6.12.10

6 Δεκεμβρίου 2046

Το είχαν πει και οι αστρολόγοι: Από το 2008 ως το 2012 είναι η κορύφωση της κρίσης - κι η Ελλάδα θα τη νοιώσει στο πετσί της.


Κι έτσι η Αθήνα θα περάσει άλλη μια μέρα ως σιδερόφρακτη και αστυνομοκρατούμενη πόλη, με τον τρόμο της βίας - κι όχι με την ανοιχτή, ειρηνική ατμόσφαιρα που αρμόζει στην περίσταση. Για να τιμήσει τη μνήμη ενός αδικοχαμένου παιδιού, πάνω στο οποίο ένας, επικίνδυνος για το κοινωνικό σύνολο και τη δημοκρατία, ένστολος εξάντλησε εγκληματικά όλη την παράνοια και τον τραμπουκισμό του. Κυρίως όμως για να θρηνήσει την απίστευτη ελαφρότητα, χαλαρότητα και ανοχή με την οποία αντιμετώπισε και χειρίστηκε το “δώρο” της δημοκρατίας, της μόνης πραγματικής που απήλαυσε για τόσο μακρό χρονικό διάστημα, από καταβολής νεοελληνικού κράτους.

Στην πράξη ενός εγκληματία αστυφύλακα συμπυκνώθηκε όλη η παθογένεια και η ολιγωρία μιας χώρας σε παρακμή, που έβλεπε τα τρένα της εξέλιξης και του εκσυγχρονισμού να περνούν, που ανεχόταν να επιβάλεται η κακογουστιά και η λαμογιά πάνω στην ενάργεια και τη δημιουργικότητα, που υπέμενε καρτερικά ή αναδείκνυε πανηγυρικά πολιτικούς και δημοσιογραφικούς εσμούς, που αποδέχτηκε να μην ισχύουν κανόνες στο δημόσιο (ούτε πουθενά αλλού) και το κράτος να είναι λάφυρο για όλους, που καφενειακά σήκωνε τους ώμους όταν η εντιμότητα και οι αξίες ήταν αντικείμενα περιφρόνησης, με το απίστευτο θυμοσοφικό “μα, έτσι δεν γίνεται η επιτυχία;”, που μεσογειακά ανέδειξε την ιδιωτεία και την κουτοπονηριά σε εθνική αρετή, που πίστεψε οτι μπορεί χωρίς σκληρή δουλειά και βελτίωση να γίνει εφάμιλλη των καλύτερων ευρωπαϊκών, που "εθνοπερήφανα” συντηρητικοποιήθηκε οπισθοχωρώντας σε μια σκυλοπόπ ελαφρότητα ή μια δυσκοίλια “δήθεν προοδευτική” περιχαράκωση, ενισχύοντας άκρα και συμπλέγματα, κοντράροντας οτιδήποτε είναι απλό, σαφές, λογικό, αυτονόητο, θετικό και αισιόδοξο...

Σα να μας δάνεισαν όλη τη μπουρδολογία που τους περίσσευε, μαζί με τα δισεκατομύρια που έχτισαν παραδείσους του νεοπλουτικού κιτς, μηδέποτε δηλωθέντες ούτε στην εφορία, αλλά ούτε και υποβληθέντες στην απλή βάσανο μιας (κάποτε επικρατούσας) λαϊκής αισθητικής, που ακόμα θαυμάζεται σε διατηρητέους οικισμούς. Και βέβαια, άντε να μιλήσεις σε αυτή τη χωρίς παιδεία φρενίτιδα των δανεικών, για περιβαλλοντική συνείδηση και ανάγκη προστασίας του δημόσιου χώρου - πόσο μάλλον του πλανήτη.

Το 2046 λοιπόν, ελπίζω οτι η κρίση θα έχει περάσει. Θα έχουμε βρει το δρόμο μας και θα κοιτάμε να μεταφέρουμε αμέσως τις έξυπνες λύσεις που έχουν βρει άλλοι λαοί (όπου τις έχουν βρει), χωρίς να αντιδρούμε με ορθόδοξη ελληναράδικη αγωνιστικότητα. Θα έχουμε σταματήσει να λοιδωρούμε αυτονόητα θετικές έννοιες όπως “εκσυγχρονισμός” και “πρόοδος” - και θα επιδιώκουμε στην πράξη μια Ευρώπη ισχυρή, ενωμένη και προοδευτική, ψηφίζοντας και στηρίζοντας τις ηγεσίες που θα την πραγματώσουν. Θα έχουμε αντιληφθεί οτι πάσης φύσεως συμφέροντα και βολέματα επιθυμούν τη γραφειοκρατία, την ανομία και τη διαφθορά, γιατί αυτή αποδίδει. Θα έχουμε ξεφύγει από την κουτοπονηριά και την ατιμωρησία της ζαρντινιέρας. Θα έχουμε αρνηθεί κοντόφθαλμες πολιτικές και λαϊκίστικες κορώνες, τσουρουφλισμένοι από την κρίση που ξέσπασε την πρώτη δεκαετία του αιώνα.

