Οι "γαρίδες" και το "γκέτο των άλλων"

Aπό την ώρα που είδα αυτό το έργο, δεν μπορώ να το βγάλω από το μυαλό μου. Το District 9 δεν είναι απλώς μια ταινία επιστημονικής φαντασίας. Είναι μια αλληγορία, που εκτυλίσσεται (όλως τυχαίως) στο Γιοχάνεσμπουργκ, κάποτε πρωτεύουσα του χειρότερου ρατσιστικού καθεστώτος, του άπαρτχαϊντ.


Με ένα-δυό εκατομύρια πρόσφυγες, που όμως δεν είναι καν άνθρωποι - είναι εξωγήινοι, που (μοιάζουν και) αποκαλούνται “γαρίδες”. Που έχουν νοημοσύνη, όχι (απαραίτητα) εχθρικές διαθέσεις, ανώτερη τεχνολογία - κι ένα χαλασμένο διαστημόπλοιο, που κανείς δεν ξέρει πώς “ξέπεσε” στα μέρη μας. Που το ανθρώπινο είδος τους “φιλοξενεί” σ’ ένα γκέτο, την “περιοχή 9”, σε άθλιες συνθήκες - ενώ η πλειονότητα των κατοίκων της Νοτίου Αφρικής (άσπροι και μαύροι - τι ειρωνεία!) τους ζητούν επιτακτικά να φύγουν. Που τους ταίζει με γατοτροφές, για να τους κρατάει ήσυχους. Που επιτρέπει, στην άθλια παραγκούπολη που έχει φτιαχτεί, να δρουν συμμορίες “προληπτικών” Αφρικανών, που εμπορεύονται τρόφιμα και όπλα.

Που έχει αναθέσει όλη την επιτήρηση της κατάστασης σε μια ιδιωτική (τι περίεργο) πολυεθνική, τον δεύτερο μεγαλύτερο κατασκευαστή όπλων στον κόσμο - και στους μισθοφόρους της. Που εφαρμόζει απάνθρωπες τακτικές βίας, με προκάλυμμα μια αυθαίρετη “νομιμότητα”. Και που ως στόχο έχει, να αποκωδικοποιήσει το DNA των ξένων, ώστε να μπορέσει να αντιγράψει την πολεμική τους τεχνολογία, που λειτουργεί μόνο στα χέρια των ίδιων...

Ευφυές. Όχι μόνο γιατί έχει μια μελλοντολογική σύλληψη, διαφορετική από τα στερεότυπα της “επαφής” με άλλους πολιτισμούς. Αλλά κυρίως, γιατί καταγράφει, με τον πιο σκληρό και ρεαλιστικό τρόπο, το πώς είναι να αγνοείς το “πετσί του άλλου” - και τελικά να αναγκάζεσαι να μπεις μέσα σε αυτό. Αυτό παθαίνει και ο αντιπαθέστατος αρχικά πρωταγωνιστής, διώκτης των “γαρίδων”, όταν από ένα “ατύχημα”, αρχίζει και μεταλλάσσεται και ο ίδιος.

Δεδομένης και της “ντοκουμενταρίστικης” γραφής, ειδικά στην αρχή, θα μπορούσε να είναι μια συρραφή από δημοσογραφικές εκπομπές, που παρουσιάζουν τις - συγκλονιστικές για την ανθρωπότητα - εξελίξεις. Δεν πρόκειται όμως, παρά για την ακτινογραφία του ανθρώπινου είδους και της ψυχολογίας του αποκλεισμού, (ειδικά) από τον λευκό, δυτικό άνθρωπο...


Το γκέτο της Αθήνας δεν είναι βεβαίως District 9 - ούτε καν ένα γκέτο μιας αμερικανικής μεγαλούπολης. Αν δεν θέλουμε όμως να γίνει ένας σκουπιδότοπος αποκλεισμένων ψυχών, κάτι πρέπει να γίνει γρήγορα.

Μετά το Guru, έκλεισε και το Soul στην Ευριπίδου. Η “κατηφόρα” των τελευταίων μηνών “επισφραγίστηκε” από ένα επεισόδιο ξυλοδαρμού, που επέσυρε αντίποινα - ήταν αρκετό. Ολοένα και περισσότεροι εγκαταλείπουν. Ο φόβος τώρα πια είναι (επιπλέον) οι αυτοδικίες και η διείσδυση των ακροδεξιών "αντιποίνων". Το νέο πρόσωπο της περιοχής, με όλα τα μέχρι τώρα γνωστά χαρακτηριστικά, απέκτησε και μια επιπλέον “δραστηριότητα”: Τις συμμορίες και τους “τσαντάκηδες”. Τα περιστατικά είναι καθημερινά τον τελευταίο καιρό. Γι αυτό, αν επισκέπεστε τα στενά του Ψυρρή, της Πλατείας Κουμουνδούρου και της Πλατείας Θεάτρου, προσέχετε πολύ τα νώτα σας - και κυρίως μην τραυματιστείτε.

Δευτέρα πρωί, στις 11.30, η Επιτροπή Περιβάλλοντος της Βουλής, με πρόεδρο τον Κώστα Καρτάλη (που παρέθεσε μια πολύ συγκροτημένη και καθαρή εικόνα με τις εισηγήσεις του), παρουσιάζει το πόρισμα της, στην αίθουσα "Κωστής Παλαμάς", Ακαδημίας και Σίνα, μετά από ακρόαση όλων των φορέων - μεταξύ αυτών και της Κίνησης Συλλόγων και Ενεργών Πολιτών για τη Διάσωση του Ιστορικού Κέντρου.

