό ποσό, γιατί άλλαξε το ποσοστό του ΦΠΑ. Του λέω “Θα μου πάρεις 60 ευρώ για δέκα λεπτά δουλειά;” Στην αρχή αστειεύεται “οτι πρέπει να συνεισφέρω κι εγώ στο πασχαλινό του αρνί”. Μου κάνει σκόντο 10 ευρώ, σοβαρεύει κάπως και λέει “Μα πώς, έχω έξοδα. Το πάρκινγκ, τα καύσιμα, τα πάγια έξοδα...”
Την ώρα μάλιστα που κόβει την απόδειξη (προφανώς πρωτόγνωρη διαδικασία), αναφωνεί, γράφοντας τα 10,5 ευρώ του ΦΠΑ: “Για κοίτα ρε φίλε, πόσα παίρνει το κράτος!”

“Ωραία του απαντώ, άντε να είναι 10 ευρώ τα έξοδα σου - που δεν είναι. Έβγαλες 40 ευρώ μέσα σε δέκα λεπτά - άντε μια ώρα, να συνυπολογίσουμε και την μετακίνηση. Μια γυναίκα που καθαρίζει σπίτια, για να βγάλει 40 ευρώ, δουλεύει σαν σκυλί επί 7 ώρες. Άντε, ας δεχτούμε οτι αυτή είναι ανειδίκευτη. Ένας επιστήμονας, που έχει και πτυχία, για να βγάλει τόσα ή ακόμα και τα διπλά, θα δουλέψει φουλ οκτάωρο ή και παραπάνω. Εσύ γιατί, δηλαδή;” Η απάντηση με τρελλαίνει: “Μα κι εγώ έχω πτυχία...”


Όλο αυτό τον καιρό, μετά τη συνειδητοποίηση της κρίσης, στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα και την ανακοίνωση των μέτρων, διεξάγεται μια ιδεολογική διαπάλη, στην ελληνική κοινωνία. Η πλευρά της αριστεράς (κυρίως) διαμαρτύρεται για τη συλλογική ενοχοποίηση ενός λαού, που επιχειρείται από την άλλη (κυρίως τη φιλελεύθερη και αυτή που ομνύει στις αγορές) πλευρά. Διαμαρτύρεται δικαίως, γιατί υπάρχει μια μεγάλη μάζα (άγνωστο πόση) εντίμων εργαζομένων, που δεν καταφεύγει σε φοροκλοπή, λάδωμα ή άλλη ανεντιμότητα - και αρνείται να “πληρώσει τα σπασμένα”. Αντιθέτως, επισείεται η οργανωμένη κλοπή του κρατικού χρήματος (μίζες, προμήθειες, εξοπλισμοί κλπ.), που συντελείται επί δεκαετίες, με αποκορύφωμα το “μεγάλο φαγοπότι”, που έγινε τα τελευταία χρόνια. Η αριστερά όμως θα κάνει μέγιστο λάθος, αν έστω και άθελα της, δώσει "πάτημα" στις οπισθοδρομικές δυνάμεις αυτής της χώρας.

Το σύνθημα “You pay your crisis" είχε ίσως απόλυτο νόημα στην περίπτωση της Lehman Brothers και της παρ’ ολίγον κατάρρευσης ενός χρηματοπιστωτικού συστήματος, που εμφανώς είναι διεστραμμένο. Στην περίπτωση της Ελλάδας, πρέπει να αναγνωρίσουμε οτι τα δημοσιονομικά μας βρέθηκαν στο “αμήν”, όχι μόνο λόγω της ανεύθυνης και εγκληματικής διαχείρισης από τις κυβερνήσεις Καραμανλή, αλλά και λόγω χρόνιων παθογενειών, για τις οποίες ευθύνονται μεγάλα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, είτε αυτά είναι ελεύθεροι επαγγελματίες, είτε μεσάζοντες και έμποροι, είτε δημόσιοι ή δημοτικοί υπάλληλοι. Έχουν τεράστιες ευθύνες οι εκπρόσωποι του συνδικαλισμού και όλα τα κόμματα - ακόμα και αυτά που δεν κυβέρνησαν, παρά ελάχιστα, όπως η παραδοσιακή αριστερά, που ευθύνεται για πολλές από τις παθογένειες μας. Το κράτος είμαστε όλοι εμείς - κι αν διαμορφώθηκε έτσι, έχουμε ο καθείς την ευθύνη του, είτε ψηφίζοντας, είτε μη ψηφίζοντας, είτε μη εξεγειρόμενοι εναντίον κάποιων φαινομένων (και κυρίως μη αναδεικνύοντας ένα άξιο πολιτικό προσωπικό). Δεν αρκεί η ηθική στάση του καθενός, πληρώνουμε όλοι τις συνέπεις της "ιδιωτείας" μας - νομίσαμε οτι "κάποιοι άλλοι" θα οδηγήσουν τη χώρα στη σωστή πορεία. Είναι ευρύτατα διαδεδομένες οι νοοτροπίες που οδηγούν στην αναξιοκρατία, στις πελατειακές σχέσεις, στην καταφυγή στην “πλάγια οδό”, στην ήσσονα προσπάθεια.

Μου ήρθε σαν κερασάκι στον προβληματισμό - και η μαρτυρία είναι έγκυρη, καθώς προέρχεται από τον “ευνοούμενο”: “Η γυναίκα μου προσελήφθη πρόσφατα σε κοσμηματοπωλείο, σε τουριστική περιοχή. Δεν είχε δουλέψει ποτέ σε τέτοια δουλειά. Τη θέση διεκδικούσε και ένας άντρας με προϋπηρεσία, που μίλαγε πέντε-έξι γλώσσες. Η εργοδότις της είπε οτι ο άλλος είχε σαφώς καλύτερα προσόντα, αλλά θα προτιμήσει αυτήν, γιατί έρχεται από κάποιον γνωστό...”

Στη χώρα, λοιπόν, που έχει απαξιώσει πλήρως το βιογραφικό (κι αυτά όλα συμβαίνουν στον ιδιωτικό τομέα και δεν μπορούν μονίμως να αποδίδονται στη διαφθορά του κράτους ή στην "έλλειψη ελέγχων"), είναι άδικο να μην αναγνωρίσουμε τη συλλογική ευθύνη της κοινωνίας. Σε ποιά άλλη δυτική χώρα υπάρχει θέμα με κάποιο ΔΙΚΑΤΣΑ, γιατί όλοι θέλουν την αναγνώριση του πτυχίου, με σκοπό την είσοδο ή την καλύτερη μεταχείριση στο δημόσιο; Ποιά άλλη ευρωπαϊκή χώρα θέλει τόσο πολύ να καταναλώνει, χωρίς να παράγει αντίστοιχα; Και μη μου πείτε οτι και στα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα, δεν γίνονται “φετίχ απαραίτητης διαβίωσης” τα αυτοκίνητα και τα (πολλές φορές δύο) κινητά, με τους δυσβάστακτους λογαριασμούς...

