8.3.09

"Mind the gap"

Φέτος ο ηλεκτρικός έχει μπει για τα καλά στη ζωή μου. Είτε γιατί τον χρησιμοποιώ όλο και πιο συχνά για να πάω στη δουλειά μου, είτε λόγω της Κούνεβα, με αφορά όλο και περισσότερο.

Τον τελευταίο καιρό έχουν κλείσει (λόγω έργων) το σταθμό που με βολεύει, το Θησείο – αλλά εγώ επιμένω. Άλλωστε το Μοναστηράκι είναι πολύ κοντά. Εκεί (επειδή ο σταθμός έχει κυρτές και όχι ευθείες αποβάθρες) ακούω συνέχεια αυτή τη φράση: “Mind the gap between the train and the platform”. Το επαναλαμβάνει μονότονα από τα μεγάφωνα μια (ωραία ομολογουμένως) φωνή, με αυτά τα “φτιαχτά” οξφορδιανά αγγλικά – αυτά που δεν πείθουν ποτέ οτι είναι “native”, παρά την προσπάθεια.

(Επιτρέψτε μου μια παρένθεση, μια και σ' όλη μου την επαγγελματική ζωή – ραδιόφωνο και τηλεόραση - ασχολούμαι με τις εκφωνήσεις: Είμαστε μια καταπληκτική χώρα σε αυτά τα θέματα. Ή θα έχουμε ακόμα, εν έτει 2009, απίστευτα “γκρικ σουβλάκι” εκφωνήσεις, π.χ. στον ΟΤΕ “δε νάμπερρρ γιου χαβ ντάιαλντ νταζ νοτ εξίστττ” - ή που θα καταφεύγουμε στην απόλυτη εκζήτηση. Τη μέση οδό, που θα ακολουθούσε οποιοσδήποτε επαγγελματίας στη διαφήμιση ή στα αξιοπρεπή μέσα επικοινωνίας, δεν την πετυχαίνουμε...)


Είμαστε μια χώρα “μεταξύ συρμού και αποβάθρας”. Τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον, έχω την αίσθηση οτι έχουμε κατέβει από το τρένο και κοιτάμε τα επόμενα που περνούν, με το ένα πόδι σηκωμένο – και μετέωρο. Να μπούμε ή να μη μπούμε; Κι όσο καθόμαστε στην αποβάθρα, τόσο το πληρώνουμε – τόσο πιο πολύ βυθίζεται το έδαφος, τόσο πιο αραιά έρχονται τα τρένα...

7 Μαρτίου 2009, συμπληρώθηκαν ακριβώς πέντε χρόνια από την ανάληψη της εξουσίας από τη ΝΔ. Ο απολογισμός είναι καταστροφικός από κάθε άποψη:

-- Σε επίπεδο καταρράκωσης των θεσμών (παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη, “ευνουχισμός” των Ανεξάρτητων Αρχών, “παιχνίδια” και “νοθείες” με την αναθεώρηση του συντάγματος).

-- Σε επίπεδο χειρισμών στην εξωτερική πολιτική και την οικονομία (Ελλάδα πολύ πιο αδύναμη και πολύ λιγότερο “σεβαστή” σε διπλωματικό και οικονομικό επίπεδο – με τα “εθνικά” θέματα σε πολύ χειρότερη μοίρα απ' οτι πριν από 5 χρόνια και όλους τους δείκτες της οικονομίας καταβαραθρωμένους).

-- Σε επίπεδο “αντιστροφής” της ηθικής (σκάνδαλα αντί για “επανίδρυση κράτους”, και νέοι “νταβατζήδες” αντί του περιορισμού των παλαιών).

-- Σε επίπεδο πλήρους ανικανότητας στην αποτροπή ή στη διαχείριση κρίσεων, με όλα τους τομείς (ακόμα και τους “προνομιακούς” για ένα δεξιό κόμμα, όπως η ασφάλεια) να βρίσκονται σε πολύ χειρότερη μοίρα – και τις κοινωνικές αντιθέσεις σε “σημείο βρασμού”.

-- Σε επίπεδο εν τέλει πλήρους αντιστροφής της πραγματικότητας, με την καταρράκωση των εννοιών και των λέξεων – ότι πιο επικίνδυνο για το δημόσιο λόγο σε μια χώρα: Η “μεταρρύθμιση” υποδηλώνει το άτεχνο πλιάτσικο, το “μαχαίρι στο κόκκαλο” δεν είναι παρά το κουκούλωμα, η “συναίνεση” είναι απλώς η υπαγόρευση των δημοσκοπήσεων, η “υπευθυνότητα” δεν είναι παρά η πρόσκληση για μοίρασμα των ευθυνών. Είναι τόσο αποκαρδιωτικό να ακούς (ακόμα!) τον πρωθυπουργό να υποστηρίζει οτι για την ακρίβεια, την ανεργία και τη δεινή οικονομική θέση της χώρας ευθύνεται το έλλειμμα που κληρονόμησε από το ΠΑΣΟΚ – το οποίο η κυβέρνηση του αύξησε κατά 42%, μέσα σε λίγα χρόνια.

-- Σε επίπεδο (πάνω απ' όλα) πλήρους απουσίας οράματος, σχεδίου και κυρίως ελπίδας. Με την έννοια της πολιτικής ευθύνης πλήρως κατεστραμμένη, μ' ένα κράτος αποχαυνωμένο, παραλυμένο, ξεχαρβαλωμένο – πιο διογκωμένο και διεφθαρμένο από ποτέ, να μη μπορεί να παρέμβει ουσιαστικά πουθενά (αντίθετα να ενισχύει) την “ασχήμια της ζωής μας”...

Ακούω από το Σεπτέμβριο, που άρχισε η κατηφόρα (με εκείνη την “αυτοκτονική” εμφάνιση στη ΔΕΘ) οτι ο Καραμανλής θα προκηρύξει πρόωρες εκλογές, με την πρώτη ευκαιρία ανάκαμψης στις μετρήσεις. Μόνο που μια το Βατοπέδι, δυο η οικονομική κρίση – η ανάκαμψη δεν έρχεται. Θεωρώ από την αρχή εντελώς παράλογο το σενάριο που ακούγεται οτι θα κάνει εκλογές (παρά την υστέρηση στην πρόθεση ψήφου) και θα παραδώσει την εξουσία, ώστε να χάσει με μικρή διαφορά – και να “εγκλωβίσει” τον αντίπαλο σε μια “σύντομη παρένθεση”.

