19.5.10

Κωδικός “απόσυρση”

Η Sue διδάσκει αγγλικά, εδώ και χρόνια, στην Ελλάδα. Όταν ο φίλος της τη ρωτάει, γιατί κόβει όλο το ποσόν στις αποδείξεις, σε όλους τους μαθητές της, απαντάει “μονολεκτικά”, σύμφωνα με την παιδεία και την πολιτική της συνείδηση: “Το κράτος είμαι εγώ”.

Αντίθετα, η ψυχολόγος Μαρία, παρά το γεγονός οτι έζησε πολλά χρόνια στη Γερμανία, υποστηρίζει οτι “δεν βγαίνει” - και δηλώνει μόνο τα μισά της εισοδήματα. Οι δικαιολογίες πολλές: Οι πελάτες της δεν αντέχουν την αύξηση, η δουλειά που κάνει είναι πολύ σημαντική για τη συνοχή της κοινωνίας, οι κάρτες της είναι φορτωμένες γιατί τα έφτιαξε όλα μόνη της...


Αν για τη Μαρία η αντίληψη οτι οι περισσότεροι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έχουμε συμβάλει στην καταστροφική πορεία της χώρας είναι “ενοχική” και βολικά την απορρίπτει, το ζητούμενο είναι τι επίπτωση θα έχουν τα μέτρα λιτότητας στην εξάπλωση αυτής της νοοτροπίας. Αν δηλαδή η αναπόφευκτη ύφεση θα οδηγήσει όλο και περισσότερους να επικαλούνται το “αφού περνάει κι ο άλλος με κόκκινο, θα περάσω κι εγώ”...

Ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας δείχνει προς το παρόν να αντιλαμβάνεται οτι η “συμφωνία της ανοχής” (σας αφήνω να κλέβετε πολλά, αν αφήνετε και μένα να κλέβω λίγο) δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να οδηγήσει τη χώρα στην ξέρα. Κι αν η παραοικονομία, που υπολογίζεται στο 30% του ΑΕΠ είναι τραγικά πολλαπλάσια των δυσβάστακτων εξοπλισμών (του 4%), το ζητούμενο είναι πώς θα διαμορφωθεί το κοκτέιλ ανάπτυξη/κρατικά έσοδα/ανεργία.

Για πολλές εκφάνσεις της νεοπλουτικής ζωής των Ελλήνων, η κρίση είναι ήδη ευεργετική. Δυστυχώς, τη νύφη την πληρώνουν πάντα οι αδύναμοι. Οι χειρισμοί Παπανδρέου στην παγκόσμια επίθεση κατά του ευρώ (με όχημα αρχικά την Ελλάδα) επικρίνονται μεν, αλλά οι όποιοι άλλοι “διεκδικητές” καλύτερων λύσεων ωχριούν, βουτηγμένοι στον επαρχιωτισμό τους. Προς το παρόν, κύριος υπεύθυνος θεωρείται η ολιγωρία της Μέρκελ και οι όποιοι ερασιτεχνισμοί στο εσωτερικό πεδίο, μαζί με τις αδικαιολόγητες καθυστερήσεις (κυρίως στην επάνδρωση κρίσιμων θέσεων) περνούν σε δεύτερη μοίρα. Όχι για πολύ όμως.

Αν θέλουμε να δούμε κι άλλο φως στην άκρη του τούνελ, η Ελλάδα θα μπορούσε να αποτελέσει τον καταλύτη, για μια παγκόσμια μεταμόρφωση του οικονομικού μοντέλου. Επίσης, παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις οτι το χρέος μας δεν συμμαζεύεται με τίποτα (αν δεν φύγουμε από το ευρώ), έχουν αρχίσει και ακούγονται φωνές που υποστηρίζουν οτι η συνεχής διολίσθηση του ευρώ, συμφέρει μια χώρα που προσπαθεί να “υποτιμηθεί”.


