3.10.09

"Last Train To London"

Φτάσαμε και στο τέλος αυτής της - ανέλπιστης - προεκλογικής εκστρατείας. Ανέλπιστης, όχι γιατί δεν το περιμέναμε οτι θα προκηρυχθούν εκλογές κάποια στιγμή από το φθινόπωρο ως το Μάρτιο του 2010, αλλά γιατί ουδείς - παρά τις δημόσιες αναλύσεις και το “inside information” - πίστευε οτι η κατάρρευση ενός συστήματος εξουσίας μπορούσε να γίνει τόσο ...παταγωδώς. Κανείς μας δεν είχε ξαναδεί ποτέ μια κυβέρνηση να τελειώνει τη θητεία της με αυτό τον τρόπο - ανάλογο όμως, τελικά, με τον τρόπο με τον οποίο άσκησε την εξουσία. Μου είπαν οτι σήμερα ο Καραμανλής ήταν στο Πεδίον του Άρεως σα να αποχαιρετούσε, για τελευταία φορά ως αρχηγός, τον (όχι πολύ) κόσμο της συγκέντρωσης...


Στέκομαι πάντα κριτικά - εχθρικά θα έλεγα - απέναντι σε μια δεξιά διακυβέρνηση, όχι μόνο γιατί δεν υπερασπίζεται σχεδόν ποτέ τα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου (που είναι για μένα η μόνη αποδεκτή αποστολή της πολιτικής), αλλά κυρίως γιατί είναι εξ ορισμού συντηρητική, φλερτάρει πολύ πιο έντονα από οποιαδήποτε άλλη παράταξη με την υποκρισία και τη χαμηλή ποιότητα και κυρίως γιατί φιλοξενεί στους κόλπους της την ακροδεξιά, την αισθητική και το λόγο της οποίας απεχθάνομαι (και θεωρώ τον μεγαλύτερο κίνδυνο για τη δημοκρατία, σήμερα κυρίως στην “απολιτική”, μπερλουσκονική της μορφή).

Διατηρώ τις επιφυλάξεις μου, αν η δεξιά μπορεί να είναι τουλάχιστον σεβαστή σε μια σοβαρή (πολιτικά) χώρα όπως η Γερμανία - και μονίμως αποζητώ μια αντίστοιχη “εσωτερική κάθαρση”, βελτίωση και πορεία στην Ελλάδα, που θα μπορούσε να οδηγήσει μια μέρα στην (αξιοπρεπή τουλάχιστον) πολιτεία μιας Μέρκελ, ώστε η (απαραίτητη) εναλλαγή κομμάτων στην εξουσία να γίνεται εποικοδομητικά για τη χώρα. Η απόσταση όμως από την κατρακύλα της ελληνικής (λαϊκής) δεξιάς ως το σημείο αυτό, φαντάζει προς το παρόν αγεφύρωτη. Χώρια που τα υπόλοιπα πρόσφατα παραδείγματα δεξιάς διακυβέρνησης στις μεγάλες χώρες που γνωρίζουμε καλύτερα, οπως αυτή του Σαρκοζί και του Μπερλουσκόνι (για να μη μιλήσουμε για τον Μπους ή για τα φασίζοντα σχήματα στις πρώην ανατολικές χώρες), είναι τουλάχιστον τρομακτικά. Η δεξιά με φοβίζει - και για την αμερικανική, υπερσυντηρητική και “ταλιμπανική” εκδοχή της, τα λόγια του Gore Vidal που διάβασα προχθές, κάνουν τους φόβους μου όλο και πιο ισχυρούς...

Με το “σώμα” του ΠΑΣΟΚ - και μάλιστα αυτό της πρώτης “επαναστατικής” περιόδου, - δεν είχα ποτέ πολύ σχέση (ψήφιζα ανανεωτική αριστερά τότε). Μόνο με κάποια στελέχη - και αγνούς οπαδούς - είχα μια σχέση συμπάθειας, γιατί αναγνώριζα την επιθυμία για το πιο ανοιχτόμυαλο, το καλύτερο και το πιο δίκαιο.

Το 1996, μετά το χάλι του Ωνασείου και αυτού του γενικού “συρσίματος” της χώρας, ένοιωσε οτι η κοινωνία ”σήκωσε τα μανίκια” και αποφάσισε να σοβαρευτεί - εξ ου και επέβαλε τον Σημίτη, έναντι του Τσοχατζόπουλου, για τον οποίο στοιχημάτιζαν όλοι οι πολιτικοί συντάκτες που γνώριζα. “Τσακώθηκα” με όλους, με το επιχείρημα οτι το ένστικτο αυτοσυντήρησης των στελεχών του ΠΑΣΟΚ δεν θα επέτρεπε να εκλέξουν κάποιον, που θα τους συρρίκνωνε στο 20%. Τελικά είχα δίκιο, κόντρα σε όλες τις “επαγγελματικές” προβλέψεις: Ο Σημίτης πήρε την ηγεσία κι εγώ κέρδισα την πρώτη σοβαρή πολιτική μου πρόβλεψη. (Η δεύτερη ήταν επίσης επιτυχής, οτι ο Μητσοτάκης δεν θα γίνει ποτέ Πρόεδρος της Δημοκρατίας - στην τρίτη πάλι έπεσα έξω, γιατί δεν πίστευα οτι ο Καραμανλής θα κατάφερνε να γίνει πρωθυπουργός, με τόσο λίγο “εξοπλισμό”. Την τέταρτη, που είναι εν εξελίξει, θα σας την εκμυστηρευθώ μετά τις εκλογές).