Η θεωρία της “παρένθεσης” (που είχε εφαρμογή μόνο επί Μητσοτάκη και Σαμαρά) δεν επαναλαμβάνεται εύκολα – το έδειξε άλλωστε η επιμονή του ελληνικού λαού (και στην ουσία η “εσωστρέφεια” του προοδευτικού τμήματος του εκλογικού σώματος) να αναδείξει και πάλι ΝΔ στην κυβέρνηση, παρά το “ολοκαύτωμα” των πυρκαγιών του 2007. Χωρίς να αποκλείεται το απρόοπτο γεγονός, η οικονομική κατάρρευση ή η “ηρωική έξοδος” με την αυθεντική ή στημένη ανταρσία κάποιων κυβερνητικών βουλευτών – η πιθανότητα πρόωρων εκλογών (που άλλωστε δεν τις θέλει ούτε η πλειοψηφία ούτε η αγορά, εν μέσω κρίσης) παραμένει “χλωμή”. Οι προσδοκίες του κυβερνητικού στρατοπέδου εστιάζονται τώρα στην ήττα με μικρή διαφορά στις ευρωεκλογές, που θεωρείται “διαχειρίσιμη” - και μετά “βλέπουμε”...


Όλα δείχνουν οτι η επόμενη αναμέτρηση για τη βουλή θα φέρει εναλλαγή στην εξουσία – με ποιες ακριβώς αναλογίες είναι δύσκολο να πει κανείς. Ο Γιώργος Παπανδρέου παρουσίασε πρόσφατα τους "πέντε εθνικούς στόχους” του ΠΑΣΟΚ για την Ελλάδα – και μόλις πριν από λίγες μέρες το πρόγραμμα για την “Πράσινη Ανάπτυξη”, τον ένα εξ αυτών, σ' ένα καλόγουστο βιβλιαράκι από ανακυκλωμένο χαρτί. Πολλές από τις “ελάχιστες προσδοκίες” που θα είχε κανείς από την πολιτική ηγεσία της χώρας, όπως η σωστή αντίληψη και η ενίσχυση της τεχνολογίας, της περιβαλλοντικής πολιτικής και της σύγχρονης διαχείρισης πόρων και δυναμικού για παιδεία, πολιτισμό και μια άλλου είδους ανάπτυξη φαίνεται οτι περιλαμβάνονται στο σκεπτικό (τουλάχιστον) του επιτελείου της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Δεν ανήκω σε αυτούς που αποδέχονται οτι “θα φύγουν οι άχρηστοι και θα έρθουν οι ανίκανοι” - αντιθέτως θεωρώ το σύνθημα “πολύ βολικό” για αυτούς που μηδενίζουν, όχι μόνο από κυνισμό, αλλά ακριβώς επειδή θέλουν να ελέγχουν. Θεωρώ τον ευρύτερο κεντροαριστερό χώρο τον μόνο που μπορεί να επαναφέρει μια ελπιδοφόρα προοπτική (για οποιαδήποτε χώρα), την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ σύγχρονη και καλών προθέσεων και τα στελέχη πιο ικανά από το μέσο όρο (και κυρίως από τον αντίπαλο χώρο της ΝΔ) – αν και αρκετά από αυτά θα πρέπει να αποδείξουν οτι δεν έχουν σχέση με τη διαφθορά ή/και τον λαϊκισμό.

Αυτό που φοβάμαι όμως είναι οτι “όλα αυτά” δεν αρκούν πλέον. Για να βγει η χώρα από αυτή την πολύπλευρη (ολότελα δική της) κρίση - που προηγείται του διεθνούς “κραχ” - θα χρειαστούν πολλά παραπάνω. Μετά τα γεγονότα του Δεκέμβρη και την (ορατή) απειλή διάρρηξης του κοινωνικού ιστού από την οικονομική κρίση (και την εξαθλίωση που αυτή θα φέρει σε κομμάτια της κοινωνίας), η συνταγή θέλει “υπερπροσπάθεια”. Στην οποία, όπως φαίνεται η “κολλημένη” αριστερά μας δεν θα συνεισφέρει – εκτός αν ο αέρας των αποτελεσμάτων στις αρχαιρεσίες των πανεπιστημιακών αλλάξει τον προσανατολισμό της ορθόδοξης αριστεράς ή της εκ του Περισσού προερχόμενης πλειοψηφίας του Συνασπισμού...


Αν δεν υπάρξει δέσμη ριζικών προτάσεων που θα αγγίξουν νοοτροπίες, θα “επαναφέρουν” θεσμούς, θα “διορθώσουν” καθημερινότητα, θα αναιρέσουν “ατιμωρησία”, θα ανατρέψουν πρόσωπα και αισθητική, θα ανεβάσουν το επίπεδο του δημόσιου διαλόγου και της πολιτικής ζωής, με “κατακόρυφη” αύξηση της σοβαρότητας και της κοινής λογικής και παράλληλη εξαφάνιση της κουτοπονηριάς – δίνοντας εν τέλει κάποια δόση ελπίδας για την προοπτική αυτής της κοινωνίας, τότε είναι πολύ πιθανό να “κατρακυλήσουμε” κι άλλο προς τα πίσω. Γιατί το οπισθοδρομικό κομμάτι της κοινωνίας, που αντικατοπτρίζει συμφέροντα και μικροαστικούς φόβους είναι έτοιμο να αξιοποιήσει ή να “πέσει στην παγίδα” του φόβου και της ανασφάλειας, που δημιουργεί μια κρίση. Και που ήδη καλλιεργεί, μέσα στην απελπισμένη κουτοπονηριά της, η κυβερνητική παράταξη...

Αν για τον Καραμανλή το πιο επίκαιρο σύνθημα είναι το “Mind the G.A.P.”, για τον ίδιο τον Γιώργο Παπανδρέου ο κίνδυνος είναι να μην μπορέσει να ανταποκριθεί στο χάσμα μεταξύ πολιτικής και κοινωνίας...



Έμπνευση γι αυτό το post έδωσε το τρίτο βιβλίο της φίλης Έλενα Μαρούτσου “Μεταξύ συρμού και αποβάθρας”. Αντιγράφω ένα απόσπασμα: “Η κατάσταση έχει ως εξής: Η γιαγιά μου η Μιχαλίνα δεν αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα γιαγιάς. Όταν κάποιος ακούει τη λέξη “γιαγιά”, δεν είναι η δική μου γιαγιά που καταφθάνει στο νου του. Είναι πιθανότερο η δική μου γιαγιά να καταφθάσει στο άκουσμα της λέξης “Καραϊσκάκης”. Είναι εξίσου πιθανό, αν μαζί με τη γιαγιά καταφθάσει κι ο ίδιος ο Καραϊσκάκης, η γιαγιά μου να του δώσει μια να πάει από 'κει που 'ρθε...”