Βεβαίως, ο “μέσος Έλληνας” δεν συγκρίνεται με το κατά σύστημα λαμόγιο, που ζει παρασιτικά από το κράτος ή την αγορά. Ωστόσο, αυτή κρίση μας αγγίζει όλους. Δεδομένης της δημοσιονομικής κατάστασης της χώρας, από κάπου πρέπει να αντληθούν (γρήγορα) χρήματα. Κανείς δεν το θέλει, αλλά ώσπου να αποδώσουν τα μακροπρόθεσμα μέτρα εξυγίανσης, την πληρώνουμε όλοι μέσω μείωσης αμοιβών (στο δημόσιο προς το παρόν μόνο) ή “αφαίμαξης” του εισοδήματος, μέσω ΦΠΑ, καυσίμων και γενικώς αύξησης των τιμών. Τώρα, το εάν λαμβάνονται τα σωστά μέτρα (π.χ. με κίνδυνο να στεγνώσει η αγορά και να βυθιστούμε σε ύφεση) ή αν θα αποκατασταθεί η φορολογική δικαιοσύνη, σε αυτό έχω κι εγώ τις αμφιβολίες μου. Μόνο η πράξη θα δείξει.

Δεν θα συμφωνήσω λοιπόν με την κυρία Τσαλίκογλου, που πολιτικολογεί ψυχολογώντας. Είμαι αντίθετος προς τη δημιουργία οποιασδήποτε ενοχής, αλλά δεν μπορώ πια να ακούω και επιχειρήματα που αθωώνουν τη μέχρι τώρα διάχυτη κουτοπονηριά μας ή την προσπάθεια να αποφύγουμε τις υποχρεώσεις μας. Δίνουμε δικαιολογίες σε αυτόν που θέλει να αισθανθεί καλύτερα, συνεχίζοντας να κάνει τις "ζαβολιές" του - επειδή "φταίνε πάντα κάποιοι άλλοι" ή επειδή "η κενωνία είναι άδικη". Είμαι υπέρ της αισιόδοξης ματιάς, οτι μπορούμε να βγάλουμε - τώρα που στριμωχτήκαμε - τον καλύτερο εαυτό μας.

Αν δεν καταλάβουμε, οτι αυτή η κρίση είναι (μάλλον η τελευταία) ευκαιρία για να διορθώσουμε παθογένειες, να τις καταστήσουμε μειοψηφικά φαινόμενα και να αλλάξουμε πορεία, τότε μάλλον είμαστε πράγματι χαμένοι...


Υ.Γ. Οι πληροφορίες μου λένε οτι σε μεγάλα δικηγορικά γραφεία της Σταδίου και της Πανεπιστημίου, ξενυχτάνε μέχρι τη 1 π.μ., καταστρέφοντας έγγραφα, με το φόβο των ελέγχων της εφορίας...






"Επί του πιεστηρίου": Ρεπορτάζ του Βήματος, για το πώς θα φορολογηθούν τα ακίνητα που ανήκουν σε off shore εταιρείες, που δημιουργήθηκαν αποκλειστικά για να αποφευχθούν οι φόροι του συγκεκριμένου ακινήτου, έτσι ώστε να αναγκαστούν οι ιδιοκτήτες τους να τις διαλύσουν...

Οι γελοιογραφίες του Ανδρέα Πετρουλάκη και του Ηλία Μακρή είναι δανεικές από το blog του John Black και το http://greek-cartoons.blogspot.com, ενώ το εξώφυλλο από το www.4.bp.blogspot.com

Το post συνοδεύεται από έναν "ύμνο στην καπατσοσύνη", το "The Jackal", από το δεύτερο άλμπουμ του εξαιρετικού Βρετανού κιθαρίστα Ronny Jordan.

buzz it!

36 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ο σωστός σύνδεσμος για το άρθρο της Τσαλίκογλου είναι αυτός:http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artID=4567765 (για να έχουν οι αναγνώστες τη δυνατότητα να το μελετήσουν).

Prokopis Doukas είπε...

@BlondeElena: Ευχαριστώ αγαπητή, αλλά ήθελα να συμπεριλάβω και τη συζήτηση που έγινε στο buzz, μετά την υποβολή του κειμένου... :-)

constantinos alexacos είπε...

Μία σημείωση: απαγορεύεται να έχουν ιδιωτικό ιατρείο οι καθηγητάδες. Τα ιατρεία αυτά είναι ΜΗ-νόμιμα (υπάρχει διαδικασία/πιστοποίηση κλπ).

Prokopis Doukas είπε...

@c.alexacos: Ακόμα χειρότερα...

yb είπε...

και δεν μοιάζει καμιά πτυχή του post - ούτε σκηνή, ούτε επιχείρημα ή διαπίστωση - να είναι πρωταπριλιάτικο αστείο ε; :-)

Prokopis Doukas είπε...

@yb: Μπα, δεν τα πήγαινα ποτέ καλά με τις "πλάκες"... :-)

Meropi είπε...

Αχ Προκόπη μου, θίγεις ένα μεγάλο πρόβλημα με τους "καθηγητάδες" γιατρούς. Μια και μοναδική φορά πήγα σε τέτοιον, για να πάω την κόρη μου. Δεν ξέρω πώς την έπαθα και πήγα, συνήθως τους αποφεύγω. Τέλος πάντων. Πρώτη άσχημη εντύπωση. Οι τοίχοι του ιατρείου γεμάτοι από καρτούλες που δίνουν στους γιατρούς όταν πάνε σε ιατρικά συνέδρια. Δεύτερη άσχημη εντύπωση όχι διπλά τα ραντεβού, αλλά τριπλά. Είχε όμως ο "γιατρός" τρία εξεταστήρια με τρεις νοσοκόμες και έτρεχε για λίγα λεπτά (όχι περισσότερα από 5΄)στο καθένα από αυτά. Η όλη διαδικασία μου φάνηκε εξευτελιστική. Και η αμοιβή? 150€! Φεύγοντας η κόρη μου έπιασε τα κλάματα, γιατί θεώρησε ότι την κοροϊδεψε. Από τότε ακούω "καθηγητή" και τρέχω μακριά.

Prokopis Doukas είπε...

@ Meropi: Και με το δίκιο σας. Εγώ έχω πρόβλημα, με όποιον δεν με σέβεται, γενικώς...

Ελένη Μπέη είπε...

Κύριε Δούκα,
συμφωνώ με όσα έχετε να καταλογίσετε στην κουτοπονηριά μας (των Ελλήνων), την οποία θεωρείτε (δικαίως) μείζον ζήτημα όπως έχει φανεί και στην προηγούμενη σχετική ανάρτησή σας.

Τα στιγμιότυπα που παραθέσατε είναι από εκείνα που νομίζω δεν υπάρχει συμπολίτης μας που να μην έχει αντιμετωπίσει σε κάποια στιγμή τής ζωής του.