Όσο όμως η σχέση μου με την κορυφή του ΠΑΣΟΚ γινόταν σχέση αποδοχής, τόσο η “σχέση” με πολλά στελέχη, που γνώριζα, γινόταν σχέση μη εκτίμησης. Συνήθως ελλιποβαρή, με βλαχομπαρόκ υποκρισία. Παρόλα αυτά, ήταν σε γενικές γραμμές, πολύ πιο ικανά (και με πολύ πιο προοδευτικό ιδεολογικό προσανατολισμό) από αυτά που είδαμε στις δύο περιόδους, που κυβέρνησε η ΝΔ - πλην εξαιρέσεων φυσικά. Αν και έγινε μεγάλη εκκαθάριση σε αυτές τις εκλογές, πολλά παραμένουν στα ψηφοδέλτια - ενώ και κάποιοι “νέοι” ακολουθούν την ίδια πορεία...

Αισθάνομαι ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ένας ρηξικέλευθος πολιτικός - ακριβώς γιατί έχει προτείνει στην πορεία του διάφορα “σόκιν για τη μάζα”, από τη νομιμοποίηση της φούντας μέχρι την ελεύθερη ραδιοφωνία και πολλά ακόμα. Μου αρέσει τρελλά που ακούει jazz (θεωρώ πολύ σημαντική τη μουσική που ακούει ένας άνθρωπος για την γενικότερη συγκρότηση και αισθητική του) και που έχει αυτή τη σχέση με την σύγχρονη τεχνολογία και επικοινωνία - που γενικά είναι μπροστά από την εποχή και την ελληνική πραγματικότητα. Ναι, ο νεποτισμός μ' ενοχλεί, αλλά δεν με ενοχλεί καθόλου η αδυναμία του στην ευφράδεια, ούτε οτι μεγάλωσε χωρίς να διδαχθεί καλά ελληνικά - αντιθέτως θεωρώ τον κοσμοπολιτισμό του, μεγάλο προσόν. Και στο κατω-κάτω (όπως και τον Σημίτη), δεν τον πήραμε για γκόμενο (ούτε η πολιτική μπορεί να εξαντλείται στα στενά όρια της ρητορείας) - για τις ιδέες που θα εφαρμόσει τον κρίνουμε. Και επιμένω οτι η σοσιαλδημοκρατία, όσο κι αν λοιδωρείται από μια Ευρώπη διχασμένη ανάμεσα σε στενόμυαλους δεξιούς και φοβικούς, καχύποπτους αριστερούς, είναι η μόνη ιδεολογική γραμμή που μπορεί να φέρει λύσεις (φαίνεται οτι και η Μέρκελ τις ακολουθεί), έως και “θαύματα” τύπου Σκανδιναβίας...

Θεωρώ οτι είμαστε λίγο "αστείοι", μεσογειακοί - καχύποπτοι, ξερόλες και απαξιωτικοί, που μας “ξινίζει” ένας τέτοιος πολιτικός, ενώ οι “κουτόφραγκοι” τον έχουν αναδείξει σε προνομιακό συνομιλητή και επικεφαλής της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (εδώ θα μου πείτε μας ξινίζει ο Ομπάμα, ο μόνος Αμερικανός πρόεδρος μετά τον Κένεντι, που κατάφερε να εμπνεύσει). Δηλαδή από πού προκύπτει τόσα χρόνια οτι ο Καραμανλής ήταν “πιο ικανός” - επειδή κούναγε τα χέρια του με δήθεν πειστικότητα ή επειδή ήταν “επαρχιώτικα” φιλικός, έτοιμος για κανένα ουζάκι; Τα είδαμε τα αποτελέσματα....

Ομολογώ οτι με φοβίζει η προσπάθεια που χρειάζεται για να κάνει “restart” η Ελλάδα. Αμφιβάλλω αν όλα αυτά που εξαγγέλλονται μπορούν να γίνουν πράξη - και με ποιά στελέχη; Θεωρώ πολύ δύσκολη τη σύγκρουση με νταβατζήδες και διεφθαρμένες νοοτροπίες μικροσυμφερόντων, την τακτοποίηση του τοπίου των ΜΜΕ, τον πόλεμο κατά της διαφθοράς. Όπως είπε κι ένας φίλος από την Κρήτη “ο Έλληνας πια έχει φτάσει τον πάτο: όλοι είναι για να φάνε, να παρανομήσουν, να λαδώσουν, να αρπάξουν και να μη σεβαστούν τίποτα”. Δεν είναι όλοι βέβαια...

Αν πάντως ο Παπανδρέου καταφέρει να κάνει έστω και τα μισά πράξη - να δώ πολλά κοστούμια να μένουν στη ντουλάπα, να δω αξιοκρατία στο δημόσιο τομέα και να δω μια άλλη πολιτική πνοή στα εξωτερικά/ευρωπαϊκά, στην οικονομία, στα δικαιώματα και σε μερικούς ακόμα κρίσιμους τομείς, τότε η Ελλάδα θα έχει κάνει σοβαρή ανάσχεση της κατρακύλας. Απαραίτητη όσο ποτέ στην πρόσφατη ιστορία της..

