11.5.10

Μερικά παραδείγματα είπα απλώς...

Το απόγευμα χτυπάει το τηλέφωνο, από εταιρεία μετρήσεων. “Να σας απασχολήσω για μερικά λεπτά;” Να με απασχολήσετε. Αφού με ξεψαχνίζει ποιούς ποιούς πολιτικούς ξέρω και πόσο ενημερώνομαι για τη δημόσια ζωή (αν είμαι απολιτίκ δηλαδή ή όχι), μου ζητάει να αυτοποθετηθώ στο πολιτικό φάσμα. Απαντώ ένα νούμερο από το κέντρο προς τα αριστερά (ή ανάποδα) και αρχίζει και μου ζητάει βαθμολογία για 3 χαρακτηριστικά, όπως αντιλαμβάνομαι, πρόσωπα: Πεταλωτής (νέοι άνθρωποι του προέδρου), Παπουτσής (παραδοσιακό ΠΑΣΟΚ), Διαμαντοπούλου (“εκσυγχρονιστές”). Κι εκεί που προσπαθώ να καταλάβω πού το πάει η έρευνα, καταλήγει στο “ζουμί”: Τι άποψη έχω για τα πρόσωπα που πρέπει να αποκτήσουν πόστα στη Νέα Νέα Δημοκρατία, τι “διείσδυση” έχουν απέναντι - και ποιόν πρέπει να προωθήσει ο αρχηγός τους! Παναγιωτόπουλος, Μαρκόπουλος, Στυλιανίδης...


Οι πολιτικές ηγεσίες παραγγέλνουν μετρήσεις, ανακυκλώνοντας τα παλιά υλικά. Ακόμα και τα πιο νέα, αυτά που “επιπλέουν” δηλαδή (πλην εξαιρέσεων), παλιά είναι. Προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την κρίση, με τα όπλα της κατάστασης που πρέπει να ανατραπεί. Η ΝΔ, αν πιστέψουμε τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, είναι κάτω και από τον (παλιό) ΦΠΑ του 19% - κάτι που είναι ορατό και δια “γυμνού οφθαλμού”, από την ιδεολογική πορεία της ηγεσίας και τη “νέα” στελέχωση. Αλλά και το ΠΑΣΟΚ, που κάπως καλύτερα κρατεί, δεν έχει να δρέψει πολλές δάφνες. Από το παλιό υλικό, μεγάλο μέρος μοιάζει ανακυκλωμένο, ενώ το νέο δεν περνάει τις προδιαγραφές καμιάς αποτελεσματικότητας. Για την αριστερά, δεν θέλω να μιλήσω, οτι έχει επικρατήσει η πιο ξεπερσμένη αρνητική τακτική είναι πασιφανές - σιγά μη χάσουμε την ευκαιρία να οξύνουμε τα πνεύματα και να μαζέψουμε ψηφαλάκια...


(Τους “βεβαρημένους” έχουν αρχίσει και τους αποδοκιμάζουν παντού, όπως φαίνεται. Δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό - φτάνει να μη γίνεται επί δικαίους και αδίκους. Όχι απολίτικα, όχι “μαζικά”, αλλά με προτάσεις και ευθύνη πρέπει να γίνει το “ξεσκαρτάρισμα”. Και κυρίως, με την προσθήκη καλύτερης ποιότητας. Έχει την αντοχή η κοινωνία να τολμήσει και να αναδείξει;)


Επειδή βλέπω πάντως πολλούς που θα τη “σκαπουλάρουν” αυτή την κρίση - κι ας είναι μέρη του προβλήματος κι όχι της λύσης. Επειδή βλέπω τον γλοιώδη πρώην υπουργό τύπου να προσπαθεί να επιπλεύσει εκ νέου, παριστάνοντας τον άμωμο. Επειδή βλέπω τον διαπλεκόμενο δημοσιογράφο να υποστηρίζει ξαφνικά και φιλολαϊκά “τα γεροντάκια” - όλως τυχαίως, η χαρά του είναι έκδηλη για τις δυσκολίες που περνάει η κυβέρνηση (αν τον είχε “αξιοποιήσει” θα ήταν αλλιώς). Επειδή βλέπω τη ντροπή της δημοσιογραφίας να “επιπλέει” με θράσος και κακία - και να περηφανεύεται οτι τα καταφέρνει με όλες τις κυβερνήσεις. Επειδή απορώ πάντα πώς ακόμα και αξιόλογοι (ή τέλος πάντων σεμνοί) άνθρωποι πάνε σε εκπομπές αθλίων εκπροσώπων του επαγγέλματος. Επειδή, επειδή, επειδή - μήπως έχετε σκεφτεί ποτέ ποιά είναι η ευθύνη μας για όλα αυτά; (Μερικά παραδείγματα είπα απλώς, δεν έχει σημασία)