Κι όσο κι αν τείνω να ευθυγραμμιστώ μαζί σας, ωστόσο το γεγονός πως έμμεσα με προτρέπετε να αποδεχθώ την ενοχή μου για όλα αυτά (επειδή ως καταναλωτής τα ανέχθηκα και τα υπέστην και μόνον), με φέρνει απέναντί σας.

Ωστόσο, αυτή κρίση μας αγγίζει όλους. Δεδομένης της δημοσιονομικής κατάστασης της χώρας, από κάπου πρέπει να αντληθούν (γρήγορα) χρήματα. Κανείς δεν το θέλει, αλλά ώσπου να αποδώσουν τα μακροπρόθεσμα μέτρα εξυγίανσης, την πληρώνουμε όλοι μέσω μείωσης αμοιβών (στο δημόσιο προς το παρόν μόνο) ή “αφαίμαξης” του εισοδήματος, μέσω ΦΠΑ, καυσίμων και γενικώς αύξησης των τιμών. Τώρα, το εάν λαμβάνονται τα σωστά μέτρα (π.χ. με κίνδυνο να στεγνώσει η αγορά και να βυθιστούμε σε ύφεση) ή αν θα αποκατασταθεί η φορολογική δικαιοσύνη, σε αυτό έχω κι εγώ τις αμφιβολίες μου. Μόνο η πράξη θα δείξει.

Έτσι λέτε. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα απολύτως που να μας διαβεβαιώνει πως θα αποκατασταθεί η φορολογική δικαιοσύνη. Κι επίσης δεν υπάρχει τίποτα που να μας εξασφαλίζει πως τα μέτρα που λαμβάνονται κάποτε θα αποδώσουν για λογαριασμό των απλών πολιτών που καλούνται να πληρώσουν σπασμένα άλλων και δεν μπορούν και να κάνουν διαφορετικά. Η μέχρι τώρα πείρα τα ακριβώς αντίθετα δείχνει.

Οπότε, εγώ η δασκάλα που επί 20 συναπτά έτη υπηρετώ με υπευθυνότητα και μεράκι την εκπαίδευση, που σήμερα καλούμαι να δεχτώ την περαιτέρω μείωση του έτσι κι αλλιώς άδικου μισθού μου, ομολογώ πως δεν αποδέχομαι καμία ενοχή. Θα έπρεπε ο κρατικός μηχανισμός στα τριάντα και πλέον χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από τη μεταπολίτευση και πέρα να έχει ήδη δημιουργήσει τους τρόπους εκείνους, ώστε να ελέγχονται σε βαθμό που να μη διανοούνται καν να παρανομούν αυτοί που με τόσο θράσος και άνεση το κάνουν κι όχι να πρέπει τώρα εγώ κι εσείς κι όλοι μας να ασκούμε τον έλεγχο που δεν έχει ποτέ ασκήσει το κράτος.

Αυτοκίνητο διαθέτω 1.400cc και το χρησιμοποιώ μόνο για τις διαδρομές που είναι απαραίτητο. Κινητό έχω ένα μόνο κι αυτό απλό, απλούστατο ίσα ίσα για κάποιες κλήσεις, άντε και κανένα μήνυμα, κι η σχέση μου μαζί του είναι σχέση μίσους. Τα περί "φετίχ" που αναφέρετε προσωπικά με βρίσκουν εκτός, μολονότι δεν κάνετε λάθος στην περιγραφή που δίνετε. Κι ουδέποτε χτύπησα την πόρτα κανενός για οποιουδήποτε τύπου ρουσφέτι.

Ποια ενοχή μου να αποδεχθώ; Όμως αισθάνομαι διπλά και τρίδιπλα καταδικασμένη ερήμην και κεκλεισμένων των θυρών των γραφείων κάποιων σοφολογιώτατων που ...παίρνουν μέτρα.

tsaousa είπε...

Σκέφτομαι τη μάνα μου που έκανε εγχείρηση στο ένα μάτι πέρσι, από καθηγητή που εργάζεται σε Δημόσιο νοσοκομείο και της πήρε φακελάκι 300 Ευρώ. Τι φακελάκι, ταρίφα. Με το βιβλιάριο της η εγχείρηση, με τον μισθό του η αμοιβή του, αλλά ο κύριος έχει και ταρίφα.
Ένα σωρό άνθρωποι στη σειρά έξω από το ιατρείο του στο νοσοκομείο, με το τρακοσάρι στην τσέπη. Έκανα "ρεπορτάζ".
Ήμουν αντίθετη, αλλά τη "δουλειά" την κανόνισε μια ξαδέλφη μου που δουλεύει στο ίδιο νοσοκομείο και επέμενε πως χωρίς την ταρίφα χειρουργείο δεν έχει. Πουθενά.
Τώρα, πρέπει να κάνουμε και το άλλο μάτι.
Και μια και υπάρχει αφύπνιση, συναγερμός, ή όπως θέλουμε το λέμε, (επιτέλους) αναρωτιέμαι τι θα γίνει με τον συγκεκριμένο κύριο καθηγητή.
Να βεβαιωθώ ότι ζητάει και φέτος τρακοσάρι (ή και παραπάνω) και να τον δώσω ψυχρά τον κύριο;
Ωραία δεν θα ήταν;



(και βεβαίως, κάνω λινκ την ανάρτηση στην τελευταία ανάρτηση μου γιατί θα χάσουν όσοι δεν την διαβάσουν).

Mutlu asker είπε...

Σωστότατος.

Εκτός από το οικονομικό, τέτοιες συμπεριφορές των γιατρών όμως βάζουν και το ζήτημα της τήρησης του περίφημου και ταλαίπωρου πλέον όρκου του Ιπποκράτη. Τι λέω τώρα βέβαια...

Έχω και μία ερώτηση: ως στρατιώτης, θα πρέπει άραγε να μαζεύω αποδείξεις; δεν θα έπρεπε με κάποιο τρόπο να φορολογηθεί ο πακτωλός, κυριολεκτικά, χρημάτων που ρέει στην παραμεθόριο και γενικά σε περιοχές με στρατόπεδα;

Ως προς την έκβαση της συζήτησης που έχει αρχίσει στην χώρα λόγω της κρίσης, απαισιοδοξώ δυστυχώς. Ακριβώς γιατί ο ωχαδελφισμός και η λογική "θα κάνω ότι γουστάρω" είναι βαθύτατα ριζωμένη στον κόσμο.

Ιδίως στον στρατό έχω την μεγάλη "τύχη", να κάνω παρέα με την ίδια την χρεωκοπία της χώρας, δηλ. την νοοτροπία που την προκαλεί και την οξύνει.

Prokopis Doukas είπε...