Για το Συνασπισμό είμαι αμφίθυμος περισσότερο από ποτέ. Αν κάποτε ήθελα οπωσδήποτε να είναι στη Βουλή, τώρα - μετά τα πρόσφατα καραγκιοζιλίκια - δεν ξέρω. Άλλες φορές λέω ναι κι άλλες όχι. Θα έπρεπε τώρα να είναι έτοιμος να “σύρει” το ΠΑΣΟΚ σε μια αριστερή προοδευτική συνεργασία - αλλά κινδύνευσε να μείνει εκτός. Η αλήθεια είναι οτι ο Τσίπρας εμφανίζεται πολύ λιγότερο αλαζονικός - και στο debate ήταν πράγματι καλός. Ωστόσο, η πολιτική ανωριμότητα ενός ΣΥΡΙΖΑ, που βρίσκεται στον αντίποδα του “Die Linke” του Λαφοντέν στη Γερμανία, σίγουρα δεν εμπνέει, αν δεν γίνει ριζική αναστροφή της πορείας και απεξάρτηση από αυτούς που θέλουν να τον κρατούν όσο το δυνατόν “στενότερο”, κοντά ή ίδιο με το ΚΚΕ ή τους αριστεριστές...

Οι οικολόγοι είναι επίσης μια δύναμη που θα μπορούσε να είναι υγιής και προοδευτική, αν αποσαφηνίσει τα χαρακτηριστικά του στο πολιτικό φάσμα, αποκτήσει άλλη δομή και ηγεσία - και αποκτήσει περισσότερη τριβή με την κοινωνία. Είναι μια διέξοδος που προτείνω διστακτικά σε προοδευτικούς ανθρώπους, που δεν θέλουν να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ ή Συνασπισμό - και έτσι ίσως ψηφίσουν θετικά, χωρίς να καταφύγουν στην απολύτως αντιπαραγωγική αποχή ή στο λευκό/άκυρο...

Για τους υπόλοιπους δεν θέλω να μιλήσω - ένα μόνο χαρακτηριστικό θα σας πω: Η Διεθνής Αμνηστία ζήτησε από τα κόμματα τις θέσεις τους για τα δικαιώματα - απάντησαν όλοι πλην ΝΔ και ΛΑΟΣ. Οι ομοφυλόφιλοι και οι λεσβίες ζήτησαν επίσης τις προεκλογικές θέσεις των κομμάτων για τα gay rights - ΝΔ, ΛΑΟΣ και ΚΚΕ απαξίωσαν να απαντήσουν. H Κίνηση Πολιτών για τη Διάσωση του Ιστορικού Κέντρου ζήτησε από όλους τους υποψήφιους της Α’ Αθήνας τις θέσεις τους - απάντησαν μόνο υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και των Οικολόγων Πράσινων, καθώς και ο υπεύθυνος γι αυτά τα ζητήματα από τον ΣΥΡΙΖΑ, που παρέπεμψε στις θέσεις του κόμματος. Το ΚΚΕ και το κρυπτοχουντικό ΛΑΟΣ δεν είχαν καν e-mail των βουλευτών, είχαν κάτι κεντρικά στα οποία απευθυνθήκαμε (και τηλεφωνικά), αλλά φωνή βοώντος εν τη ερήμω...

Με όσους μιλάω στα μαγαζιά και στο δρόμο, διακρίνω για πρώτη φορά μια αγωνία, που δεν έχω ξανασυναντήσει: Υπάρχει περίπτωση να γίνει τίποτα; Μπορεί να αναστραφεί η κατάσταση; Έτσι όπως το έχουμε πάει το μαγαζί, πολύ φοβάμαι οτι αυτές οι εκλογές και η κυβέρνηση που θα προκύψει, είναι “Last Train to London”...







Οι φωτό είναι από τα http://hotlineoncall. nationaljournal.com, www.pasok.gr, www.naftemporiki.gr, και το εξώφυλλο από το www.amazon.com

To post συνοδεύεται και είναι εμπνευσμένο από το κλασικό hit ενός συγκροτήματος που μιμήθηκε πολύ τους Beatles, τους Βρετανούς Εlectric Light Orchestra.

buzz it!

34 σχόλια:

αθεόφοβος είπε...

Νομίζω ότι με αυτό το ποστ κάλυψες τους προβληματισμούς των περισσοτέρων που δεν είναι τυφλοί οπαδοί ενός κόμματος.

Prokopis Doukas είπε...

@αθεόφοβος: Ευχαριστώ. Χαίρομαι που το βλέπετε έτσι...

mermyblue είπε...

πραγματικά ενδιαφέρουσα και τεκμηριωμένη τοποθέτηση (οχι οτι περιμέναμε κατι λιγότερο δηλαδή :))
μακάρι αυτές οι εκλογές να είναι η αρχή για κάτι καλύτερο, αν κι εγω όπως κ οι περισσότεροι είμαστε διστακτικοί

καλή ψήφο

Prokopis Doukas είπε...