Με μια “σουρρεαλιστική” γραφή, που παίζει με τους πίνακες του Magritte (που περιέχονται στην έκδοση) και μου θύμισε το “Να καθαρίσουμε τους κακομούτσουνους” του Boris Vian, η Έλενα περιγράφει μια ψυχή (δική μας, κοντινή, σα φίλη μας) που βρίσκεται μετέωρη – μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, “μεταξύ συρμού και αποβάθρας”.




Οι φωτό είναι από τα http://www.psych.usyd.edu.au, http://media.comicmix.com, http://www.nku.edu, http://www.kastaniotis.com/

Το μοναδικό προεκλογικό τηλοπτικό σποτ του ΠΑΣΟΚ που θυμάμαι να μου είχε αρέσει συνοδευόταν από αυτό το υπέροχο κομμάτι, το "Fear And Love" των Βρετανών Morcheeba, ένα από τα αγαπημένα μoυ συγκροτήματα στα nineties. Ίσως ακριβώς λόγω του τραγουδιού, που αποτελεί μέρος του κορυφαίου, δεύτερου άλμπουμ τους "The Big Calm"...

buzz it!

34 σχόλια:

QwfwqN είπε...

Επιτρέψτε μου να σας συγχαρώ για την ανεξαρτησία της γνώμης σας.
Λάμπρος Τσουκνίδας

QwfwqN είπε...

Σε συνέχεια του προηγούμενου σχολίου μου, επιτρέψτε μου να σας στείλω και ένα ιδιωτικό με δυο λινκ προς δυο κείμενα που είχα γράψει το Δεκέμβριο στο ιστολόγιο που διατηρούσα τότε (πιο πολιτικό): ένα μόλις ξεκίνησε η έκρηξη του Δεκεμβρίου εδώ και άλλο ένα λίγο μετά, όταν θεωρώ πως φάνηκε πού πήγαινε το πράγμα εδώ Ως δημοσιογράφος και ως ανέστιος της "Ανανεωτικής Πτέρυγας του ΣΥΝ, νιώθω ότι χάθηκε και εξακολουθεί να χάνεται μια μεγάλη ευκαιρία να ειπωθούν πράγματα με το όνομά τους. Γι' αυτό και τα προηγούμενα συγχαρητήρια.
Ευχαριστώ για την υπομονή

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ωραίο ξεκίνημα το κείμενο και οι μουσικές σου για πρωινό Κυριακής. Μου άρεσε ο απολογισμός των γενεθλίων της παρούσας κυβέρνησης και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη. Για τους πανεπιστημιακούς και την ηγεσία τους που επιμένει ακόμη να προσεταιρίζεται κόμματα, αντί να έχει μια διαφανή, πέρα από οποιαδήποτε συναλλαγή στάση και να προσβλέπει μόνο στην ανάπτυξη της έρευνας, της προκοπής της δημόσιας παιδείας και της προκοπής κυρίως των ανθρώπων που επενδύουν χρόνια από τη ζωή τους σε κουφάρια....τι να τη σχολιάσω. Πάνε αγκαζέ με τα κομματικά μαγαζάκια των νεολαιών, με τα οποία συναλλάσσονται. Πάλι γκρινιάρα θα γίνω, μέρα που είναι.
Αλλά, αγαπητέ Προκόπη, αυτό το χάσμα ανάμεσα στην κοινωνία και την πολιτική δεν το βλέπω και για πολύ μεγάλο. Μακάρι να φτάσουμε σε τέτοιο σημείο στην Ελλάδα που ο κόσμος που εκλέγει θα διαχωρίσει πλήρως τη θέση του από τις τρέχουσες πρακτικές των κομμάτων και θα αξιώσει κάτι διαφορετικό. Παρθενογένεση δεν θα γίνει. Μπορεί να χρειαστεί νέο κόμμα, μπορεί να προκύψει και μέσα από τα παλιά κόμματα. Αλλά φαινόμενα τύπου Μητσοτάκη που πάει να επιβάλει τα εγγόνια του ύστερα από την εξασφάλιση των παιδιών του, πάνε πολύ και στοιχειώνουν οποιαδήποτε έννοια διαφάνειας. Είμαι περίεργη να δω τα επίθετα και τα cv των ανθρώπων με τους οποίους σκέφτεται να διοικήσει ο Παπανδρέου. Αν δεν θυμίζουν πολιτικά τζάκια, αν δεν έλκουν την καταγωγή τους από κομματικές νεολαίες, αν είναι άνθρωποι με εργασιακή προυπηρεσία σε ιδιωτικό ή δημόσιο, με σπουδές και προοπτική που δεν θυμίζει Βαλκάνια, τότε μόνο θα πω ότι κάτι μπορεί να αλλάξει.

Μαρία Δριμή είπε...

Την αίσθηση των συρμών που περνούν και χάνουμε γιατί δεν έχουμε εισιτήριο για να μπούμε, την έχω όλο και πιο έντονη όσο περνάνε οι μήνες. Στο χώρο της Υγείας, τα πράγματα δεν ήταν ποτέ τόσο ζοφερά. Πιάσαμε πάτο, Προκόπη. Δεν είδαμε το χάσμα και πέσαμε μέσα!
Καλή σου μέρα και καλή εβδομάδα από αύριο.

Thanasis είπε...

"Ο Γιώργος Παπανδρέου παρουσίασε πρόσφατα τους "πέντε εθνικούς στόχους” του ΠΑΣΟΚ για την Ελλάδα – και μόλις πριν από λίγες μέρες το πρόγραμμα για την “Πράσινη Ανάπτυξη”, τον ένα εξ αυτών, σ' ένα καλόγουστο βιβλιαράκι από ανακυκλωμένο χαρτί"

Είναι φανερό ότι ο ίδιος ο "οργανισμός" ΠΑΣΟΚ (ως σύνολο στελεχών, ανθρώπων) δυσκολεύεται να αποδεχτεί πολλά απο αυτά που δημιουργεί. Το www.wikipolitics.gr/green/ επιχειρεί να ενσωματώσει το κείμενο της πράσινης ανάπτυξης στις συζητήσεις που έχουν ήδη ξεκινήσει σε ψηφιακά και μη ψηφιακά φόρα

Οι λειτουργίες του wikipolitics/green
περιλαμβάνουν τα σχόλια των χρηστών πάνω στην πρόταση του ΠΑΣΟΚ για την πράσινη ανάπτυξη ανά ετικέτα/θεματική κατηγορία, την χαρτογράφηση του διαλόγου με την χρήση συνδέσμων και ροών RSS που αντλούν υπάρχοντα και θα συνεχίσουν να αντλούν μελλοντικά κείμενα, συζητήσεις σχετικές με την κάθε θεματική κατηγορία της πρότασης του ΠΑΣΟΚ

...