Έχετε σκεφτεί ποτέ οτι στο πολιτικό-μιντιακό παιχνίδι, συμμετέχουμε με την έγκριση ή με την αδιαφορία μας; Ότι ας πούμε (λέω τώρα ουτοπικά), αν βάζαμε κακή βαθμολογία στις έρευνες που ΕΜΑΣ ρωτούν, για πολλούς από τους εκπροσώπους μας, κάποιοι θα έχαναν την αυτοπεποίθηση που πηγάζει από τη δημοφιλία τους; Οτι αν μαζικά βλέπαμε την καλή εκπομπή - και ποτέ την κακή - το μιντιακό τοπίο θα άλλαζε; Οτι αν είχαμε σιγά-σιγά μάθει να αντιδρούμε ως πολίτες (και όχι με μερικές ατελέσφορες πορείες, κάθε τόσο), με ευθύνη και φαντασία, πολλά αρνητικά φαινόμενα θα είχαν περιοριστεί; (Μερικά παραδείγματα είπα απλώς, δεν έχει σημασία)


Κάποτε στην ΕΡΤ, επί πρωθυπουργίας Σημίτη, ένας “κολημμένος” Ελληνοαμερικανός που είδε σε μια εκπομπή που έκανα τότε, αναφορά στην έννοια του new age, το πήρε στραβά. Έγραψε στον πρωθυπουργό - και το κοινοποιούσε και σε καμιά δεκαριά αρχιεπισκόπους. Η επιστολή ήρθε στον τότε πρόεδρο της ΕΡΤ, το γραφείο του μου έδωσε την επιστολή να απαντήσω, ώστε να τη στείλει πίσω στον διαμαρτυρόμενο το πρωθυπουργικό γραφείο. Του απάντησα δεόντως βεβαίως, αλλά η διαδικασία με κλόνισε και ήταν και σωστή - όπως οφείλεται σε μια σύγχρονη πολιτεία. Απλώς την έκανε λάθος άνθρωπος. Εμείς, οι “σωστοί”;

Ας πούμε, πόσες φορές, όσοι αδικούνται, κάνουν έγγραφες καταγγελίες - και δεν “βαριούνται” ή απελπίζονται εκ προοιμίου; Τι θα γινόταν αν, το γραφείο του πρωθυπουργού κατακλυζόταν (τώρα με το e-mail είνια ακόμα πιο εύκολο) από 600 χιλιάδες επιστολές (το 10% του εκλογικού σώματος); Νομίζετε οτι θα ήταν αδιάφορο ή μήπως νομίζετε οτι θα προκαλούσε πολύ μεγαλύτερο σοκ από μια πορεία με εκατό χιλιάδες στο κέντρο της Αθήνας; Τι θα γινόταν, αν κάθε υπουργός ή βουλευτής που μας προσέβαλε για συγκεκριμένο λόγο, δεχόταν 10 χιλιάδες επιστολές στο γραφείο του (κι ας μην ήταν από ψηφοφόρους τους, νομίζετε θα μπορούσε να τους ξεχωρίσει); Νομίζετε οτι θα έμενε απαθής; Ή μήπως θα ήταν “τρεχάτε ποδαράκια μου να καταλάβουμε τι συνέβη” ξαφνικά; Αλλά ξέχασα. Αυτά είναι δουλειές για κουτόφραγκους, θέλουν κόπο - και κυρίως συνείδηση του πολίτη. (Μερικά παραδείγματα είπα απλώς, δεν έχει σημασία)