@mermyblue: Μα κι εγώ είμαι, όπως βλέπετε. Κυρίως για το μέγεθος της προσπάθειας που χρειάζεται. Αλλά από την άλλη, να μην προσπαθήσεις, να μην δώσεις χώρο στην ελπίδα και στη θετική σκέψη;

Πληρώνουμε πια την αβελτηρία, την ολιγωρία και τις λανθασμένες επιλογές ετών. Και πρέπει επειγόντως να αναστρέψουμε την κατάσταση...

graoutso είπε...

Αρκετα παραγωγικό το άρθρο σου. Και εγώ ώρες ώρες κοιτάζω με ελπίδα τον Παπανδρέου για όλους τους λόγους που ανέφερες. Γρήγορα όμως επανέρχομαι στην πραγματικότητα σκεπτόμενος ότι την επομένη των εκλογών οι άνθρωποι που εξώθησαν τον κόσμο να ψηφίσει ΝΔ πριν 5 χρόνια θα στρογγυλοκαθήσουν στα υπουργεία! Μα είναι δυνατόν να ελπίζουμε σε μια κυβερνηση με Βασω παπανδρεου, παπουτση, πάγκαλο κλπ? Υπό αυτές τις συνθηκες προτιμώ να το ρίξω στους οικολόγους ή στον Συριζα παρά στο Πασοκ. Δυστυχώς ένας συμπαθής/προοδευτικος αρχηγός δεν είναι αρκετός για να σπάσει τους κομματικους μηχανισμους 30 χρονων. ps. Κοιτάζω τον Παπακωσταντίνου (εκπρόσωπο τύπου του Πασοκ) και μου μοιάζει κακόγουστο αστείο που θα είναι από τη Δευτέρα ο νέος Ρουσσόπουλος (μιας και υφολογικά είναι της ίδιας σχολής).....

Meropi είπε...

Προκόπη μου,
Τι σύμπτωση! το μεγαλύτερο μέρος των προβληματισμών σου το συμμερίζομαι κι εγώ. Στη νέα μου ανάρτηση καταλήγω κάπως έτσι:
"Είμαι αναποφάσιστη. Θα ψήφιζα και αυτή τη φορά ευχαρίστως το ΣΥΝ αν άφηνε μια ελπίδα κυβερνητικής συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ. Τώρα δεν ξέρω… Αυτή η συνεχής άρνηση του για συνεργασίες, άρχισε πλέον να μου τη δίνει στα νεύρα. Συμφωνώ με τον Κύρκο που δήλωσε ότι "τα πράγματα είναι ωριμότερα από όσο ποτέ άλλοτε για τη συνεργασία ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ. Η ιστορία δεν θα δικαιολογήσει ούτε δισταγμούς, ούτε αντιδράσεις. Για άλλη μία φορά το πρόταγμα είναι: Τόλμη, περισσότερη τόλμη". Αφού μέχρι και τους ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ σκέφτομαι να ψηφίσω, γιατί αυτοί είναι πρόθυμοι για συνεργασία. Άσε, βρίσκομαι σε σύγχυση. Θα αποφασίσω την Κυριακή τι θα ψηφίσω, λίγο πριν μπω στο παραβάν….»
Καλή ψήφο να έχουμε!

ολα θα πανε καλα... είπε...

όχι πως το χρειάζεσαι,αλλά να πω κι εγώ ένα μπράβο για την τεκμηριωμένη σου τοποθέτηση σχετικά με τα κόμματα αλλά και για το γεγονός πως δε μοιάζεις - και εμφανισιακά αλλά κυρίως ιδεολογικά,από απόψεως συμπεριφοράς - με τον Έλληνα που όλοι γνωρίζουμε και που εύχομαι κάποτε να αναγνωρίζουμε όλο και λιγότερο - αυτόν που περιέγραφες κάποιες αναρτήσεις πιο πριν!
Δε γνώριζα ότι ο Γιώργος Παπανδρέου ακούει jazz - έτσι κι αλλιώς,έχω μια αδυναμία σε αυτή τη μουσική και πολύ το εκτίμησα.
Να σαι καλά,Προκόπη,καλό Σαββατοκύριακο.

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ σε όλα πλην ενός: ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ. Θες να φάμε στη μάπα το ΛΑ.ΟΣ. και το "τι Πλαστήρας τι Παπάγος" του ΚΚΕ, αγαπητέ μου Προκόπη;

ΕΛΕΝΑ

Prokopis Doukas είπε...

@graoutso: Από αυτούς που αναφέρετε, έχω την υποψία οτι θα δείτε ελάχιστους (ή και καθόλου) στην κυβέρνηση. Θα εξαρτηθεί και από τους σταυρούς που θα λάβουν (γι αυτό έχει τεράστια σημασία ποιούς σταυροδοτούμε) και από το εύρος της αυτοδυναμίας.

Ένας συνάδελφος έλεγε τις προάλλες, αστειευόμενος: "Δεν θέλω να έχει άνετη αυτοδυναμία ο Παπανδρέου, γιατί δεν θα ξέρουμε το όνομα κανενός υπουργού".

Διαφωνώ για τον Παπακωνσταντίνου, είναι κατά την άποψη μου ο πιο πειστικός, σοβαρός και μεστός εκπρόσωπος τύπου (απ' όλα τα κόμματα) από την εποχή του Ρέππα, τουλάχιστον. Και το πιο ενδιαφέρον στέλεχος που έχει μέχρι στιγμής προωθήσει ο Παπανδρέου.