Θανάσης

gerasimos είπε...

Εγώ έμεινα στην αρχή του ποστ και στις εκφωνήσεις. Και θυμήθηκα εκείνο το αμίμητο των καλοκαιρινών πλοίων με τη βαριά ανδρική φωνή, πλησιάζοντας το κάθε νησί-προορισμό: 'Ολ πάσεντζερς αρ κάιντλι ρικουέστιντ του ντιζεμπάααααργκκκ'. :-)

Unknown είπε...

Επισκέφτηκα το http://www.wikipolitics.gr/green/ είναι μια από τις καλές πρωτοβουλίες του ΠΑΣΟΚ.

fanfarone είπε...

"...επειδή ο σταθμός έχει κυρτές και όχι ευθείες αποβάθρες..."
Πολύ ενδιαφέρουσα πληροφορία. Τόσα χρόνια απορούσα γιατί αυτό το ηχητικό μήνυμα ακουγόταν μόνο στον σταθμό του Μοναστηρίου.

-------------------

Παρένθεση:
Η κυβέρνηση που θα ευγνωμονούν οι Έλληνες αργότερα είναι εκείνη που θα συγκρουστεί μαζί τους σήμερα. Η κυβέρνηση που θα ξεβολέψει τους έχοντες και τους μη έχοντες. Που θα μοιράσει ξανά τα φύλλα της οικονομικής τράπουλας όποιο και να είναι το "κόλπο" που θα παίζεται.

Η κυβέρνηση που θα τολμήσει να αφαιρέσει το καρκίνωμα των κομμάτων από τη δημόσια διοίκηση, από τα πανεπιστήμια, από τα συνδικαλιστικά όργανα, κλπ. Η κυβέρνηση που θα καταργήσει τα παράλογα και εξωφρενικά προνόμια που απολαμβάνουν κάποιες συντεχνίες εις βάρος του υπόλοιπου λαού. Αυτή η κυβέρνηση θα αλλάξει πραγματικά το παραδοσιακά βουκολικό ελληνικό πολιτικό και κοινωνικό τοπίο.

Τα ήδη υπάρχοντα κόμματα εξουσίας έχουν απλώσει τα κομματικά τους πλοκάμια τόσο βαθιά που έχω την εντύπωση ότι και οι ίδιοι δεν μπορούν πλέον να τα ελέγξουν. Οπότε δεν ελπίζω και πολλά ούτε από GAP ούτε από ND.

Συγγνώμη για την μεγάλη παρένθεση και ευχαριστώ για τον χώρο.

il fanfarone

Freedom είπε...

Εδώ είμαστε και πάλι...
"ή της εκ του Περισσού προερχόμενης πλειοψηφίας του Συνασπισμού..."
Μεγάλη ατάκα... :-)
Όσο για την εναλλαγή, αυτή είναι παραπάνω από απαιτούμενη. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω πώς οι Έλληνες επανεξέλεξαν στις προηγούμενες εκλογές τη δεξιά, που ήδη τους είχε βυθίσει στο τέλμα. Τελικά ο λαός ξεχνά τι σημαίνει δεξιά, ελπίζω μόνο τώρα που έσφιξαν τόσο τα πράγματα να το ξαναθυμήθηκε -αν και δε φημιζόμαστε ως λαός για την πολιτική μας μνήμη- ή έστω να το συνειδητοποίησε. Ο Παπανδρέου δεν θα κάνει θαύματα. Το μικρό του όνομα είναι Γιώργος κι όχι Ιησούς. Ούτε αυτομάτως από το τέλμα θα βγούμε, ούτε θα διορθωθούν όλα άμα τη εμφανίσει. Αλλά τουλάχιστον να δώσουμε μια ευκαιρία στον εαυτό μας. Όχι στο τάδε ή δείνα κόμμα. Στον εαυτό μας.
Συμφωνώ με το -χιλιοειπωμένο- πικρό αστείο(?) ότι τόσα χρόνια κυβερνούν Καραμανλής και Παπανδρέου. Μόνο που ο Καραμανλής κυβερνά με πολιτικές τακτικές και με πρόσωπα που παραπέμπουν στη δεκαετία του 80. Ο Παπανδρέου κάνει ανοίγματα σε νέους επιστήμονες, σε ανθρώπους με προσωπική αξία και θέλει να αλλάξει πράγματα. Και είτε μας αρέσει, είτε όχι, είναι αρκετά αμερικανοτραφής για την καφρίλα μας. Αλλά αυτό δεν είναι κατ'ανάγκην κακό. Δεν είναι κακό ο ηγέτης ενός κράτους να γυμνάζεται, να παθαίνει μικροατυχήματα όπως όλοι οι άνθρωποι και να προσέχει τη διατροφή του. Ούτε είναι κακό να είναι αυθόρμητος και λάτρης της τεχνολογίας. Και δεν μπορώ να καταλάβω πώς στην ευχή όλα αυτά φαντάζουν μειονεκτήματα σε πολλούς. Προσωπικά σιχαίνομαι τη νοοτροπία του "θα ψηφίσω τον φωνακλά γιατί ο ήσυχος δε με πείθει". Αν δεν κλείσουμε το στόμα του βερμπαλιστή φωνακλά να ακούσουμε με προσοχή τον ήσυχο, μια ζωή θα βλέπουμε την ίδια ταινία να παίζεται γύρω μας.
Κι επιτέλους, μετά τον Σημίτη (που ομολογουμένως πήγε την οικονομία αρκετά μπροστά) ψήφισαν οι Ελληνες τον Καραμανλή "δοκιμαστικά", "για την αλλαγή". Μετά την αλλαγή που υποστήκαμε όλοι, νομίζω ότι είναι ώρα να ψηφίσουμε αν όχι πολιτικά (άλλωστε ποτέ οι Έλληνες δεν είχαν συλλογικά πολιτικό κριτήριο, βλέπε και κάτι κυριούλες που ψήφιζαν Καραμανλή θείο για τα... φρύδια του) τουλάχιστον "δοκιμαστικά, για αλλαγή". Χειρότερα δε νομίζω να γίνεται, έχουμε "πιάσει πάτο".
Τι ωραίες επιλογές είναι αυτές στη μουσική...Χαρά αναγνώστη αυτό το blog...
Καλό απόγευμα σε όλους.

lucia είπε...