Θα έχουμε σταματήσει να ανεχόμαστε την καπηλεία του φόνου ενός εφήβου, από δημάρχους “που στάθηκαν όρθιοι τον Δεκέμβρη του 2008”, ως τις εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις που μιλούν για λογαριασμό του (τι ειρωνία και αυτοακύρωση, ο Αλέξης Γρηγορόπουλος, ένα παιδί των βορείων προαστείων και της Σχολής Μωραίτη, ανήκε στον δήθεν “ταξικό εχθρό”) και τις πάσης φύσεως τρομοκρατικές οργανώσεις, που διαλέγουν να ενεργοποιηθούν στην επέτειο ή αφήνουν προκηρύξεις στον τάφο του. Και κυρίως θα έχουμε σταματήσει να αντιδρούμε στην ενδοσκόπηση, στην αυτοκριτική και σε οτιδήποτε μπορεί να μας κάνει να βελτιώσουμε γρήγορα την πορεία αυτής της κοινωνίας - αντί να διαμαρτυρόμαστε για απόπειρες συλλογικής ενοχοποίησης. Και θα έχουμε αποφασίσει οτι η κρίση είναι όλη δική μας, με την έννοια οτι κάθε κρίση (ακόμα κι αν έχει εξωγενείς παραμέτρους) δείχνει πόσο εμείς είμαστε υπεύθυνοι για την τύχη μας, πόσο είμαστε ή όχι προετοιμασμένοι για να την αντιμετωπίσουμε - και πόσο είμαστε διατεθειμένοι να τρέξουμε μπροστά ή πίσω για την αποφύγουμε.

Είμαι σίγουρος οτι θα έχουμε καταφέρει η 6η Δεκεμβρίου του 2046 να είναι μια αισιόδοξη και γιορτινή μέρα - όχι δεν είμαι επ' ουδενί πιστός, αλλά να, μου αρέσει να γιορτάζω του Αγίου Νικολάου, ήταν το όνομα του πατέρα μου. Θα είμαι βέβαια 83 χρονών, αλλά δε βαριέσαι. Έχουμε καιρό, στην άλλη ζωή. Άλλωστε το είπαν και οι αστρολόγοι, θα έχουμε κρίση. Αν θα συνειδητοποιήσουμε γιατί, δεν είπαν...


Update: Διαβάζω οτι "οι μαθητές αγωνιούν να μην ξεχαστεί ο θάνατος του Αλέξη". Και πολύ σωστά. Πρέπει να μην ξεχαστεί και να τιμάται η μνήμη του ειρηνικά και με συγκίνηση, όπως του αρμόζει. Όχι να αποτελεί αφορμή για οποιουδήποτε είδους βία ή τις όποιες αυθαίρετες επιδιώξεις. Αυτό είναι το πραγματικά προοδευτικό.








Η φωτό του AP είναι από το www.fourtounis.gr και το εξώφυλλο από το www.amazon.com

To post συνοδεύεται από το βασικό θέμα της ταινίας "2046", από τον Ιάπωνα συνθέτη Shigeru Umebayashi, που ήρθε στην Αθήνα για τρεις συναυλίες με έργα του.

buzz it!

12 σχόλια:

Ground Control είπε...

Αγαπητέ Προκόπη

ευχαριστώ. Το πιο αληθινό και ποιητικό άρθρο που έχω διαβάσει από σένα στα πολλά χρόνια που είμαι αναγνώστης. Τιμά τον Αλέξανδρο.

ξέρεις; χρόνια τώρα σε επικρίνω στα μπαράκια του ιστορικού κέντρου για την υποστήριξη που δείχνεις στους δε ανεπάγγελτους ξεπεσμένους ξεδιάντροπους.

αλλά σήμερα, όπως λέει και το τραγούδι που ακούω τώρα, you got the love.

music will provide the light we cannot resist

Ground Control -
Ζαχαρίας Πολυμενάκος

Prokopis Doukas είπε...

@Ground Control: Ευχαριστώ!
Αλλά ποιοί είναι οι "ανεπάγγελτοι, ξεπεσμένοι, ξεδιάντροποι", που στηρίζω;

Ανώνυμος είπε...

Πήγατε στον Ume; Σας άρεσε;
Μου φάνηκε η ορχήστρα απλά συμπαθητική...

gasireu

Ανώνυμος είπε...