Prokopis Doukas είπε...

@Μερόπη: Εμένα η επιλογή μου είναι σαφής, αγαπητή. Θα μπορούσε, υπό άλλες προϋποθέσεις, να ταλαντεύομαι και με την πιθανότητα του Συνασπισμού ή των Οικολόγων, αλλά για τους λόγους που παραθέτω, δεν υπάρχει στην παρούσα φάση αυτό το δίλημμα. Άλλωστε, επιθυμώ πάρα πολύ τον εξοβελισμό αυτής της τόσο αποτυχημένης δεξιάς και μια νέα πνοή και συμμετοχή - αλά Ομπάμα. Το αν θα επιτευχθεί, έχω όπως λέω τις αμφιβολίες μου...

@ολα θα πανε καλα...: Γενικά ο κοσμοπολίτης άνθρωπος, σε αντιδιαστολή με τον στενόμυαλο επαρχιώτη, είναι άλλο πράγμα..

@Έλενα: Αγαπητή δεν λέω με φανατισμό το αντίθετο. Λέω οτι είμαι αμφίθυμος - ακριβώς γιατί πρέπει και εκεί πάση θυσία (κατά την άποψη μου) να επέλθει μια "κάθαρση" πολιτική γραμμής και γκρουπούσκουλων....

Ανώνυμος είπε...

Με διάθεση συνηγόρου του Διαβόλου, Προκόπη, να υπενθυμίσω πως ο παππούς Παπανδρέου, ο Ελ. Βενιζέλος ή ακόμη και στις μέρες μας ο Τζουμάκας, ο Αλέκος Παπαδόπουλος καθώς και αρκετά σοβαρά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (Κουβέλης, Δραγαάσκης) από την επαρχία προέρχονταν και προέρχονται, ουδέποτε όμως υπήρξαν στενόμυαλοι...

ΕΛΕΝΑ

Φαρνάβαζος είπε...

Και οι ναζιστές άκουγαν Βάγκνερ και λοιπούς κλασσικούς αλλά αυτός δεν ήταν λόγος να τους υποστηρίζουμε... Γιατί να είναι η τζαζ;
Για ποιες ιδέες του ΓΑΠ μιλάτε; Στην έκθεση των πανελληνίων λέγαμε αυτές τις μεγαλόστομες αοριστίες τις οποίες λόγω του νεαρού της ηλικίας ίσως να τις πιστεύαμε κιόλας, αλλά δυστυχώς ο ΓΑΠ δείχνει φανερά ότι δεν τις πιστεύει ούτε ο ίδιος. Και απ' όλες τις ομιλίες του είναι φανερό ότι δεν διαθέτει συγκροτημένη σκέψη, δηλαδή λόγο, κι εμένα προσωπικά αυτό μ' ενοχλεί τα μάλα. Δηλαδή όχι απλώς μ' ενοχλεί αλλά με φοβίζει...
Όσο για τα ρηξικέλευθα περί φούντας, ομοφυλοφίλων κ.λπ., δεν είναι αυτά τα μείζονα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας. Αυτά μπορούν ανεξόδως να απασχολούν τη Δανία που δεν έχει τα φλέγοντα προβλήματα που έχουμε εμείς. Ας λύσει λοιπόν πρώτα αυτά κι ύστερα μιλάμε και για τα υπόλοιπα.

Ανώνυμος είπε...

συμφωνω σε ολα οσα γραφεις Προκοπη!
ειδικα στα θεματα αισθητικης και για οσα λες για Παπακωνσταντινου.
Αντε ,μια μερα εμεινε...

Prokopis Doukas είπε...

@Έλενα: Μα προφανώς δεν μιλάω για την πραγματική προέλευση, αλλά για τη νοοτροπία που διέπει, όσους δεν θέλουν να φύγουν από αυτό που αναφέρεται ως "στενότητα της επρχιώτικης σκέψης"...

Υ.Γ. (από το προηγούμενο σχόλιο) : Μην ξεχνάτε οτι το "τι Πλαστήρας, τι Παπάγος" το λένε πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που επιθυμούν να μοιάζουν όσο το δυνατόν περισσότερο με το ΚΚΕ...

@Φαρνάβαζος: Προφανώς οι μουσικές προτιμήσεις δεν "εξασφαλίζουν" τίποτα - αλλιώς θα ήταν στα προγράμματα των κομμάτων. Έχω διατυπώσει όμως πολλές φορές την άποψη οτι αν οι πολιτικοί μας άκουγαν καλύτερες μουσικές, θα ήταν και καλύτεροι πολιτικοί...

Κατά τα άλλα αδικείτε τον άνδρα: Ανατρέξτε στις συνεντεύξεις του και στο site του ΠΑΣΟΚ και θα βρείτε πολλές. Μια από τις πιο σημαντικές είναι οι σύγχρονοι τρόποι για να επιτυγχάνεται όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διαφάνεια. Αν βαριέστε, δείτε το πολύ ενδιαφέρον post του Κωνσταντίνου Αλεξάκου, που παραθέτω, για μερικά από τα επιτεύγματα του (συμπεριλαμαβανομένων των λεγομένων "εθνικών", που φαίνεται οτι θεωρείτε τα σημαντικότερα και στα οποία ο Παπανδρέου είχε τις καλύτερες επιδόσεις από οποιονδήποτε άλλον), εδώ.