δυστυχως δεν συμμερίζομαι την αισιοδοξία σας ότι η επάνοδος του ΠΑΣΟΚ θα οδηγήσει τα πράγματα προς το καλύτερο, άλλωστε αν μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο θα μας το είχε δείξει στα 20 χρόνια που κυβέρνησε, οπότε με βάση αυτό τον συλλογισμό μάλλον ανήκω στους "μηδενιστές" στους οποίους κάπου αναφέρεστε.

φυσικά δεν είμαι περήφανη για την έλλειψη εμπιστοσύνης που δείχνω σχεδον σε όλους, όμως αυτό μάλλον καταντάει υπαρξιακό πρόβλημα.

σε κάθε περίπτωση, η δική μου συνεισφορά στο ποστ είναι καθαρά μουσικού περιεχομένου μιας και ήθελα απλώς να σας πω (για την μάλλον απίθανη περίπτωση που δεν το γνωρίζετε) ότι ο Boris Vian ήταν επίσης τρομπετίστας και αναμεμειγμένος έντονα με την γαλλική jazz σκηνή.

Τέρμα Βλάκας είπε...

Αυτό που σε τέτοιους δύσκολους καιρούς χρειάζεται είναι ένας ηγέτης που θα εμπνεύσει όλους στο σύνολό τους τους Έλληνες. Μια τέτοια προσωπικότητα δεν νομίζω πως υπάρχει. Βέβαια δεν ζούμε και στην εποχή των μεγάλων ηγετών (παγκοσμίως) κάτι που εμένα ως πλατωνικό με στεναχωρεί. Είτε, πάντως ο G.A.P. είτε ο Karaman Lee, το ίδιο μου κάνει. Αυτό που θέλω τώρα είναι μια σειρά απο προοδευτικά μέτρα. Να πάμε επιτέλους και λίγο μπροστά. Τολμηρά μέτρα όπως η αποποινικοποίηση της κάναβης, ο γάμος των ομοφύλων, ο διαχωρισμός εκκλησίας-κράτους είναι πρωτοβουλίες που η σημερινή εξουσία δεν μπορεί να τις πάρει. Μακάρι να μπορέσει και να τολμήσει η επόμενη. Εγώ πάντως πιστεύω πως ο Παπανδρέου είναι έτοιμος και ικανός να κυβερνήσει. Αρκεί να μην το κάνει υπό τις σημερινές συνθήκες. Να μείνει μακρυά από διαφθορά και διαπλεκόμενα συμφέροντα. Μπορεί;

john savvopoulos είπε...

Προκόπη καλησπέρα,
Εξαιρετική η ανάλυση σου. Ένας μικρός απολογισμός πεπραγμένων πενταετίας βοηθά να βλέπουμε την τρέχουσα επικαιρότητα με καλύτερο μάτι. Εύστοχα θίγεις την αρχή του προβλήματος που ήταν η απογραφή.
Προσωπικά θεωρώ επίσης πολύ μεγάλο πρόβλημα ότι η κατάσταση στη χώρα είναι τόσο περίεργη που και την πιο ακραία είδηση να ακούσουμε θα τη δεχθούμε στωικά. Άκριτα. Ανησυχώ. Το μόνο θετικό που διακρίνω είναι κείμενα και απόψεις που διαβάζω σε διάφορα blog. Απόψεις που αν ακούγονταν από κάποιο στόμα σε δημόσιο διάλογο η χαριτωμένη κοινωνία μας θα πάθαινε επαναλαμβανόμενα εγκεφαλικά.

Να σαι καλά.

υγ: Το βιβλίο που αναφέρεις μπαίνει στα υπ’ όψιν

Ανώνυμος είπε...

mind the gap of the mind.

Ανώνυμος είπε...

με αφορμή το «είναι μια από τις καλές πρωτοβουλίες του ΠΑΣΟΚ»

ναι, όπως και πολλές που προηγήθηκαν (από το ίδιο τμήμα, το is.pasok.gr)

δεν έχει -για ακόμη μια φορά- «πολιτικό στόχο», αφού δεν ξεκαθαρίζεται ποιός «θεσμικός» ακούει τα σχόλια και τις προτάσεις και πως -και εάν- σκοπεύει να τα αξιοποιήσει στη διαμόρφωση των προτάσεων

δε λέω, πολύ σημαντικοί οι «διαδραστικοί συλλογισμοί» (που λέει η madnihilist) μεταξύ των συμμετεχόντων, αλλά όταν σε αυτούς δεν περιλαμβάνονται αυτοί που έχουν εκλεγεί για να υλοποιούν, είναι -απλά- ένα καλό coffee house (όπως το εννοούσε ο Χάμπερμας)

από το ΠΑΣΟΚ περιμένω δημόσιους χώρους με διακύβευμακαι αυτό απαιτεί πολιτική βούληση από ανθρώπους που έχουν πολιτική δικαιοδοσία αλλά δεν έχουν τη δέουσα πολιτική αντίληψη

αυτό δε σημαίνει ότι τα παιδιά του is.pasok.gr πρέπει να σταματήσουν να επιδεικνύουν αντίληψη και βόυληση, αλλά ότι πρέπει οι αιρετοί να αξιοποιήσουν τη δικαιοδόσία που τους δίνει το constituency τους

όταν μιλάμε για κρίση θεσμών, πολιτικού συστήματος και εμπιστοσύνης των πολιτών στην πολιτική, εννοούμε -τελικά- μόνο ένα πράγμα: δυσλειτουργία της Δημοκρατίας

και Δημοκρατία δεν αφορά την «ορθή» λύση αλλά τη «νομιμοποιημένη» (στη συνείδηση όλων) λύση.

θενξ

Ανδρέας Τριανταφυλλίδης

Ανώνυμος είπε...

Μου άρεσε πολύ η ανάλυσή σου Προκόπη. Επικεντρώθηκα στο κομμάτι όπου αναφέρεσαι στην ανάγκη "να αλλάξουν νοοτροπίες, αισθητικές, να εξυγιανθούν οι θεσμοί και να διορθωθεί η καθημερινότητα" στο οποίο με βρίσκεις απολύτως σύμφωνη.
Θεωρώ δε πως αν το ΠΑΣΟΚ καταφέρει να το περάσει πρώτα στην πολιτική του ομάδα (δεν είναι εύκολο να αλλάξουν οι νοοτροπίες των παλιών στελεχών)και έπειτα στον κόσμο τότε πολύ πιο νηφάλια, ψύχραιμα και υπεύθυνα θα αντιμετωπίσουμε το χάσμα της κακής εγχώριας και διεθνούς συγκυρίας.

Σου εύχομαι καλό βράδυ.

Prokopis Doukas είπε...

