Spirits Up Above...

Με δύο αισιόδοξες - για την παγκόσμια πολιτική - ειδήσεις άρχισε η εβδομάδα.

Η πρώτη είναι η επικράτηση της “εμμονής” του Μπαράκ Ομπάμα να πετύχει (έστω και συμβολικά), εκεί που απέτυχαν καμιά δεκαριά (κυρίως δημοκρατικοί) πρόεδροι, πριν από αυτόν: Στην εγκαθίδρυση ενός συστήματος περίθαλψης για όλους τους Αμερικανούς. Και λέω κυρίως δημοκρατικοί, γιατί ένα τέτοιο σύστημα είναι αδιανόητο για την πλειονότητα των Ρεπουμπλικανών - αν και κάποιοι (ευτυχώς) το ψήφισαν και το είχε προσπαθήσει και ο Νίξον, με άτακτη υποχώρηση βεβαίως. Είναι δε τέτοιο το μίσος των νεοσυντηρητικών για ένα τέτοιο, “σοσιαλιστικό” όπως το αποκαλούν, σύστημα, που η αντίδραση τους ήταν λυσσαλέα - μεταξύ άλλων με το νεότευκτο κίνημα των “tea party”. Είναι πραγματικά επικίνδυνος ο φανατισμός των υπερδεξιών στις Ηνωμένες Πολιτείες - και αν πρέπει να επικεντρώσει σε κάτι η διεθνής κοινότητα των προοδευτικών ανθρώπων είναι στην καταπολέμηση ενός ισχυρού κομματιού της πολιτικής ζωής των ΗΠΑ, που μάχεται με την πιο οπισθοδρομική πολεμική από το δικαίωμα της γυναίκας στην άμβλωση μέχρι την όποια πολιτική κατά της κλιματικής αλλαγής...


Τρία σημεία μόνο: Ο Μπαράκ Ομπάμα είχε και προσωπική εμπειρία από τις τακτικές των ασφαλιστικών εταιρειών να εγκαταλείπουν ασθενείς σε προχωρημένη φάση ή να ταλαιπωρούν με διαρκείς αρνήσεις ετοιμοθάνατους. Η μητέρα του ήταν θύμα μιας τέτοιας πρακτικής, αφού μέχρι τα τελευταία της διαπραγματευόταν καθημερινά για την κάλυψη της.

Σε πολιτικό επίπεδο, ο Ομπάμα διέσωσε την πολιτική υπόσταση, στα μάτια των προοδευτικών Αμερικανών. Ενδεχομένως, η ψήφιση του νομοσχεδίου θα του δημιουργήσει επιπλέον προβλήματα στη θητεία του, αλλά τουλάχιστον έχει εκπληρώσει μία από τις βασικές προεκλογικές του υποσχέσεις.

Σε επίπεδο παγκόσμιας επιρροής, η νίκη του Ομπάμα βάζει τις ΗΠΑ σε μια πιο ουμανιστική τροχιά - ίσως και δείχνοντας σημάδια οτι η παγκόσμια οικονομική κρίση και η χρεωκοπία του μέχρι τώρα μοντέλου δεν πέρασε χωρίς “μαθήματα”. Το αν θα “βελτιωθεί” η παγκόσμια υπερδύναμη, σε επίπεδο πολιτικών αντιλήψεων και κοινωνικών νοοτροπιών, μένει να φανεί...



Η δεύτερη ευχάριστη εξέλιξη είναι η πανωλεθρία Σαρκοζί, στο β’ γύρο των περιφερειακών εκλογών. Με παράλληλη δυσάρεστη εξέλιξη βεβαίως, την επανενδυνάμωση του ακροδεξιού Λεπέν, καθώς “απελευθερώθηκαν” και πάλι δυνάμεις που ο Γάλλος πρόεδρος είχε “ενσωματώσει”, με τον αυταρχικό του λόγο, στον προηγούμενο θρίαμβο, που τον ανέβασε στο ύπατο αξίωμα.

Ενδιαφέρουσα παράμετρος (πέρα από την διαρκώς μειούμενη δημοστικότητα του Σαρκοζί και την αποτυχία του να πείσει για τον χειρισμό της οικονομικής κρίσης), η επικράτηση της συμμαχίας Σοσιαλιστών - Οικολόγων - Κομμουνιστικής Αριστεράς, με τις τρεις κυρίες επικεφαλής να ομονοούν στον β΄γύρο και να πετυχαίνουν την ανάκαμψη του προοδευτικού στρατοπέδου, με ένα εντυπωσιακό 55%. Πολύ διδακτικό για τα καθ’ ημάς και για τη γενικότερη στάση της αριστεράς...

Τώρα, το ενδιαφέρον στρέφεται στην επόμενη αναμέτρηση για τον προεδρικό θώκο, το 2012 - όπως ενδιαφέρον θα έχει το “μπρα ντε φερ” της Μαρτίν Ομπρί και της Σεγκολέν Ρουαγιάλ, που δηλώνει έτοιμη να ανακάμψει και να διεκδικήσει και πάλι το χρίσμα. Το αν θα υπάρξει “δίδαγμα ενότητας”, μένει επίσης να το δούμε...





Οι φωτό είναι από τα http://www.whitehouse.gov, www.in.gr και το εξώφυλλο από το http://i270.photobucket.com

To post συνοδεύεται από το "Spirits Up Above" του Αμερικανού Jose James.