Όσο για το επιχείρημα σας περί των σημαντικών ή μη προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας, διαφωνώ πλήρως: Ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα, που μας κρατάνε σε απίστευτη τριτοκοσμική καθυστέρηση, σε σχέση με τους ευρωπαίους εταίρους μας, είναι αυτό της πλήρους περιφρόνησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε όλα τα επίπεδα. Από τις ταυτότητες ως τα δικαιώματα μειονοτήτων...

Prokopis Doukas είπε...

@Φαρνάβαζος:
Υ.Γ. Και φυσικά με σημαντικότερα τα δικαιώματα του πολίτη, που παραβιάζονται συνεχώς...

@Ανώνυμος: Το θέμα είναι τι θα βγάλει η επόμενη μέρα...

ippoliti_ippoliti είπε...

Είμαι κι εγώ απ'αυτούς που εκφράζεις.Μ'άρεσε φοβερα΄η τεκμηριωμένη αυτή τοποθέτηση. Ομολογώ βέβαια ότι εγώ παρά τα προβλήματα που με πλήγωσαν και συναισθηματικά θέλω το ΣΥΝ στη Βουλή και θα τον ψηφίσω τελικά.
Πολύ καλημέρα

Prokopis Doukas είπε...

@ippoliti_ippoliti: Τουλάχιστον σταυρώστε τους λιγότερο "μονόχνωτους" και "κολλημένους"... :-)

athinovio είπε...

Καλημέρα Προκόπη

συμμερίζομαι τις απόψεις σου, και θέλω να ρωτήσω την άποψή σου για το εξής, αν θες απαντάς μετεκλογικά. Είναι δυνατόν να υπάρξει κυβέρνηση συνεργασίας, όπως πχ πασοκ-οικολόγοι ή πασόκ-συριζα και να είναι αποδοτική? Να διαρκέσει μία τετραετία και να παράγει όσο γίνεται ουσιαστικό έργο χωρίς να υπάρξουν εκβιασμοί από τη μία ή την άλλη πλευρά, χωρίς να αναλώνεται σε άσκοπες αντιπαραθέσεις και χωρίς μυστικά μαγειρέματα? Είναι ο πολιτικός χώρος ικανός για κάτι τέτοιο?

Προσωπικά έχω αμφιβολίες

(Έχω ήδη ψηφίσει)

Αθήναιος είπε...

Ε, όχι και τεκμηριωμένο το ποστ! Αφού μόλις το διάβασα μου αναζωπύρωσε το πάθος για τη ΝΔ. :-)

Ανώνυμος είπε...

Προκόπη,
συμφωνώ με το άρθρο σου..
Σαφώς και ο αέρας που φέρει ο Γιώργος Παπανδρέου είναι περισσσότερο εξευρωπαϊσμένος, όχι μόνο σε σχέση με εκείνον του Καραμανλή - που παρεμπιπτόντως μου βγάζει κάτι σε... ταβέρνα με κοψίδια στη λαδόκολλα - , αλλά και όλων των λοιπών κομματικών αρχηγών, δεν το συζητάμε.
Εκείνο που με προβληματίζει ουσιαστικά και με βρίσκει σύμφωνη με τον φίλο σου από την Κρήτη, είναι η στάση που κρατά ο Έλληνας πολίτης απέναντι στην πολιτική - και όχι μόνο - πραγματικότητα .
Ό,τι και να χρειάζεται η Ελλάδα, "restart" ή "refresh", αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί αποκλειστικά από τις κινήσεις κάποιου κόμματος. Πέρα από τα κοστούμια που, ας ελπίσουμε, ότι θα μπούν στη ντουλάπα, ας μην ξεχάσουμε να βγάλουμε κι εμείς από αυτήν τη συνειδη(τοποίη)ση μας, τουλάχιστον. Δεν μπορεί, κάπου θα υπάρχει..

ΥΓ: Φυσικά και οι μουσικές προτιμήσεις "μαρτυρούν" σ' ένα ποσοστό το ποιόν μας...
:-)

Κωνσταντίνα Βρεττού

Prokopis Doukas είπε...

@ athinovio: Κι εγώ. Κυρίως γιατί δεν υπάρχει η κουλτούρα των συνεργασιών - και δεν έχουμε πρότερη εμπειρία. Πάντως, όπως φαίνεται από τα exit poll, μάλλον δεν θα χρειαστεί...

@Αθήναιος: Είστε αθεράπευτη, γι αυτό... :-)

@Κωνσταντίνα Βρεττού: Συμφωνώ - χρειάζεται και η ενεργή συμμετοχή της κοινωνίας, κόντρα στο ρεύμα της απάθειας, του κυνισμού και της "αρπαχτής"...

yb είπε...

"κυβερνητικέ" Προκόπη η αντιπολίτευση (η μικρή και ταλανισμένη) σε χαιρετά, σε συγχαίρει και περιμένει την αποκάλυψη της τέταρτης πρόβλεψής σου που "παιζόταν" σ'αυτές τις εκλογές...:-)

Theodota είπε...