Αν θέλουμε να ανησυχήσουμε κι άλλο όμως, δεν έχουμε παρά να δούμε μια ολοένα αυξανόμενη μηδενιστική τάση του εκλογικού σώματος, που αντί να προτείνει και να αναδείξει νέες λύσεις, αρκείται στην απόρριψη και στην αποχή. Ο Έλληνας εξακολουθεί και καταφεύγει στην “ιδωτεία”, αντί να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Και δυστυχώς, φλερτάρει και με λύσεις εξωθεσμικές ή αντιδημοκρατικές, σκάβοντας ακόμα περισσότερο το λάκο του μέλλοντος του.

Η τραγική και απαράδεκτη βία στη Μαρφίν της οδού Σταδίου ανέδειξε, με τον χειρότερο τρόπο, μερικές από τις παθογένειες μας: Επιχειρηματίες που θέλουν προκλητικά να “παραγοντίσουν” και αυτοπαγιδεύονται στο θράσος τους. Πολιτικοί που οδηγούνται σε “σκυλοκαυγά”, που μοιάζει άκρως συντεχνιακός, αντί να ξεκαθαρίσουν τα όρια και να κάνουν και αυτοί την αυτοκριτική τους. “Προοδευτικές” δυνάμεις που υπεραμύνονται όλων των άλλων, πλην της ανάγκης να καταδικαστεί αμετάκλητα η βία. Και ένα κοινωνικό σώμα, που συνειδητοποιεί σοκαρισμένο, πόσο “το ξέφραγο αμπέλι” παντού, έχει οδηγήσει στην κατρακύλα.

Αν οι τρείς νεκροί προσωρινά “πάγωσαν” τις κοινωνικές αντιδράσεις, ο Ιούνιος προμηνύεται δύσκολος. Αν πράγματι αρχίσει ουσιαστική διαδικασία απόδοσης ευθυνών, με την εξεταστική για την οικονομία και άλλες κινήσεις, ενδεχομένως θα αρχίζει να ικανοποιείται το (εγχώριο και πανευρωπαϊκό) αίτημα για κάθαρση.

Οι πολιτικές και ποινικές ευθύνες πρέπει να αποδοθούν συγκεκριμένα και ονομαστικά - και όχι να διαχέονται “απολίτικα” και μπερλουσκονικά προς όλους, ώστε τελικά να μη φταίει κανείς. Ωστόσο, το πιο σημαντικό άλμα που πρέπει να γίνει είναι και το δυσκολότερο: Το πολιτικό και κομματικό προσωπικό, διαπλεκόμενο ευθέως με τις χειρότερες δυνάμεις της κοινωνίας, είναι γενικώς χαμηλοτάτου επιπέδου και σέρνει τη χώρα προς τα πίσω. Κι επειδή η αυτοκάθαρση μοιάζει λίγο ουτοπική, σημαντικότερη όλων είναι η ευθύνη της κοινωνίας, που οφείλει με επιμονή “ψείρας”, να ξεκαθαρίσει και να αναδιατάξει το πολιτικό σκηνικό, στέλνοντας πολλούς σπίτι τους...






To κείμενο αυτό γράφτηκε πριν προκύψει ζήτημα Γκερέκου, για την Athens Voice της 19.05.10

H γελοιογραφία του Κώστα Μητρόπουλου για τα Νέα είναι από το www.tanea.gr, το γράφημα του Έθνους είναι από το http://piazzadelpopolo. blogspot.com και το εξώφυλλο από το www.amazon.com

To post συνοδεύεται από το "This Land Is Your Land" από τους Αμερικανούς Sharon Jones & The Dap Kings.

buzz it!