@ QwfwqN: Ευχαριστώ για τα links - και για την αίσθηση οτι "καταλαβαινόμαστε"... Πώς στο καλό τα μυαλά των ανθρώπων λειτουργούν τόσο διαφορετικά, μερικές φορές, ακόμα απορώ... :-)

@Dora Tsirka: Αγαπητή, βάζετε μερικές σωστές προδιαγραφές... Εγώ θέλω κι άλλες... :-)

@Maria Jose: Το ξέρω αγαπητή, είναι τρομερό πώς κατάφεραν να διαλύσουν έτσι το ΕΣΥ - και την αξιοπρέπεια. Αλλά εσείς ως γιατρός ξέρετε περισσότερα. Εγώ πάλι ως δημοσιογράφος βλέπω δύο ονόματα υπουργών Υγείας, την τελευταία πενταετία: Κακλαμάνης και Αβραμόπουλος...

Prokopis Doukas είπε...

@Τhanassis, Kostas: Ευχαριστώ για την παραπομπή. Καλώς ήλθατε!

@Γεράσιμος: Αυτό το "κάιντλλλι (με πολύ λιλλι) ρικουέστεντ" μας μάρανε... Ειδικά το "requested"... :-)

@fanfarone: Κανένα πρόβλημα - πάρτε όσο χώρο θέλετε. Χμμ.. "το καρκίνωμα των κομμάτων"... Έχετε από μια πλευρά δίκιο, γιατί η διαστροφή της λειτουργίας τους φέρνει αυτά τα φαινόμενα. Από την άλλη, δημοκρατία χωρίς κόμματα, δεν γίνεται. Ας γεννηθούν και καινούργια, μπορεί να προσθέσουν, φτάνει να έχουν κάτι να πούνε. Το βασικότερο πιστεύω είναι να επιστρέψουν στην πολιτική οι άξιοι άνθρωποι..

Prokopis Doukas είπε...

@Freedom: Καλώστη μου... :-)
Συμφωνώ "ολοκληρωτικά".. Ευχαριστώ για τα κοπλιμέντα...

@lucia: Κάθε καλοπροαίρετη κουβέντα είναι συνεισφορά από μόνη της.. Ναι, για τον Vian έχω αναφερθεί σε προηγούμενο post, γι αυτό και δεν επανέλαβα..

Δεν θεωρώ όποιον δυσπιστεί, μηδενιστή. Αντίθετα χαρακτηρίζω έτσι όποιον έχει "βολευτεί" σε ένα "γενικό ισοπεδωτικό", για να δικαιολογήσει το μονόχνωτο, φανατικό και στενοκέφαλο "άκρο" του..
Θεωρώ δικαιολογημένη τη δυσπιστία σας. Απαντώ όμως με δύο αντεπιχειρήματα:

1. Θεωρείτε οτι το ΠΑΣΟΚ που θα κυβερνήσει θα έχει πολύ σχέση με αυτό του παρελθόντος; Αυτό του Σημίτη είχε πολύ σχέση με αυτό του Αντρέα; (Βεβαίως, οι πλειοψηφικές παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας θα ελλοχεύουν, όποιος και να κυβερνήσει - και θα διογκωθούν αν δεν δοθεί άλλος "αέρας"..)

2. Αν δεν διακρίνουμε μεταξύ αυτής της κυβέρνησης και της προηγούμενης (χασματώδης η διαφορά, κατά την άποψη μου, με όλα τα λάθη Σημίτη), τότε πέφτουμε στην παγίδα: Τι Μπους, τι Ομπάμα. Οπότε, καλός ήταν και ο Μπους...

Prokopis Doukas είπε...

@Τέρμα Βλάκας: Φοβάμαι αγαπητέ, οτι πιο πολύ από "ηγέτη", μας χρειάζεται να αντιδράσουμε ως κοινωνία, όπως αντιδράσαμε μετά τα Ωνάσεια και την τελευταία περίοδο Αντρέα-Μιμής: Να αποφασίσουμε οτι θα σηκώσουμε τα μανίκια ως κοινωνία, οτι θα σοβαρευτούμε και οτι θα κάνουμε δουλειά! :-)

@John Black: Ο δημόσιος διάλογος χρειάζεται λίγο από τη γλώσσα των blog. Όπως και πολλά blog θα μπορούσαν να "μπολιαστούν" με λίγο περισσότερη ανάλυση - ώστε να γλυτώσουμε ίσως και από τη μπουρδολογία μερικών.. :-)
Ευτυχώς, εδώ δεν μου επιφυλάσσετε τέτοιο πρόβλημα - και σας ευχαριστώ όλους...

@de profundis: Συμφωνώ. Να με διορθώνετε, αν παρεκτρέπομαι... :-)

Prokopis Doukas είπε...

@ Ανδρέας Τριανταφυλλίδης: Εγώ θενξ.. :-)

@pandora: Μάλλον θίγετε το βασικότερο πρόβλημα - για το οποίο "φωνάζω" με τα κομμάτια μου στην Athens Voice, εδώ και χρόνια..

Sue G. είπε...

Καλημέρα,
εξαιρετική ανάλυση και ψύχραιμη τοποθέτηση. Θα σταθώ όμως στο βιβλίο: Rene Magritte... μόνο ως μοτίβο στην "Υπόθεση Τόμας Κράουν". "σουρρεαλιστική" γραφή... αυτό ακούγεται πολύ πολύ ενδιαφέρον. Θα το βάλω στην λίστα των "προσεχώς".

maximus είπε...

-"...Στα πέντε χρόνια που ακολούθησαν την πολιτική αλλαγή της 7ης Μαρτίου του 2004, η Ελλάδα γύρισε σελίδα. Άλλαξε. Άφησε πίσω της χρόνιες παθογένειες, με τις οποίες μπόλιασε την κοινωνία και το κράτος, η καθεστωτική αντίληψη του ΠΑΣΟΚ για την εξουσία-λάφυρο, και το κράτος-ιδιοκτησία του κόμματος...Πετύχαμε σταθερά υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης αποτέλεσμα της επενδυτικής, φορολογικής και αναπτυξιακής μας πολιτικής. Πετύχαμε αύξηση της απασχόλησης και κάθετη μείωση της ανεργίας. Κάθετη πτώση των ελλειμμάτων… Ο Κώστας Καραμανλής και η Νέα Δημοκρατία αποτελούν τους γνήσιους εγγυητές της απαίτησης των Ελλήνων πολιτών να μην μείνει στη μέση η προσπάθεια..."
Οι παραπάνω φράσεις ανήκουν στο μήνυμα του κ. Λ. Ζαγορίτη προς τα στελέχη και τα μέλη της Ν.Δ. και τις παραθέτω προς απόλαυση πλήρους τέρψεως.