Και για να το πάω και λίγο παραπέρα. Πότε είχαμε καταναλωτική συνείδηση, αντί να είμαστε “χουβαρντάδες”, με τα δίευρα πουρμπουάρ (=700 δραχμές), για ψύλλου πήδημα, στην αρχή του ευρώ; Πότε συμμετείχαμε τελευταία φορά στα “κοινά” της γειτονιάς ή της περιοχής μας (ή οπουδήποτε αλλού) - ειδικά οι επαγγελματίες του κέντρου, που τους παρακαλούσαμε να έρθουν στη συγκέντρωση για το θέμα που τους έκαιγε, “ναι, ναι, πωπω, χάλια είναι η κατάσταση, έχετε δίκιο, οπωσδήποτε θα έρθουμε, εδώ καταστρέφονται οι δουλειές μας”; Πότε (εμείς που σκίζουμε τα ιμάτια μας για τη διαφθορά) εξεγερθήκαμε και κατακλύσαμε με επιστολές διαμαρτυρίας το γραφείο του πρωθυπουργού και του προέδρου του Αρείου Πάγου, όταν οι δύο δικαστές παραιτήθηκαν, μετά από τις πιέσεις Σανιδά οτι “δεν υπάρχουν ευθύνες πολιτικών προσώπων” για το Βατοπέδι; Πότε διαμαρτυρηθήκαμε για την ηχηρή παραίτηση της ηγεσίας της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, όταν ο ίδιος εισαγγελέας παρενέβη και επέτρεψε τη λειτουργία των καμερών; Πότε υπογράψαμε κατά χιλιάδες για την αποκαθήλωση των αυθαίρετων πινακίδων; Πότε - και δεν το πήρα χαμπάρι; (Μερικά παραδείγματα είπα απλώς, δεν έχει σημασία)

Αλλά ξέχασα, δεν "γίνεται τίποτα". Αν όμως είμασταν εκατοντάδες χιλιάδες; Ξέχασα πάλι - ας πάρω ένα κουτσομπολίστικο περιοδικό να ενημερωθώ. Στην αντανάκλαση της γυφτιάς μας, απαντάμε με την αποστροφή από τον καθρέφτη. Σφυρίζουμε αδιάφορα. Ώσπου να μας πνίξουν τα λύματα - και να χρησιμοποιήσουμε τα ίδια πάλι όπλα: Λαϊκισμό, δημαγωγία, καφενειακούς αφορισμούς. Ότι κάνουν και οι εκπρόσωποι μας στο γυαλί - που τους φτύνουμε, αυξάνοντας τη θεαματικότητα τους...

Απαντήστε με ομορφιά. Και ρυθμό. Είναι η μόνη μας ελπίδα...





Οι φωτό είναι από το http://userserve-ak.last.fm

Το post συνοδεύεται από το "I Got Rythm" της Αμερικανίδας Lena Horne, που πέθανε την Κυριακή, πλήρης ημερών, σε ηλικία 93 ετών...

buzz it!

20 σχόλια:

gerasimos είπε...

Αχ βρε Προκόπη, 'ξεχνάς' ότι δεν υπάρχει κοινωνία πολιτών στην Ελλάδα. Και αυτό διότι δεν υπάρχουν πολίτες αλλά μόνο... ψηφοφόροι. Γι' αυτό και οι πολιτικοί μας στα διαγγέλματά τους δεν απευθύνονται στους Έλληνες πολίτες (νομίζω μόνο ο μακαρίτης Παπαγιαννάκης το είχε 'τολμήσει') αλλά στον 'λαό' (τους)...

Penelope είπε...

Συμφωνώ απολύτως μαζί σας, αγαπητέ Προκόπη, για το γεγονός δηλαδή των προσωπικών διαμαρτυριών και έγγραφων καταγγελιών.
Προσωπικά το έχω πράξει για τρία σημαντικά θέματα (τόσο για μένα και την οικογένεια μου, όσο και συνανθρώπους μου που έτυχε να αντιμετωπίσουν τα ίδια με μας) την τελευταία 5ετία.
Απάντησης έτυχε μόνον το ένα εξ’ αυτών. Το λιγότερο ίσως σημαντικό και αυτό αρχικά, χωρίς συνέχεια και συνέπεια, μιας και ο υπεύθυνος που είχε οριστεί για να δώσει τις τελικές λύσεις και απαντήσεις μετά από κάποιες τηλεφωνικές οχλήσεις ήταν απλώς ανύπαρκτος!
Απογοητεύτηκα και σταμάτησα να ασχολούμαι με το θέμα, αλλά δεν θα έπρεπε.
Γι’ αυτό ίσως όταν γίνει πιο «μαζική» διαμαρτυρία για κάποιο θέμα, από τα όσα μας έφτασαν μέχρις εδώ, λέω ίσως, να μπορεί να υπάρξει ένα αποτέλεσμα.
Χρειάζεται επιμονή και προσπάθεια κάτι που μάλλον έχουμε λησμονήσει ως πολίτες αυτής της έρμης χώρας!