@ Νερένια: Ναι, τίποτε δεν μας διαβεβαιώνει στη ζωή. Θέλω να πω οτι δε θα βρεθεί ποτέ κανείς να μας προσφέρει τη σιγουριά της τήρησης των υποσχέσεων. Η πορεία αυτής της χώρας είναι στα χέρια όλων μας, όλοι καλούμαστε να συμετάσχουμε - είναι αυτό που λεώ στο κείμενο: Μάθαμε (σε αντίθεση με άλλους λαούς) να περιμένουμε από "κάποιους άλλους" να αναλάβουν και να διεκπεραιώσουν τις τύχες μας.
Και άλλοι λαοί βέβαια δεν συμμετέχουν πολύ στα κοινά, αλλά τουλάχιστον τηρούν τους στοιχειώδεις κανόνες νομιμότητας και εντιμότητας στην καθημερινή τους ζωή. Εμείς πάλι, τα έχουμε τινάξει όλα στον αέρα.

Εμείς φταίμε που δεν έχουμε μπλέξει με τα κοινά για να τα βελτιώσουμε, εμείς φταίμε που τα έχουμε αφήσει να γίνουν "σκ.." και να απωθούν τους άξιους ανθρώπους, εμείς φταίμε που δεν έχουμε αναδείξει άξιους, εμείς φταίμε που έχουμε αδιαφορήσει και ψηφίζουμε (ή δεν ψηφίζουμε) καλύτερους. Το αναλύω στην παραπομπή "Οι τηλεθεάσεις και η ακροδεξιά Ευρώπη": Αφού δεν μαζευόμαστε να βλέπουμε όλοι τον π.χ. Τσίμα (ώστε με συντριπτικά ποσοστά να αναγκαστούν να υιοθετήσουν όλοι τέτοια προγράμματα), τότε μας πνίγουν οι Τατιάνες. Το ίδιο ισχύει και για τους πολιτικούς, αφού δεν ψηφίζουμε μόνο θετικά τους υγιείς, τότε πνιγόμαστε από τον Δημαγωγόπουλο και τον Λαϊκιστόπουλο.

Δεν είμαι καθόλου υπέρ της ενοχής, το λέω καθαρά. Είμαι όμως υπέρ της συνειδητοποίησης της ευθύνης. Ή θα προσπαθήσουμε όλοι ή θα μείνουμε στο μεσογειακό "να δω πρώτα αν θα γίνει κάτι και μετά θα ακολουθήσω". Στην πράξη, με τη θετική πορεία κάποιων πραγμάτων, όλο και περισσότεροι θα πείθονται - ή όχι.

Κι εγώ έχω υποστεί μείωση μισθού - διπλή μάλιστα. Κοντεύω να φτάσω να παίρνω όσα έπαιρνα πριν από 15 χρόνια, στο ραδιόφωνο κιόλας. Και ίσως είμαι λίγο πιο "συνυπεύθυνος" από εσάς, γιατί υπήρξα λίγο πιο υπερκαταναλωτικός - ενώ εσείς καθόλου. Όμως, όλοι έχουμε συμβάλλει με την ανοχή μας, μη απαιτώντας απόδειξη, κρύβοντας κάτι από εδώ, ζητώντας μια εξυπηρέτηση από εκεί - όλοι έχουμε συμβάλει στο φαύλο κύκλο του στρεβλού κράτους, που εμείς (ως κοινωνική οντότητα) δημιουργήσαμε. Και έχουμε συμβάλει, έστω και μη κάνοντας απολύτως τίποτα αρνητικό, αλλά μόνο και μόνο επειδή δεν πήραμε την πρωτοβουλία να κάνουμε όσα εξυγιαντικά έπρεπε...

Prokopis Doukas είπε...

@tsaousa: Να του πείτε οτι θα του τα δώσετε μετά. Και να τον δώσετε στεγνά - αυτό του αξίζει. Το αρμόδιο τμήμα Εσωτερικών Υποθέσεων πάντως της Αστυνομίας (το ξέρω από εμπειρία γνωστού) είναι εντιμότατο και προθυμότατο να τους πιάσει στη φάκα. Είναι δε πολύ αποτελεσματικοί...

Αν πρόκειται δε για καταρράκτη, έχω να σας προτείνω εντιμότατο καταπληκτικό ιδιώτη γιατρό - και κλινική που συνεργάζεται με όλα τα ταμεία. Βέβαια είναι πολύ ακριβότερα, αλλά αν το μπορείτε είναι ηθικά πολύ προτιμότερο να τα δώσετε σε κάποιον που θα αμειφθεί επισήμως και με απόδειξη, παρά με φακελλάκι...

Υ.Γ. Ευχαριστώ για την προσέλευση του κοινού.. ;-)

@Mutlu asker: Φυσικά να μαζεύετε αποδείξεις. Κι αν δεν τις χρειαστείτε εσείς, θα τις χρειαστεί κάποιος δικός σας...

marl(t) είπε...

κύριε Δούκα, αναφέρετε κάπου πως στην Ελλάδα έχει απαξιωθεί το βιογραφικό και οι θέσεις (ασχέτως αντικειμένου και μισθολογικού επιπέδου) δίνονται μέσω σύστασης πολλές φορές σε άτομα αμφισβητούμενων αν όχι ελαχίστων προσόντων. Γράφω απλά για να διαβεβαιώσω εσάς και τους αναγνώστες σας πως δυστυχώς αυτό σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί ελληνική πατέντα. Έχοντας την τύχη/ατυχία να έχω σπουδάσει και εργαστεί σε ΗΠΑ και Ιαπωνία πρέπει να πω πως το σύστημα παράκαμψη βιογραφικού μέσω σύστασης είναι σχεδόν απαράβατος κανόνας. Στις μεν ΗΠΑ κυρίως στον ακαδημαϊκό τομέα (όπου ίσως ως ένα σημείο δικαιολογείται), στη δε Ιαπωνία περισσότερο όσον αφορά την εργασία στον ιδιωτικό τομέα και μάλιστα σε επίπεδα που κινούνται στα όρια του σκανδάλου.

Ευχαριστώ για τον διαδικτυακό χώρο/χρόνο σας

kostaslogh είπε...

Πρόταση γιατρού ύστερα από απαίτηση απόδειξης: 80 ευρώ με απόδειξη,50 χωρίς.
Αν παίρνω 700 ευρώ το μήνα τι θα διαλέξω λέτε;
Αν υποθέσουμε ότι υποκαθιστώντας το κράτος(γιατί δικιά του δουλειά είναι) καταγγείλω τον κακομαθημένο θα ανέβει ο μισθός μου;;
Φανταστείτε τώρα τη θέση ενός άνεργου που πεινάει πόση διάθεση έχει να βοηθήσει αυτό το κράτος.
Μην απορείτε για την αποχή των ψηφοφόρων στις εκλογές,αηδιασμένοι είναι και κουρασμένοι που δέχονται τους πιό ανήθικους εκβιασμούς απ΄το σύνολο των "εκπροσώπων"του σε όλα τα κόμματα προκειμένου να "συσπειρωθούν"δίπλα τους.
Συγχωρήστε μου τον κυνισμό, σας εκτιμώ και δεν απευθύνεται σε σας,είναι ένας τρόπος να δείξω το πως (πιστεύω) σκέφτεται ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας στο οποίο έχω την τιμή και την ατυχία να ανήκω.