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αυτή η μηδενιστική τάση των πολιτών είναι που με τρομάζει. "Δεχόμαστε" τα μέτρα σαν αναπόφευκτα, λουφάζουμε μπροστά στη δολοφονία τριων συμπολιτών μας, θυμώνουμε και οργιζόμαστε καθισμένοι στον καναπέ μας, στρέφεται ο δημόσιος εναντίον του ιδιωτικού υπαλληλου και το αντίστροφο και όλοι μαζί απέναντι στους ελ. επαγγελματίες. Περιμένουμε από το ήδη σάπιο και άκρως διεφθαρμένο πολιτικο-οικονομικό σύστημα να αυτοκαθαριστεί και επιπλέον δεν έχουμε καμία απολύτως πίστη πως μπορεί να το κάνει. Αν ξεκινήσουμε να σκεφτόμαστε τις ευθύνες και προς τα που πρέπει να τις αποδώσουμε, (στο παγκόσμιο σύστημα, στο εγχώριο, στη νοοτροπία του βολέματος, στις πελατειακές σχέσεις, στην άκρως διεφθαρμένη δημ. διοίκηση και ο κατάλογος συνεχίζει μακρύς, γιατί από όπου και να πιαστείς θα "λερωθείς", όλοι και βάζω και τον εαυτό μου μέσα, συνέβαλλαν με τον ένα ή άλλο τρόπο) έχω την εντύπωση πως στο τέλος θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως η κατάσταση είναι παντελώς ΧΑΟΤΙΚΗ. Και αυτό με τρομάζει ακόμη περισσότερο...

Καλημέρα :-)

Prokopis Doukas είπε...

@ Λένα: Μήπως πρέπει να αρχίσουμε από τον εαυτό μας; Όχι, πιστεύω πως το χάος θα το αποφύγουμε...

Καλημέρα!

yb είπε...

Χθες ο δαίμων του painted smile μάλλον έφαγε κάποιο μου σχόλιο στο οποίο μεταξύ άλλων ανέφερα, όπως τα θυμόμουν, τα λόγια του Τσόκλη απο μια του συνέντευξη:
"Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι οικονομικό, είναι πολιτιστικό. Είναι χαλασμένοι οι άνθρωποι. Χαλασμένεοι άνθρωποι, χαλασμένα πράγματα θα κάνουν".
Και παρόλα αυτά καλημέρα :-)

Prokopis Doukas είπε...

@yb: Συγνώμη, δεν το είδα πουθενά...
Αλλά το σχόλιο είναι επίκαιρο και σήμερα! :-)

yb είπε...

Μην παρεξηγηθώ, το "παρόλα αυτά καλημέρα" πήγαινε στην πικρή αλήθεια των λόγων του καλλιτέχνη (που ασπάζομαι κι εγώ), όχι στο οτι χάθηκε ένα σχόλιο που άφησα -σιγά τα αυγά για το σχόλιο ;-)

Ανώνυμος είπε...

Για την κόρη του και το θέμα των ''προπληρωμένων-προσυμφωνημένων'' εκπομπών της ο κ. Τσόκλης δεν τοποθετήθηκε;

Κάθε μέρα βγαίνει και κάτι στην επιφάνεια, μιλάμε πια για στίφη παρανομούντων (πχ το νέο θέμα ΕΛΤΑ), άνθρωποι γύρω μας που έχουν εφεύρει δημιουργική φοροτεχνία, βάζουν στα αφορολόγητα έσοδα κανονικά και άλλα πολλά! Είναι τρομερό το συναίσθημα ενός ανθρώπου που είναι απέναντι στις οφειλές του εντάξει, μέσα σε αυτόν τον βούρκο!

gasireu

gerasimos είπε...

Σήμερα το πρωί, ανεβαίνοντας τις κυλιόμενες σκάλες του μετρό στην Ομόνοια, έφτασαν στ' αυτιά μου οι φωνές ενός ανθρώπου: 'να φύγουν οι κλέφτες, να τους διώξουμε, βγείτε όλοι αύριο στους δρόμους'. Οι υπόλοιποι κοιτούσαν περίεργα, κάποιοι σιγομουρμούριζαν. Αυτή η ανέξοδη μεταφορά ευθυνών για τα σημερινά μας χάλια στους αόρατους, αόριστους 'κλέφτες' που κανέναν δεν ξέρουνε και κανείς δεν τους ξέρει νομίζω ότι κατά βάθος βολεύει πολλούς μεταξύ μας...

Ανώνυμος είπε...