Η κοινωνική ισορροπία ταλανίστηκε για ακόμα μια φορά στο όνομα του Αλέξη, ο οποίος, δυστυχώς, χρησιμοποιήθηκε από όλους, αριστερούς και δεξιούς, από πολιτικούς και πολιτικάντηδες, από ΜΜΕ και δημοσιογράφους, για να αποδείξουν, ο καθένας από τη μεριά του, τις θεωρίες και τα πιστεύω τους. Το άμοιρο αυτό παιδί και τη δυστυχισμένη μάνα του δε τους σκέφτεται κανείς στην πραγματικότητα. Όπως, πολύ σωστά αναφέρεις, εμείς, η κοινωνία, ανεχόμαστε αυτή την καπηλεία του φόνου του Αλέξη. Μακάρι το 2046 να έχουμε εξελιχτεί σε Έλληνες πραγματικούς, από αυτούς που αξίζει ετούτος ο τόπος.
Τέτοιες μέρες αισθάνομαι τυχερός που δε ζω στην Αθήνα. Γιατί θλίβομαι να βλέπω όλα αυτά τα γεγονότα, τα οποία αφενός δεν οδηγούν πουθενά, αφετέρου προδίδουν τη δυσοσμία και την κοινωνική παθογένεια που έχει καλλιεργηθεί σ’ αυτή τη χώρα, τόσο από τους πολιτικούς και τους κυβερνώντες, όσο και από την έλλειψη πραγματικής παιδείας. Αλλά ο καθένας παίρνει αυτό που του αξίζει. Και δυστυχώς διαπιστώνω ότι αυτό μας αξίζει. Μακάρι οι αστρολόγοι να προβλέψουν πρόοδο. Κοινωνική και πνευματική. Αλλιώς, το 2046 πάλι τα ίδια θα έχουμε…
Συγνώμη για το μακροσκελές σχόλιο.

Prokopis Doukas είπε...

@gasireu: Λίγο, στο τέλος.. Απλά συμπαθητική, ακριβώς.

Pompeia είπε...

...και φυσικά ας ελπίσουμε ότι όλο αυτό θα βγαίνει επιτέλους από μέσα μας (αλλά αν είναι να φτάσουμε σε αυτό το σημείο λόγω της τρόικας, να μείνει όσο θέλει!Ε, και στο ενοίκιο (http://www.newsbeast.gr/financial/arthro/80276/ta-mazeuei-aron-aron-apo-to-hruso-spiti-to-dd/) θα τα βρούμε...)

Prokopis Doukas είπε...

@teleytaios: Αν δεν κουνήσουμε εμείς το δαχτυλάκι μας, οι προβλέψεις δεν έχουν καμμία αξία...

@Pompeia: Η τρόικα δεν είναι η αιτία των δεινών μας. Είναι το σύμπτωμα...

Γιώργος είπε...

Προκόπη αν δεν είναι το καλύτερο, είναι από τα καλύτερα και πιο δεμένα post σου!
Με μια αισθαντική και μελαγχολική διάθεση που κλείνει -όπως πάντα - το μάτι προς τα εμπρός...
και με το "μέτρο" στην κορύφωσή του... να κυριαρχεί πληθωρικά...
Είναι μάλλον και το προσωπικό σημειολογικό σύμπτωμα, όπως δηλώνεις στο τέλος, της μέρας που όρισε και καθόρισε το υλικό και το ύφος του κειμένου.
Καλό βράδυ Προκόπη!

Prokopis Doukas είπε...

Ευχαριστώ, αγαπητέ Γιώργο!

Ανώνυμος είπε...

η 15χρονη μου είπε προχτές ακριβώς οτι γράφετε στο update σας

να ανησυχώ ; :-)


K.K.M.

Nefeli είπε...

Καλώς σε βρίσκω Προκόπη.
Λοιπόν εγώ δεν θα είμαι καλοπροαίρετη, διότι τότε θα είμαι 84 χρονών – άρα είμαι μεγαλύτερή σου – θα είμαι σταφιδιασμένη από το κάπνισμα… ο μεγάλος μου έρωτας θα έχει πεθάνει… το μεταπτυχιακό μου δεν θα το έχω τελειώσει και τα δισέγγονά μου θα ετοιμάζονται να πάνε στην πορεία για την επέτειο της δολοφονίας η οποία θα έχει κηρυχθεί αργία. Μπλουζάκια κόκκινα με μαύρη στάμπα το πρόσωπό του μικρούλη θα πουλιούνται στους γύρω δρόμους και οι μπλόγκερς θα παραλληλίζουν αυτόν τον Δεκέμβρη με τα Δεκεμβριανά και τον νεαρό Αλέξανδρο με τον Λαμπράκη…
Δεν είμαι καλοπροαίρετη Προκόπη… πώς να είμαι; Ο Μίκης Θεοδωράκης με κάλεσε σε ανυπακοή στην πιο μάταια ανυπάκουη χώρα του κόσμου… και το χειρότερο; Σύμπασα η ανοησία τον χειροκροτεί κλαπ κλαπ κλαπ … στην πιο ανόητη, τελικά, χώρα του κόσμου.

Καλό σου ξημέρωμα.

Prokopis Doukas είπε...

@K.K.M.: Όχι καθόλου. Είτε η μικρή σας είναι πολύ ώριμη, πράγμα καλό, είτε εγώ έχω ψυχή μικρού παιδιού, πράγμα επίσης καλό. Είτε και τα δύο.. :-)

@Nefeli: Συμφωνώ απολύτως για τον Μίκη. Τώρα το κάπνισμα και το μεταπτυχιακό, στο χέρι σας είναι... :-)

ShareThis