Πολύ ωραία ανάλυση Προ΄κόπη! Πραγματικά, αν ο Παπανδρέου κάνει έστω και τα μισά από όσα λέει μέσα από το εντυπωσιακά δουλεμένο πρόγραμμά του (για τα δικά μας πάντα δεδομένα), τότε η χώρα θα έχει πάρει δρόμο προς τα εμπρός. Ίσως κιόλας επειδή πιο πίσω δεν γίνεται, παρά μόνο με κυβέρνηση λάος ή κκε...

Πολύ σημαντικό όμως και το κλείσιμό σου, για την προοδευτικότητα των θέσεων των κομμάτων, αλλά και για την "ανοιχτωσιά" τους σε επικοινωνία με τους πολίτες!

Freedom είπε...

Καλησπέρα Προκόπη

Η αργή μου σύνδεση και η μαρμάγκα έφαγαν μάλλον το χτεσινό σχόλιο... αλήθεια, τώρα που γίνανε οι εκλογές για πες την τέταρτη πρόβλεψη...

Prokopis Doukas είπε...

@Theodota: Νομίζω δείχνει ποιός είναι πραγματικά προοδευτικός και ταυτόχρονα σέβεται τον πολίτη...

@yb/Freedom: Αγαπητές, έπεσα έξω, 2-2 το σκορ: Όταν εκλέχτηκε ο Αλαβάνος είχα πει οτι θα βγάλει το κόμμα του ξανά εκτός Βουλής. Όταν έκανε το 5,1%, είπα "μπα, Προκόπη έπεσες έξω". Τώρα περίμενα να δω αν θα το είχε "καταφέρει"...

Δεν λυπάμαι, αλλά λυπάμαι γιατί απομακρύνεται η πιθανότητα να γίνει ο Συνασπισμός μια μεγάλη ανανεωτική αριστερά, που θα συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ προς όφελος της χώρας. Που δεν θα γίνει κάτι σαν κι αυτό που περιγράφει ο Ψαριανός εδώ.

Ανώνυμος είπε...

Προκόπη, το 4,50% του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί νίκη. Σαφώς είναι 0,60% μικρότερο από το 2007, αλλά ξεχνάμε πως τότε είχε πάρει τις ψήφους πολλών δυσαρεστημένων Πρασίνων. Το 1993 δεν είχε εισέλθει καν στη βουλή, το 96 ήταν στα ίδια με τώρα, το 2000 και το 2004 είχε μόλις 3,20 και 3,26 αντίστοιχα. Χθες κατάφερε να παλέψει στα ίσια το υπερπροβεβλημένο ΛΑ.ΟΣ. καθώς και την απώλεια των Πασοκων πρώην ψηφοφόρων του. Καλά οι ΚΚΕδες βουλευτές ήταν σαν μαύρες χήρες, προφανώς και θέλανε το μονοπώλειο στο πεδίο της Αριστεράς. Ένα ακόμη ευχάριστο γεγονός είναι πως οι δυσαρεστημένοι ΝΔιτες ψήφισαν τελικά ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Το Λα.οσ. δεν κατάφερε παρα να τσιμπήσει μόλις 1,7%. Εύχομαι καλή αρχή και καλή επιτυχία στον Γιώργο Παπανδρέου και προσωπικά ένα μεγάλο μπράβο στον Αλέξη Τσίπρα. Μέσα σε 1 μόλις μήνα κατάφερε να βάλει στη βουλή ανετότατα τον σπαρασσόμενο ΣΥΡΙΖΑ.

ΕΛΕΝΑ

Vicky είπε...

Wraio arthro alla ayto to 'talibaniki' ekdoxi otan to akouw me enoxlei oso kai to 'tsunami'. Oso gia to Vidal, diafwnw alla ayto einai thema allou post.
Kalimera!

Prokopis Doukas είπε...

@Έλενα: Γενικά συμφωνώ. Και ο Τσίπρας πράγματι κατάφερε επιτυχώς τη "διάσωση". Δεν ξέρω αν θα το έλεγα νίκη, γιατ΄πάντα συγκρίνουμε με το προηγούμενο 5.1%...

@Vicky: Σόρυ αγαπητή, ήθελα να δώσω έμφαση στο "μυωπικό φανατισμό"...

yb είπε...

Εγώ το αμφιταλαντεύτηκα μέχρι τελευταία στιγμή και δεδομένων των περιστάσεων αποφάσισα οτι είχα την ευχέρεια να ψηφίσω για αντιπολίτευση και όχι για κυβέρνηση και είμαι ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα.
Ομως γιατί το λές αυτό; Γιατί απομακρύνεται η πιθανότητα συνεργασίας; Γιατί να μην υπερισχύσουν τάσεις ανοίγματος όπως λέει ο Ψαριανός στο link που δίνεις αλλά και στη συνέντευξή σου; Δηλαδή μόνο εγώ συμμετείχα συνειδητά σε μια προσπάθεια μιας ας πούμε τεχνητής αναπνοής για παρουσία του συριζα εντός βουλής προσδοκώντας "μεγάλωμα" και "ωριμότητα" απο πλευράς του όταν και ο Παπανδρέου πορευτεί όπως λέει; Οι προσεγγίσεις και συνεργασίες δεν ευνοούνται απο την απουσία εξαναγκασμών, πιέσεων και οριακών ισορροπιών; Ζητώ συγνώμη αν αυτά που σκέφτομαι είναι απλοϊκά και 1+1=2 για όσους έχουν κάποια πολιτική ή κομματική ενασχόληση.....