Prokopis Doukas είπε...

@ marl(t): Δεν καταλαβαίνω γιατί δικαιολογείται στον ακαδημαϊκό τομέα - και ομολογώ οτι είχα διαφορετική εντύπωση από εσάς. Δεν θέλω να αμφισβητήσω την εμπειρία σας. Απλώς εδώ είναι κανόνας - και έχω πολλούς γνωστούς που έχουν βρει δουλειά στο εξωτερικό, χωρίς να έχουν κανένα γνωστό. Επίσης, έχω ζήσει στην Καλιφόρνια - και για να νοικιάσω σπίτι υπέβαλα (μαζί με πολλούς άλλους) αίτηση/βιογραφικό, για να διαλέξει ο σπιτονοικοκύρης τον καλύτερο...

@kostaslogh: Καταλαβαίνω οτι θα διαλέξετε να μην πάρετε την απόδειξη, αν και θα έπρεπε. Αν όμως ξαναπάτε στον ίδιο γιατρό ή σε άλλο γιατρό, χωρίς να ελέγξετε (από γνωστό ή ρωτώντας ευθέως) οτι θα σας δώσει απόδειξη με τη λογική τιμή, τότε είστε συνυπεύθυνος. Αν δηλαδή, δεν εξασφαλίσετε κι εσείς, κάνοντας "την κόντρα" σας, οτι θα του δυσκολέψετε τη ζωή, τότε είμαστε όλοι άξιοι της μοίρας μας. Αν το κάναμε οι περισσότεροι, δεν θα τολμούσαν. Βρίσκουν και τα κάνουν! Μην τους αφήνετε!

Όσο για τα υπόλοιπα που λέτε, βεβαίως δεν θα ανέβει ο μισθός σας. Αλλά, αν δεν κάνουμε και τίποτα (όπως έγινε), τότε σίγουρα θα κατέβει.

Κι εγώ προσπαθώ να πείσω όλους, οτι αυτός ο διάχυτος κυνισμός (και όχι η κατακραυγή με έμπρακτα "θετικά μέτρα" - ακόμα και με την "ακραία" πράξη της δημιουργία ενός νέου κόμματος) είναι ευθύνη του κοινωνικού συνόλου.
Κι οτι αν αλλάξει η συμπεριφορά/ανοχή/συνενοχή της πλειονότητας, δεν θα γίνει τίποτα.
Καταγγείλαμε όσους αντιληφθήκαμε να μας ντροπιάζουν ως κοινωνικό σύνολο; Όχι βέβαια - θέλουμε να γίνουν όλα από μια ιδανική αστυνομία/κυβέρνηση κλπ. Στον επαγγελματικό μας τομέα, όλοι έχουμε φαινόμενα ντροπής (ειδικά στους δημοσιογράφους να δείτε). Κι όμως, ψηφίζουμε (σχεδόν όλοι) τις ίδιες κομματικές ηγεσίες. Δεν έχουμε ευθύνη;

Επαναλαμβάνω: Πιστέψαμε πως "κάποιοι άλλοι" θα οδηγήσουν τη χώρα στο σωστό δρόμο, ενώ εμείς θα έπρεπε να το κάνουμε...

yb είπε...

Ισως υπάρχει κάποια αναλογία με το εξής: Η εταιρεία που δουλεύω (με γραφεία σε όλον τον κόσμο) προσφέρει σε όλους τους εργαζόμενους ιατροφαρμακευτική κάλυψη απο μια αγγλική ασφαλιστική που όλοι οι γνωρίζοντες λένε οτι είναι απο τις καλύτερες -αν όχι η καλύτερη- στην Ευρώπη. Οπου να΄ναι όμως θα μας αλλάξουν ασφαλιστική γιατί τα ασφάλιστρα για την ανανέωση τριπλασιάστηκαν. Γιατί; Γιατί απλούστατα πολλοί εδώ έκαναν κατάχρηση. Οι υποθέσεις προς κάλυψη απο την Ελλάδα ήταν δυσανάλογα περισσότερες απο τις υπόλοιπες χώρες (εννοώ χώρες με περισσότερους εργαζόμενους), αλλά το καθοριστικότερο ήταν οτι ο "λογαριασμός" για μια ιατρική περίπτωση που έφτανε απο την Ελλάδα ήταν συχνά υπερπολλαπλάσιες φορές μεγαλύτερος απο ότι απο οποιαδήποτε άλλη χώρα για την ίδια περίπτωση...Δηλαδή για μια υπόθεση, βλέποντας ο Ελληνας ιδιώτης γιατρός την καλή ξένη ασφαλιστική φούσκωνε τον λογαριασμό στα ύψη με τη "συνέργεια" του Ελληνα "ασθενή-εργαζόμενου". Μια και ο τελευταίος θα έπαιρνε πίσω ολόκληρο το ποσό, γιατί να νοιαστεί; Τώρα λοιπόν όλοι θα "υποστούμε" τις συνέπειες αυτής της "πέρα βρέχει" νοοτροπίας κάποιων ή μάλλον πολλών, καθώς και της απληστίας κάποιων άλλων...

marl(t) είπε...

λέγοντας πως σε ένα βαθμό δικαιολογείται στον ακαδημαϊκό χώρο των ΗΠΑ η υπερίσχυση των συστάσεων του βιογραφικού εννοώ πως οι συστάσεις αποτελούν σημαντικότατο μέρος του βιογραφικού - δυστυχώς ή ευτυχώς. εξάλλου οι ακαδημαϊκοί χώροι συχνότατα αποτελούν κλειστούς κύκλους που με ευκολία μετατρέπονται σε συστήματα ιεραρχίας με διαπροσωπικές και πελατειακές αποχρώσεις μεσαίωνα. πάντως θα πρέπει επίσης να παραδεχτώ πως όσο εύκολα λαμβάνει κανείς μια θέση λόγω συστάσεων και μόνο τόσο γρήγορα τη χάνει, ενώ στην ωραία Ελλάς (sic) μένει ακόμα να διαπιστώσουμε αν υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις...

stefanos είπε...

Έφτασα εδώ μέσω Τσαούσας
και θα μου επιτρέψεις ασφαλώς
να αναμεταδώσω από το blog μου (1klik-aristera)
Το θράσος του κακομαθημένου...
Ευχαριστώ...

Prokopis Doukas είπε...

@yb: Το κλασικό... Κάνουμε τη ματσολιά, δεν μας νοιάζει για τις συνέπεις, οι άλλοι είναι "κουτόφραγκοι". Κι αν υπάρξουν συνέπειες, δε βαριέσαι μωρέ, οι επόμενοι θα την πληρώσουν...

Όταν έρχεται η λυπητερή, οι "εχθροί" και οι "ανθέλληνες" φταίνε, εμείς ποτέ...