(Με αφορμή το γράφημα και παλιές δημοσκοπήσεις).
Εξαπατηθέντες. Μόνο έτσι μπορώ -χαριτολογώντας βέβαια- να υιοθετήσω τον γνωστό στο πανελλήνιο επιθετικό προσδιορισμό του κου Σανιδά, για το 44% των Ελλήνων που μόλις 365 μέρες πριν θεωρούσε τον κο Καραμανλή ως "Καταλληλότερο".
Ο "Κανένας", που έχω να τον ακούσω από την Οδύσσεια, είναι λοιπόν ο νέος πρωταγωνιστής. Μόνο που όταν πάλι θα συνειδητοποιήσουμε το προφανές όπως ο Πολύφημος ότι ο "Κανένας" δεν υπάρχει ίσως είναι αργά να τον αντικαταστήσουμε με το ο "Καθένας" = "Καθένας" από μας να κάνει μια προσπάθεια να καλυτερεύσει το μπρουρδέλο γύρω του αντί να παίζουμε νυχθημερόν blame game. Ο χρόνος περνάει αμείλικτα.
Γιώργος

yb είπε...

Απο τη μιά πρόκειται για έναν καλλιτέχνη με εξαιρετικά σημαντικό έργο πολλών δεκαετιών και δεν φαντάζομαι να εννοείτε οτι θα έχει και θα εκφέρει άποψη ανάλογα με τα πεπραγμένα του οικογενειακού του περιβάλλοντος.
Απο την άλλη η κόρη του έγινε γνωστή απο τη δουλειά της κι όχι απο αντανάκλαση της αξίας του πατέρα της.
Οι εκπομπές που κάνει είναι απο τις φωτεινές εξαιρέσεις στην ελληνική τηλεόραση και τα χρήματά μας απο τις αμοιβές της μέσω ΕΤ πιστεύω οτι πιάνουν τόπο. Μακάρι η δουλειά της να είναι ανάλογη και στην πολιτική.

Υποθέτω οτι αναφέρεσθε σε κάποιου είδους ασυμβίβαστο μεταξύ της βουλευτικής της ιδιότητας και της απασχόλησης/πληρωμής της απο την ΕΤ. Ως προς το τυπικό νομίζω οτι το ασυμβίβαστο βουλευτικής-επαγγελματικής ιδιότητας έχει πλέον καταργηθεί (μπορεί βέβαια να υπάρχουν και υποκατηγορίες και να κάνω λάθος) και ως προς το ουσιαστικό/ηθικό κάνοντας ένα γρήγορο ψάξιμο έπεσα σε μια συνέντευξή της που λέει οτι η ίδια δεν πληρώνεται για τις εκπομπές ενόσω είναι βουλευτής.

Κι επειδή μου φαίνεται οτι είναι κατάχρηση φιλοξενίας του οικοδεσπότη αυτός ο διάλογος - Προκόπη κόψτο ελεύθερα :-)

Prokopis Doukas είπε...

@gasireu: Κι όμως, το συναίσθημα του να είσαι εντάξει στις υποχρεώσεις σου, εμένα δεν μου κάνει καθόλου οτι είναι "το συναίσθημα του μαλάκα". Ίσως είμαι ρομαντικός, αλλά έτσι κοιμάμαι ωραία το βράδυ...

@ Γεράσιμος: Το σκίτσο του Μητρόπουλου νομίζω τα λέει όλα, αγαπητέ..

@Γιώργος: Κανέναν δεν πιστεύω ως δικαιολογημένα εξαπατηθέντα. Μόνο βαυκαλιζόμενο οτι βλέπει την αλήθεια, ενώ στην ουσία την καταχωνιάζει βαθιά... :-)

@yb: Θα συμφωνήσω για τη Μάγια, με μια διαφοροποίηση: Νομίζω οτι πληρώνεται, γιατί έτσια είχαν συμφωνηθεί οι εκπομπές από πριν. Αλλά νομίζω επίσης, οτι στον καινούργιο κύκλο θα εξαλείψει την πληρωμή. Βέβαια, εδώ υπάρχει ένα άλλο θέμα: Μια βουλευτής επικρατείας (παρότι με ιδιάιτερα αξιόλογες εκπομπές) μήπως τυγχάνει "φαβοριτισμού" στη δημόσια τηλεόραση; Σε κάθε περίπτωση, νομίζω οτι δεν πρέπει να πάρει τίποτε παραπάνω, ως ανάθεση αρμοδιοτήτων, από αυτό που κάνει χρόνια τώρα...