-Σε σχέση με τις ανεκδιήγητες εκφωνήσεις προσέξτε και εκείνες τις αναγγελίες στα ελληνικά, όπως στο τραίνο (δεν ξέρω τι λέει ο κ. Μπαμπινιώτης, εμένα με αι μου το μάθανε στο σχολείο) από Σφενδάλη(Μαλακάσα)-Άθήνα ή στο τραίνο/τρένο Αθήνα-Πύργος εκεί λίγο έξω από χωριά. Θαρρώ πως παίρνω την εκδίκησή μου για κείνο το minadgaa που χρειάστηκα μία ολόκληρη μέρα να το καταλάβω όταν πρωτοπήγα στο μετρό του Λονδίνου πριν πολλά χρόνια.

-Τα λόγια "Όταν κάποιος ακούει τη λέξη “γιαγιά”, δεν είναι η δική μου γιαγιά που καταφθάνει στο νου του", άγγιξαν ένα από τα πολύ ευαίσθητα σημεία μου και πρώτα απ’όλα γι’αυτό θα διαβάσω το βιβλίο της κας Μαρούτσου.

Καλημέρα:)

Ανώνυμος είπε...

μάλλον μεταξύ σφύρας και άκμονος μας βλέπω και όχι μεταξύ συρμού και αποβάθρας

κανείς μπλε ή πράσινος δεν μπορεί να με πείσει πως δεν βλέπει την εξουσία ως αυτοσκοπό

ευτυχώς ή δυστυχώς παρθενογέννεση (και) στην πολιτική δεν ισχύει και ευτυχώς θυμόμαστε ακόμη πως όλοι τους - ΟΛΟΙ- θήτευσαν με απαράμιλλη επιτυχία στο Σπίτι

καλήν εβδομάδα

Prokopis Doukas είπε...

@Sue: Δεν κατάλαβα ακριβώς πώς συνδέετε την υπόθεση Τόμας Κράουν..

@MAXIMUS: Απολαυστικό (αλλά και αποκαρδιωτικό) το απόσπασμα.... Μα δεν είπαμε, "αντιστροφή των εννοιών και των λέξεων";

@Κ.Κ.Μοίρης: Στο Σπίτι; Εννοείτε τη Βουλή;

Ναι αγαπητέ, αλλά από την άλλη δεν υπάρχει πολιτική χωρίς κόμματα. Ένας άξιος άνθρωπος δηλαδή, πώς θα συμμετάσχει και θα μπορέσει να πράξει; Ως ανεξάρτητος; Και τι θα καταφέρει; Ή με τα κόμματα της αριστεράς, που προτιμούν τη βολή της αντιπολίτευσης, από τη συγκυβέρνηση (φοβούμενα οτι θα χάσουν τα "λαμπρά αλλά ατελέσφορα" ποσοστά τους; Ίσα-ίσα, μακάρι να γέμιζαν τα δύο κόμματα με αξιόλογους ανθρώπους - που θα άλλαζαν και τα κόμματα τους... Αν δεν οδηγεί πουθενά, υπάρχει πάντα και η δυνατότητα νέου κόμματος: Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα (νέου όμως - όχι με επικεφαλής τον Κοντογιαννόπουλο)...

Ανώνυμος είπε...

«Όλα δείχνουν οτι η επόμενη αναμέτρηση για τη βουλή θα φέρει εναλλαγή στην εξουσία – με ποιες ακριβώς αναλογίες είναι δύσκολο να πει κανείς. Ο Γιώργος Παπανδρέου παρουσίασε πρόσφατα τους "πέντε εθνικούς στόχους” του ΠΑΣΟΚ για την Ελλάδα – και μόλις πριν από λίγες μέρες το πρόγραμμα για την “Πράσινη Ανάπτυξη”, τον ένα εξ αυτών, σ' ένα καλόγουστο βιβλιαράκι από ανακυκλωμένο χαρτί. Πολλές από τις “ελάχιστες προσδοκίες” που θα είχε κανείς από την πολιτική ηγεσία της χώρας, όπως η σωστή αντίληψη και η ενίσχυση της τεχνολογίας, της περιβαλλοντικής πολιτικής και της σύγχρονης διαχείρισης πόρων και δυναμικού για παιδεία, πολιτισμό και μια άλλου είδους ανάπτυξη φαίνεται οτι περιλαμβάνονται στο σκεπτικό (τουλάχιστον) του επιτελείου της αξιωματικής αντιπολίτευσης.»

Μα σοβαρολογείτε; Τόσο έχουν πέσει οι απαιτήσεις μας από την πολιτική και τα κόμματα, ωστε οι σκέψεις σας γύρω από το ΠΑΣΟΚ να συμπυκνώνονται σε αυτές τις γραμμές;
Δύο μέρες πριν τους πέντε γενικόλογους στόχους, ανακοινώθηκαν δώδεκα αρκετά πιο συγκεκριμένοι για τον τουρισμό. Μια κριτική: http://anamorfosis.net/blog/?p=923

Ανώνυμος είπε...

και θα μπορέσει να πράξει ως μέλος των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ ; υποθέτω γνωρίζετε τις εσωκομματικές διαδικασίες στις κατά τόπους οργανώσεις, τι ελπίδες δίνετε στις "ανεξάρτητες" φωνές εντός τους που δεν δηλώνουν εξ αρχής υποταγή σε ένα από τα υπο-μαντριά του κεντρικού μαντριού ;
μαντρί Ντόρας, μαντρί Σουφλιά, μαντρί Βενιζέλου, μαντρί Άννας και πάει λέγοντας..

να μη τους αδικούμε αλλά παράλληλα να μην αδικούμε και τη νοημοσύνη μας

υ.γ. δεν αναφέρομαι σε ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ, όπως βρίσκω απωθητικό το "η εξουσία για την εξουσία" , αποωθητικότερο βρίσκω το "η αντίδραση για την αντίδραση", ο δε λόχος Καρατζαφέρη είναι εκτός συναγωνισμού

Sue G. είπε...

Ουπς! πάλι σας μπέρδεψα...