@marl(t): Α, ένα λεπτό. Άλλο η επαγγελματική "σύσταση", το reference - άλλο ο "γνωστός". Ο "γνωστός" δεν είναι επαγγελματίας που σέβεται τη φήμη του και δεν υπογράφει σαχλαμάρες και υπερβολές. Ο "γνωστός" είναι αυτός που σκίζεται να πείσει, για να κάνει την εξυπηρέτηση και να του έχουν υποχρέωση - γιατί θα το χρειαστεί κι αυτός. Μπορεί να το κάνει με καλή πρόθεση, αλλά προσφέρει κακές υπηρεσίες, στην ουσία, διότι καταστρέφει την αξιοκρατία...

Εδώ πάντως, στον ακαδημαϊκό χώρο, θα έχετε ακούσει για τα σκάνδαλα των καθηγητών που απονέμουν διδακτορικά, τίτλους και θέσεις σε γιούς, κόρες και γαμπρούς - πολλές φορές σε όλους μαζί ταυτοχρόνως...

@Stefanos: Καλώς ήρθατε! Βεβαίως, ελεύθερα - εγώ ευχαριστώ.. :-)

Μαριανα είπε...

Κύριε Δούκα,
μιλάω κι εγώ με τη σειρά μου... τείνω να συμφωνήσω περισσότερο με τα σχόλια και λιγότερο με την άποψή σας περί προσωπικής "ενοχής" που πρέπει να νιώσει ο καθένας μας που εσείς μεταφράζετε σαν "ευθύνη".

Και με την σειρά μου έχω να πω ότι: ΟΧΙ ΔΕ ΦΤΑΙΩ και ποτέ κανείς δε θα με κάνει να νιώσω ότι φταίω επειδή κάποιοι δικτυωμένοι ηλίθιοι έτρωγαν τα χρήματα του λαού και τώρα μας καλούν να πληρώσουμε.
ΟΧΙ ΔΕ ΦΤΑΙΩ γιατί για τα χρόνια που έζησα στη Γερμανία σαν μετανάστρια ουδέποτε ένιωσα ότι φταίω και ότι κάτι "δεν κάνω καλά" και εξαιτίας μου το κράτος κατέρρευσε... (αυτό είναι πραγματικά ό,τι πιο ηλίθιο έχω ακούσει)

Η αλήθεια είναι ότι μιλάτε από μια θέση ισχύος και σας είναι εύκολο να ζητάτε αποδείξεις από μεροκαματιάρηδες, να πηγαίνετε σε καθηγητές ιατρούς κτλ.
Έχετε αναρωτηθεί πόσο αυτά τα πράγματα απλά... δεν υπάρχουν για κάποιους ανθρώπους;; Ότι το πιθανότερο είναι αυτός ο άνθρωπος που ήρθε να σας κάνει τη δουλειά δέκα λεπτών να σας είδε φραγκάτο και να σκέφτηκε να πάρει λίγα παραπάνω; Εμένα προσωπικά δεν μου έχει συμβεί κάτι τέτοιο...

αλλά αυτό πιστεύετε ότι είναι το πρόβλημα; Να ζητήσουμε αποδείξεις και από τον τσιγγάνο που πήραμε το χαλί ή το κοτόπουλο;
Να μη ρωτήσουμε πρωτύτερα... πού στο διάολο χάθηκαν όλα τα λεφτά;

Καταλαβαίνετε τι εννοώ υποθέτω... Ότι η λύση είναι το κράτος να επιστρέψει τα λεφτά του κράτους και η εκκλησία και ο στρατός να αναδιαμορφωθούν. Ο κλεφτοπόλεμος με τις αποδείξεις και η μείωση των ήδη απερίγραπτων μισθών είναι ο εξευτελισμός της αξιοπρέπειάς μας.

Prokopis Doukas είπε...

@Μαριανα: Έχετε κάθε δικαίωμα να έχετε τη άποψη σας - άλλωστε εδώ βρισκόμαστε για να τις ανταλάσσουμε και να προσπαθούμε να πείσουμε ο ένας τον άλλο με επιχειρήματα. Προφανώς δεν φταίτε για όσο χρόνο ήσασταν μετανάστρια.

Ακούστε, η Ελλάδα υπολογίζεται οτι έχει γύρω στο 30-40% του ΑΕΠ παραοικονομία (εικάζεται, δεν είναι δυνατόν να υπολογιστεί ακριβώς, αφού πρόκειται για μαύρα λεφτά). Τι νομίζετε, οτι αυτά τα λεφτά είναι λίγα; Ή νομίζετε οτι αυτά είναι τα λεφτά των μιζών και των εξοπλισμών;

Είναι τα λεφτά όλων αυτών των περιπτώσεων που παραθέτω - και πολλών άλλων. Ποιός είναι "μεροκαματιάρης", ο υδραυλικός που έχει (κατά μέσο όρο) "τρελλά" εισοδήματα - και δηλώνει 8 χιλιάδες το χρόνο στην εφορία; Ή οι γιατροί που αποκρύπτουν το τεράστιο εισόδημα τους και δηλώνουν κάτω από τα όρια της φτώχειας; Και ποιός σας είπε οτι στους "καθηγητάδες" πάνε οι πλούσιοι - πηγαίνει και ο λαϊκός κόσμος, στην αγωνία του να βρει καλύτερη ιατρική περίθαλψη και γίνεται αντικέιμενο εκβιασμού.

Και τι πάει να πει "με είδε φραγκάτο και σκέφτηκε να πάρει λίγα παραπάνω;" Πρώτον δεν με είδε φραγκάτο, δεύτερο είχε πει την τιμή ήδη από το τηλέφωνο (δεν το περιγράφω για λόγους συντομίας στο κείμενο) και τρίτον από πού ως πού προκύπτει οτι η τιμολόγηση μιας υπηρεσίας είναι ανάλογη του "πώς σου φαίνεται ο πελάτης, αν είναι φραγκάτος ή όχι;" Αυτά που εκφράζετε είναι απολύτως στρεβλές νοοτροπίες, τις οποίες πληρώνει η Ελλάδα.

Όπως πληρώνει και το γεγονός οτι με τον τρόπο του, ο Έλληνας αδιαφόρησε και δεν αντέδρασε επαρκώς στη επί χρόνια συσώρευση παρασιτικών καταστάσεων. Το κράτος δεν μπορεί να επιστρέψει "τα λεφτά του κράτους", γιατί απλούστατα δεν τα έχει - είναι ήδη στην τσέπη των παρασίτων και των τρωκτικών. Ο εκσυγχρονισμός του στρατού περνάει μέσα από τον συνολικό εκσυγχρονισμό του κράτους. Όσο για την εκκλησία, προσωπικά είμαι υπέρ της πλήρους κατάσχεσης της περιουσίας της ή εναλλακτικά του πλήρους αποχωρισμού της από το κράτος, ώστε να πληρώνει τους μισθούς της μόνη της - και όχι όλοι εμείς, ωσάν να ήταν χρήσιμοι δημόσιοι υπάλληλοι.