Asterix είπε...

Apla syghartiria gia to keimeno, einai idiaitera eustoxo kai antikatoptrizei tin pragmatikotita.sumfwnontas me tin ousia tou, tha ithela na kanw 2-3 erwtiseis panw se kapoia eidikotera simeia tou.

1) akoma kai an doume tis kales ekpompes, oi metriseis den vgainoun apo osous exoun mixanaki tis AGB? autoi oi anthrwpoi den kathorizoun to ti einai tileoptiko?yparxei kapoios allos tropos metrisis tis theamatikotitas?

2)anaferate sto post tin eustoxi prwtovoulia stin opoia symmateixate gia tin diaswsi tou istorikou kentrou. giati enw -swsta kata tin gnwmi mou- tin provalete ws thetiko paradeigma, thewreite tis poreies genika atelesfores? apokleiete tin periptwsi kapoies apo autes na exoun thetika apotelesmata? proswpika pisteuw oti tha eprepe na einai enas apo tous tropous drasis, oxi o monos. eseis?

3)oi protaseis sas (epistoles, ypografes klp) pws pisteuete oti mporoun na organwthoun? authormita i mesw kapoiou organismou, opws px kanei i diethnis amnistia gia themata anthrwpinwn dikaiwmatwn?

euxaristw

Σοφία είπε...

Πολλά από αυτά που λες, τα λέω κι εγώ. Έχω κάνει άπειρες συζητήσεις με ανθρώπους που διαμαρτύρονται για την ποιότητα της δημοσιογραφίας στην τηλεόραση, για τις φωνές, τα παράθυρα, τις άσχετες "καταγγελίες". Τους ρωτάω γιατί δεν αλλάζουν κανάλι, γιατί δεν δείχνουν τη δυσαρέσκειά τους με τη στάση τους. Μα, αν δεν τον ακούσω, πώς θα μπορώ να κρίνω τι λέει; Μα, αν τον έχεις ακούσει 3 φορές και τις 3 έχει πει βλακείες, ξέρεις εκ των προτέρων τι θα πει. Ενώ αυτός δεν ξέρει τι σκέφτεσαι, νομίζει ότι τον παρακολουθείς επειδή σου αρέσουν οι βλακείες του, άρα συνεχίζει ακάθεκτος. Συν του ότι όσο παρακολουθείς τις βλακείες του, χάνεις την ευκαιρία να ασχοληθείς με κάτι πιο ενδιαφέρον ή πιο παραγωγικό ή να ακούσεις κάποιον πιο αξιόλογο. Δεν έχω μπορέσει να κάνω κανέναν να καταλάβει....

Άσε τα πουρμπουάρ των 2 ευρώ... άσε τα ματσάκια του μαϊντανού που όλοι παραπονιούνται ότι τα πληρώνουν 1 ευρώ ενώ πριν είχαν 50 δραχμές... Αν τους πεις να μην τα πάρουν ώστε να καταλάβει ο μανάβης και να χαμηλώσει τις τιμές, σου λένε "μα χωρίς μαϊντανό, πώς να μαγειρέψω;"

Κάτι φορές νιώθω ότι δεν μπορώ να συνεννοηθώ, είναι σαν να μιλάμε άλλη γλώσσα....

Prokopis Doukas είπε...

@ Γερασιμος: Να προσπαθήσουμε λοιπόν περισσότερο, γι αυτό...

@Penelope: Όσο κι αν δυσπιστούμε, αν η αντίδραση μας ήταν "καθολική" - μαζική, κι όχι μεμονωμένη - τα αποτελέσματα θα ήταν εντυπωσιακά...

@Asterix:
1. Οι άνθρωποι αυτοί όμως, που έχουν τα μηχανάκια, αλλάζουν - δεν είναι σταθεροί. Αν λοιπόν "διαχέεται στην κοινωνία μια άλλη αντίληψη, αυτό θα φανεί και στην AGB. Αντιθέτως, η αποχή βοηθάει να επιβιώσουν τα "κατακάθια" (δείτε και το σχετικό "Η τηλεθέαση, η αποχή και η ακροδεξιά Ευρώπη" στα "καλύτερα του 2009", δεξιά σας).