Επίσης, Μεγάλη Δευτέρα ενεργοποιείται και η νέα υπηρεσία της ΕΛ.ΑΣ. με την επωνυμία ΔΙΑΣ. Σκοπός της η αστυνόμευση με δύναμη 2 χιλιάδων αστυνομικών στην Αθήνα και η καταδίωξη με μηχανές μεγάλου κυβισμού, της εγκληματικότητας του δρόμου. Γιατί έχω την εντύπωση οτι η δίωξη των κυκλωμάτων που λυμαίνονται το ιστορικό κέντρο (πρέζα, πορνεία, παρεμπόριο, εκμετάλλευση μεταναστών, ληστείες και διαρρήξεις) γίνεται με “ασφαλίτικη” δουλειά - και όχι με περιπολίες; Ίδωμεν...

Τέλος, κάποιοι κάτοικοι επιμένουν - με ειρηνική διαμαρτυρία - να διεκδικούν το χώρο της ελεύθερης διαβίωσης, που θεωρούν οτι τους ανήκει. Σας παραθέτω την επιστολή ενός από αυτούς, προς τον επίσης κάτοικο σκηνοθέτη Νίκο Περάκη.


Dear Mr Perakis,

I have cc'd Sofia Lizzio, who is working with me on the march and Yorgos Karamichos,  our common friend, who I know is very interested in helping to improve Psirri as well.

Thank you for the interest you have shown in our small protest and march.

We will be meeting at Evmoforpoulou 6 at 3.45 pm on Monday 29-3-10.  We will march along Sachtouri, Sarri, Aristofanous, Evripidou and Epikourou.

We will be a minimum of 70 people.

We will have banners, flyers and loudspeakers.

We believe the march will take about 45 minutes.

We will march to two of the well known tenement buildings holding the drug dealers and violence merchants in Psirri. Corners of Evmoforpoulou and Sachtouri and Sarri and Aristofanous.

We will also march to two of the best known drug selling spots of Psirri. Corners of Aristofanous and Sarri and Evripidou and Sarri.

Our aim is to make as much noise and visual presence as we can.  We wish to make it difficult for the drug dealers and the violence merchants to operate.  We want them to know we are not scared of them and we want the people of Psirri to know it is ok to demand the streets should be safe from violence and drugs.

We will be filming the protest and we will be posting it on You Tube immediately after.  We will be using whatever means we can to alert not only the criminals on the streets of our anger and frustration but also to ensure the authorities are aware in a way that they cannot simply "sweep under the carpet".  We believe a "viral" media campaign on You Tube will be the most effective in doing this.  You Tube clips can be seen by everyone and if well presented will be seen all over Greece, alerting people to what is happening to the historical centre of their city and to the fact they shouldn't be frightened of protesting peacefully but forcefully for justice.

Presently the drug dealers and the muggers operate with impunity. The authorities do not attempt to stop them.

We are aware our protests will make it more difficult for them to work in our neighbourhood and that they will simply move to another area.

We do not fool ourselves that we can fix the problems of drugs and violence in the world, Greece or Athens.  Our goal is to reclaim our own streets from the people who want to mug us, steal from us, break our car windows, sell drugs to our children and make us feel unsafe to even walk after dark on our own streets.

We would like you to know we are in no way a racist group.  We are supportive of refugees, immigrants and all those that need assistance form those of us who are better off.
We realise the drug dealers of our area are almost exclusively from Sudan and the muggers from Algeria and Morocco.  These facts are unavoidable.  However we stress again we do not think all Sudanese are drug dealers and we do not think all Algerians are Moroccans are muggers and thieves.

We support the refugees and the immigrants who wish to stay in Greece and who do not wish to commit crimes to do so.

We are as against Greeks who wish to profit from our misery as we are against anyone else who wants to ruin the quality of our lives with drugs and violence.

Mr Perrakis, if our first protest has some positive affect on the violence and drugs in our streets, we will continue our protests on each Monday at 4pm from April 12 onwards until we make such a noise and such a media event that the people who are ruining our lives stop doing so.

If you have people in the media who wish to attend we would be very grateful. If you would like to march with us it will give us even more strength.  If you know others who you can ask to join our protest, we will be even stronger.

Eventually we hope to have as many as 200 people marching and reclaiming the streets of Psirri for the people of Psirri.

All the best,

Dean Hewett





"Επί του πιεστηρίου": Αν αληθεύουν οι πληροφορίες οτι ο νεκρός της έκρηξης στα Πατήσια είναι ένας 15χρονος Αφγανός, που μάζευε ότι μπορούσε από τα σκουπίδια, μαζί με τη μητέρα του και την αδελφή του, τότε οι αναλογίες με τις "γαρίδες" του έργου είναι τραγικές...

Oι φωτό είναι από το www.thefilmist.files. wordpress.com και το εξώφυλλο από το www.amazon.com

To post συνοδεύεται από το πιο "ρεαλιστικό" τραγούδι για τα αμερικανικά γκέτο, το "Village Ghetto Land", του μεγάλου Stevie Wonder. Προσέξτε τους στίχους...