Οι μισθοί πράγματι είναι απερίγραπτοι, αλλά το ίδιο απερίγραπτη είναι και η παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα μας. Δεν έχουμε σχεδόν πια κανένα συγκριτικό πλεονέκτημα στα προϊόντα μας - τα ωποροκηπευτικά άλλων είναι πιο φτηνά, τα ρούχα μας είναι ακριβά και η ποιότητα μας δεν είναι επαρκώς καλή, ώστε να δικαιολογήσει καλύτερες τιμές. Μόνο στο τουρισμό έχουμε εμφανώς καλύτερο προϊόν (την ίδια τη χώρα), αλλά κι αυτή κάνουμε το παν να τη καταστρέψουμε αισθητικά - και παρέχουμε ακριβές και κακές υπηρεσίες, κατά μέσο όρο, έτσι ώστε οι γείτονες να είναι πολύ πιο ελκυστικοί.

Είμαστε λοιπόν μια χώρα που δεν παράγει αρκετά, όλο εισάγει και δανείζεται. Με αυτή τη συνταγή κάποια στιγμή πέφτεις έξω, δεν θέλει πολλή σκέψη - χώρια η ανεργία, γιατί δεν φτιάχνεις επαρκώς βιώσιμες επιχειρήσεις. Ούτε μια μεταποιητική αυτοκινητοβιομηχανία δεν αξιωθήκαμε να έχουμε, τρεις φορές άνοιξαν εργοστάσια κι έκλεισαν....


Αυτό που λέω πολύ απλά είναι οτι τώρα η κρίση είναι η ευκαιρία για να αλλάξουμε ρότα, προς το συμφέρον όλων.

yb είπε...

Δεν είχα σκοπό να επανέλθω αλλά ό,τι κι αν λέμε αυτό που έχουμε να σκεφτούμε είναι η εξαιρετικά εκφρασμένη διαπίστωσή σου οτι "Δεν αρκεί η ηθική στάση του καθενός, πληρώνουμε όλοι τις συνέπεις της "ιδιωτείας" μας".
Και για να αισιοδοξήσω λιγάκι να πω οτι ο υδραυλικός που αρχές Μαρτίου για μια δουλειά μου έδωσε απόδειξη αυτοβούλως, χθες που ήρθε και έφτιαξε κάτι, το έκανε δωρεάν λέγοντας οτι ήταν κάτι μικρό... Στην αντίδρασή μου οτι ή θα πληρώσω ή θα αισθανθώ ηλιθια γιατί θα όφειλα να το είχα φτιάξει μόνη μου είπε "ηθελε κάμποση δύναμη" και έφυγε...Αξιοπρέπεια - Επαγγελαματισμός: 1-0

Prokopis Doukas είπε...

@yb: Και βέβαια, αυτός ο άνθρωπος εκτός αό το να είναι εντάξει σε προσωπικό επίπεδο, βοηθάει και το κοινωνικό σύνολο...

Όχι σαν τον "μεροκαματιάρη" ταξιτζή που βγάζει 50 , 60 ή και 100 χιλιάδες ευρώ και θέλει να φορολογείται για 16 χιλιάδες...

Unknown είπε...

Κε Δουκα

Στην απαντηση σας στο σχολιο Mαριανα
"Ειμαστε μια χωρα που δεν παραγει αρκετα ...κτλ"

Αυτη ειναι η ουσια του προβληματος μας.

Οχι βεβαια οτι δεν ειναι και η παραοικονομια, αλλα το βασικοτερο ειναι η παραγωγη.

Καλη Ανασταση σε ολους.

Prokopis Doukas είπε...

@ Νίκος: Και αυτό πρέπει κατά βάση να αλλάξουμε...

Καλή Ανάσταση!

Prokopis Doukas είπε...

Και για να υπενθυμίσω πόσο τριτοκοσμική χώρα είμαστε: Ξοδεύουμε μια ολόκληρη πτήση αεροσκάφους της Ολυμπιακής (με συνοδεία υφυπουργού!), για να φέρουμε το φως του αγίου αναπτήρα από τα Ιεροσόλυμα...

Κι αν πάει κανείς να το κόψει, θα εξεγερθεί το 50% (τουλάχιστον) των Ελλήνων...

yb είπε...

Δεν περιμένω τίποτε διαφορετικό απο το 50% του πληθυσμού, που είναι σε τριτοκοσμική πνευματική κατάσταση και χαίρονται που είναι κοπάδι. Ούτε απο τον Κουβέλη όμως να περιμένω; Δεν είναι τουλάχιστον ζήτημα αξιοπρέπειας να μην πάρει μέρος σ'αυτό το οπισθοδρομικό, σπάταλο τσίρκο;

Ανώνυμος είπε...

@yb

Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου. Κι εγώ ξαφνιάστικα με τον Κουβέλη, ίσως λόγω του θεσμικού του ρόλου να μη μπορούσε να αρνηθεί. Στο λόγο που εβγαλε, φαινόταν η αμηχανία του.

@Προκόπης

Ο άγιος αναπτήρας είναι η θεϊκότερη ατάκα που έχω διαβάσει για όλο αυτό το συνεχιζόμενο παρανάλωμα της νοημοσύνης μας.

@όλους

Χρόνια πολλά και καλά να περνάτε!

the elf at bay είπε...

Μένουμε Ελλάδα!

Prokopis Doukas είπε...

@yb: Δε νομίζω οτι η απόφαση θα μπορούσε να είναι δική του...

@BlondeElena: Χρόνια πολλά! :-)

@ the elf at bay: Αυτό το έχουμε αποφασίσει - καλώς ή κακώς - εδώ και πολύ καιρό...

Γιώργος είπε...

Μετά από μια λαμπρή πασχαλιάτικη μέρα στο Αιγαίο μπορώ να συνεισφέρω στην κουβέντα που ανοίχτηκε, μεταφέροντας μια αισιόδοξη νότα.
Σπεύδω να συμφωνήσω με τη βασική θέση του post για την ευθύνη του καθενός μας και τη συμβολή μας σε ό,τι έχει δημιουργηθεί ως τώρα.
Είναι, λοιπόν, η πρώτη φορά που τα τελευταία χρόνια οι ντόπιοι είναι "μαγκωμένοι". Φυσικά φταίει και το γεγονός ότι τα περισσότερα ξενοδοχεία είναι κλειστά, κι όσα άνοιξαν υπολειτουργούν. Και να σημειώσω ότι η υπερκατανάλωση των κατοίκων -όπως παντού στον τόπο- είχε αυξηθεί υπερβολικά τελευταία.
Τώρα λοιπόν άκουσα ντόπιους , πάντα, να παραδέχονται ότι ναι, είναι πολύ ακριβές οι τιμές στο νησί, ότι στοιχίζει ένα σωρό λεφτά για να έρθει κάποιος, ότι οι ντόπιοι προσπάθησαν, προσφέροντας ελάχιστα, να κερδίσουν τα μέγιστα...και πολλά παρόμοια,
αντίθετα με όσες κουτοπόνηρες δικαιολογίες εφεύρισκαν για να υποστηρίξουν τα αντίθετα μέχρι τώρα.Διαπίστωσα μια μικρή, έστω, διάθεση αυτοκριτικής.
Διαπίστωσα μια μικρή, έστω, συναίσθηση ανάληψης ευθύνης προσωπικής από κάποιους... Άκουσα να λένε -κι αυτό είναι πρόοδος - ότι θα προσπαθήσουν να φοροδιαφεύγουν λιγότερο..
Αν πιστεύουν έστω και λίγο όσα λένε, αν δεν τα λένε για να χαϊδέψουν τ αυτιά εμάς των ξένων που χρόνια τώρα διαμαρτυρόμαστε για όλα τα παραπάνω, τότε μπορούμε να ελπίζουμε, ότι ακόμα κι από ανάγκη και για το συμφέρον τους θ αρχίσουν ν αλλάζουν.
Είμαι φύσει αισιόδοξος και είμαι απ αυτούς που πιστςύουν ότι μπορεί τα πράγματα να πάρουν τη σωστή τους διάσταση. Φαινεται, έστω και αχνά- ότι κάτι φαίνευαι ν αλλάζει..
Οψόμεθα!