2. Ναι, έχετε δίκιο, μοιάζει οξύμωρο αυτό που λεώ - να το εξηγήσω. Δεν θεωρώ γενικά τις πορείες "λάθος", μας λείπει όμως η φαντασία και το μέτρο. Αυτό δεν ήταν "πορεία", ήταν μια συγκέντρωση μπροστά από το Δημαρχείο, για να διαμαρτυρηθούμε. Έλλειπε η συμμετοχή - αντί να είμαστε 200, μπορούσαμε να είμαστε 500 ή χίλιοι. Θα είχε άλλον αντίκτυπο. Δείτε τις φωτό, ήταν μια κινητοποίηση που "έμεινε" (ανάμεσα σε πολλές άλλες που κάναμε).

3. Με οποιονδήποτε τρόπο. Το κυριότερο είναι να διαμορφωθεί η συνείδηση του "διαμαρτύρομαι εγγράφως" - κι οτι αυτό δεν είναι "χαμένος χρόνος"...

Prokopis Doukas είπε...

@ Σοφία: Ναι, όλοι αντιμετωπίζουμε έναν "τοίχο" με τις κακές νοοτροπίες και συνήθειες μας. Γι αυτό είναι κεφαλαιώδες πράγμα η αυτοβελτίωση, για να προχωράμε...

Για το ματσάκι το μαϊντανό (αλλά και πολλά άλλα) έχω ένα motto: "Άμα θέλουμε, ουδείς αναντικατάστατος"! :-)

Φαίδρα είπε...

Πέμπτη 06.05.2010 έξω από τη Marfin προσπαθούμε να καταλάβουμε τι έγινε/γίνεται. Η συζήτηση φτάνει και στους τρόπους που διαμαρτυρόμαστε. Λέω ότι αυτό το μοντέλο του πολίτη που έχουμε σήμερα είναι σαθρό και πρέπει να βρούμε ένα νέο και πιο αποτελεσματικό του μοντέλο. Ένας φίλος μου απαντάει ότι κατά την άποψη του δεν έχουμε καν κάποιο μοντέλο σήμερα. Ίσως η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση, ίσως πρέπει να ξεκινήσουμε από τον πάτο. Χρειαζόμαστε τον πολίτη (και καταναλωτή!) που ξέρει τα δικαιώματα του, ενημερώνεται, δεν είναι κοντόφθαλμος, απορρίπτει το παρωχημένο του μοντέλο και βρίσκει νέους τρόπους να εισακουστεί.
Και φυσικά να δουλέψουμε για την κατάκτηση αυτού του πολίτη..
Συμφωνώ απόλυτα με τους τρόπους που αναφέρατε!

gerasimos είπε...

Προκόπη αν κάνεις μια βόλτα έξω (νομίζω ζεις στο 'ιστορικό κέντρο', εγώ εργάζομαι εκεί) θα δεις ότι είμαστε ΠΟΛΥ μικρή μειοψηφία. (Δεν είμαι 'απαισιόδοξος', αλλά σε αυτή την πόλη ζω...)

gerasimos είπε...

Αν διαθέτεις χιούμορ, ιδού η απάντηση σε έγγραφη διαμαρτυρία με συνεπιβάτες μου τρένου του ΟΣΕ για την απαράδεκτη καθαριότητα: ακόμα και όταν διαμαρτύρεσαι ως πολίτης εγγράφως, πέφτεις πάνω σε 'τοίχο'...

ΥΓ: Συγνώμη για τον καταιγισμό σχολίων, αλλά βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέροντα όσα έθιξες.

Prokopis Doukas είπε...

@Φαίδρα: Χαίρομαι που υπήρξε αυτός ο προβληματισμός... :-)

Ανώνυμος είπε...

Απλή και παραστατική παρουσίαση της ελληνικής πραγματικότητας. Αυτοί είμαστε, δεκαετίες τώρα...λαός που τρέφεται με άρτο και θεάματα...ξεκούραστοι και ανάλαφροι.
Τους κανακέψαμε, τους βυζάξαμε, τους μεγαλώσαμε, τους θεριέψαμε...ελλείψη συνειδήσεως, κάθε είδους, φτάσαμε εδώ...
:-)

Prokopis Doukas είπε...

@Λένα: Ας κάνουμε την κρίση ευκαιρία, λοιπόν... :-)

scalidi είπε...

Μα, γιατί να μην θέλουμε να είμαστε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας; Ο καλύτερος εαυτός μας; Τι έχουμε να φοβηθούμε;

Prokopis Doukas είπε...