Η "Υπόθεση Τόμας Κράουν" είναι ένα ριμέικ του ΄99, όπου ο εκατομμυριούχος Τόμας Κράουν, για να διασκεδάσει την ανία του, κλέβει έναν Μονέ (αν θυμάμαι καλά) από το καλύτερα φυλασσόμενο μουσείο του Μανχάταν. Χρησιμοποιεί τον πίνακα του Ρ.Μαγκρίτ "Τhe son of Man" (την δεύτερη φωτό στο μπλογκ σας) σε ένα παιχνίδι ποντικιού-γάτας με την ασφαλιστική πράκτορα που έχει αναλάβει την εξιχνείαση της υπόθεσης. Λέγοντας ότι προτιμώ τον Ρ.Μ. στο φιλμ, εννοούσα ότι προτιμώ τους πίνακές του ως στοιχείο δράσης - ο Ρ.Μ. δεν είναι από τους ζωγράφους που θα με ταξιδέψουν ή θα με κάνουν να σκεφτώ αλλιώς(ίσως αναθεωρήσω μετά την ανάγνωση του βιβλίου που προβάλετε)

Νόμιζα ότι θα το γνωρίζατε γιατί στο σάουντρακ της ταινίας υπάρχουν δύο ατμοσφαιρικές τζαζ διασκευές του WIndmills of your mind - η μία μάλιστα είναι του Στινγκ.

Prokopis Doukas είπε...

@Κ.Κ. Μοίρης: Υπάρχουν βουλευτές που δεν ανήκουν σε κανένα "μαντρί" - εγώ γνωρίζω κάποιους. Αλλού είναι το πρόβλημα, αν μου επιτρέπετε: Είναι πολύ λίγοι, δεν έχει επιτευχθεί η "κρίσιμη ποσότητα" πολιτικών που θα ανατρέψει την κατάσταση - είναι πολύ λίγοι οι άξιοι, που δεν φοβούνται "να μπλέξουν με τα σκ..." :-)

@Ανώνυμος: Σοβαρολογώ πάντα... :-)

1. Δεν είναι μόνο αυτές οι σκέψεις μου για το ΠΑΣΟΚ. Αυτή είναι η γενική μου αντίληψη για "το πόσο εναρμονισμένη με την εποχή" μπορεί να είναι η ηγεσία του.
2. Μάλλον δεν έχετε αντιληφθεί σε πόσο πιο χαμηλό επίπεδο κυβερνάται στην πράξη η χώρα, τα τελευταία 5 χρόνια.
3. Μη με βάζετε στη θέση του απολογητή του ΠΑΣΟΚ - δεν ανήκω σε αυτό.
4. Οι δώδεκα προτάσεις για τον τουρισμό (τις οποίες δεν είμαι σε θέση να κρίνω απολύτως, γιατί δεν γνωρίζω καλά τις ανάγκες του χώρου) μου ακούγονται ως "επείγοντα μέτρα βραχυπρόθεσμης εξόδου από την κρίση". Δεν νομίζω οτι συγκρίνονται με του "5 εθνικούς στόχους", που είναι μακροπρόθεσμοι...
5. Την είχα δει αυτή την κριτική του SG. Δεν ξέρω αν ευσταθεί ή αν έχει άδικο σε κάποια σημεία - γιατί δεν με πείθει όμως, για πέστε μου; :-)
6. Εσείς ποιός είστε; Γιατί είστε ανώνυμος;

Prokopis Doukas είπε...

@Sue: Ναι, την έχω δει την ταινία - και γνωρίζω και πολύ καλά τη διασκευή του Sting. Αλλά δεν θυμόμουν για τον πίνακα του Magritte. Thanks!

Ανώνυμος είπε...

Διαβάζω την πετυχημένη ανάλυσή σας κυρίως σε ό,τι αφορά την παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας έχοντας επιστρέψει μόλις από τον κινηματογράφο."Σκλάβοι στα δεσμά τους" η ταινία, του Τώνη Λυκουρέση, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Κ. Θεοτόκη.
Πόσο πολύ μοιάζουν οι εποχές;Πόσο πολύ μοιάζουν τα αδιέξοδα;
Κοινωνίες σε απόγνωση, που αποζητούν την ευκολία τους, άνθρωποι φυγόπονοι, ελαστικοί με μικρές αντιστάσεις. Κι ήταν στο τέλος του 19ου αιώνα. Τόσο μακριά και τόσοι κοντά ταυτόχρονα.
Σήμερα;Τα ίδια! Η καμπή, η κρίση, το μαιτέχμιο στο οποίο - όσο μπορώ να θυμάμαι - βρισκόμαστε.Σκλάβοι κι εμείς της μεταμοντέρνας μόδας που απαράσκευοι της παραδοθήκαμε και ανερμάτιστα της χαριζόμαστε. Δέσμιοι μιας πολιτείας που δεν μας σέβεται και ολοκληρωτικά μας χλευάζει.Μακρηγόρησα όμως...
Μόνο αν αλλάξει η νοοτροπία μας -θα συμφωνήσω απόλυτα - θα μπορέσουμε να αποδεσμευτούμε από τα δεσμά της ίδιας μας της ύπαρξης.
Εκείνοι, οι ήρωες της ταινίας δεν τα κατάφεραν, τουλάχιστον οι περισσότεροι. Εμείς;

Ανώνυμος είπε...

Αρχικα,‘επεσα‘ εντελως τυχαια πανω στο νεο σας blog,ομως τελικα σας διαβαζω καθημερινα και διαπιστωνω οτι συμφωνουμε σε παρα πολλα και ασφαλως ,στις μουσικες επιλογες.
Επιτελους ,ποιοτητα !!!(και μαλιστα αφθονη!)Συγχαρητηρια!

anepidoti είπε...

η λογική της εναλλακτικής πρότασης πασοκ, δεν σημαίνει τίποτε και συμφωνώ απόλυτα με όσα αναφέρει ο Κ.Κ.Μοίρης, για να μην μακρυγορώ. οι ίδιοι άνθρωποι, οι ίδιες λογικές, μην πω πως περιμένουν σαν τα κοράκια το πτώμα της εξουσίας...
-διάβασα για το βιβλίο που με παρέπεμψες με λινκ και πολύ σ' ευχαριστώ! θα το προμηθευτώ άμεσα, φαίνεται ενδιαφέρον για μένα. να σου πω και κάτι περίεργο...ο πίνακας του magritte ήταν το ερέθισμα για την ανάρτηση...-
καλό βράδυ!

Prokopis Doukas είπε...

@Γιώργος: Της μεταμοντέρνας αφασίας μας...

@Ανώνυμος: Ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια - χαρίστε μας και τ' ονοματάκι σας, να σας αναγνωρίζουμε... :-)

@anepidoti: Αυτό είναι αλήθεια για κάποιους (αρκετούς) αγαπητή. Αλλά κυβέρνηση μιας χώρας σημαίνει 40% και άνω στη Βουλή - άρα οπωσδήποτε κάποιο μεγάλο κόμμα. Αν δεν τα διορθώσουμε, πρέπει να φτιάξουμε καινούργια.. Πούντα;

Ανώνυμος είπε...

Oreo to pantrema. Kalo. Kalo. Oreoi kai oi Morcheeba. BTW... Welcome to our hell.

ShareThis