Prokopis Doukas είπε...

@ yb: Το σημερινό ρεπορτάζ λέει οτι στον Συνασπισμό επικρατεί ανακούφιση, κυρίως γιατί μπήκαν άνετα (άρα δεν θα έχουμε κλυδωνσιμούς που θα μπορούσαν να προκαλέσουν ριζική αλλαγή προσανατολισμού) και γιατί η άνετη αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ δεν επιτρέπει την άσκηση πιέσεων για συνεργασία...

Η πλειοψηφία στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αισθάνεται συνεπώς δικαιωμένη. Και η πλειοψηφία δεν θέλει άνοιγμα και συνεργασία...

xomeritis είπε...

Χρειαζόμαστε αλλαγή πλεύσης του νου, της νοοτροπίας μας. Δεν έρχεται. Κι αν αυτό δεν γίνει πάντα θα έχουμε να διαλέξουμε από λύσεις σε περιορισμένο μενού, που θα υπόσχονται τη ρήξη αλλά ποτέ δεν θα τη φέρνουν, για να δικαιολογούμαστε στους κλειστοφοβικούς εαυτούς μας. Λύσεις "Last train to London" που θα μας φέρνουν πίσω στο "Square One". Κι ο κλειστοφοβικός άνθρωπος χτυπάει από τον ένα τοίχο στον άλλο με δύναμη, ματαίως και πληγώνεται. Ο κλειστοφοβικός ψηφοφόρος, στον πανικό του, ένα κόμμα που το έφερε στο χείλος της διάλυσης δύο χρόνια πριν, το έφερε στα μεσουράνια σήμερα.

Μέρος της αλλαγής του νου και της ρήξης είναι και η απόφαση να εμπιστευτούμε σχήματα όπως οι Οικολόγοι Πράσινοι ή η Φιλελεύθερη Συμμαχία και να τα πιέσουμε έτσι να ωριμάσουν. Που είναι;

Κρατάω μικρό καλάθι Προκόπη. Να μη με βαραίνει στη διαδρομή, όταν διαπιστώσω ότι είμαι "πίσω στην αφετηρία".

Athena είπε...

Συμφωνώ (πάλι!) με την ανάλυσή σας. Ειδικά η αγωνία που περιγράφετε είναι όντως πολύ έντονα αισθητή. Το θέμα, όμως, είναι να μετουσιωθεί αυτή η αγωνία σε προσπάθεια και των πολιτών για αναστροφή της κατρακύλας. Ναι, η πολιτικές ηγεσίες απαξίωσαν το πολιτικό σύστημα και, ναι, η χώρα βρίσκεται σε κακά χάλια. Όμως, εκτός απ' τους πολιτικούς, ζούμε κι εμείς οι πολίτες σ' αυτή τη χώρα. Εμείς χτυπάμε πόρτες για διορισμό. Εμείς ψάχνουμε άκρες να μας σβήσουν το πρόστιμο, παρότι παρκάραμε πάνω στη ράμπα του πεζοδρομίου. Εμείς καταπατούμε τον αιγιαλό. Εμείς πετάμε τα σκουπίδια μας στους κάδους ανακύκλωσης... Μακάρι η νέα κυβέρνηση να προσπαθήσει και να υλοποιήσει έστω και το μισό της πρόγραμμα. Αλλά, μην περιμένουμε και θαύματα αν δεν αλλάξουμε κι εμείς τις "διεφθαρμένες νοοτροπίες" μας.

ΥΓ1: Στο επόμενο ποστ πρέπει να βρω κάτι να διαφωνήσω μαζί σας ;-)))
ΥΓ2: Η μετεκλογική πρόβλεψη;

Prokopis Doukas είπε...

@Thomas Xomeritis: Ok. Αλλά η αλλαγή δεν έρχεται μόνο με τα καινούργια μικρά σχήματα, αλλά και με την πίεση για τη μετεξέλιξη και των "μεγάλων"...

@Athena: Βεβαίως - και "εμείς" εκλέξαμε πάλι με τα τσαρούχια τον Πολύδωρα, τον Μιχαλολιάκο, τον Καμένο κλπ.

Πρόβλεψη; Τι εννοείτε; Τι θα γίνει από δω και πέρα; Δεν ξέρω...
Για την (αποτυχημένη) μου τέταρτη πρόβλεψη, γράφω πιο πάνω.. :-)

Κωνσταντίνος Μπούγας είπε...

Με λίγη καθυστέρηση σας δίνω ένα link από μια συνέντευξη του Γ.Παπανδρέου στο ΚΛΙΚ και στον Σ.Θεοδωράκη (νομίζω χρησιμοποιείτε ένα απόσπασμα, αλλά αξίζει να διαβαστεί ολόκληρη.) . http://www.klik.gr/148/papa/index3.htm

Μετά από την ανάγνωσή της άρχισα να τον συμπαθώ ακόμα περισσότερο, και να τον υποστηρίζω και στις εσωκομματικές διαφορές. (Τη διάβασα εκείνη την περίοδο γιατί την περίοδο που δόθηκε ήμουν 10 χρονών..)

ShareThis