@scalidi: Α, εδώ αγαπητή μπαίνετε σε θέματα ψυχολογίας, αυτοκαταστροφής και του πόσο κόπο είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε, για την αυτοβελτίωση μας... :-)

Prokopis Doukas είπε...

@scalidi: Α, εδώ αγαπητή μπαίνετε σε θέματα ψυχολογίας, αυτοκαταστροφής και του πόσο κόπο είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε, για την αυτοβελτίωση μας... :-)

Sue G. είπε...

Σημαντικός όρος/προϋπόθεση της αυτοβελτίωσης είναι και η παραδοχή ότι ο εαυτός μας δεν είναι ο ένας και ο καλύτερος. Προσωπικά, μου είναι δύσκολο να κατονομάσω κάποιον που να παραδέχεται την πραγματική διάσταση του ατόμου του, πόσω μάλλον να συμμετέχει συνειδητά και υπεύθυνα σε μια κοινωνία πολιτών (κι όχι πελατών-ψηφοφόρων όπως αναφέρει ο Γεράσιμος) όπου υπάρχουν άλλοι πολύ καλύτεροί του.

Έχω χρησιμοποιήσει την έγγραφη διαμαρτυρία πολλές φορές μέχρι σήμερα όμως είμαι πλέον ιδιαίτερα επιφυλακτική διότι σε μία περίπτωση όπου έστειλα επιστολή ζητώντας συγκεκριμένες διευκρινήσεις για την κατάσταση μίας συγγενούς μου, ναι μεν η απάντηση ήταν αμεσότατη και από την πλευρά της δ/ντριας και από την πλευρά του αρμόδιου γιατρού ωστόσο, ο δεύτερος ενέργησε με φοβερή πίκα απέναντί μου -και δεν το έκρυψε καν- με αποτέλεσμα η κατάσταση να πάρει τέτοια άσχημη τροπή για την ασθενή που καλύτερα θα ήταν να μην είχα κάνει τίποτα. Ίσως με την πολιτική και τους πολιτικούς να είναι διαφορετικά.

Πολύ αισιόδοξο και δηκτικό κείμενο - ως συνήθως. :-)

Prokopis Doukas είπε...

@Sue: Ναι, η αλήθεια είναι οτι η "μοναχική" διαμαρτυρία είναι πολλές φορές ατελέσφορη και με δυσάρεστα αποτελέσματα. Αν όμως είναι μαζική, έχει διαφορά... Ευχαριστώ! :-)

Margo είπε...

Αν αρχίζαμε να καταγγέλλουμε εγγράφως τα στραβά και ανάποδα δεν θα κάναμε τίποτε άλλο όλη μέρα:)
Πράγματι αυτός είναι ένας τρόπος.. μέσα στην προσπάθειά μου να αλλάξω τον έχω συμπεριλάβει στον κατάλογο δράσης που έχω φτιάξει. Εδώ δεν αστειεύομαι, έχω φτιάξει έναν κατάλογο με ότι μπορώ να κάνω ενεργά. Ένα άλλο είναι να προτιμώ Ελληνικά προϊόντα και να κάνω ακόμη περισσότερο πράγματα μόνη μου. Δηλαδή να διευρύνω τον λαχανόκηπο, να βάλω και δυο κατσικούλες στο χωράφι, να ράβω τα ρούχα μας και ως μουσικός να οργανώσω μια ορχηστρούλα με τα παιδιά της γειτονιάς μήπως και αλλάξει η αισθητική που τους σερβίρεται καθημερινά από την τηλεόραση.

Κείμενα σαν αυτά αγαπητέ Προκόπη βοηθούν να γινόμαστε όλο και περισσότεροι οι ενεργοί πολίτες..
Καλό απόγευμα!

Prokopis Doukas είπε...

@Γερασιμος: Να γίνουμε μεγαλύτερη μειονότητα, αγαπητέ... :-)

@ Margo: Ας μην τα καταγγείλουμε όλα, ας καταγγείλουμε μερικά... :-)

Είστε στο σωστό δρόμο, αγαπητή... :-)

athinovio είπε...

@Margo
κάτι παρόμοιο είχα σκεφτεί πριν από καιρό, μεταξύ σοβαρού και αστείου:

http://athinovio.blogspot.com/2009/02/blog-post_5214.html

ShareThis