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνούμε βεβαίως, κοιμόμαστε μεν ωραία, όμως δεν έχουμε που να μιλήσουμε, που να αγγίξουμε, πέραν των φίλων, μη μας λερώσει κάτι, εκείνο, ακόμα και η επίγνωση του τι παρανομία κάνει ο άλλος, αυτός που δίπλα μας σήμερα ανησυχεί και εύλογα ανησυχεί...

gasireu

Ανώνυμος είπε...

Όλο και περισσότερο έχω την αίσθηση ότι αυτή η απαίτηση της "έντιμης" κοινωνίας για την τιμωρία των ανέντιμων πολιτικών τείνει εκτός από γραφική να γίνει και εντελώς άχρηστη, χωρίς καμία ουσία.
Βέβαια μια τάση να αγνοούμε το δάσος και να δείχνουμε τα δέντρα, κατά προτίμηση τα πιο ψηλά, ως λαός την έχουμε αλλά μάλλον θα ήταν χρήσιμο στην παρούσα φάση, να συνειδητοποιήσουμε ότι βεβαίως και θα ήταν κάτι και σίγουρα προς την σωστή κατεύθυση η δυνατότητα να καταδικαστούν και μέσω νομικών διαδικασιών οι "γνωστοί άγνωστοι" πολιτικοί, που όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε και συζητάμε, χωρίς όμως να παραγνωρίζουμε το γεγονός, ότι στην πραγματικότητα μιλάμε για πρόσωπα που έχουν ήδη ξεβραστεί από το πολιτικό σύστημα, την κεντρική πολιτική σκηνή, ότι ουδείς απ΄αυτούς θα βρεθεί ξανά μπροστά μας διεκδικώντας το σταυρουδάκι μας.... :))))
Και αυτό αφορά το σύνολο των κομμάτων.

Ένα μεγάλο κομμάτι λοιπόν, απ΄αυτές τις κραυγές, θα μπορούσε να ερμηνευτεί και ως παραπέτασμα καπνού απ΄αυτή την ίδια την κοινωνία, προσπάθεια να κερδίσει χρόνο, μέχρι να αποφασίσει επιτέλους κι αυτή τη δική της πρόταση και στάση, μέχρι επιτέλους να αποφασίσει ποιούς θα αφήσει και με ποιούς θα πάει και ότι είναι έτοιμη να πάει μ΄αυτούς που ισχυρίζεται, έστω κι αν αυτό σημαίνει ότι ούτε εκείνη θα έχει πλέον την ίδια όπως μέχρι χθες δυνατότητα να ελίσσεται, να διαπλέκεται και να βολεύεται σύμφωνα με το στενό προσωπικό συμφέρον του καθενός απ΄όλους όσους την αποτελούν.

Prokopis Doukas είπε...

@gasireu: Σωστό, αλλά εκ φύσεως παραμένω καλοπροαίρετος και αισιόδοξος... :-)

@ΦΟΡΑΔΑ ΣΤ΄ ΑΛΩΝΙ: Είμαι υπέρ των πολύ συγκεκριμένων κατηγοριών με απόδοση ευθυνών πολύ συγκεκριμένα, όχι γενικεύοντας...

Φοβάμαι πάντως, οτι δεν είναι μόνο οι "αποσυρθέντες" που έχουν λερωμένη τη φωλιά τους. Είναι και άλλοι, "εν ενεργεία"...

Μπορεί πράγματι, να είναι και προπέτασμα... Ειδικά όταν αυτοί που τις βγάζουν (τις καραυγές) αδυνατούν να κάνουν αυτοκριτική...

ShareThis