Χρόνια πολλά από Τήνο

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ, χρόνια πολλά και να'στε καλά. Είθε η χάρη του αγίου αναπτήρος να σας έχει πάντα υπό την σκέπη της! (Πολύ πετυχημένο αστείο :)
Θεωρώ κι εγώ ότι οι νοοτροπίες στις οποίες αναφέρεστε είναι κάτι που έχει συνεισφέρει τα μέγιστα για να μας οδηγήσει εδώ που είμαστε.
Όχι, δεν είμαστε όλοι κλέφτες. Όχι, δεν έχουμε καταχραστεί όλοι δημόσιο χρήμα. (Και καλό θα ήταν να αρχίσει σιγά σιγά να διευρευνείται η ροή του χρήματος. Για να δούμε πού πήγαν αυτά που "χάθηκαν", γιατί φυσικά δεν έβγαλαν πόδια να φύγουν από μόνα τους...)
Αλλά ναι, έχουμε ανεχθεί παράλογες, παράνομες, οπισθοδρομικές και εξ'ολοκλήρου απαράδεκτες συμπεριφορές ως κανόνα εδώ και δεκαετίες...Κι ακόμη και στο χείλος του γκρεμού, μας είναι δύσκολο να "ξεβολευτούμε" και να διεκδικήσουμε το σεβασμό, την ειλικρίνεια, την ανθρώπινη αντιμετώπιση στην οποιαδήποτε είδους συναλλαγή μας.
Δεν ξέρω καθόλου αν τα μέτρα θα οδηγήσουν κάπου, μένει να αποδειχθεί, όπως πολλοί λέμε. Και φυσικά θυμώνω με τις μειώσεις μισθών, πόσο μάλλον όταν οι κατ'εξοχήν έχοντες έχουν το θράσος να διαμαρτύρονται κιόλας για την πιθανότητα φορολόγησής τους. (Ας μην ξαναπιάσω το θέμα της περιουσίας της εκκλησίας, μ'έχετε καλύψει απολύτως.) Απλώς, δεν γίνεται να περάσουμε μέσα από όλο αυτό το χάος χωρίς να μάθουμε να κινητοποιούμαστε προσωπικά σε πρώτη φάση, και συλλογικά σε δεύτερη ή ταυτοχρόνως, κι αν δεν το δούμε πιο δυναμικά. Δε λέω να χάσουμε την επαφή μας με την πραγματικότητα, λέω να την ξαναβρούμε... γιατί για πολλά χρόνια την είχαμε σχεδόν χαμένη.
Αντιλαμβάνομαι πόσο είναι δύσκολο για όλους μας να αποδεχτούμε την ευθύνη που μας αναλογεί χωρίς να την μπερδεύουμε με τις "ενοχές", όπως ειπώθηκε παραπάνω. Αντικειμενική διαφορά στο νόημα των δύο λέξεων υπάρχει και δεν είναι καθόλου μα καθόλου θέμα προσωπικής οπτικής και ερμηνείας. Η ανάληψη ευθύνης μας δίνει τη δυνατότητα να αλλάξουμε -τους εαυτούς μας, τις σχέσεις μας, το πώς ζούμε πρώτα απ'όλα- και να εξελιχθούμε, έστω και λίγο, έστω και αργά. Οι ενοχές είναι μια εντελώς στείρα αντιμετώπιση, συνήθως φυτεμένη από "θεσμούς" που βασίζονται σε αυτού του είδους τις τεχνικές για να καθοδηγούν τα πλήθη (το προς τα πού έχει φανεί σε πάμπολλες περιστάσεις). Η πραγματική συνείδηση είναι αυτή που ξαναχαράσσει πορείες όταν χρειάζεται για τον οποιονδήποτε λόγο ν'αλλάξουν, διορθώνει λάθη και πηγαίνει τον άνθρωπο μπροστά. Οι ενοχές τον κρατάνε "μικρό", πάντα ανέτοιμο να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις και εν τέλει δέσμιο της κολάσεως, γήινης ή μη.
Ας κλείσω εδώ, να με συγχωρείτε για το σεντόνι αλλά είναι πολύ ενδιαφέρουσα η κουβέντα. :))
Καλή εβδομάδα.
Maria Shanti

Prokopis Doukas είπε...

@Γιώργος: Λοιπόν, αγαπητέ Γιώργο, αυτό που μεταφέρετε ως ρεπόρτερ (γιατί αυτό σημαίνει ρεπορτάζ), είναι πραγματικά μια χαραμάδα αισιοδοξίας. Μακάρι να υπάρχει αυτή η αίσθηση αυτοκριτικής, και να "μαζευτούν" λιγότερο ή περισσότερο, οι περισσότεροι...

Τώρα το επόμενο βήμα είναι να λειτουργήσουν ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους και συμβολικά και ουσιαστικ, εκεί που ο απλός πολίτης δεν μπορεί να έχει γνώση ή να παρέμβει: Να περιοριστούν κάποιες από τις μεγαλο-λαμογιές, να συλληφθούν κραυγαλέες περιπτώσεις, να φυλακιστούν κάποιοι απροσχημάτιστοι και θρασείς. Να δούμε...

@Maria Shanti: Αγαπητή, δεν θα μπορούσα(τε) να εκφράσω(ετε) καλύτερα τη διάκριση μεταξύ "ενοχής", που απλώς οδηγεί σε ενοχικά σύνδρομα και ευθύνης... Σας ευχαριστώ πολύ και χρόνια πολλά!

Unknown είπε...

κ. Δούκα,

Με το "ωχ αδελφέ..." που μας δέρνει ως χώρα, νομίζω ότι το post συνοδεύεται καλύτερα από την εκτέλεση από τον Ronny Jordan του "So What!", του Miles Davis, από το δίσκο του "The Antidote" ;)

Prokopis Doukas είπε...

@namp: Α, θα κάνω ειδικό ποστ για το "ωχ αδελφέ"... :-)

ShareThis